Tom, Rozdzial

 1     1, 9 |           z nagła, wytarł oczy i z mocą jął iść do stołu... tak
 2     1, 10|           ta suka! - rzucił z taką mocą pogrzebacz w ogień, aż się
 3     1, 11|          obwinęły jej duszę z taką mocą, a tak wyraziście w niej
 4     1, 11|           da!...~Hukali społem i z mocą taką, aż się po wsi rozlegało,
 5     1, 11|     podłogę, sto głosów krzykało z mocą i sto narodu zawracało w
 6     1, 11|        runęli w tan z pokrzykami i mocą taką, że choćby w stu na
 7     1, 11|         kochaną, serdeczną, pijaną mocą wielką i kochaniem, i wiedły
 8     1, 12|        gruchnęła w chałupie z taką mocą, aż ściany stajni drygały
 9     1, 12|            serc prosiła pomocy, aż mocą Jezusową skrzepiona i miłosierdziem,
10     2, 13|          parły się naprzód z dziką mocą, z głuchym poszumem; od
11     2, 13|           hulała po drogach z taką mocą, że kto się ino wychylił
12     2, 13|      zakatrupię! - wrzasnął z taką mocą, że Żyd zbladł i spiesznie
13     2, 14|         świecie, nie! - szeptała z mocą, zwolniła nieco bo zapadała
14     2, 14|            i brała w siebie z całą mocą głodu i marzenia.~Zbudził
15     2, 16|          przypadali sercami i całą mocą wiary ognistej i dufności
16     2, 16|           i pełnymi piersiami, a z mocą ryknął jednym głosem:~Kolędować
17     2, 17|           się do niego, rwała całą mocą, całą potęgą życia, jak
18     2, 17|            powstrzymywała się całą mocą i dygotała z męki, skowyczała
19     2, 18|       zduszony, namiętny, zapiekły mocą kochania, nabrzmiały lubością,
20     2, 19|            i serce grało weselem a mocą; basy zaś pobekiwały drygliwie
21     2, 19|             pijanym uciechą i taką mocą, że flachy się przewracały,
22     2, 21|          wicher uderzał w bór całą mocą, wszystkimi kłami trzaskał
23     2, 21|         wołał!~I biegła znowu całą mocą, potykała się o zwały, plątała
24     2, 22|       słuchała go całą duszą, całą mocą czującego mocno serca i
25     2, 23|         spadały na się z piorunową mocą i z takim głodnym, pożerającym
26     2, 23|            na śmierć! - szepnęła z mocą, tuląc się do niego zapamiętale...~-
27     2, 23|           obejmują się rozpacznie, mocą wszystką i w śmiertelnym
28     2, 23| rozbrzmiewał w duszach, uskrzydlał mocą takiego szczęścia i tak.
29     2, 23|           pijani jeno tą nadludzką mocą czucia, co ich niesła w
30     2, 23|          przysłonę, wparł się całą mocą i razem z nią padł na ziemię,
31     2, 24|       pięściami, przepychali się z mocą, że jeno oczy błyszczały
32     2, 24|         stanęło mu w oczach z taką mocą, że cofnął się strwożony,
33     2, 24|           i buchnął taką żałośliwą mocą, takim przepłakanym jękiem,
34     2, 24|          śmiertelnym przejęty i tą mocą wsi potężną.~Światła z wolna
35     2, 25|        zmagając się we złości całą mocą do tela, kto kogo przeprze,
36     2, 25|         mój, Jantoś! - krzyknęła z mocą zrozumiawszy z nagła, co
37     2, 25|           takiego, któren by swoją mocą wszystkich przeparł i do
38     2, 25|             krzepkie, jeno że bite mocą niezmożoną, iż ni "Jezus!"
39     3, 26|      palącą rosą, to porwała się z mocą i poszła, pilnie patrząc
40     3, 27|           szło jej wolą, rozumem a mocą.~Ona zaś ni dojadła, ni
41     3, 27|         się go i nienawidziła całą mocą za wszystkie krzywdy doznane,
42     3, 27|     poredzę, poredzę! - szepnęła z mocą i oczy jej rozbłysły nieustępliwą
43     3, 28|          naraz Hanka w sień z taką mocą, że Pietrek w ten mig poleciał
44     3, 28|           w oczy z bliska i z taką mocą, że bych mogli, na śmierć
45     3, 29|            już teraz górą i z taką mocą, że wszyćko się ruchało:
46     3, 30|           tych drzewinach, opitych mocą rostu, śpiewa i jako wszędy
47     3, 31|            zwiesną nabrzmiałe, tak mocą opite, że z wieczora, kiej
48     3, 32|          zagonem, czepiła się całą mocą utęsknień tych wspominków.
49     3, 33|          skrzącymi ślepiami z taką mocą, że dreszcze go przeszły.
50     3, 33|      wyciągać rwaną nutą, wzbierać mocą, jaże w końcu buchnęły złote,
51     3, 34|     śpiewając z całego serca, całą mocą, wszystkimi gardzielami,
52     3, 36|      rzekła Hance i Magdzie z taką mocą, iż się nie przeciwiły,
53     4, 37|           z pól taką lubą, żywiącą mocą, jaże dusze rozpierało radością
54     4, 37|        głuchy.~Wiatr już z niemałą mocą zawiał i rymnął w sad, że
55     4, 37|            opite wodą i nabrzmiałe mocą, zdały się wrzeć niepowstrzymanym
56     4, 38|         wszystkich, oczy strzelały mocą, hardość prostowała grzbiety
57     4, 38|            płot bezwolnie i z taką mocą, jaże trzasnęła żerdka.
58     4, 39|         krwią serdeczną i wszystką mocą, ostawiając jeno nieopowiedziany
59     4, 40|            nad światem i krzykał z mocą niepojętą do słońca; to
60     4, 41|             dajcie! - zakrzyczał z mocą.~- To nie ma się co głowić,
61     4, 42|            potok nabrany zwiesnową mocą.~Ale kiej przetańcował raz
62     4, 43|           za żadnego! - wyrzekła z mocą, jaże się zastanowił, a
63     4, 43|          leciała, porwana wszystką mocą oczekiwań i tęsknic, jakoby
64     4, 45|    zachwyceniem, śpiewała wszystką mocą człowieczej szczęśliwości:~-
65     4, 45|       wezbrana jakąś świętą, rodną mocą, niby te pola dojrzewające,
66     4, 46|          uniesieniem i taką wiarą, mocą i pragnieniem, jaże Antek
67     4, 47|        pocałunkami zaskamlała całą mocą strachu, miłowania i rozpaczy:~-
68     4, 49|          jakby się jej czepił całą mocą, zaś cały się jej ujął jakby
69     4, 49|       drągiem, chociaż bronił całą mocą, ale nie wyszło i Zdrowaś,