Tom, Rozdzial

1001     2, 24|                  prośbie jako ten ptaszek, co przed śmiercią ucieka i
1002     2, 24|                  strumień modłów i płakań, co się kiej te krwawe perły
1003     2, 24|                     jam, nie poznajesz czy co? Ociec doma?~- Dyć są w
1004     2, 24|                Józce naszykować w tobołki, co ino było można, aż Witek
1005     2, 24|             Przychodźże częściej, choćby i co dzień, nie wiada, co się
1006     2, 24|              choćby i co dzień, nie wiada, co się ze mną stać może, to
1007     2, 24|             szeptał, jako wójt ze sołtysem co dnia przychodzą i do zgody
1008     2, 24|                   ze starym, i talk plótł, co ino wiedział, bych się jej
1009     2, 24|             przychylił się i nie wiedział, co rzec, złość go odpadła i
1010     2, 24|                Długo nie mógł pomiarkować, co się jej stało, a jeno jak
1011     2, 24|                pamięci zgoła - jak zresztą co dnia...~Od owej strasznej
1012     2, 24|                     Franek młynarczyk i te co najgorsze Gulbasowe wisielaki,
1013     2, 24|                     kiej wilki, upatrując, co by się chycić dało i nieść
1014     2, 24|                napastowania i bijatyki, że co dnia chodziły na nich skargi
1015     2, 24|                 ani usłuchał, ni dał sobie co mówić, zapamiętywał się
1016     2, 24|               różni powiadali, ale widząc, co wyprawia, oburzali się coraz
1017     2, 24|                   tam do niej ciągnęło czy co innego, Bóg ta wie - w Dominikowej
1018     2, 24|                   i powiedział, że dopiero co Jagnę pogodzili ze starym
1019     2, 24|              zrozumieć, czego się ulęknął, co się z nim stało, zupełnie
1020     2, 24|                   bo z wolna zapomniał, po co przyszedł i gdzie jest,
1021     2, 24|              gdziesik w jakąś światłość, a co oprzytomniał i otworzył
1022     2, 24|                  nie zdzierżyłby tych łez, co się cisnęły do oczów, że
1023     2, 24|             wytrząchając rękami, a patrząc co trochę na Antka, któren
1024     2, 24|                    uwagą na pręgi świateł, co chlustały gdzieniegdzie
1025     2, 24|                 nawet Stacho nie wiedział, co rzec.~- Jakbym zarznął kogo,
1026     2, 24|             wszelka złość i pomiarkowanie, co się z nim dzieje. Powlókł
1027     2, 25|             rozmiękły, zimny i przemglony; co dnia padały deszcze ze śniegiem,
1028     2, 25|                padały deszcze ze śniegiem, co dnia szły takie wycinki
1029     2, 25|                   wyjrzeć było nie sposób; co dnia brudne, skołtunione
1030     2, 25|                 obejściach, a że zaś śnieg co dnia barzej topniał i szły
1031     2, 25|                 czas przykrzył, tyle jeno, co tam, gdzie zbierały się
1032     2, 25|          poczerniałe i do cna zbiedzone, a co już pola, sady, drogi i
1033     2, 25|                  jeno było żywych, głosów, co tam jakieś bydlątko zaryczało
1034     2, 25|                   przewlókł - a jaki taki, co starowniejszy, brał się
1035     2, 25|                gotowego grosza nie miał ni co wywieźć do miasteczka, drudzy
1036     2, 25|                  gospodarze sami nie mieli co robić, dziedzic jak się
1037     2, 25|                  że i bieda u komorników i co biedniejszych gospodarzy
1038     2, 25|             drugich wywrzeć z nawiązką to, co go na wnątrzu jadło - toć
1039     2, 25|               zwaliły się na starszych, iż co drugi dom ktosik kwękał,
1040     2, 25|                  wody leniwiej spływały, a co gorsza, że ano krowy jeszcze
1041     2, 25|              leniły i włos mocno siedział, co znaczyło, że zima potrzyma
1042     2, 25|              nagrzewać struchlałe kości, a co było dzieci, wszystkie biegały
1043     2, 25|           wypuszczone na pierwszą trawę.~I co w taki czas było radości,
1044     2, 25|                   to słońce jako te ptaki, co nadciągały gdziesik od wschodu
1045     2, 25|              historie abo śmiercie czyje i co drugiego jako te kamienie
1046     2, 25|                  jak to patrzenie chorego, co ledwie oczy ozewrze i coś
1047     2, 25|              Kozłowa zaś podjudzała naród, co ino mogła, biegała ano z
1048     2, 25|                  Borynów.~Właśnie byli tam co ino zaświecili lampkę w
1049     2, 25|                  pogodzenia się z żoną, na co tak rychło się zgodził,
1050     2, 25|                   że nawet już nie baczył, co ona wyrabia, choć dobrze
1051     2, 25|                   nie puściła przed nikim, co dnia zaglądała do starego,
1052     2, 25|                 ozeźlił w sobie, że o bele co gniewem buchał i ciężki
1053     2, 25|             rzemień bywał w robocie albo i co twardziejsze, bo i w Jagnę
1054     2, 25|                  cóż miała począć ze sobą? co? Kiej nie poredziła żyć
1055     2, 25|                    żyć jak drugie kobiety, co to i parobków se nie żałują,
1056     2, 25|                 rade znoszą domowe piekło, co dnia się bijają z chłopami
1057     2, 25|                    się bijają z chłopami i co dnia razem spać chodzą pogodzeni.
1058     2, 25|                  do niego, iż to wszystko, co ją spotyka, te smutki, zawody,
1059     2, 25|               uściskach, to mimo wszystko, co myślała, oddawała mu się
1060     2, 25|                  czucie takiego szczęścia, co to aż do proga śmierci z
1061     2, 25|             robotach i o tym, bych staremu co nowego na złość zrobić,
1062     2, 25|                  się do cna...~- Nie pleć, co się ta miałam przemienić?...~
1063     2, 25|             wszystko, ją przeklinał za to, co przecierpiał, aż w końcu
1064     2, 25|                 mocą zrozumiawszy z nagła, co się stało, ale nie nawrócił,
1065     2, 25|                  narodu, każdy był ciekaw, co tam starszyzna uradzi, a
1066     2, 25|                 jeno że nikto nie wiedział co i jak, bo ino przez okna
1067     2, 25|                   każdy się srożył, każden co innego radził, że ciskali
1068     2, 25|             wybiegali na pół ubrani pytać, co się stało i ostawali już
1069     2, 25|                 idą, i w te bełkoty strug, co gdziesik między korzeniami
1070     2, 25|              odwodzić, straszyć, że za to, co zamyślają, cała wieś pójdzie
1071     2, 25|                ponosi! Podawalim do sądu - co mu kto zrobi! Jeździlim
1072     2, 25|                   bór! Pozwolim to, na to, co?~- Nie, nie! nie dać! Rozpędzić,
1073     2, 25|                   wraz z Płoszką, Kłębem i co pierwszymi.~Ustawiali się
1074     2, 25|             parobki, kobiety, dzieci nawet co starsze ruszyły; kto był
1075     2, 25|                    kiej ta chmura gradowa, co to jeno połyskuje, nabrzmiewa
1076     2, 25|                   krewniaki a znajomkowie, co gęstwą stanęli pochyloną
1077     2, 25|                   ustawał ani na chwilę, a co trochę drzewo się jakieś
1078     2, 25|                  znowu wołał: - Zabierzta, co wasze, i idźta z Bogiem,
1079     2, 25|                     póki sądy nie oddadzą, co jest chłopskiego. Ale nim
1080     2, 25|                 zmówili, nim wymiarkowali, co zrobić, aby było jak najlepiej,
1081     2, 25|               ponosząc, aż rządca, widząc, co się dzieje, spiął swojego
1082     2, 25|                  powietrza i wnet dojrzał, co się z ojcem dzieje.~Zatoczył
1083     2, 25|                 chwilę, nie wiedząc zgoła, co się z nim dzieje, naraz
1084     2, 25|                  potopią.~Aż kilkoro ludzi co najbliższych posłyszało
1085     2, 25|           zapamiętał, że już nie wiedział, co robił; rzucił się w bitkę,
1086     2, 25|                 wrzawą.~Kobiety opatrywały co ciężej rannych i przenosiły
1087     3, 26|                 całkiem drętwa, tyle jeno, co rosy kapały rzęsiście z
1088     3, 26|                    i poniektóre już drzewa co bliższe srebrzyły się całe
1089     3, 26|                  pokrzywiona, spróchniała, co to się już ledwie tli i
1090     3, 26|                  nabrzmiałe tym wszystkim, co wnetki się stanie zielenią,
1091     3, 26|                chmurę każdą, wszystko ano, co uwidzi i co poczuje...~Tak
1092     3, 26|                  wszystko ano, co uwidzi i co poczuje...~Tak ci to i czuła
1093     3, 26|                 niskich, szerokich chałup, co jak kumy w sobie wielce
1094     3, 26|                dojrzał robotę, tyle tylko, co zaraz pod wsią gmerało się
1095     3, 26|                      Zaspały próżniaki czy co, dzień taki wybrany, a na
1096     3, 26|            podorówek, do siewów, a dzisiaj co? Jeden jedyny chłop, którego
1097     3, 26|                  musiało ją przemrozić czy co... ciężką zimę tu przeszła... -
1098     3, 26|                 jakieś chłopaki.~- Juścić, co Michał organistów z którymś
1099     3, 26|                    gromnicę niesła z sobą, co ją ano wyprosiła stróżując
1100     3, 26|                 mogła ruchać, odpoczywając co chwila.~- Żeby choć do sianokosów
1101     3, 26|                widząc. W młynarzowym domu, co stał odsunięty od drogi,
1102     3, 26|              jarmarek musiały pojechać abo co? - myślała, baczniej się
1103     3, 26|                 pilnujcie... narządzę wama co jeść... a może mleka uwarzyć?~-
1104     3, 26|               sprawiedliwości znikąd, to i co miały począć? do kogo iść
1105     3, 26|                 nie pomyślał, bo jakże? za co to mieli karać? przeciech
1106     3, 26|                  póki z lasu nie wydzielą, co jest czyje, ruchać go nikt
1107     3, 26|                 dosyć, że i nie spamiętać, co i komu! Nikto się tym zbytnio
1108     3, 26|                     że już i nie wypowiem, co się działo, kiej zaczęły
1109     3, 26|              wszystkich zakatrupię i sobie co złego zrobię...~Tak się
1110     3, 26|                  nie poradzi wypowiedzieć, co się tutaj działo... jakie
1111     3, 26|                     że już i nie wiada, za co się przódzi brać, samym
1112     3, 26|               opowiadała z wolna wszystko, co się stało we wsi przez zimę,
1113     3, 26|                tutaj osadziło na dobre czy co?~- Juści, że jakby na to
1114     3, 26|                niemałą lubością powiedała, co ile kosztuje i gdzie to
1115     3, 27|                 Łapa wyskakiwał przed nią, co chwila zbaczając do gęsiorów
1116     3, 27|                nocy nie ma, jak to czyniła co dnia, polazła do przełazu,
1117     3, 27|                  przecierpi, to udźwignie, co ta na nią Panu Jezusowi
1118     3, 27|                  chałupy, zabrała dzieci i co było na podorędziu ze szmat,
1119     3, 27|                 prawo za sobą będzie miał.~Co jej tam znaczyły kowalowe
1120     3, 27|                   uspokoiła się rychło, bo co poredzisz przeciw doli,
1121     3, 27|           przemogli, nie dała się niczemu, co dnia głębiej wrastając w
1122     3, 27|                  stanie - powiedały o niej co najpierwsze we wsi gospodynie,
1123     3, 27|                    a rychtyk pomogło tyle, co i te darmowe Dominikowej
1124     3, 27|                   tyle już jeno starunków, co mu ta często odmieniali
1125     3, 27|                rychłą. Spodziewali się jej co dzień i nie przychodziła;
1126     3, 27|                    tyle go jeno doglądała, co przy ludziach: skrzat był
1127     3, 27|                     tymczasowie zaś kowal, co ino upatrzył, co mu tylko
1128     3, 27|                    kowal, co ino upatrzył, co mu tylko w pazury wpadło,
1129     3, 27|                któren.~Oto i teraz, ledwie co Jagna z łóżka wylazła i
1130     3, 27|             pomiarkował... Słuchacie to?~- Co by zaś nie! - okryła ramiona
1131     3, 27|                    naleźć nie mogę. Myślę, co tam w rupieciach zarzucone...~-
1132     3, 27|               Teraz ci dopiero miarkowała, co straci, skoro go nie stanie;
1133     3, 27|                  gront jej szło przecież - co jej tam były majątki?...
1134     3, 27|                tyle stała o nie akuratnie, co o łońskie lato, a chociaż
1135     3, 27|                   w cały głos nasłuchując, co tamta wyszczekuje na odzew.~-
1136     3, 27|             spływały.~Mogła to zmiarkować, co się jej stało?~Jeno czuła,
1137     3, 27|                    Rocho wróci akuratnie i co nowego przyniesie od Antka...~-
1138     3, 27|                    przyszła do ziemniaków? co? ~- Juści, same nie wydołamy,
1139     3, 27|                    Witkiem do rozrzucania; co czasu zbędzie, to i ty pomożesz...~
1140     3, 27|                     dasz mi ponieść palmę? co?~- Zachciało mu się!...
1141     3, 27|                  przywitaniu.~- Tyle jeno, co wójt wczoraj przywiózł:
1142     3, 27|                    Wójt akuratnie tyle wie co nic albo i wymyśli, czego
1143     3, 27|                   Był to z tym i u was! ~- Co dnia zachodzi, ale do Jagusi;
1144     3, 27|                  zbierali się do kościoła, co trocha wysypując się z opłotków,
1145     3, 27|               żadnych nie było, tyle jeno, co te wróble ćwierkania i świegoty
1146     3, 27|                     pierwsza wiosna ledwie co trąciła ziemię i tknęła
1147     3, 27|                   pilnie nosiła po krzach, co niby zielone płomienie buchały
1148     3, 27|                   Hance się jeno wydawało, co na jej głos poruchuje wargami,
1149     3, 27|                plecy, by łacniej przeszło, co Witek z wielką uciechą robił.~
1150     3, 27|                 matką i kowalami. A ledwie co wstali od misek, kiej wszedł
1151     3, 27|                   bywa gdzie indziej... za co inszego... ale Antka nie
1152     3, 27|                roli kazali robić wszystko, co potrzeba, na nic się nie
1153     3, 27|            zmyślnie poczynacie.~- Rzekł to co na to ? powiedział?~Radość
1154     3, 27|                    na przyźbie rozpowiadał co się był o każdym z osobna
1155     3, 27|                    już i nie wypowiedzieć, co się w umęczonych duszach
1156     3, 27|                wybucha, to jedno sprawiły, co we wszystkich wszystka pamięć
1157     3, 27|                kiej dobrodziej zapowiadał, co jutro dwóch księży przyjedzie
1158     3, 27|               nieco, opowiadając radośnie, co był Rocho przywiózł od Antka,
1159     3, 27|                    szeptała zestrachana.~- Co tam na świecie?~Głoś miał
1160     3, 27|                   w pole...~Nie wiedzieli, co rzec, spoglądając na siebie;
1161     3, 27|                   niego z trwogą czekając, co powie.~- Jęczmiona by siać
1162     3, 27|                    oczyma, daleki od tego, co się przy nim działo.~Długi
1163     3, 27|                   resztki zórz zachodnich.~Co wam powiedział? - zagadnął
1164     3, 27|               drogę.~- Słyszeliście.~- Ale co później mówił?~- Co i przódzi,
1165     3, 27|                    Ale co później mówił?~- Co i przódzi, przy was...~-
1166     3, 27|                   się waszych gróźb bojam, co tego psa...~- I wtykał wam
1167     3, 27|                   dorzucił podstępnie.~- A co, to jutro za stodołą znajdziecie... -
1168     3, 27|                   wsi roznosi...~Sklął ją, co wlazło, i poniósł się na
1169     3, 27|                  nad Borynowymi słowami, a co trocha zaglądając na drugą
1170     3, 28|                 Józia, rozpal na kominie i co jest garnków, zbierz, nalej
1171     3, 28|                    rozkisły poranek.~Dzień co się był dopiero stał, chmurny,
1172     3, 28|                 poczerniałe chałupy ledwie co były widne w szarudze, a
1173     3, 28|                  wyszedł jeszcze, jeno jak co dnia o tej porze kręcił
1174     3, 28|                  dobrodzieja ze Słupi jeno co patrzeć.~Pomyślała obzierając
1175     3, 28|                   roboty, że nie wiada, za co pierwej ręce zaczepić !
1176     3, 28|                  brakło, to widno dopiero, co chłop znaczy. Nie jedziesz
1177     3, 28|                  ale Rocho się dowiedział, co dopiero we święta będą do
1178     3, 28|            nieśmiało.~- A cóż to mam? Tyle co żyd albo młynarz na borg
1179     3, 28|                 spaceruje i święto se robi co dnia. Wczoraj na ten przykład
1180     3, 28|                    zapaskę na głowę.~- Ale co się naużywa, tego jej nikto
1181     3, 28|               postękiwał z cicha.~- Ociec, co to wama jest?~Przykucnęła
1182     3, 28|             zachęty.~- Niech Jankiel daje, co mówię!... nie dzieckom,
1183     3, 28|                      nie dzieckom, wiem po co przyszłam i czego mi potrza ! -
1184     3, 28|                   też w gorzałce pomoczyć, co? - śmiał się zacierając
1185     3, 28|                  grzechy.~- I polenić się, co nowego posłyszeć i świeżych
1186     3, 28|            tymczasem ze grzbietu szczecinę co dłuższą.~A w parę pacierzy
1187     3, 28|            kościoła, ani się spodziewając, co ma nastąpić; jeno stary
1188     3, 28|                 mięsa.~Hanka też pomagała, co ino mogła, Józka zaś rada
1189     3, 28|             czyniło się coraz gwarniej, bo co trocha wpadała jaka kuma
1190     3, 28|                  przykry a tak zmienny, iż co kilka pacierzów padał deszcz,
1191     3, 28|                głowy, a sama nie miarkuje, co się z nią wyprawia.~Juści,
1192     3, 28|              zwyczaju wiódł, ale że musiał co parę pacierzy do kościoła
1193     3, 28|              samego rana, do mszy służył i co potrza, obrządza.~- A kajże
1194     3, 28|                    po trzy grosze z duszy. Co dnia widzę; jakie torby
1195     3, 28|                narodu, jak ino może, a nim co komu zrobi dobrze, w garście
1196     3, 28|                  od pochowku bierze za to, co ta pobeczy po łacińsku i
1197     3, 28|                     Antków to wieprzak czy co?- złość go znów ponosiła.~-
1198     3, 28|               Uspokoiła się znowu.~- Mówił co jeszcze ociec wczoraj?~Łagodny
1199     3, 28|                wykupić z kreminału... a po co drugie wiedzieć mają?...
1200     3, 28|                   niechby przyszło do tego co rychlej!...~Obrzucił ją
1201     3, 28|                   nieraz i kaj jeno mogła, co go może za kara spotkać,
1202     3, 28|                  go muszą, jakże...~Mówili co rozważniejsi, że się nijakiej
1203     3, 28|                    se odejmę? Tyla mojego, co się pośmieję.~- Kto sieje
1204     3, 28|                 przenosić na swoją stronę, co ino pozostało, przywołując
1205     3, 28|                  węże czerwone a tłuste, i co trochu rozwieszała je na
1206     3, 28|                    Nie wywąchuj, bo możesz co oberwać! Krowy ano pój,
1207     3, 28|                   po drugiej stronie!...~- Co? Pietrek! ruszaj bydło obrządzać!~
1208     3, 28|               Agaty, Kłębowej krewniaczki, co to w sobotę z żebrów przyciągnęła.~-
1209     3, 28|                  szukacie? dyć wiem, gdzie co jest, to wama pokażę! -
1210     3, 28|              trzeba było wychodzić, ledwie co wraziwszy ręce we zboże,
1211     3, 28|                    bowiem było u Borynów i co pierwszych gospodarzy, iż
1212     3, 28|                 dać musisz, powiedziałyby, co żałujesz... - rzekł naraz
1213     3, 28|              piesków się ano spuszcza...~- Co wy też ! przeciek jej nie
1214     3, 28|                     Swojego nie mówię, ino co mi w uszy wlazło...~- I
1215     3, 28|               obroni, przyjdzie taka pora, co już nie zdzierży więcej
1216     3, 28|                     nie męczyłby się naród co nabiedniejszy.~- A komuż
1217     3, 28|                  wam ciężko, ale są takie, co by mogły pomóc, są: a młynarz,
1218     3, 28|              Moiściewy, dobrze one wiedzą, co się z narodem biednym dzieje,
1219     3, 28|                   naschodziło i powiadały, co się we wsi dzieje, powiadały...~-
1220     3, 28|            gąsiętach, cicho piukających, a co parę pacierzy podjeżdżał
1221     3, 28|             zauważyła Jagustynka.~- Juści, co zmyślna wielce, jeno że
1222     3, 28|                       Kowal poszli dopiero co!~Tknięta jakimś złym przeczuciem,
1223     3, 28|            jęczmieniu to by klucz chowali? co? - wyrzuciła zdyszana, ledwie
1224     3, 28|                   po cóżeście tu przyszli, co? Hale, do cudzej komory
1225     3, 28|             ukręcać, do skrzyń otwierać... co?- wrzeszczała coraz głośniej.~-
1226     3, 28|                    ale bacz, że niech jeno co z chałupy zginie, to jak
1227     3, 28|                miejsca, chwytając w garść, co było na podorędziu.~- Bić
1228     3, 28|                 zajadle krzykając nad nią, co tylko ślina i złość na język
1229     3, 28|            tymczasem opowiadała Rochowi, o co im poszło.~Słuchał cierpliwie
1230     3, 28|                   pociechę albo Żydowinom, co się ze swarliwości a głupoty
1231     3, 28|               serca...~- Byście wiedzieli, co z nią już wytrzymać ciężko,
1232     3, 28|                   wiecie to, jaka jest?... co to wyprawiała z parobkami...
1233     3, 29|                  był wielce tym wszystkim, co się we wsi działo, to jeno
1234     3, 29|                  wiele gorsze było całkiem co inszego - oto, że ziemia
1235     3, 29|                    połyskliwemu, ku niebu, co się co dnia, niby ta płachta
1236     3, 29|             połyskliwemu, ku niebu, co się co dnia, niby ta płachta jasna
1237     3, 29|                  uwięzionych...~Mało jeśli co dnia nie ciągnęło do miasta
1238     3, 29|                   się całym światem, i już co cieńsze drzewiny pokładały
1239     3, 29|              snopki ano wyrywał z dachów i co kruchsze gałęzie odzierał,
1240     3, 29|                   a nawet to blade słońce, co się spoza rozwalonych chmur
1241     3, 29|              Pośpieszył tam z ciekawością, co by się stało nie wiedząc.~
1242     3, 29|                  głosy się wydzierały, ale co by, nie mógł wymiarkować,
1243     3, 29|                    strażników, nad którymi co chwila trzęsły się zaciśnięte
1244     3, 29|          zapowietrzona!... Tyle mi znaczy, co ta kukła do strachania wróbli!...
1245     3, 29|            chłopaków w rekruty, nie robim, co ino każą!.. Mało im jeszcze,
1246     3, 29|                   tych wrzasków nie wyszło co złego!... - zauważyła w
1247     3, 29|             Wójtowa wina. Strażniki robią, co im przykazali, on zaś wie,
1248     3, 29|              zestrachany, by znowu na wieś co złego nie padło.~- Wracacie
1249     3, 29|                   dobre, to już nie wiada, co by się z nami wszystkimi
1250     3, 29|                   stało!...~- Bym to mógł, co chcę, nie byłoby biedy na
1251     3, 29|           poniektórych opłotkach pyskowały co najzawziętsze, ale większość
1252     3, 29|                   pasionki przydatny, gdyż co starsze wraz z ojcami siedziały.~
1253     3, 29|               przepatrywały pilnie komory, co by karczmarzowi przedać
1254     3, 29|               Balcerków znowu Marysia, ta, co po Jagnie Borynowej za najgładszą
1255     3, 29|                   kiej chłop napity, a koń co trocha do stajni zawracał,
1256     3, 29|                   z pierwszego spojrzenia, co rzec i komu, jaką przypowiastką
1257     3, 29|                    do przeżywienia czekało co niemiara.~A zaś to wszystko,
1258     3, 29|                  nie siał, nie sadził, boć co tam w roli paprali, za dziecińską
1259     3, 29|          półkoszkach wylegiwały maciory, a co się zaś pochyliło, co oberwało,
1260     3, 29|                    a co się zaś pochyliło, co oberwało, co nadłamane padło -
1261     3, 29|                    pochyliło, co oberwało, co nadłamane padło - już tak
1262     3, 29|                  ostawało, bo któż to miał co podjąć? któż naprawiać?
1263     3, 29|                   i czasu starczyło na to, co najpilniejsze! Juści, niechby
1264     3, 29|                       zajrzyjcie!...~- Bym co pomógł, to zajrzę...~- Tak
1265     3, 29|            roztrzęsionymi wargami.~- A wam co?~Zdumiał się, bo zawżdy
1266     3, 29|                    sobą jakby we wojnie.~- Co by zaś, jeno na każdego
1267     3, 29|                 barami, iż myśleli nieraz, co całą wieś wyrwie i po świecie
1268     3, 29|                 dopiero nad ranem, ale ino co kokoty przepiały na świtanie
1269     3, 29|               dachu nie było całkiem, tyle co jakieś nadłamane krokwie
1270     3, 29|         niespodziewanie.~- Ambroży dopiero co powiedział mi o tym nieszczęściu.
1271     3, 29|                zapomoże. Nie potłukło was? co?~- Bóg jeszcze łaskaw!~-
1272     3, 29|                    stał prawdziwy.~- Mogło co do jednego wydusić, jak
1273     3, 29|              inwentarzu macie jaką stratę? co? W inwentarzu, mówię!~-
1274     3, 29|                    kaj się teraz podzieję? co pocznę? - zaryczała znowu
1275     3, 29|                zażywając tabaki rozmyślał, co by tu powiedzieć na pocieszenie.~
1276     3, 29|                Skoczyłam z łóżka i ledwiem co dzieci zgarnęła w naręcze,
1277     3, 29|                   na głowę leci... ledwiem co do sieni zdążyła i chałupa
1278     3, 29|                   zawył.~- Wściekł się czy co? czyj to? - pytał ksiądz
1279     3, 29|              właśnie medytowali, jak by tu co niebądź wydobyć z zawalonej
1280     3, 29|              przenosić pozostałą chudobę i co się jeno poradziło naprędce
1281     3, 29|                    przyniesę, a i statków, co ino najdę zbędnych. Stacho
1282     3, 29|          urodziłech się tutaj, to i zamrę.~Co się go naprosiła, co mu
1283     3, 29|                zamrę.~Co się go naprosiła, co mu się naprzekładała, nie
1284     3, 29|                gryzł tu będzie... tam źreć co dnia dostaniesz... juści,
1285     3, 29|                   możem, wszędy bieda, ale co przynieślim, bierzcie, bo
1286     3, 29|                    zmówiły i naniesły jej, co ino która mogła: to grochu,
1287     3, 29|                  suszyli przeprane dopiero co szmaty, wietrzyli po sadach
1288     3, 29|                   gatunek zawżdy łakomy, a co w wielgachnym pudle nosiła
1289     3, 29|                   nosiła z sobą kusząc nim co łakomsze...~Zajeżdżały właśnie
1290     3, 29|                    do miasta, to nakupisz, co potrzeba.~- A nawet w mieście
1291     3, 29|                  się u jej rzęs długich.~- Co to wam, Teresko? - spytała
1292     3, 29|                  wiedzieć?~- A dyć Tereska co tydzień lata do Mateusza
1293     3, 29|                   kryminałem, a zanosi mu, co ino może.~- Bójcie się Boga!...
1294     3, 29|              szydziła złośliwie.~- No, no, co się to nie wyrabia z ludźmi...
1295     3, 29|                 dopiekała wszystkim o byle co, spać nawet wcześniej wyganiając,
1296     3, 29|                  drogach, a dzieci robiły, co chciały, za łby się wodząc
1297     3, 29|                    kołatając a wrzeszcząc, co ino gardzieli starczyło.
1298     3, 29|                   opleść stół cały.~A tyle co skończyły, sąsiadki jęły
1299     3, 29|                 gdyż ino w kilku chałupach co przedniejszych gospodarzy
1300     3, 29|                    Borynową.~- Bez zmiany? co?~- A juści, rana się prawie
1301     3, 29|                  Maćkiem Kłębowym kogutka, co to z nim mieli pójść po
1302     3, 30|                   ściany wszystkie.~Ledwie co się przepchała do swojego
1303     3, 30|            pisklęcy, żałosny, z tej ciżby, co jak krze przyziemne tuliła
1304     3, 30|                mizeraki, cóż teraz czynią, co? W ciemnicach ano o głodzie
1305     3, 30|                   tęskności...~Szczęściem, co dobrodziej w tę porę rozpoczynał
1306     3, 30|                 pięściami a krzyczeć, jako co dnia, co godzina i na każdym
1307     3, 30|                    krzyczeć, jako co dnia, co godzina i na każdym miejscu
1308     3, 30|                 Pan w dobroci swojej czyni co rok człowiekowi grzesznemu
1309     3, 30|                  chmurzyska ciągnęły górą, co trocha przesłaniając te
1310     3, 30|              Borynów zaspali. Jedna Hanka, co się ździebko poraniła, by
1311     3, 30|                    ze świecącymi guzikami, co je był uprosił od Pietrka,
1312     3, 30|                  la męża toboł święconego, co go ledwie uniesła, odziewać
1313     3, 30|               zadyszana Jagustynka.~- Mało co nie czekałam na waju!...~-
1314     3, 30|                jadła kiej wilk i zmiatała, co ino było na podorędziu.~-
1315     3, 30|                     Pan Jezus wiedział, na co świńtucha stworzył!- szepnęła,
1316     3, 30|                 nawet spojrzał na nią, ale co mu wetknęła w zęby, zjadł
1317     3, 30|              śpiewań, ni ludzi, tyle jeno, co tam nieco dzieci uwijało
1318     3, 30|                  kiejby po pogrzebie, tyle co wypuszczone do picia bydło
1319     3, 30|              matuli, nie poznajecie go to, co? A i korale wszystkie zawiesiła,
1320     3, 30|                    wyrzekała przed Nastką, co są zleżałe i śmierdzą...~-
1321     3, 30|                  Zdążą jeszcze; powiedali, co puszczą chłopów na Przewody.~-
1322     3, 30|                  dziedzic to ich więzi czy co?~- Bych się wstawił, to
1323     3, 30|                   mają...~- Tyle wskórają, co się przelecą i powietrza
1324     3, 30|                 Toście i najstarsi we wsi, co? Jambroży musi być starszy,
1325     3, 30|                   stary.~- Sam rozpowiada, co śmierć o nim zapomniała! -
1326     3, 30|               siewów nie przetrzymały... i co do jednego wykupiły... W
1327     3, 30|                    go przyduszają o swoje, co na las dały, podatki winien,
1328     3, 30|                   na Woli, nie! Powiadali, co się już za kupcami ogląda... -
1329     3, 30|                    przekpiwała z chłopaka, co to był niezguła, a siarczystego
1330     3, 30|                  tera parobka udaje...~- I co dnia portki gubił, tak przed
1331     3, 30|                      Kamizelę ma ze wsypy, co ją to świnie podarły.~Leciały
1332     3, 30|      rozczapierzonymi rękoma natykając się co trocha na płoty i ściany;
1333     3, 30|           przykucnęła pobok.~- Dobry jest, co? Utrafiłem, Józia, co? -
1334     3, 30|                jest, co? Utrafiłem, Józia, co? - szeptał z dumą.~- Sameś
1335     3, 30|               cebratki, a ostro nastawała: co mu się stało?~Wykręcał się,
1336     3, 30|                Swoje odebrałem. Pedziałem, co nie daruję, i odebrałem...
1337     3, 30|                   nie wie kiedy... U tego, co ma na sądach Antka bronić,
1338     3, 30|                  byłam... Nie mówiła tego, co jej kamieniem zaciężyło
1339     3, 30|                   drogą!...~Opowiadała mu, co i jak się robi w gospodarce -
1340     3, 30|                jeszcze Witka, Gulbasiaka i co starszych, chycili Marysię
1341     3, 30|            zaglądał podając usłużliwie, na co jeno spojrzała, i cięgiem,
1342     3, 30|                    Dziedzic im powiedział, co nikomu poradzić nie może
1343     3, 30|                  pomstą odgraża.~- Głupia, co mu ta zrobi pogrozą!~- Moiście,
1344     3, 30|              powiała nad nimi.~- A dyć nie co insze, w imię Ojca i Syna! -
1345     3, 30|                    świadków mieć... No, na co się to człowiek waży la
1346     3, 30|                   nie siedział, myślałbym, co to jego sprawka... - szepnął
1347     3, 30|                  kowala w chałupie nie ma, co zaś robić, moja to sprawa
1348     3, 30|               zwaliło się tylachna narodu, co i połowa nie miała miejsca
1349     3, 30|                 Powiadała mi jedna dwórka, co za pokojową była w modlickim
1350     3, 30|                   rozrosła wszędzie, taka, co to jak się człek do niej
1351     3, 30|             Jezusie, o Maryje -~Dajcie nam co, gospodynie!...~ ~I długo
1352     3, 30|                    grzebie! Prosto płakać, co się to z człowieka zrobiło! -
1353     3, 30|                    dobrze patrzy.~- Juści, co do figlów pierwszy, do roboty
1354     3, 30|                 dziewki dotrzymać do roku. Co prawda, to i służba hardzieje...
1355     3, 30|                 rzekła ciszej.~- Wiecie to co? - zatrwożyła się niemało.~-
1356     3, 30|                Borynowej by nie było, kiej co najpierwsze się zbierą.~
1357     3, 30|                    do Płoszkowej ani chybi co Jambroży zajrzy albo któren
1358     3, 30|               trzepocie topoli, w mrokach, co już pełzały bruzdami i czaiły
1359     3, 30|                 przed siebie, ani wiedząc, co ją niesie i dokąd.~Wzdychała
1360     3, 30|                    widząc niczego, topole, co rzędami pochylały się nad
1361     3, 30|                  ścisnęło od tego głosu.~- Co bym ta nie poznała!... jeno
1362     3, 30|                      I to wszystko prawda, co tam pokazane? - przystanęła.~-
1363     3, 30|                   miejsca.~- Urzekł me czy co! - myślała wlekąc się ociężale,
1364     3, 30|                   sołtysową, i drugie były co najpierwsze we wsi.~Siedziały
1365     3, 30|                 kowal się jawił, powiedał, co prosto z miasta wraca, na
1366     3, 30|              cichość ogarniała świat, jeno co woda bełkotała kajściś i
1367     3, 30|              pomarłych pokoleń Borynowych, co w noc tę Zmartwychwstania
1368     3, 30|               stłoczyła.~Pożar zaś urastał co chwila, folwark stojał na
1369     3, 30|                  zebrała, do najmłodszych, co je rozkrzyczane na ręku
1370     3, 30|             deszczem, a od czerwonych łun, co jak ogniste płachty wiewały
1371     3, 31|               wiszące u czarnego pułapu.~- Co tam chłopaki robią? - zapytała
1372     3, 31|                    odrobek.~- Tyla odrobi, co pies napłacze. Niech se
1373     3, 31|                     Nie doje, nie dośpi, a co rok rodzi.~- Marnacja, mój
1374     3, 31|                     dopłacają.~- Musi być, co wójtowej ckni się do małego;
1375     3, 31|                   taka nać, to się zbiera, co się zasiało! - westchnęła
1376     3, 31|                  takich dobrych chłopaków, co to i oprzędą, i wydoją,
1377     3, 31|             wyprawiali, to mi nie dziwota, co Jagusia do was się całkiem
1378     3, 31|               urzędu wie...~- A najgorsze, co pola nie chcą czekać.~-
1379     3, 31|                   bo tu już po was lecą...~Co jeno domówił, wpadł zadyszany
1380     3, 31|                    Cóż to im powiem? tyla, co i Józka poredzi!~- Dzieuchy
1381     3, 31|              niczego nie wynieśli, czy zaś co inszego nie zginęło, to
1382     3, 31|                   czas mamy la strażników, co? Nie psy jesteśmy, co na
1383     3, 31|          strażników, co? Nie psy jesteśmy, co na leda gwizd do nogi się
1384     3, 31|                 Rychtyk to samo powiedali, co i on wiedział, bo kto by
1385     3, 31|                   z tym przed strażnikami, co la siebie taił?~Czas jeno
1386     3, 31|                   się złodzieje podkopują, co! - i już od maci jął mu
1387     3, 31|                oczyma, zachrypiał:~- A tyś co za osoba? Gromadzie służysz,
1388     3, 31|            uspokoić.~Po skończeniu chcieli co przegryźć, ale Hanka kazała
1389     3, 31|                 wasz Witek, a i ten drugi, co to jest w Modlicy u gospodarza!~-
1390     3, 31|               ociec wzięli takim skrzatem, co jeszcze koszulę w zębach
1391     3, 31|               zarobku, bo do garnka nie ma co wstawić.~- Juści, Kozła
1392     3, 31|                   teraz po wsi, że Kozłowa co dnia jej wymawiała, iż ze
1393     3, 31|                samotnie, patrzał w słońce, co się przez okno kładło na
1394     3, 31|                pogoda się już ustaliła, że co dzień było cieplej i jaśniej.~
1395     3, 31|                  nosiło nie wiada kaj i po co, że ino krzyczeć się chciało,
1396     3, 31|                 trzepotu i bulgotów strug, co się z białymi kłakami staczały
1397     3, 31|               szerokie, na pola nieobjęte, co jakby morzem ziem wieś całą
1398     3, 31|                    całą okrążały, na pola, co niby matka rodzona tuliła
1399     3, 31|                   żywiącym objęciu.~Juści, co dnie to szły robotne, ciepłe,
1400     3, 31|                    że przysiwił pola, jeno co na krótko, bo go wnet słońce
1401     3, 31|            wszystkie łby przygięła.~Że już co rano, jeno świt rosisty
1402     3, 31|                     rozlewając się na pola co bliższe, a dopiero na głos
1403     3, 31|                   wóz na miedzy i kobiety, co jak liszki czerwone gmerały
1404     3, 31|             podufałe zasiadały szeroko, że co ino tliło się w przytajeniu
1405     3, 31|                 płacz kobiecy im powiadał, co się w Lipcach stało.~I tak
1406     3, 31|                    lepsze; naprzeciw, gdyż co dnia prawie mniej kobiet
1407     3, 31|           lewentarzu, o chorym, kaj orać i co gdzie siać, o dzieciach,
1408     3, 31|                   tyle jeno ludzi widując, co w obiad i wieczorem, albo
1409     3, 31|                 Jagna z przekąsem.~- Aleby co ukradła. Takiej nie upilnuje,
1410     3, 31|                   o Cyganach, opowiadając, co której wywróżyły: że Marysi
1411     3, 31|               chłopu ze słupskiej parafii, co ich pono wyszczuł psami,
1412     3, 31|         zaniewidział.~- I podobno ludzi, w co chcą, przemieniają, nawet
1413     3, 31|                   ten gospodarz z Modlicy, co to łoni na odpuście beł,
1414     3, 31|                    tym ciężkim strapieniu, co jak kamienie przywaliło
1415     3, 31|                   z nawrotem, nie wiedząc, co począć, bezradni i do cna
1416     3, 31|                  kara spada na Lipce. ~- I co tydzień gorzej!~- Przódzi
1417     3, 31|                 tylachna się nie zdarzało, co teraz przez miesiąc.~- A
1418     3, 31|                   tym samym roku się ulągł co i mój Stacho! A cóż my teraz
1419     3, 31|              sieroty poczniemy bez ciebie, co?~Zawodziła tak żałośliwie,
1420     3, 31|               Zawodziła tak żałośliwie, iż co miętsi płakali z nią razem
1421     3, 31|                   chłopów nie było.~Juści, co sąsiadki obsiadły ją, z
1422     3, 31|               ściągał to pierzyn z płotów? co?~- Szukać takiego drugiego,
1423     3, 31|                   umarlakiem, a Balcerkowa co spojrzała na żłób, to ją
1424     3, 31|                  starszymi chłopcami miały co noc obchodzić wieś i pilnować,
1425     3, 31|                    Prosto nie opowiedzieć, co się z tą chudziaczką wyrabiało:
1426     3, 31|                   obiecał prosiaka z tych, co się dopiero miały uląc na
1427     3, 31|                    naród już nie wiedział, co począć i jak zapobiec kradzieżom.
1428     3, 31|               chrześcijany powinny! Juści, co tak nie bywało, ale i bez
1429     3, 31|                    tyle jeno odpoczywając, co tam ktoś grzbiet wyprostował,
1430     3, 31|                wieś stanęła w łunach ogni, co się z okien i drzwi wywartych
1431     3, 31|           pierwszych miejscach, podtykając co najlepsze, nie żałowały
1432     3, 31|                 szlachtę się miały.~Juści, co w Lipcach przekpiwali się
1433     3, 31|                   zdumiewają nasze chłopy, co ludzie z Rzepek zjechali
1434     3, 31|               niezgorzej oberwać po łbie - co?~- Mądrze mówicie, panie
1435     3, 31|                    Rzepecki, mądrze...~- A co dzisiaj Lipcom dolega, jutro
1436     3, 31|                  na skrzypicy dziewczynom, co się były zleciały posłuchać.~
1437     3, 31|                  ryki, dzieuszyne śpiewki, co kajś zatrzepotały, i cały
1438     3, 31|                  przenajświętszej radości, co to jeno łzami skapuje cichymi,
1439     3, 31|                  zaś za honor sobie miały, co im sam dobrodziej ekonomuje.~
1440     3, 31|                 modrzeć, kiej pokończywszy co najpilniejsze roboty zaczęli
1441     3, 31|              dziękowało, przegryzając jeno co niebądź naprędce, a insi
1442     3, 31|             poczciwą pomoc Lipczakom.~- Bo co dasz potrzebującemu, jakbyś
1443     3, 31|                    mi zacieka na plebanii, co dzień modlić się za was
1444     3, 31|                   wymachując.~Dziewczyny i co ino było dzieci szły przy
1445     3, 32|                    rano było jeszcze, tyle co się świt przetarł i majowy,
1446     3, 32|                   wydzierał.~Dzień dopiero co wstał, na wieś już wrzała
1447     3, 32|                 progów darły się krzyki, a co gorętsze wybiegały kiej
1448     3, 32|                  rzekł wesoło:~- Miarkuję, co to lipeckie ludzie... hę?
1449     3, 32|                  powiedział mi w sekrecie, co Lipczaki dzisiaj wracają
1450     3, 32|             pannowy wyszedł! Widzi mi się, co wam było pilno do parobków,
1451     3, 32|                  mieście nie brakuje tych, co w mamki poszły albo w piecach
1452     3, 32|                  Może we Wólce? u naszego? co?~- A we Wólce! Ja ta zawdy
1453     3, 32|                    się im wyrajcować, buty co ino sadłem wysmarowane naciągnął,
1454     3, 32|                     Pilno wama do chłopów, co? Nie bójta się, wracają
1455     3, 32|            pewnością Matka, daj no papier; co go to stójka przyniósł...
1456     3, 32|                   se same! Wójt wama mówi, co wracają, to prawda być musi!~
1457     3, 32|               spytała lękliwie~- Napisane, co wracają, to wracają!~- Razem
1458     3, 32|                  strachu zarazem.~- Juści, co i Antka wrócą, juści! -
1459     3, 32|              dopiero nowina. Czekam na nią co dnia, a kiej przyszła, zwaliła
1460     3, 32|                   a wy w bek, no, no!...~- Co wy?! w taką porę bych pomstowała!
1461     3, 32|                 folgę ozorowi, ale w sercu co inszego siedzi, że czy chce,
1462     3, 32|                 rozgorączkowaną twarz.~- A co?... doczekały się Lipce
1463     3, 32|                 uciekając od jego śmiechu, co jakby kłami chwytał za serce.~
1464     3, 32|            przejdzie, parę fur wywiezie... co się ma wałęsać po próżnicy!~-
1465     3, 32|            zapowiadał na dzisiaj, to musi, co i bez krzyżowych dni można
1466     3, 32|            Bieżyjcie z nimi, a zarządźcie, co potrza. Ja ostanę w chałupie,
1467     3, 32|             skibach, a trzepiąc po sadach, co zwiesiły okwiecone gałęzie
1468     3, 32|                  Kozłowa. - Nie wyprę się, co mi już Lipce obmierzły bez
1469     3, 32|                  lekciej na świecie. Która co inszego powie, zełże jak
1470     3, 32|                 potrza; jeno mi się widzi, co za grubo krajane...~- Za
1471     3, 32|                   pół, przeciek u młynarza co~drobniejsze ziemniaki całe
1472     3, 32|               Rzekliście! Ale po prawdzie, co poniektóre, choć lata mają,
1473     3, 32|                  niej lepsza i mądrzejsza. Co dnia z nią siedzę, a oczy
1474     3, 32|                   a wy krzyczycie: Jagnie, co się całe dnie wałkoni, to
1475     3, 32|               głupia, cicho! Sama widzisz, co się tu wyrabia...~- Mogłam
1476     3, 32|              Mogłam to wszyćkiemu uradzić? co?~- No, cicho! Nieśta ziemniaki,
1477     3, 32|               ratunkiem, nie wiedząc znów, co myśleć, co poczynać...~-
1478     3, 32|                   wiedząc znów, co myśleć, co poczynać...~- A jak nie
1479     3, 32|                  ze mną nie igrajcie!~- Bo co? Odprawicie mnie może albo
1480     3, 32|                 waszej łasce!~- A ino kaj? co?~- U siebie jezdem, byście
1481     3, 32|            wytrząsać pięściami a krzyczeć, co ino ślina przyniesła.~-
1482     3, 32|                      Dobrze ludzie wiedzą, co wyrabiasz! W całej parafii
1483     3, 32|            zakrztusiła z krzyków.~- Robię, co robię, a każdemu wara do
1484     3, 32|               coraz jaśniejszy.~Rachowali, co na przypołudnie słońce pokaże
1485     3, 32|             wyższego brzegu do stawu, jeno co koń mądrala nie dał się
1486     3, 32|              bliska i dalejże prać batami, co ino wlazło. ~Kulasy byłby
1487     3, 32|              porzucasz, żeby nogi połamał, co? - gruchnęła na parobka.~
1488     3, 32|               jasną, oplecioną warkoczami, co jak grubachne postronki
1489     3, 32|                  zipiące z radości~- No to co? - rzekła którejś już prawie
1490     3, 32|                 oziębłości.~- Tyla z nimi, co i przez nich! Głupie! -
1491     3, 32|                wypsnęło...~- Głupi; myśli, co o tym nikto nie wie! Pobierą
1492     3, 32|              powinien mieć, bych wiedzieć, co i jak... ~- A ma, Jaguś,
1493     3, 32|                  jako ten kołek!... - Tyle co może Antek!... - dodała
1494     3, 32|             niechęcią.~- A niech se wróci! co mi tam z niego! - ciepnęła
1495     3, 32|                     leciuśki wiater ledwie co tykał wierzb zielonych,
1496     3, 32|            zatrzęchły się niekiedy. Słońce co ino miało się wyłupać zza
1497     3, 32|                  ni widząc babich ślepiów, co ją obiegały cięgiem, kiej
1498     3, 32|                   tyle tej dobroci zażyły, co te karmiki na pokrzywach
1499     3, 32|                     moiściewy, prawda! ale co niewola, to niewola!..~-
1500     3, 32|                 niewola, to niewola!..~- A co groch ze sperką, to nie