Tom, Rozdzial

 501     1, 11|                    nie obcinajcie!~- Hale, co mądrego umyśliła? Słyszano
 502     1, 11|                 ludzi mogły ocyganiać i za co inszego się wydawać. Ale,
 503     1, 11|               służbę do miasta Pakulanka i co?...Mówił wójt, jaki papier
 504     1, 11|                    Pomagała warzyć Ewce, a co trochę zaglądała do dom,
 505     1, 11|                     Moiściewy, obaczę ino, co się z nim dzieje, i zaraz
 506     1, 11|              chłopaków, bo się ociągali, a co któren ino mógł, to się
 507     1, 11|               zapominają o służbie Bożej - co było i prawdą, ale naród
 508     1, 11|            rozumiał, że i wesela takie nie co niedziela się odprawiają.~
 509     1, 11|             częstowała gorzałką , usadzała co starsze na ławach i na wszystko
 510     1, 11|                  Gospodarze sami, rodowi i co bogatsze, a wszystko krewniacy,
 511     1, 11|                   było, ni tego drobiazgu, co po wyrobkach chodził i zawżdy
 512     1, 11|                   widziała niby ten obraz, co go naszają na procesjach,
 513     1, 11|                    uśmiechnięta przez łzy, co jej jeszcze u rzęs wisiały,
 514     1, 11|                 młynarzowie, organiścina i co przedniejsi.~Na ostatek
 515     1, 11|                córkę, że nic nie słyszała, co do niej zagadywali.~W kościele
 516     1, 11|                 drygały, a niektóren tylko co nie huknął piosenką, dobrze,
 517     1, 11|                    rznęła w sieniach, więc co który próg przestąpił, chwytał
 518     1, 11|                   do taktu przytupywali, a co gorętszy dziewczynę brał
 519     1, 11|                  Boryną, wójt, organista i co pierwsi gospodarze. Już
 520     1, 11|                   jakie: słuchały uważnie, co młynarzowa rozpowiadała
 521     1, 11|              Nastki oczów nie spuszczał, a co trochę z wódką do niej podchodził,
 522     1, 11|                zimy moje dzieci chodziły i co?... To nawet na książce
 523     1, 11|                     już siedzą.~Dajcie ino co dobrego - to zjedzą!~I z
 524     1, 11|                    podle nich ze stron obu co najpierwsi, po uważaniu,
 525     1, 11|                   Jaguś, kuntentna jesteś, co? Śliczności ty moje! Jaguś,
 526     1, 11|                  obchodzić! -~- A pierzynę co wieczór przed kominem nagrzewaj.~-
 527     1, 11|                rzekł i święci apostołowie, co wszystko w niewiniątka zgorszysz,
 528     1, 11|              płakał.~- Nie jest on z tych, co płaczą, do kija prędzej
 529     1, 11|            Przeciech! Wawrzonowa słyszała, co wygadywał w karczmie.~-
 530     1, 11|                przeciwiła, wszyscy wiedzą, co było, to jakże?...~- Przykłada
 531     1, 11|                  domu nie popuści i o bele co piekłuje.~- Przecie to i
 532     1, 11|                   i piwo.~Mało kto zważał, co pije, bo już się ze łbów
 533     1, 11|              wyżalą się i odpuszczą sobie, co tam jeden drugiemu winowaty -
 534     1, 11|                    sprawiedliwość, ale to, co tam po sąsiedzku przytrafić
 535     1, 11|                   rzuca, że nie rozeznają, co dobre, a złe!~- Prawda,
 536     1, 11|                      I grontu każden miał, co ino mógł obrobić, a pastwisk,
 537     1, 11|               najlepszą sosnę czy dęba!... Co było dziedzicowe, było i
 538     1, 11|               szykuje i wypłaci rzetelnie, co ino komu przypadnie...~-
 539     1, 11|           przepijając, a każdy wypowiadał, co miał na sercu i co mu dawno
 540     1, 11|             wypowiadał, co miał na sercu i co mu dawno ością stało w grdyce!
 541     1, 11|                    jako ten baran trykał - co i nie dziwota, bo wieczerza
 542     1, 11|                     że i najsłabsze kręgi, co się roztaczały jakby od
 543     1, 11|                   z Dominikową siedział, a co starsi zalegli ławy i kąty
 544     1, 11|                    też, śmieli, mój Jezus!~Co krok, to Jasiek się rozczapierzał
 545     1, 11|               prawdziwy, aż Józia, Witek i co młodsze zaczęły za nim gonić
 546     1, 11|                 kle,~Twoja matka w piekle!~Co ona tam robi?~Dzieciom kluski
 547     1, 11|                    Dzieciom kluski drobi. ~Co złego zrobiła? ~Dzieci pomorzyła.~
 548     1, 11|                rozeznał nikogo w ciżbie; a co skrzypki huknęły nutą drygliwą,
 549     1, 11|                  przepijać i przez te łzy, co jej ciekły, kumy i kumów
 550     1, 11|          dziękowała od siebie za dobrość i co starszych podejmowała za
 551     1, 11|                śmierć, tyle człowiekowego, co użyje z bratami, co się
 552     1, 11|         człowiekowego, co użyje z bratami, co się poweseli i zabaczy o
 553     1, 11|               ważnego jako to złoto zboża, co ino na cepy czeka, to se
 554     1, 11|                  przed sobą; drudzy zasie, co to nie tylko krowi ogon
 555     1, 11|           przytupywać, śpiewać, tańcować i co ten największy pęd brać,
 556     1, 11|                 wirującej gęstwy ludzkiej, co nadpływała spienioną rozśpiewaną
 557     1, 11|                przerwy ni przestanku... bo co muzyka zaczynała rznąć nowego,
 558     1, 11|              nieustępliwe, jako te chłopy, co zwarci w kupę niby w ten
 559     1, 11|            tańcowała do upadłego...~Aż już co trzeźwiejsi zbili się w
 560     1, 12|                    jeszcze na dnie mroków, co słały się nisko nad ziemią
 561     1, 12|             radości. - Głodnyś, chudziaku, co?~Znalazł za pazuchą zaoszczędzoną
 562     1, 12|                  chory, że ledwie zipię... co to warczy?~- A Łapa ! Wróciło
 563     1, 12|                całymi michami roznosili, a co gorzałki wychlali, a co
 564     1, 12|                    co gorzałki wychlali, a co piwa, co miodu ! Samych
 565     1, 12|              gorzałki wychlali, a co piwa, co miodu ! Samych kiełbas były
 566     1, 12|                 Jagustynki zawołaj... może co poredzą, bo już nie wydzierżę...
 567     1, 12|                    słyszał i nie wiedział, co się z nim dzieje, potaczał
 568     1, 12|                śpiewaniem, że ani jej było co czym mówić. Raz i drugi
 569     1, 12|               dochtora! Cóż ja ci poredzę? Co? Zamówiłabym, okadziła,
 570     1, 12|                 dobrodzieja by ano posłać, co?~- Dobrodzieja! - wykrzyknął
 571     1, 12|                     do stajni, do mnie?... Co wama po głowie chodzi?~-
 572     1, 12|                      Sama głupia, ani wie, co powiada... - mruknął oburzony
 573     1, 12|                  śpieszno.~Juści, miała po co, bo tam się już zabawiali
 574     1, 12|            cichości, albo jako ten kamień, co pada w topiel i leci, przepada,
 575     1, 12|                   Pies ci łydkę wyżarł czy co? wykrzyknął zdumiony, bo
 576     1, 12|                   tam... Oberznijcie wy... co ino zechcecie, zapłacę,
 577     1, 12|                młodym szczęścia, zdrowia i co tam Pan Bóg da, a do izby
 578     1, 12|                   tęskliwie myślał, by się co rychlej gdzie na słomę dostać.~
 579     1, 12|                     z podłogami, czyste! A co sprzętów, co statków różnych,
 580     1, 12|                     czyste! A co sprzętów, co statków różnych, obrazów
 581     1, 12|                   to Pan Jezus daje takim, co i nie zasłużyły !~- Umiały
 582     1, 12|                    powiódł, nie słuchając, co za nim brzęczało.~W izbie
 583     1, 12|                    Kobiety też dogadywały, co im ślina przyniesła na język.~
 584     1, 12|                    wody, worku skórzany.~- Co smakuje bydlęciu, szkodzi
 585     1, 12|                 czegoś odęci siedzą i mało co pojadają. Przepijcie do
 586     1, 12|                    że jej słuchał i robił, co chciała! A Jagusi było dziwnie
 587     1, 12|                       Kościół się pali czy co?~- Nie krzyczcie! Chodźcie
 588     1, 12|                 matki, raduje się do traw, co nad nim szumią, za słońcem
 589     1, 12|               Stoją tu gotowe konie ludzi, co mają po wieczerzy odjeżdżać,
 590     1, 12|                 poczciwe było dziewczątko, co tylko mogła, nazbierała
 591     1, 12|                   przełknąć.~- Weselą się, co?~- Takie wesele, tyla narodu,
 592     1, 12|             takiego gospodarza! Nie wiesz, co u Antków? - zapytał cicho.~-
 593     1, 12|                   ukrop na mocnym ogniu, a co przysłabli zdziebko, muzyka
 594     2, 13|            przyjedzie.~I rosła zima, rosła co dzień, co godzina, co to
 595     2, 13|                rosła zima, rosła co dzień, co godzina, co to oczymgnienie.~
 596     2, 13|                rosła co dzień, co godzina, co to oczymgnienie.~Aż przyszła.~
 597     2, 13|              milczkiem urwały kajś niekajś co starszych strzech i ogrodzeń
 598     2, 13|                   pierzynami, a kostnieli!~Co się naród nacierpiał przez
 599     2, 13|                   to i nie wypowiedzieć!~A co szkód narobiła, to i nie
 600     2, 13|                 kawał dranicowego dachu, a co strat pomniejszych! Co drzew
 601     2, 13|                   a co strat pomniejszych! Co drzew wyłamała w sadach
 602     2, 13|                wraził głowę wraz z cepami, co je niósł na ramieniu.~-
 603     2, 13|                 wyrobek iść, markotno, ale co począć, co? Żeby to ona
 604     2, 13|                   markotno, ale co począć, co? Żeby to ona chłopem była,
 605     2, 13|                    zimę przetrzymać... A1e co ja uradzę, biedna, co?... -
 606     2, 13|                  A1e co ja uradzę, biedna, co?... - Rozskrzypiała się
 607     2, 13|               któreż miało rzec pierwsze i co? - Hanka?... Kiej się bojała
 608     2, 13|                 Pierwszy raz to we wsi czy co! Czy to Józek Wachnik nie
 609     2, 13|                 Józek Wachnik nie bije się co dni parę?... Czy to Stach
 610     2, 13|                 widziała przy tej ruderze; co chałupa, nawet obora ojcowa
 611     2, 13|                    Jedne sprzęty i statki, co coś niecoś przykrywały tę
 612     2, 13|                   aż strach ją obleciał.~- Co mu jest? - Zezuła trepy,
 613     2, 13|             przyjacielstwie. Hale, powiesz co, użalisz się, juści! Co
 614     2, 13|                    co, użalisz się, juści! Co mu ta kobieta, co żona tyla,
 615     2, 13|                   juści! Co mu ta kobieta, co żona tyla, bych chałupy
 616     2, 13|          dziecisków strzegła. Abo to dba o co?... Bo to kiej przyhołubi,
 617     2, 13|                   zachowuje, że i nie wie, co się wedle niego dzieje!
 618     2, 13|                    sprzedadzą, jeść nie ma co, a on siedzi, roboty nie
 619     2, 13|              patrzeć.~- Musimy to przedać, co?~- Jakże, grosza potrzeba,
 620     2, 13|                     a słuchała tego głosu, co jak ogień szedł przez serce
 621     2, 13|                   do cna zasypaną i ledwie co poznaczoną Stachowymi trepiskami,
 622     2, 13|              ognojone boki, oddoiła mleko, co się jej tam od rana uzbierało,
 623     2, 13|                 ścianę i patrzył na wrony, co się zleciały na rozgrzebany
 624     2, 13|                 się odwracali od bydlątka, co próżno się targało na uwięzi,
 625     2, 13|                    nie przemożesz ni tego, co być ma...~- Co chcecie? -
 626     2, 13|                    ni tego, co być ma...~- Co chcecie? - spytał wreszcie
 627     2, 13|                Antoni, chory jesteście czy co?~- Ty mi od chabanin na
 628     2, 13|        odprowadzała krasulę aż do drogi, a co trochę to ją gładziła po
 629     2, 13|                pusto - rzekła z nawrotem i co trochę zaglądała do pustej
 630     2, 13|                    ci pieniądze wypuszczę, co?~- Jak te ostatnie komorniki
 631     2, 13|                  schował do pularesu.~- Na co ci tyla pieniędzy?~- Na
 632     2, 13|                    ci tyla pieniędzy?~- Na co? z kijem tylko nie pójdę.~-
 633     2, 13|               kłęby wieje! Sama to ostanę, co? - podnosiła głos bezwiednie
 634     2, 13|                ciarach jeden, ciołek taki, co ino na chórze bekuje a gospodarzom
 635     2, 13|                 garście patrzy i żyje tym, co uprosi lebo co wycygani,
 636     2, 13|                   żyje tym, co uprosi lebo co wycygani, do takiego na
 637     2, 13|            wrzasnął ze złością.~- Mówię ci co kiedy, naprzykrzam się,
 638     2, 13|             naprzykrzam się, a dyć robisz, co chcesz!~- Do dworów pójdę -
 639     2, 13|                nieobjęte ziemice... Juści, co mu tu kapieć, czego doczekiwać?
 640     2, 13|                   dusza na wiór wyschła, a co mu z tego?... Ksiądz jest
 641     2, 13|                dachem oszroniałych gałęzi, co splątane jakby sklepienie
 642     2, 13|                   bezradnie, nie wiedzący, co począć... gdzie iść... co
 643     2, 13|                  co począć... gdzie iść... co się stało? - jakby w sen
 644     2, 13|                przodem.~- Wygrają to?~- Po co mają przegrać! Dziedzica
 645     2, 13|                       Wam coś jest?~- I... co by zaś miało być... - puśćcie
 646     2, 13|                   w karczmie i cicho, tyla co tam Żydy coś zakrzyczały
 647     2, 13|           medytował, a zgoła nie wiedział, co się działo w nim i dookoła.~
 648     2, 14|                 ino trzasnęła drzwiami, bo co miała odpowiadać takiej
 649     2, 14|                   wszystkiego po grdykę... Co oni tam robią?... Józka
 650     2, 14|              wykrzyknęła w głos, aż stary, co był na przypiecku drzemał,
 651     2, 14|             dopiero przyszło jej do głowy, co był wygadywał, i aż ją zamroczyło
 652     2, 14|                     zmyślna jucha była, bo co ta kobiecie wiedzieć o chłopskich
 653     2, 14|               wyjścia powiedział:~- A wasz co robi?~- Antek?... A poszedł
 654     2, 14|           sprzedawała, ostawiłam ino tyla, co na chowanie !~- Kupicie
 655     2, 14|               przed gankiem; u Kłębów zaś, co w podle księdza siedzieli,
 656     2, 14|                 ręce obejmujące staw, mało co było widać wskróś nocy,
 657     2, 14|               Dróżka była zasypana, ledwie co przetarta, wąska, a tak
 658     2, 14|                 obwisłymi pod śniegiem, że co chwila sypał się na nią
 659     2, 14|                    moim domu taki wstyd, a co by to i ksiądz proboszcz
 660     2, 14|                  ogniem i piekł opłatki... co chwila czerpał łyżką z michy
 661     2, 14|                   rzekła:~- Czasu może wam co zbędzie, to byście oprzędli
 662     2, 14|                  wałami leżało na kupie, a co grzybów suszonych, serów,
 663     2, 14|             wspomożenie, ale widzi mi się, co nie udźwignę sama wełny.~-
 664     2, 14|              zdziera! Kto ma owce, ten ma, co chce! Niechby tak sami wyrabiali!
 665     2, 14|                    nie wieczny, a może się co jeszcze przemieni... dziecisków
 666     2, 14|                    po śmierci straszyła!~- Co wam też do głowy przychodzi,
 667     2, 14|                  się sposobił! Na tartaku, co go to postawili przy młynie,
 668     2, 14|                       Ten judasz zawsze ma co robić.~- Czeladnika se przybrał,
 669     2, 14|                   W lesie to siedzicie czy co, że wam nie wiadomo? ~-
 670     2, 14|              dworem, sołtys też i wszyscy, co bogatsi.~- Prawda, kto ta
 671     2, 14|                    zaraz też zapłaciła mu, co była winna za kaszę i mąkę.~-
 672     2, 14|               grzech niemały, i wstyd...~- Co też panu w głowie powstało?
 673     2, 14|                    panu w głowie powstało? co? - zawołała prędko.~- Mówię
 674     2, 14|                   przyjdzie, choćby jutro. Co to wam. czego beczycie?...~-
 675     2, 14|                   taka przypochlebna, a ja co?... Chuchro takie, skóra
 676     2, 14|              drzewina drętwiejąca z zimna, co ani uciecze od męki, ni
 677     2, 14|                   mówił tylko, gdzie był i co robił, juścić nie śmiała
 678     2, 14|                  ogień.~- Mróz niezgorszy, co?~- Że i młócić bez kożucha
 679     2, 14|                     powiedział Stacho.~- A co gorsza, że i wilki się pokazują.~
 680     2, 14|                    Przeciech mrozy dopiero co wzięły i tu już wilki wychodzą...~-
 681     2, 14|                     zawołała radośnie - po co szukać chleba po świecie?...
 682     2, 14|                   śpytała drżąco, byle ino co rzec, byłe ino usłyszeć
 683     2, 15|               zrobili, nie chyci albo tyla co zębem. Pożyczę wam na dzisiaj
 684     2, 15|                    się, zrobimy taką parę, co to w zgodzie żyje, bez wrzasków
 685     2, 15|                   człowiekiem, utrafisz, w co lubi, a powiedziesz kiej
 686     2, 15|                  tam natknąć na znajomków, co byli przywieźli do młyna
 687     2, 15|                    szychty wielgachne albo co cieńsze i mokrzejsze chronili
 688     2, 15|                    że topora własnego mało co widział - trzeba było zrywać
 689     2, 15|                  Bo mi zimno - rzucił byle co.~- Z wolna trza wszystko,
 690     2, 15|                  od tego, kiej ten piesek, co strzeże chudoby, będziecie
 691     2, 15|                  tyle się na tym rozumiał, co koza na pieprzu, zeźliłem
 692     2, 15|                   ze swoją siostrą, wdową, co wpodle na pięciu morgach
 693     2, 15|                    po nieboszczyku. A mnie co po kobiecie! Z dawna mi
 694     2, 15|           wyrozumie, ni rozważy, jeno bele co klepie. Powiadają, że Pan
 695     2, 15|               mieliście to swojej kobiety, co?~- Miałem, miałem!... -
 696     2, 15|                  to ludzie z dalszych wsi, co do młyna przywieźli i czekali
 697     2, 15|               ociec przynieść, będziesz to co dnia tyle drogi biegała!~-
 698     2, 15|                   się udławiło marchwią.~- Co mi ta po tym - mruknął niecierpliwie.~-
 699     2, 15|                    za ścianą:~- Wychodźta, co to, do podwieczorku będzieta
 700     2, 15|                 postąpił.~- Wart jest tyle co Bartek, a może i więcej,
 701     2, 15|                      Głupi jako ten psiak, co nie mógł ugryźć buta, dostał
 702     2, 15|                    go to obchodziło razem, co ten łoński rok albo i mniej.
 703     2, 15|                    choćby się tam nie wiem co stało. A że upodobał sobie
 704     2, 15|                    jak ten koń w kieracie, co i nie popędzany, a w kółko
 705     2, 15|                  robił, harował, pieniądze co do grosza oddawał żonie,
 706     2, 15|                   cosik strasznego, cosik, co ino przez moc zdzierża,
 707     2, 15|                    ino przez moc zdzierża, co ino przywarło, przytaiło
 708     2, 15|                przedzwaniali na roraty, że co dnia przechodził koło oświetlonego
 709     2, 15|                koło oświetlonego kościoła, co dnia zatrzymywał się wprost
 710     2, 15|                    cichych; przejmujących, co jakby z mrozów dźwięczały,
 711     2, 15|                 snu, ciężkiego snu zimy, i co dnia przyspieszał kroku,
 712     2, 15|               ciekawe, chwytne spojrzenia, co rade by do dna duszy sięgnąć
 713     2, 15|                   smutek - głęboki smutek, co jak ten jastrząb wrzepił
 714     2, 15|             kobiety z kądzielą na oprzęd - co tam śmiechu było, mój Jezus,
 715     2, 15|                   śmiechu było, mój Jezus, co zabawy, co gadek, co krzykań,
 716     2, 15|                było, mój Jezus, co zabawy, co gadek, co krzykań, że aż
 717     2, 15|                Jezus, co zabawy, co gadek, co krzykań, że aż po drogach
 718     2, 15|                   te gzy wesołe ! A wszędy co swarów, przyjacielstw, zmawiań,
 719     2, 15|               wleci.~Chyba, żeby Pan Jezus co przemienił... a na dobre.~
 720     2, 15|                dzisiaj, a o którą Hanka mu co dnia głowę suszyła, nie
 721     2, 15|                    naszczekiwały po wsi, a co trochę suły się kurzawą
 722     2, 15|                 coś ciekawego powiadał, bo co chwila wybuchali śmiechem.~
 723     2, 15|                    mógł był słyszeć nawet, co mówili, bo niedaleko było,
 724     2, 15|                   gotowy do skoku.~- A to, co o Antku powiadali - podjął
 725     2, 15|                    ale nim mógł zmiarkować co bądź, już Antek skoczył
 726     2, 15|                       Chodźcież do roboty, co macie z Mateuszem, to wasza
 727     2, 15|                    Nie pójdę, da pan tyle, co Mateuszowi, stanę i nie
 728     2, 16|               strużynami albo zasie puchem co najbielszym; słońce się
 729     2, 16|                   gęgliwych głosów gęsich, co się trzepały po przyręblach,
 730     2, 16|                   ale tyle go ino widzieli co przy śniadaniu, bo zaraz
 731     2, 16|                   organiściak, Jasio, ten, co był w szkołach, roznosił
 732     2, 16|                    być musi, nie druga !~- Co wy też mówicie!~- Juści,
 733     2, 16|            urządzenia nie ludzkie, nie, bo co my, chudziaki, możemy, to
 734     2, 16|               zmienia ciągle w Lipcach, że co przyjadę, poznać się nie
 735     2, 16|                 Jagusia mogła z nim robić, co ino zechciała, słuchał się
 736     2, 16|                 myślał i o nic nie stojał, co ino nie było Jagusią, w
 737     2, 16|                tyle dbała o jego kochanie, co o ten śnieg z łońskiego
 738     2, 16|                    przed ślubem, tyla ino, co wtedy przejazdem na drodze
 739     2, 16|                 poniesą, na bory i lasy.~- Co on tam, chudziak, porabia,
 740     2, 16|                    tam, chudziak, porabia, co se myśli? I ani sposobu,
 741     2, 16|                 niej, i rozdzierała duszę, co ją tak strasznie rozdrażniło,
 742     2, 16|                  poprzewracało, nieprawda, co powiadacie, nie!...~- Oboje
 743     2, 16|                 mówię, że tak jest. Zaraz, co to mamy? Gody... to by dopiero
 744     2, 16|                    się tak wyrzekasz tego, co?~- Bo nie chcę i tyle!~-
 745     2, 16|                grunt, a la mnie tyla stoi, co nic...~- Boś młódka jeszcze
 746     2, 16|                    głupia, a pleciesz bele co! Człowiek przez gruntu to
 747     2, 16|                 będę wstrzymywała w sobie, co mi tam Maciej ;~- To pyskujże
 748     2, 16|              pokornie u proga i przez łzy, co się jej jak groch sypały,
 749     2, 16|               Dajcie kąt jaki i choćby to, co psu wyrzucicie! Zmiłujcie
 750     2, 16|                 lichej, między bydlątkami, co w tej radosnej nocy cichej
 751     2, 16|              bratami. - A ta sama gwiazda, co i dzisiaj świeci, spłonęła
 752     2, 16|                   wskazywała trzem królom, co chociaż pogany i czarne
 753     2, 16|                   to są kumy złego!~- I... co tam rządzi, co panuje, komu
 754     2, 16|               złego!~- I... co tam rządzi, co panuje, komu tam wiada,
 755     2, 16|                 Nastki cię niesie, na gzy, co?~- Zabronicie to, przytrzymacie... -
 756     2, 16|                   wszystko ma swoją duszę. Co ino jest na świecie, czującem
 757     2, 16|                       Zamilkli rozważając, co powiedział, bo mądrze był
 758     2, 16|                temu będzie, bo tyle roków, co ich jest od Narodzenia,
 759     2, 16|                  nigdzie żywej duszy; tyle co te ptaszyska przeciągały
 760     2, 16|                   z wiatrem sady wiśniowe, co były kwitły...gdy wtem z
 761     2, 16|                  Narodzonemu! Wraz z nimi, co ino żyło na ziemi i w powietrzu."~
 762     2, 16|                 Dziwowali się wielce temu, co Rocho opowiadał, ale potem
 763     2, 16|               przychodziły opiekuny różne, co biednemu i uciśnionemu zmarnieć
 764     2, 16|                rozrosłe, w granatowe kapot co do jednej, w podwójnych
 765     2, 16|                     jak te krze jałowcowe, co zawżdy zwartą kupą rosną,
 766     2, 16|           Nadciągnęła i szlachta rzepecka, co to wedle gadki: "worek ino
 767     2, 16|                   księdza i w tę świeczkę, co płonęła wysoko nad ołtarzem,
 768     2, 16|                   zamedytował, któren znów co miętszy, a kobiety zwłaszcza,
 769     2, 16|                 rozumu, juści, że tym ino, co słuchali, bo wiela było
 770     2, 17|                 ubiera - a tyla sama jest, co te odbicia na wodzie czystej
 771     2, 17|               gorących szeptach Antkowych, co wciąż, z jednaką siłą dzwoniły
 772     2, 17|                 się przed czasem nie stało co złego.~To i nie robiła,
 773     2, 17|                    dym puszczał w komin, a co trochę wybiegał przed dom
 774     2, 17|                 zamietła izbę, uprzątnęła, co było potrza, i wesoło pogadywała
 775     2, 17|            chłopaki.~- Da ci to matka iść, co?~- Pytał się cięgiem o przyzwoleństwo
 776     2, 17|                  też mam i swoją wolę... i co mi się jeno uwidzi - zrobię!...~-
 777     2, 17|                    rzemień potrzebny abo i co twardsze! - rzekła zaraz
 778     2, 17|               lepiej, żeby nie docucili... co jej za niewola żyć, co za
 779     2, 17|                     co jej za niewola żyć, co za dobro ją czeka: cierpienie
 780     2, 17|                  Kozły! Same tym ino żyją, co gdzie urwią, wycyganią albo
 781     2, 17|            wycyganią albo i ukradną, to za co będą ją lekowali? Tyle gospodarzy
 782     2, 17|                    Każdy ma dosyć swojego, co mu do obcych! Jeszcze by,
 783     2, 17|                  Gadanie nasze tyle zrobi, co umarłemu kadzenie zakończył
 784     2, 17|               drewka rzucać do komina.~- O co się pobili? - spytała później
 785     2, 17|               Mateusz prawdę gadał, a ino, co mówił ludziom,..~- Cygan
 786     2, 17|                  zawiedzie wojnę o ciebie, co? - skrzywiła się złośliwie.~-
 787     2, 17|                ciskała po domu, tak o byle co krzyczała na Józkę i Witka,
 788     2, 17|               głaskać po twarzy i pytał:~- Co ci to, Jaguś, co?~- A cóż
 789     2, 17|                  pytał:~- Co ci to, Jaguś, co?~- A cóż by, nic. Odsuńcie
 790     2, 17|                     nie do wytrzymania, że co chwila wychodziła na ganek,
 791     2, 17|                   na wprost, jakby chciała co rzec, ale ino spojrzała
 792     2, 17|                     Przeszkadza to wama?~- Co by zaś, uważam ino, miarkuję
 793     2, 17|                    ino, miarkuję i czekam, co z tego wyjdzie...~Ale na
 794     2, 17|                    stary również... Wiedzą co?... miarkują?... Nie, nie
 795     2, 17|              zmordowaną, że ani wiedziała, co się dzieje dokoła. Przecknęła
 796     2, 17|              splunął i rzekł uroczyście:~- Co tu marudzić i zwlekać; przyślim
 797     2, 17|                   stała, jechać muszę, ale co postanowicie, to tak wezmę,
 798     2, 17|                   zgadzał się na wszystko, co mówili, dobrze poczuli,
 799     2, 17|               myślał - wójt ni młynarz, ni co pierwsi nie pójdą z wami!
 800     2, 18|                     że nie mógł opowiadać, co widział na wsi, zakręcił
 801     2, 18|                siwką, toby tak samo rwały, co? gospodyni...~Pies się zerwał
 802     2, 18|            kądzieli, ale nie przędła, tyla co czasem furknęła wrzecionem
 803     2, 18|                    niepokoju i ciekawości: co za jeden, czego chce, może
 804     2, 18|                  ten obieżyświat' A może i co drugie! Rozmyślała porozumiewając
 805     2, 18|                   I samiście to wymyślili, co?~- Sama, a dyć każde dziecko
 806     2, 18|                  jestem albo ten handlarz, co za wodę i ogień każe sobie
 807     2, 18|                 wicher ustał, jeno z zasp, co groblami leżały w poprzek
 808     2, 18|                 pokazały się w obejściach, co było niechybnym znakiem,
 809     2, 18|                   kurzawa ich przysłaniała co trochę, że przepadali całkiem,
 810     2, 18|                   widni byli pojedynczo.~- Co to za ludzie, z jarmarku
 811     2, 18|                   często po drzewo chodzą, co?~- A raz w tydzień dwór
 812     2, 18|                    przychodzić z kulką, bo co se suszu obłamie a zbierze
 813     2, 18|                 się nie dał i opowiedział, co ino wiedział. Pan Jacek
 814     2, 18|                 chłopak nie wymiarkował, o co mu szło i dlaczego się tak
 815     2, 18|               gwizdnąć na Łapę i spojrzeć, co tamten robi.~- Jezus! Dziedzicowy
 816     2, 18|                Godów czatowałem na ciebie, co dnia, w każden wieczór warowałem
 817     2, 18|               powiesz?~- Cóż ci to rzeknę, co? - szepnęła rozpłakanym
 818     2, 18|                  cisza gnietła świat, tyla co te kucia młotów pobrzękiwały
 819     2, 18|                 całkiem dnia tego, bo tyla co wleźli w bróg, co się tam
 820     2, 18|                  bo tyla co wleźli w bróg, co się tam zwarli w całunkach,
 821     2, 18|                   Jagnę.~- Pleciuchy bają, co ino się im uwidzi, Mateusz
 822     2, 18|                    i zaczął wymiarkowywać, co by to mogło znaczyć, biedził
 823     2, 18|                  niego, by się wywiedział, co to naród powie o porębie.~-
 824     2, 18|                    ani zmiarkujesz, kiedy, co i jak, a wszystko wypowiesz.
 825     2, 18|                  ten pies wściekły, o bele co krzyczał, przyganiał, pomstował,
 826     2, 18|                 bych Rocho nie zmiarkował, co się z nim dzieje!~- Jakże,
 827     2, 18|                widać za nic, to im pokaże, co znaczy na wsi. Nie kto drugi,
 828     2, 18|                 zabiega, a węszy, gdzie by co urwać! Pan, ścierwo, na
 829     2, 18|                nami nie ugodzi i nie odda, co nasze.~- Kiedy tak, to lasu
 830     2, 18|                    cóż poradzą te biedaki, co? - jęknął.~- Nic im nie
 831     2, 18|      sprawiedliwością, miarkujcie ino. Mam co innego na głowie. To i płakał
 832     2, 18|                   Wojtek abo Bartek nie ma co do gęby włożyć, księdzowa
 833     2, 18|                   przetakiem, a obaczycie, co nanosicie, tak jest i z
 834     2, 18|                    jak zwyczajnie to robił co dnia, poszedł w obejście
 835     2, 18|             tłumaczyć:~- To... ten Łapa... co ino może... wywłóczy z chałupy...
 836     2, 19|              dowiedzieli się, że dziedzic, co ino mu było potrza ludzi
 837     2, 19|                    i komorników, i takich, co ino chałupy mieli, też nie
 838     2, 19|              czekali na te poręby.~A teraz co począć?~Zima była sroga,
 839     2, 19|                   ojcami i dzieci ciągnęły co starsze, zwłaszcza chłopaki
 840     2, 19|                  rozpoczęły na dobre, tyla co tam jakaś niecierpliwsza
 841     2, 19|                   do nich nie kwapił, tyle co Jambroży zaraz się z nimi
 842     2, 19|               gorzałę ciągnął a ocyganiał, co ino wlazło. A pobok nich
 843     2, 19|                 swoimi i w głoś opowiadał, co im rzekł dobrodziej, a sielnie
 844     2, 19|                     żem. już i nie baczył, co robię.~- Twoja prawda, twoja,
 845     2, 19|                     do ciebie piję, Antek, co tam, poniechaj złości, ja
 846     2, 19|                  roznieść gotowi.~- Bom to co rzekł?~- Juści, inom ja
 847     2, 19|                    niektóra chuchro takie, co kieby dmuchnął, nakryłaby
 848     2, 19|               ledwie się powstrzymał, tyla co tam rzucił czasami jakie
 849     2, 19|                    rzetelna, muzyka rznęła co sił i tany szły za tanami,
 850     2, 19|             trafiają, a nie gdzie indziej.~Co tu począć, kiej oba się
 851     2, 19|                  nie były głupie, nie było co, to gęsiora wsadzili mu
 852     2, 19|               pozwolić na wyręb.~- A bo to co mądrego uradzą te słomiane
 853     2, 19|                    tyla z tych narad jest, co z łońskiego śniegu, a dziedzic
 854     2, 19|                     A juści, pozwolą to na co? Ozwałem się kiedyś, to
 855     2, 19|                    a my cóż znaczymy, tyle co te parobki! - unosił się
 856     2, 19|           odsłużyłem, lata mi idą, a tego, co moje, dać nie chcą! - krzyczał
 857     2, 19|                  tłumaczył Płoszka.~- A to co za jeden ? - wykrzyknął
 858     2, 19|               macie, a jeno jak te dzieci, co jeszcze bałykują, cudze
 859     2, 19|             równych było niewiela, jako że co najpierwsi u wójta byli
 860     2, 19|             zapodziała, że sami zostali.~- Co dnia wyczekuję, co dnia... -
 861     2, 19|              zostali.~- Co dnia wyczekuję, co dnia... - szepnął cicho.~-
 862     2, 19|                    że to młódź sama była i co najpierwsza we wsi, a on,
 863     2, 19|                  mąciło, że ani wiedziała, co się z nią dzieje, jeno chwilami,
 864     2, 19|                  Nic nie mógł wymiarkować, co się to stało, oprzytomniał
 865     2, 20|                  poredzi, to myśli płaczem co wskórać!~Dobrze wiedział,
 866     2, 20|                  wskórać!~Dobrze wiedział, co powiedział, dobrze! Teraz
 867     2, 20|                  przychodziło mu do głowy, co to o niej powiadano przódzi,
 868     2, 20|                   jako ten kwiat niektóry, co niech jeno ziąb nań chuchnie,
 869     2, 20|                uciechy i rozerwania myśli, co tam Pietrek wieczorami po
 870     2, 20|                Mało tego bowiem, że o bele co krzyczał i słowa dobrego
 871     2, 20|                    ino Józce rozporządzał, co się ma robić, z Józką o
 872     2, 20|               ostro:~- Była panią, robiła, co chciała, nic jej nie brakowało,
 873     2, 20|                  wszyscy dobrze wiedzieli, co się tam u Borynów wyprawia !~
 874     2, 20|                  lękliwie kieby te cienie.~Co prawda, mało kto zaglądał
 875     2, 20|              podawać do chrztu; tyle jeno, co tam chłopaki Dominikowej
 876     2, 20|                    tylko kowal przychodził co wieczór i długo przesiadywał,
 877     2, 20|             kłócili. Dominikowa też bywała co dnia i co dnia jedno przywtarzała,
 878     2, 20|            Dominikowa też bywała co dnia i co dnia jedno przywtarzała,
 879     2, 20|                dobrego słowa nie da - a ty co? Wzdychasz, trujesz się
 880     2, 20|                 tak na mnie, wiedziałabym, co zrobić! Józkę sprałabym,
 881     2, 20|                    wnet mi podziękujesz! A co tam pyskują na ciebie i
 882     2, 20|            przepuszczą, a któren nie stoi, co o nim powiadają, mocny jest
 883     2, 20|                    a hardy, to może robić, co mu się żywnie podoba! Nikt
 884     2, 20|              pytana, rozpowiadała o Antku, co ino mogła wymyślić. Słuchała
 885     2, 20|                    Mówili mi ludzie o tym, co się tam w karczmie stało,
 886     2, 20|                   zupełnie polegał. - Ale, co tom miał jeszcze powiedzieć...
 887     2, 20|                    jak ksiądz, a zrobicie, co wam sumienie dyktuje, ale
 888     2, 20|                   z tym garnkiem rozbitym, co choć odrutowany i zgoła
 889     2, 20|               umiała zmyślnie urządzać, że co parę dni widywała się z
 890     2, 20|               Prosto diabelska kuma albo i co gorszego, jak o niej powiadali.~-
 891     2, 20|                    zaś zimą nie było wiela co robić, to łaziła po chałupach
 892     2, 20|                  Nie wierzcie wszystkiemu, co Jagustynka przynosi, zła
 893     2, 20|                 Pogódźcie się, odpuście mu co gruntu, przecież i on żyć
 894     2, 20|                    trudno - ale jeśli on i co innego zamierza!...~- Napletli
 895     2, 20|                  nas obydwóch w Lipcach!~- Co wam znowu przychodzi do
 896     2, 20|                 znowu przychodzi do głowy, co? - krzyknął wystraszony.~-
 897     2, 20|                    sposobności podpalenia; co innego nie przychodziło
 898     2, 20|                  też się nie dorozumiewał, co mu ta we wątpiach siedzi
 899     2, 20|                 zwiesny doczekać abo tego, co komu przeznaczone.~Tymczasem
 900     2, 20|                przeznaczone.~Tymczasem zaś co niedziela grzmiała muzyka
 901     2, 20|                 którego chłopaka z wojska, co to było czytań, narad, opowiadań,
 902     2, 20|               Witek.~- A bo i nie wiem, po co go było trzymać, jeno ludzi
 903     2, 20|                   kury se macaj, myśli, że co lepszego poradzi. Kto ma
 904     2, 20|                 oczy poglądał i rozmyślał, co by tu rzec takiego, gdy
 905     2, 20|                  do Pietrka i naszykujcie, co potrza, a ty pojedziesz
 906     2, 20|          pozwalacie.~- Dużo ta o to stoję, co pyskują, szkoda na to czasu,
 907     2, 20|                uredzili - słuchajcie jeno; co powiem.~Stary ino łysnął
 908     2, 20|                    do spółki! Woźcie tyla, co i my! Sprzężaj macie dobry,
 909     2, 20|                    upłynie dość czasu... a co mu szkodzi tamtym przytwierdzać,
 910     2, 20|          wściekłością:~- Gdzieżeś to była, co?~Ale Jagna, choć się wystraszyła
 911     2, 21|             drzewinami, hurkotał po wsi, a co trochę podrywał tumany śniegów,
 912     2, 21|                 cięgiem, przystawać musiał co trochę; by wytchnąć i obetrzeć
 913     2, 21|                  wroną i myśli, że rychlej co złapie...~- Na co to jej
 914     2, 21|                  rychlej co złapie...~- Na co to jej zeszło, chudziaczce -
 915     2, 21|               dziki krzyk pól tratowanych, co rwał się gdziesik ze świata
 916     2, 21|                     Hanka obłamywała kulką co grubsze gałęzie, przycinała
 917     2, 21|               Chodźcie prędzej, nocy tylko co patrzeć.~- Jeno tego powietrza
 918     2, 21|                   zdruzgotany.~Biegli też, co ino sił i tchu starczyło,
 919     2, 21|                 nierozpoznaną, jak ta noc, co już szła przyczajona wskroś
 920     2, 21|                    i mściwym, jak ten bór, co się był przygiął naraz i
 921     2, 21|              odpowiedzią, że nie wiedział, co na to rzec, więc zwrócił
 922     2, 21|               trzyma, człowiek, jeśli chce co wygrać, na zimno musi kuć
 923     2, 21|                 czworo! Dam to wtedy radę, co?~Antka już nie wliczała,
 924     2, 22|                  się zgwarzyć społecznie i co nowego posłuchać.~Najpierwsza,
 925     2, 22|                  wsią za łeb się wodziła i co miesiąc stawała na sądy;
 926     2, 22|              wybrane, o których nie wiada, co rzec, bo podobne sobie kiej
 927     2, 22|       prześmiewając się z dziewczynami, że co trochę cała izba się trzęsła
 928     2, 22|                    mruknęła Kobusowa.~- Na co to ano i tej Hance zeszło! -
 929     2, 22|           żołnierka.~- Hale, jakby o tobie co dnia nie pyskowała po wsi
 930     2, 22|                    mnie! ale, będą tu bele co powiadać!...~- Nie drzyj
 931     2, 22|              grzecznie przyjęli i na drogę co dali. Amen.~- Pokażcie,
 932     2, 22|                    dali. Amen.~- Pokażcie, co umiecie, a może się la was
 933     2, 22|                   może się la was znajdzie co w komorze - rzekł Kłąb.~-
 934     2, 22|          powstrzymywał, a pytą wokół prał, co wlazło, i krzykał:~- Nie
 935     2, 22|                   gdzie w pustych pokojach co noc brzmi muzyka, zabawy
 936     2, 22|                kiej drzewa, gdzie mocarze, co górami rzucają, gdzie skarby
 937     2, 22|               wszystkich w głos opowiadać, co kto wiedział.~Jedna co rzekła,
 938     2, 22|                     co kto wiedział.~Jedna co rzekła, po tej druga, to
 939     2, 22|          przypomniało, i czwartej, a każda co nowego niesła, że snuły
 940     2, 22|                     sprał go wtedy kozicą, co wlazło, i przymusił; koń
 941     2, 22|                zgłodniały był do cna - ale co chyci zębami trawy, to ino
 942     2, 22|                   jak błogosławić będą ci, co się teraz przeklinają, każę
 943     2, 22|                borów, bo już nie wiedział, co począć, opadły go zwierzaki,
 944     2, 22|              zaczęła znowu wyklinać i bić, co ino wlazło! Robiła też w,
 945     2, 22|               nowego chłopa i tych morgów, co po sąsiedzku szły wpodle,
 946     2, 22|               prześwietlonych widziadłami, co jak żagwie buchały krwawą
 947     2, 22|                     a nie pomyślisz nawet, co się okólnie dzieje, jakie
 948     2, 22|               pierwszym wieczorze majowym, co jeno kolebią się słodko,
 949     2, 22|                   Jastrząb gromadę, wybrał co tęższych parobków, konie,
 950     2, 22|                   wszystko wieść, sam mało co robił, a ino doglądał i
 951     2, 22|                   nie turbuje ni rozmyśla, co tam będzie po śmierci, a
 952     2, 22|               bezbożnika iść nie chciał.~- Co Pan Bóg opuścił, diabli
 953     2, 22|                Prowadź do chałupy, może ci co poredzę, służebnico wierna.~
 954     2, 22|             podziwu, dobrotliwości i lęku.~Co tu rzec w taką porę, kiej
 955     2, 22|                  pod pierzyną się ruszy. ."co to jest? ~- Chleb, chleb,
 956     2, 23|                    milczeniem.~- Jaguś !~- Co?~- Jesteś to?~- Zaśby nie!...~
 957     2, 23|            przytajonej; zaglądali w siebie co chwila, oczy przeświecały
 958     2, 23|                     Nie bojasz się, Jaguś, co?~- Dyć bym za tobą poszła
 959     2, 23|                       miałam patrzeć, żeby co pomiarkowali! Ale mę tak
 960     2, 23|                    Nie chciałaś to, Jaguś, co?...~- Hale... nieraz myślałam,
 961     2, 23|              zerwała i rosła wzmagając się co mgnienie, przewalała się
 962     2, 23|                  muszę... wścieknę się abo co!~- Dziw mi serce nie rozpęknie!~-
 963     2, 23|                  oprzędła, bych się stało, co przeznaczone...~ ~. . . . . . . . . . . .~ ~
 964     2, 23|                Kołysali się w takt głosów, co zdały się bić tęczowymi
 965     2, 23|                  tą nadludzką mocą czucia, co ich niesła w nadświaty i
 966     2, 23|                Naraz Jagna zaczęła płakać.~Co ci to?~Abo to wiem?... a
 967     2, 23|              gorąco.~Oglądali się trwożnie co chwila, przystając z zapartym
 968     2, 23|                  wyrastał, zatrzymywał się co mgnienie i znowu szedł...
 969     2, 23|                 Oni zaś wnet pomiarkowali, co się dzieje: krwawe błyski
 970     2, 23|               oszaleli ze strachu i ledwie co dychający, aż Antek cudem
 971     2, 24|                                Rozdział 12~Co się działo w Lipcach po
 972     2, 24|                  boć już dobrze wiedziano, co się stało.~- Pogrzebta no,
 973     2, 24|               Boryna złapał w brogu i tyle co rozegnał, a tu ogień zaraz
 974     2, 24|                   Kobusowa.~- Toteż widno, co bez złość Antek podpalił. ~-
 975     2, 24|                  byle czego, byłam dopiero co w cha-łupie, skrzynka stoi
 976     2, 24|              skończy - podjęła głośniej.~- Co się dzieje, mój Jezus! co
 977     2, 24|                  Co się dzieje, mój Jezus! co się dzieje! - jęknęła Sochowa
 978     2, 24|              chwytając się za głowę.~- Ano co, do kreminału go wezmą i
 979     2, 24|                    w najlepsze, a tu Łuka, co latał z niedźwiednikami,
 980     2, 24|                   i posadzą w kreminale.~- Co mu ta zrobią? widział to
 981     2, 24|                  to kto? są na to świadki? co? - zauważyła Balcerkowa,
 982     2, 24|                   jeśli nie ta suka Jagna? Co - podniesła znowu surowy
 983     2, 24|                 wygłaszały teraz wszystko, co ino było i nie było, co
 984     2, 24|                    co ino było i nie było, co ino która kiedy bądź zasłyszała
 985     2, 24|                 uspokajać, próżno sołtys i co starsi przekładali i tłumaczyli,
 986     2, 24|                 się rwał, rzucał, krzykał, co mu sił starczyło, że kieby
 987     2, 24|                  głos gniewu powszechnego, co objął wszystkie serca płomieniem -
 988     2, 24|              świtania ledwie zipie, mówią, co wieczora nie doczeka.~-
 989     2, 24|                kowal, ale tak zeźlony tym, co się stało, że milczał, kręcił
 990     2, 24|              święto niespodziane, mało kto co robił i pamiętał o czym,
 991     2, 24|                 wiada było nic pewnego, bo co trochę ktosik wpadał zziajany
 992     2, 24|                     a insi zaś zasię znowu co innego pletli.~To zaś ino
 993     2, 24|                kurzyło, miarkowali z tego, co jakąś warzę la strażników
 994     2, 24|                    głowili a deliberowali, co stary zeznał do protokółu,
 995     2, 24|                     że nikto nie wiedział, co się z Jagną dzieje, bo stara
 996     2, 24|                 naprzykrzonych.~Ale jedno, co zgodnie i jednako wszyscy
 997     2, 24|               śpiku, ni wesołych ostatków.~Co się tam działo w Hanczynej
 998     2, 24|                jadła, ni wiedziała dobrze, co się wokoło dzieje, nawet
 999     2, 24|                    padły w niepamięć, tyle co w końcu powiedziała twardo:~
1000     2, 24|                     bych się przewiedzieć, co się tam z Boryną dzieje...