Tom, Rozdzial

1501     3, 32|           Jagustynka nawydziwiała nad nią, co ino wlazło, i jęła cudeńka
1502     3, 32|                 radzi bronić nawet takich, co kościoły rozbijają...~-
1503     3, 32|                  srogimi ślepiami. Dobrze, co w samą porę Witek przyleciał
1504     3, 32|            świergocący w klonach i lipach, co wyniosłym kręgiem jaże ku
1505     3, 32|                dzieuch wynieśli chorągwie, co się jęły zaraz rozwijać
1506     3, 32|                niźli zeszłego roku.~- Mają co żreć na moich łąkach, to
1507     3, 32|                przyłączył, na przelocie.~- Co to jest w tych uwałowanych
1508     3, 32|                    tu mokro, ale że mówią, co na suchy rok idzie, to może
1509     3, 32|                    schylać się nie było po co.~- Kuropatkom się udał:
1510     3, 32|                     i szczęścia, wszystko, co dolę swoją poczynało i co
1511     3, 32|                  co dolę swoją poczynało i co martwe jest.~Naród zaszumiał
1512     3, 32|               przed nimi a całować ziemię, co je na świat wydała.~A gdzie
1513     3, 32|                   się kupkami dziewczyny i co młodsze kobiety, zaś w końcu,
1514     3, 32|           nieobjętym rozlewie pól rodnych, co pogarbione i miejscami ździebko
1515     3, 32|                   słodkim wzbieraniu, bych co ino przypadnie do rozwartego
1516     3, 32|                    tyle ważyły nad polami, co te skowronkowe świergotania.~
1517     3, 32|                    stodołę; jeden kościół, co się wynosił białymi murami
1518     3, 32|                 jedna przez drugą. ~Hanka, co była szła w rzędzie z najpierwszymi
1519     3, 32|                  ją przejęły i taki dygot, co zębów nie poredziła zewrzeć;
1520     3, 32|                     ludzie kochane!~Juści, co chórem odkrzyknęli, cisnąc
1521     3, 32|                    słowa i szepty, krzyki, co jak śpiew się wydzierały
1522     3, 32|                  pieśnią niebosiężną.~Jeno co rychło śpiew opadł kiej
1523     3, 32|                   na ręce wzięło, drugie a co młodsze parami szli, cosik
1524     3, 32|               zachodzie, te długie zagony, co wlekły się ku nim pokornie,
1525     3, 32|                świętą i utęsknioną.~Juści, co po tych pierwszych przywitaniach
1526     3, 32|                    było pilno do swoich... co im tam ona?... a tylachna
1527     3, 32|                    tych łez zdradzieckich, co jak złodzieje wymykały się
1528     3, 32|                 pognała, sama nie wiedząc, co się z nią wyprawia. Jakże
1529     3, 32|                    jako ta chmura posępna, co to leda chwila deszczem
1530     3, 32|                    bryki żółto malowane.~- Co to może być? - zauważył
1531     3, 32|                  zauważył ktosik.~- Juści, co pole wymierzają, jeno że
1532     3, 32|               Podleski folwarek kupują czy co?~- Już we święta powiadali,
1533     3, 32|                   Już we święta powiadali, co dziedzic ogląda się za kupcami.~-
1534     3, 32|             rzuciła się do roboty, robiła, co ino jej wpadło pod oczy,
1535     3, 32|                 już się paliły światła, że co chwila, jakby z niewytłomaczonego
1536     3, 32|                   Juści, dobrze wiedziały, co każda dzisiaj cierpi, że
1537     3, 32|                 sobie coraz bliżej... jeno co nie skłoniły, bo zawdy je
1538     3, 32|                  coraz częściej, bo prawie co krok natykała się na jakąś
1539     3, 33|                  dygot zatrząsł wszystkim, co znowu się budziło do życia
1540     3, 33|                było jeszcze, słońce ledwie co na parę chłopa wyniesło
1541     3, 33|               jakoby po tej burzy srogiej, co szkód narobiła niemałych,
1542     3, 33|                    pracy wetującej.~Juści, co nie szło jeszcze, jak było
1543     3, 33|                   zaś drugie spychali jeno co pilniejsze roboty, boć niełacno
1544     3, 33|                brać się na ostro - ale już co dnia przemieniało się na
1545     3, 33|                przemieniało się na lepsze, co dnia puściej robiło się
1546     3, 33|                    karczmie i po drogach i co dnia gęściej mus chytał
1547     3, 33|             skwierczało po chałupach, więc co jeno kto miał jeszcze do
1548     3, 33|                oderwanych od młodzi ledwie co porosłej, że to chłop zachorzał
1549     3, 33|              powrocie i do garnka nie było co wstawić.~Któryś też z komorników
1550     3, 33|                  ciągnął za rogi jałowicę, co się była teraz na zwiesnę
1551     3, 33|                 boć i gospodarze wywozili, co któren miał, gdyż wójt o
1552     3, 33|               sadek ich dzielił.~- No cóż? co ci wyczytał? - zawołała
1553     3, 33|             Tereska z przełazu opowiadała, co ją spotkało.~- A może by
1554     3, 33|                    musi poredzić.~- Juści, co poredzi, ale jak tu z gołymi
1555     3, 33|                    boję! Bym to wiedziała, co tu napisane! - Wyjęła zza
1556     3, 33|                   wieczorem z kancelarii - Co tam może stoić?~Nastka wzięła
1557     3, 33|                       Nie powiesz, Nastuś, co?~- Dyć już ci wczoraj rzekłam,
1558     3, 33|                   być musiało, przystawała co trocha i kryjąc się w cienie,
1559     3, 33|                   tak jej ciężył a parzył, co cięgiem przekładała go zza
1560     3, 33|              krążyły w powietrzu i spadały co trocha na czerwone dachy
1561     3, 33|                   to już ma różnego dobra? co?~- Kto ma dosyć, to chciałby
1562     3, 33|                 nią, wypytywał o wszystko, co się dzieje w domu, przesyłał
1563     3, 33|                  Chudziaczek nie wiedział, co się stało z Maciejem.~Zaś
1564     3, 33|                 tuliła kajś w opłotkach.~- Co ja teraz pocznę, sierota?
1565     3, 33|                  ja teraz pocznę, sierota? co? - wyrzekała z bezradną
1566     3, 33|                  życie! Dobrze ci radzę.~- Co wy powiedacie? co? - bełkotała,
1567     3, 33|                 radzę.~- Co wy powiedacie? co? - bełkotała, niby nie rozumiejąc.~-
1568     3, 33|                  do ciebie, łacno wmówisz, co ino zechcesz. Mateusz się
1569     3, 33|                omasta przy niedzieli; jedz co dnia, a rychło ci zmierznie
1570     3, 33|                rozważać słowa starej, gdyż co chwila chwytał ją taki żal
1571     3, 33|                     Nie ma tygodnia; by mi co z chałupy nie zginęło! Kokoszki
1572     3, 33|             pijanico. Nie bój się, wiedzą, co wyrabiasz. Posiedzisz se
1573     3, 33|                nogi, a chytając w garście, co popadło, znowu bili na siebie,
1574     3, 33|                 chłopy rozerwali bijących.~Co tam było jeszcze przekleństw,
1575     3, 33|                Niewiela go już bolało, ale co trocha za boki się chwytał
1576     3, 33|             pobronował, że choć wiedzieli, co to za ziółko, a niejeden
1577     3, 33|                 Niezgorzej poszlachtowani, co? I rzeźnik lepiej nie poredzi...
1578     3, 33|                    cóż my teraz poczniemy, co?~- Ze dwa tysiące trzeba
1579     3, 33|                   do podufałości rachując, co potem prędzej zaniesie na
1580     3, 33|                   psu, to ci może uwierzy. Co wieczór zęby suszy po opłotkach,
1581     3, 33|                   zęby suszy po opłotkach, co wieczór innej basuje, a
1582     3, 33|                  basuje, a teraz będzie mi co inszego wmawiał!~- Tak mię
1583     3, 33|                 Tak mię to, Jaguś, witasz? co? tak?..~- Jakże to mam inaczej?
1584     3, 33|                  to me łoni przyjmowała.~- Co było łoni, to nie teraz -
1585     3, 33|                   Jagnę, choć powiedziała, co czuła i z czym się już cały
1586     3, 33|                    mu wypomina! Głupia!... co mu ta żołnierka?... zabawa
1587     3, 33|                oczy dziwnie smutne, ledwie co obeschłe z płaczu.~- Czegoś
1588     3, 33|                     że łamała sobie głowę, co mu się stało, sprawując
1589     3, 33|                    Nastce jeno przygadywał co trocha:~- Pies by się nie
1590     3, 33|                   możecie to jej wycierać, co?~- Mokro w oborze, to się
1591     3, 33|            powiedział spokojnie:~- Dobrze, co powraca; może przestaną
1592     3, 33|                    błotem obwalą.~- Pewnie co tak, pewnie! - przywtórzyli
1593     3, 33|                   zbieram się i zbieram, a co dnia cosik przeszkodzi.~-
1594     3, 33|                    Zaglądałeś to do niego? co?~- Hale, pójdę sam, to powiedzą,
1595     3, 33|                    pójdę sam, to powiedzą, co do Jagny ciągnę:~- Cie!
1596     3, 33|                    Ulisia niby kwiat, jeno co ma jedno biedro grubsze
1597     3, 33|                    wyspał? cheba w butach, co?...~Zgromiła go Kłębowa,
1598     3, 33|                 mówię. Przeciek powiedają, co poczciwe żarty nie szkodzą
1599     3, 33|              wszyćkie gotowe pod kozik, że co sobota w każdej chałupie
1600     3, 33|            wójtowej wojnie?~- Nie. Mówili, co Kozłom sielnie się dostało.~-
1601     3, 33|                     to i bryka.~- Głównie, co się nikogo nie boja. Któż
1602     3, 33|                   powiecie mocen wszystko, co ino zechce...~- Bośta barany,
1603     3, 33|                    na twarz.~- Obejrzałeś, co? - zapytała żona wychylając
1604     3, 33|             zaradzić.~- O jałówce myślisz, co? To ci zapowiadam, że przedać
1605     3, 33|                   jej nie pozwolę. Rób se, co chcesz, a bydlątka nie dam.
1606     3, 33|                wydążę. Darmo to źreć będę, co?... Słabam, już z dnia na
1607     3, 33|                dzień końca czekam. Pewnie, co u krewniaków milej by pomrzeć,
1608     3, 33|                  było... po gospodarsku... co?... Pierzynę bym dołożyła...
1609     3, 33|              kaszląc często i przysiadając co trocha nad stawem. Poszła
1610     3, 33|                  stawem. Poszła znowu, jak co dnia, wypatrywać po wsi,
1611     3, 33|                   jako ta nikła pajęczyna, co leci, nie wiedząc, kaj się
1612     3, 33|                   Boży, ale tak, powiedzą, co la tych paru złotych dobrość
1613     3, 33|          świarczymy. Przeciek już pyskują, co la nas poszła na żebry...
1614     3, 33|              jarmarku? dowiedzieliście się co o koniu?~- I... dałem starszemu
1615     3, 33|                Bogać ta inaczej! Wiecie ta co nowego?~Balcerek jeno splunął
1616     3, 33|            Balcerek, wasz kum; poznajecie, co?~Czekali patrząc mu w oczy.~-
1617     3, 33|                    nawiedzać chorego, jeno co tak samo nikogo nie poznawał,
1618     3, 33|                    bied, to i nie dziwota, co wrychle zapomnieli o nim,
1619     3, 33|                   to jakby o nieboszczyku.~Co prawda, to i leżał se chudziaszek
1620     3, 33|               dobre serce, któren porywał, co się jeno dało, i niósł gospodarzowi,
1621     3, 33|              chorobie, bąkając w sekrecie, co jeno udaje, by wójt jeszcze
1622     3, 33|                    wyrzekając. Opowiadała, co już przedała maciorę z prosiętami
1623     3, 33|                    lekowanie męża i prawie co dnia wylatywała umyślnie
1624     3, 33|                  poratunek.~Biedota jeno i co tkliwsze kobiety stanęli
1625     3, 33|                oczy się wypierając, jakoby co niebądź widzieli, zaś niejeden
1626     3, 33|                   szło im akuratnie o nich co o ten śnieg łoński - swoje
1627     3, 33|            dufający, zaś młynarz, wiadomo, co la grosza dałby się powiesić,
1628     3, 33|               karczmy pod ręce się wiedli.~Co mądrzejsi wnet się pomiarkowali,
1629     3, 33|                    Niech jadą z Bogiem!... co wama do nich? - przekładał
1630     3, 33|                 jęli medytować i rozważać, co by z takiego somsiedztwa
1631     3, 33|               wypaść złego la Lipiec?~A tu co dnia pastuchy i przechodzący
1632     3, 33|               krzyczy! Powiadał mi borowy, co już krowy zajęte za podatek.
1633     3, 33|                przedać musi choćby za bele co - twierdził Grzela.~- Taka
1634     3, 33|                 piekło zrobiło się we wsi. Co dnia bowiem już od świtania
1635     3, 33|                    od kłótni a wyzwisk, bo co dnia przychodziło coś nowego.
1636     3, 33|              szkody somsiedzkie, to o bele co, bych się jeno przyczepiać
1637     3, 33|                  człowiek rozpił...~Juści, co się źle działo w Lipcach.~
1638     3, 33|                działo w Lipcach.~Ale cheba co w chałupie Dominikowej działo
1639     3, 33|                 udry. To powstawały prawie co dnia takie wrzaski a gonitwy
1640     3, 33|         przemienili.~- Nie dziecim, wiemy, co nama robić. Niech matka
1641     3, 33|                   żałuje i zwozi z miasta, co ino może, we złoto by ją
1642     3, 33|                    używają i końca patrzą. Co mi tam do nich! ~Juści,
1643     3, 33|                  Antkowa sprawa odbędzie i co go czeka. A on tam chudziaczek
1644     3, 33|             wpatrzony w jasną twarz Matki, co wyciągała błogosławiące
1645     3, 33|                 Przysiędę w ganku i powiem co wam - szepnął cicho.~Ścierpła
1646     3, 33|               Tegom się i bojał.~- Mówcie, co wiecie! - mróz ją przeszedł.~-
1647     3, 33|                       mróz ją przeszedł.~- Co ja ta wiem?... tyla jeno,
1648     3, 33|                  ja ta wiem?... tyla jeno, co mi się udało ze starszego
1649     3, 33|                   starszego wyciągnąć.~- A co? - wparła się w słupek i
1650     3, 33|                    przeciek adwokat mówił, co może puszczą.~- Hale, żeby
1651     3, 33|                  całkiem po przyjacielsku. Co tam pomiędzy nami było to
1652     3, 33|                    ale teraz wysłuchajcie, co rzeknę, a jak księdzu na
1653     3, 33|                 baczności.~- Cóż poredzić? co? - odpowiadała, byle coś
1654     3, 33|                    znowu, nie wiedząc już, co myśleć.~Opowiadał szeroko
1655     3, 33|                    się księdza, obaczycie, co wama przytwierdzi moje słowa.
1656     3, 34| najniespodziewaniej zjawił się Rocho.~Jeno co dopiero po mszy i długiej
1657     3, 34|                 osobna, że nawet dzieciom, co się były do niego garnęły,
1658     3, 34|                  ruszył do Borynów.~Juści, co Hanka przyjęła go radośnie
1659     3, 34|                    byście i jajków zjedli? co?~Ale Rocho już był w sadzie
1660     3, 34|                  Poznajecie mnie, Macieju, co? Poznajecie?~Borynie leciuśki
1661     3, 34|                    go i odszedł.~- Prawda, co ojcu jakby już lepiej? -
1662     3, 34|                   ostatku: Mnie się zdaje, co Maciej już dochodzi... Aż
1663     3, 34|              popijając z wolna, wypytywał, co się tu we wsi działo.~Powtarzała,
1664     3, 34|                    wsi działo.~Powtarzała, co już był słyszał po drodze
1665     3, 34|          przeciwiła, by szedł, bo powiada, co będzie buty darł na darmo?...
1666     3, 34|                 porębie i zaraz sam wybrał co najśmiglejsze z tych, co
1667     3, 34|                   co najśmiglejsze z tych, co to je zimą cięli la Żydów.
1668     3, 34|               skrzypicy, a czasem tak bele co i nie do składu powie, jako
1669     3, 34|                   nie bywało!~- Powiadali, co za to starą chałupę bierze
1670     3, 34|            dożywocie...~- Hale, tyle warta co ten trep rozłupany! Jużeśwa
1671     3, 34|                    kiej to chto chłopu dał co z dobroci? Żeby po najmniejszą
1672     3, 34|                rzekł z uśmiechem.~- Jezus, co wy powiadacie!~- Prawdę!
1673     3, 34|                  jeśli kto poręczy za nim, co nie ucieknie, albo da w
1674     3, 34|                  zaraz opowiadać jego rady co do słowa.~- Rada dobra,
1675     3, 34|                   rakiem, na czworakach... Co inszego trzeba wynaleźć...
1676     3, 34|                  pięć złotych! Od Macieja, co?~- Tak... juści... dał mi
1677     3, 34|                   starczy, ale moglibyście co sprzedać z inwentarza!~-
1678     3, 34|               matką i z wójtem. Powiadały, co do rejenta, stara pono gront
1679     3, 34|              Dominika.~- A ja myślałem, że co inszego, bo to mi różnie
1680     3, 34|                 się ano opiekują, ale tak, co mi wstyd rozpowiadać podrobnie.
1681     3, 34|                    go stawiacie?~- Gdzie i co rok, przed gankiem. Pietrka
1682     3, 34|                 Tylachnaś, a dali ci radę! co? Żydy by cię do miasta wywiezły,
1683     3, 34|                    tak Pan Jezus pozwolił, co u swoich ostaniesz, u gospodarzy,
1684     3, 34|                  święconą skropi, juści... co?...~Pan Jacek jeno prześmiechał
1685     3, 34|                Gulbasiak też widział, jeno co ze strachu w las pognał
1686     3, 34|                 galopem się puścił.~Juści, co po wsi w ten mig się rozgłosiło
1687     3, 34|                  chłopaki, wymyśliły sobie co niebądź la zabawy. Żadnych
1688     3, 34|                   Rzemieniem by ich złoić, co mają ludzi trwożyć po próżności!~
1689     3, 34|                  było, to prawda, ale może co gorszego.~I skoro zebrało
1690     3, 34|                    niech cała wieś obaczy, co się wyprawia! Wstyd mówić,
1691     3, 34|                   Zgorszenie samo krzyczy; co tu dodawać? - uspokajały
1692     3, 34|                     Jezu, strach pomyśleć, co się wyprawia teraz na świecie!~-
1693     3, 34|                   z tej zgrozy i oburzenia co miętsze kobiety płakały
1694     3, 34|            lamentów.~Tylko jedne chłopaki, co się były zeszły na most,
1695     3, 34|                kobieta, nie dziwno mi też, co Antek Boryna...~- Dajta
1696     3, 34|                  nocach w sadzie warowała, co? Dobrze wiem, jak przyniewalał
1697     3, 34|            obertelek zgubisz.~- Dowie się, co ją bronisz, to ci zasługi
1698     3, 34|                 pohukiwał wysoko, że tylko co najwyższe drzewa szarpały
1699     3, 34|           przyleciały się nad nią użalać i co nowego o Jagnie dowiedzieć.
1700     3, 34|                       I zaraz powiedzą, że co najgorsze, to w Lipcach
1701     3, 34|                    dusił wstyd, ale gniew, co ją zrazu chwycił na Jagnę,
1702     3, 34|                      Wójt nam się sprawia? co?~- Nie pierwszyzna mu przecież! -
1703     3, 34|                 szynkwasie.~- Trzymaj se i co drugiego w zębach: nikto
1704     3, 34|                  to mocnim i zesadzić! To, co dzisiaj zrobił, wstyd la
1705     3, 34|                     konia przykupił, mięso co tydzień jada i herbatę pija -
1706     3, 34|                     za czyje to pieniądze? co? Juści, nie za swoje, jeno
1707     3, 34|                gromadzkie...~- To trzymam, co świńtuch jest wójt, ale
1708     3, 34|                  Sikory.~- Spił się i bele co powiada:~- Swoje trzymam,
1709     3, 34|               ołtarza przed wójtem, jak to co rok bywało. Juści, co się
1710     3, 34|                   to co rok bywało. Juści, co się wszystkiego dowiedział
1711     3, 34|                ludzie zdumieli powiedając, co nawet piękniejszy od młynarzowego.~
1712     3, 34|                   nimi obrazy, lichtarze i co ino było można, że nawet
1713     3, 34|                wrzaskiem rozpierzchali się co chwila.~Sygnaturka akuratnie
1714     3, 34|                   Witek, jak ci się widzę? co? - pytała obracając się
1715     3, 34|                  Tyla się na tym rozumiesz co twój bociek. Hanka pedzieli,
1716     3, 34|                    bociek. Hanka pedzieli, co żadna we wsi tak się nie
1717     3, 34|                     leżącego w sadzie, jak co dnia.~Na wsi już całkiem
1718     3, 34|                     i chałupy, i wszystko, co ino było, dokładało swój
1719     3, 34|                    się śpiewania.~A ledwie co wysypali się przed kościół,
1720     3, 34|              nukały ciszej i senniej, jeno co jakoś pomroczało, dale się
1721     3, 34|                   u Lipczaków: byli to ci, co tak poczciwie zjechali pomagać
1722     3, 34|                  ochotę.~Narodu się naszło co niemiara, miejsc zbrakło,
1723     3, 34|                 leżących pod karczmą, jeno co czas był piękny i na niebie
1724     3, 34|                   swoich przyniewalał, zaś co urznęła muzyka, dziesiątki
1725     3, 34|                     Powiadasz Płoszka bele co, jakbyś się napił... - odburknął.~-
1726     3, 34|                     odburknął.~- Powiedam, co wiadomo, że co dnia z nimi
1727     3, 34|                   Powiedam, co wiadomo, że co dnia z nimi hańdryczysz.~-
1728     3, 34|                  nie przebieram.~- Robotę! co inszego ty z nimi obrabiasz -
1729     3, 34|                   Pryczek.~- Widzi mi się, co na sąd trafiłem... cie!
1730     3, 34|                    przez okna, pomyślałby, co się zmawiacie na kogo! -
1731     3, 34|                    okno.~- O sobie jeszcze co takiego usłyszy, że mu się
1732     3, 34|            uroczyście. - Mówiłem już wama, co Podlesie nie przedane jeszcze
1733     3, 34|                   do aktu, a nawet mówili, co na przyszły czwartek.~-
1734     3, 34|               Liszkach a nasi ich wykupili co do jednego, że zaś w Górkach
1735     3, 34|               Łacno mówić: teraz nie ma za co kupić; chociaż tylko po
1736     3, 34|                   ojce wydzieliły każdemu, co jego, a prędzej by poredził.~-
1737     3, 34|                 juści! Zaraz bym wiedział, co robić! - zawrzeszczeli.~-
1738     3, 34|              narodu cięgiem przybywa, gdyż co starczyło za dziadków la
1739     3, 34|                  czekajcie i róbcie sobie, co chcecie, mnie już dosyć
1740     3, 34|                 głodu, nie ma jej kupić za co i pożyczyć nie ma od kogo.
1741     3, 34|              zmarnieje, czy też wyrośnie - co to kogo swędzi?... bele
1742     3, 34|               opowiadał potem ze śmiechem, co się stało: Dominikowa narobiła
1743     3, 34|                siłą do domu zabierać, jeno co się oparli, matkę z karczmy
1744     3, 34|                   Grzela jeszcze powiadał, co tak samo się ugodziła jedna
1745     3, 34|              gospodarka!~- I niechby dodał co niebądź krzaków na opał.~-
1746     3, 34|                 koniu z wozem i po krowie, co? - przekpiwał Mateusz.~-
1747     3, 34|                    pożywi, tam pies nie ma co jeść... Niech one zdechną,
1748     3, 34|                    z narodem! Słyszeliśta, co?~Dziwowali się coraz barzej.~-
1749     3, 34|                   z kim ja mam trzymać?... co?... Czy to ja nie swój?...
1750     3, 34|                    bych go nie posądzili o co złego.~Narada już niedługo
1751     3, 34|                    iść kiej wicher.~Juści, co zaraz rzęsiściej gruchnęła
1752     3, 34|                  się było połapać. ~- ...a co jeno wieprzka wypuściłam,
1753     3, 34|                      Wypędzić!...~- Baczę, co tak samo z jedną zrobili
1754     3, 35|               wyprawie na Miemców.~- Hale! co im do łbów strzeliło! Mało
1755     3, 35|                kwardy i nieustępliwy, a na co się jeno zawziął, dopiąć
1756     3, 35|                  musiał, żeby tam nie wiem co przeszkadzało; to i teraz
1757     3, 35|             Wcześnie jeszcze było, dopiero co miski sprzątnęli po śniadaniu,
1758     3, 35|                zapartym oddechem czekając, co powie, ale on, jakby nie
1759     3, 35|                 ale on, jakby nie wiedząc, co rzec, zamruczał jeno co
1760     3, 35|                    co rzec, zamruczał jeno co niebądź i zamilkł.~Na swoją
1761     3, 35|      rozsłoneczniony, na te chmurki białe, co kiej gęsi błąkały się po
1762     3, 35|               Nawet do matki nie ma iść po co: prawie ją wygnała mimo
1763     3, 35|                    gdyby nie Hanka, już by co złego sobie zrobiła... Juści,
1764     3, 35|                 biegać po izbie.~- Pewnie, co wszystko złe przez niego...
1765     3, 35|                 już po wszystkim.~- Mówię, co wiem, i gdyby dziedzic znalazł
1766     3, 35|              obracała papier, nie wiedząc, co z nim począć.~- Przeczytam -
1767     3, 35|                   nią, wołając radośnie:~- Co innego stoi napisane w papierze,
1768     3, 35|                   Antka zaraz wypuszczą... Co to wam?...~Nie odrzekła,
1769     3, 35|                 się ze sprzedażą, zróbcie, co potrzeba, pieniędzy i pojedziemy
1770     3, 35|                    zaś potem trzeba mówić, co go puścili przez zastawu:
1771     3, 35|                zawierzając tajemnicę, jeno co ledwie już zdzierżała tę
1772     3, 35|                    świat i krzykać zbożom, co się do nóg kłaniały ze chrzęstem,
1773     3, 35|          wszystkiego z półsłówek i z tego, co Hanka wyprawiała. Poniesła
1774     3, 35|                  Posyłałeś to już z wódką, co? - pytała tak samo.~- Chodził
1775     3, 35|                 Płoszką.~- I przyjęła cię, co? - aż się jej broda trzęsła
1776     3, 35|                    zmarszczył, ale czekał, co powie więcej.~- Przynieś
1777     3, 35|                rozbrajać, ale na darmo, bo co Szymek się uchylił i w bok
1778     3, 35|             wszystko się zapadło...~Juści, co zaraz ją wywlekli z rumowiska,
1779     3, 35|               mogąc wykrztusić ni wiedząc, co się dzieje.~A ledwie się
1780     3, 35|                    traciła, c nie wiedząc, co poczynać, bo stara już prosto
1781     3, 35|              przysiadł pobok, nie wiedząc, co z nim począć, zaś Jędrek,
1782     3, 35|                    Przykazawszy Jagusi, by co pacierz zlewała zimną wodą,
1783     3, 35|              zawrzeć przed ciekawymi, tyle co jedna Sikorzyna z nią pozostała.~
1784     3, 35|                    Mateuszowego papierosa, co jakby niebieską pajęczyną
1785     3, 35|                   mu się serce zatłukło.~- Co ci to, Jaguś? choraś?...~
1786     3, 35|                   odwróciła oczy.~- Bym ci co pomógł, zaradził... - rzekł
1787     3, 35|               poredził wyrzucić ze siebie, co go dusiło, pohamował się
1788     3, 35|                zabij! Cóżem to winowata?.. co? - skarżyła się z boleścią.~-
1789     3, 35|                 siedział pod chałupą, tyle co jeden Jędrek głowy nie stracił
1790     3, 35|                    mi o tym, ale myślałem, co jeno cyganią tak la śmiechu.~-
1791     3, 35|                         myślała rozżalona. Co pomiędzy nimi było, to ich
1792     3, 35|                wypomina: wiadomo przeciek, co wyrabiają! A na dwórki z
1793     3, 35|                    oburzeniu.~- To prawda, co i Tereskę wypominał? co? -
1794     3, 35|                    co i Tereskę wypominał? co? - ledwie dosłyszała pytanie.~-
1795     3, 35|                Chłopy zawdy to jeno widzą, co mają na oczach jak wół widne.~-
1796     3, 35|           Balcerkowa, na darmo!... jeszcze co oberwać może od Tereski...
1797     3, 35|                    kilkunastu gospodarzy i co przedniejszych parobków,
1798     3, 35|                   naczelnik; pisarz mówił, co po to, aby zwołać zebranie
1799     3, 35|                   święta, a z tego wyszło, co na książce do nabożeństwa
1800     3, 35|                  ani me, ani be... Młodsze co się bez zimę uczyły u Rocha,
1801     3, 35|               wpierać, jako on dobrze wie, co Rocho dzieci naucza i książki
1802     3, 35|                   to byście go i wydali... co? - szepnął zjadliwie Grzela.~-
1803     3, 35|               Młodyś, ale ja dobrze baczę, co się działo w tę wojnę panów,
1804     3, 35|                   wojnę panów, jak za bele co chłopów krajali batami.
1805     3, 35|                maków, zaś ziemniaki ledwie co wschodziły. Opuszczenie
1806     3, 35|                   krowę, to i nie dziwota, co zjałowiała.~Wyszli na ugory.
1807     3, 35|                    kieby to stado baranów, co już ślepiami krwawo toczy,
1808     3, 35|                   Tamci zrazu osłupieli.~- Co on gada? Czego chce? Nie
1809     3, 35|                   Rocho.~- Głupie gadanie! Co tu będziemy czas tracili
1810     3, 35|                   przygody... Spamiętajta, co rzekłem: wojna w dzień i
1811     3, 35|                   szli gwarnie, przystając co chwila, któryś już śpiewał,
1812     3, 36|               maście jakieś dał i pedział, co do dziewięciu niedziel będą
1813     3, 36|                    się przenikliwie.~Hanka co jeno rozdziawszy się z drogi
1814     3, 36|               zasnął znowu.~Nie było z nim co gadać i akuratnie kosiarze
1815     3, 36|             wczorajsza.~- Taka to kiepska, co?~- Juści, wyschła prawie,
1816     3, 36|                   na kośbę.~Słońce właśnie co ino się pokazywało, ogromne
1817     3, 36|                 pięć rubli z ogona.~Juści, co nie wszyscy mogli wywalić
1818     3, 36|                   biedoty.~Rachowali jeno, co na święty Jan muszą przyjść
1819     3, 36|              garnków u niejednego nie było co wstawić, ale za. to nie
1820     3, 36|             zapomnieli jeno o Miemcach, bo co dnia ktosik leciał na Podlesie
1821     3, 36|                    na Podlesie wypatrywać, co oni tam robią.~Siedzieli
1822     3, 36|           usypiającą przędzą, jedne muchy, co brzęczały koło ludzi.~Kosiarze
1823     3, 36|                   wrzeszczał już z dala.~- Co się stało? ogień czy co? -
1824     3, 36|                    Co się stało? ogień czy co? - zerwała się trwożnie.~-
1825     3, 36|                  czegoś krzyczą!~Poleciała co tchu, nie rozumiejąc zgoła,
1826     3, 36|                tchu, nie rozumiejąc zgoła, co się tam stało:~A oto co
1827     3, 36|                    co się tam stało:~A oto co było. Maciej już od samego
1828     3, 36|                    przed nim, nie wiedząc, co począć, gdyż naraz przechylił
1829     3, 36|               zemgliło me... Antek w polu, co? W polu? - powtarzał, kiej
1830     3, 36|                bystro i cięgiem gadał, ale co jedno słowo rzekł do rzeczy;
1831     3, 36|                    się nie przeciwiły, ile co każda dosyć miała swojej
1832     3, 36|                tyle było z niego pociechy, co się odświeżyło powietrze.~
1833     3, 36|                    Jagustynki rozlegał się co chwila, niecąc wybuchy śmiechu.
1834     3, 36|                   śmiechu. Hanka dokładała co trochę z garów zapraszając,
1835     3, 36|                   każdego głosu z drogi, a co chwila biegła wyglądać w
1836     3, 36|             wzruszyło, czekała na męża, to co ją tam mogły obchodzić cudze
1837     3, 36|                    do chorego.~- Antka ino co patrzeć! - zakrzyczała od
1838     3, 36|                         myślała wybiegając co chwila przed dom, a tak
1839     3, 36|                     to jakby odgłosy tego, co się dokoła niego działo
1840     3, 36|                świat parło, że porywał się co chwila za jakimś majakiem,
1841     3, 36|                  Tyle jeno teraz wiedział, co się może śnić o pierwszej
1842     3, 36|                milczeniu, jedne ptaszyska, co się wydzierały zapamiętale
1843     3, 36|                  zabijać, lecz nim uderzył co bądź, wypuścił kołek bezradnie.~
1844     3, 36|                cicho:~- Dyć jestem, czego? co?...~Przygłuchło naraz dokoła,
1845     4, 37|            opłotkach, tylko jeden Pietrek, co się był pokręcił tu i owdzie,
1846     4, 37|            rozniesło się po wsi, to ledwie co słońce wyniesło się chyla
1847     4, 37|         chudziaczek po świecie, to lepiej, co i pomarł.~- A juści, bo
1848     4, 37|                       Tyle jeno było jego, co głodu nie zaznał a chłodu.~-
1849     4, 37|               głodu nie zaznał a chłodu.~- Co to głód, matko. Turbacje
1850     4, 37|                    U matki spałam, a Witek co ino przyleciał powiedzieć.
1851     4, 37|            przystępując do niego.~- Juści, co nie do ślubu go rychtujem,
1852     4, 37|                 potach i w męce strachu. I co trochę wychodziła z izby
1853     4, 37|                  oderwać oczów od trupa, i co trochę zrywała się kajś
1854     4, 37|                kajś uciekać, a ostawała, i co trochę leciała za dom, na
1855     4, 37|               jedyny! O mój tatulu!~Juści, co wszystko obejście i dom
1856     4, 37|                    się to stało.~- Dobrze, co mu Pan Jezus dał lekką śmierć! -
1857     4, 37|                  zawdy.~- I nie przemówił, co? - pytał trąc suche oczy.~-
1858     4, 37|                  Trza Panu Bogu dziękować, co się już nie morduje - wyrzekł.~-
1859     4, 37|                      Juści, a sami wiecie, co to zrazu kosztowały dochtory,
1860     4, 37|                 zrazu kosztowały dochtory, co leki, a na nic poszło wszystko. ~-
1861     4, 37|                  Magda.~- A mnie jeno żal, co Antek nie zdążył do żywego.~-
1862     4, 37|                gospodarz. Zrób w kościele, co potrza, Michał, wyręcz mnie,
1863     4, 37|                 całą wieś, jedne jaskółki, co świegoliły zajadlej śmigając
1864     4, 37|                 ściągali ku kościołowi, że co trochę ktosik zwalniał koni
1865     4, 37|                    te jakieś ostatnie łzy, co same skapywały, cięgiem
1866     4, 37|                Juści... wiedzą... ale raz, co dzisia zamknięte, bo niedziela,
1867     4, 37|                  niedziela, zaś po drugie, co się przez smarowania nikaj
1868     4, 37|               butów, gdyż się tak zeschły, co nie sposób było wzuć mu
1869     4, 37|               nagrzewając przed kominem, a co trochę leciał spojrzeć na
1870     4, 37|                  całkiem cicho, tyle jeno, co przez wywarte drzwi a okna
1871     4, 37|                   nad rozkwitłą koniczyną, co niby okrwawiona chusta leżała
1872     4, 37|                   sycone zapachem kwiatów, co tliły się nieprzeliczone
1873     4, 37|                Odwróciła się plecami, jeno co już nie poredziła zebrać
1874     4, 37|               drzew i domów, a we zbożach, co się ździebko kłoniły za
1875     4, 37|                 płonącymi świecami, juści, co wymyty był, wyczesany i
1876     4, 37|                     Ubier też miał wdziany co najlepszy: białą kapotę,
1877     4, 37|               pocieszającym słowem, juści, co ta była niegłodna użalań
1878     4, 37|               turbacji albo samego gorąca, co już doskwierało zgoła nie
1879     4, 37|                jeszczek lepiej ryczy, jeno co przez złość! - podjęła Jagustynka,
1880     4, 37|                   do krowy jak wściekły. - Co za kark! A jaki grzbiet,
1881     4, 37|                   się przechłodzi, chociaż co tam takiemu smokowi znaczy
1882     4, 37|                  już we wsi... Bo ja wiem, co pocznę... - mówił spoglądając
1883     4, 37|                   cobym mu pomagał. Juści, co musi się nam dobrze okroić.
1884     4, 37|                  popiołem, że jeno niekajś co się ta świeciła jakaś chmurka
1885     4, 37|                litanii, jaże się widziało, co wszystek sad śpiewa.~Noc
1886     4, 37|               gasły jedna po drugiej, jeno co kokoty piały jakoś niespokojnie,
1887     4, 37|                    na świtaniu ostała jeno co najgrubsza, migocąc się
1888     4, 37|                   dzień się podniósł, jeno co jakiś mgławy i smutny, słońca
1889     4, 37|                   chrapania.~Wiater buchał co trochę w otwarte drzwi a
1890     4, 37|                  Pomarł! Pomarł! Pomarł!~I co jeno żyło, trzęsło się,
1891     4, 37|                 przyleciał kowal; ułożyli, co było potrza kupić na jutrzejszą
1892     4, 37|                  gotów do złego, to myśli, co i drugie takie same.~Jeno
1893     4, 37|               wydolić, toteż pokrótce, jak co dnia, rozlegał się po całym
1894     4, 37|                 tobie, sieroto, pewnikiem, co barzej ciężko - mówiła z
1895     4, 37|                    takiego chmiela nowego, co się wścieknie - ozwała się
1896     4, 37|                    i wyglądała na drogę.~- Co się tam stało? - myślała
1897     4, 37|               pilnować dzieci, a i bez to, co była jakaś chora i nie mogła
1898     4, 37|                 wigilia świętego Jana, ale co ćma była i plucha, to mało
1899     4, 37|            pociągnąć, że tylko kajś niekaj co tam pod lasem rozbłysnął
1900     4, 37|                    żałośnie:~- Nie polete, co mi tam zabawy, co mi tam
1901     4, 37|                  polete, co mi tam zabawy, co mi tam już wszystko...~Dyć
1902     4, 37|                długie, lamentliwe pieśnie, co nabrzmiewały niekiedy takim
1903     4, 37|              szlochań, bo trumnę już brali co najpierwsi gospodarze i
1904     4, 37|                 Cóże ten żywot człowieczy, co jako śniegi spływa bez śladu,
1905     4, 37|                   Tym wiatrem jeno jesteś, co nie wiada, skąd przychodzi,
1906     4, 37|                  przychodzi, nie wiada, po co się miecie, i nie wiada,
1907     4, 37|               ptaszek z gniazda podebrany, co se piuka radośnie, trzepoce,
1908     4, 37|            dźwigasz człowieczego trupa, po co?~Tak ci ano czuł naród,
1909     4, 37|                    i to zarówno wiedzieli, co jedyna człowiekowa dufność
1910     4, 37|                  Kto się w opiekę".~Juści, co przywtórzyli skwapnie i
1911     4, 37|                dufności weszli na smętarz.~Co najpierwsi gospodarze dźwignęli
1912     4, 37|            powietrza ozwał się znowu, jeno co żałośliwiej:~- I pomarł
1913     4, 37|             dopiekły, żeś się zbył żywota, co?~- Wszystko powiem - rzecze
1914     4, 37|                  uciski a złodziejstwa, że co masz, z garści nie popuść,
1915     4, 37|                    Hale, teraz skowyczy, a co to wyprawiała z nieboszczykiem! -
1916     4, 37|                  mało nieboszczyk ostawił, co?~- Mają się czym pocieszać,
1917     4, 37|                musieli...~- Kowal wyrzeka, co były i pono się kajś podziały.~-
1918     4, 37|                   raz w raz przepijając, a co skorsi do kieliszka wymykali
1919     4, 37|               niepodobny do siebie. Juści, co pił tyla co i drugie, a
1920     4, 37|                 siebie. Juści, co pił tyla co i drugie, a może i więcej,
1921     4, 37|                   późna i płakał...~Juści, co się nim nikto nie zaturbował,
1922     4, 37|                   przyjść z dobrego serca, co? - bronił Kłąb.~- Lata masz,
1923     4, 37|                  że tak zgody szuka!~- Ano co, że mu jej potrza barzej
1924     4, 37|                    tę zgodę zrobić i brać, co się da, nie czekając gruszków
1925     4, 37|              karczmie, tylko jeden Sikora, co ostawał nieco za drugimi,
1926     4, 37|                  kiej ten ptak po klatce i co trocha leciała do Hanki,
1927     4, 37|                  bez jednego słowa.~Juści, co w chałupie było jak w grobie,
1928     4, 38|                    wszystkiej mocy.~A ten, co go to przezywali Pietrem,
1929     4, 38|                  czego nie wypowiedzieć, a co się unosiło nad polami rozpierając
1930     4, 38|            wszystkie drogi, miedze i rowy, co migotały kiej te wstęgi
1931     4, 38|              siedział ślepy, tłusty dziad, co go to zawdy pies prowadzał,
1932     4, 38|                   przytrząśnięty kwiatami, co się chyliły kornie w onej
1933     4, 38|                świata...~Że tylko niekiedy co tam ktoś grzbiet prostował,
1934     4, 38|                dziady pocichły, tyle jeno, co poniektóry przez śpik wyrywał
1935     4, 38|                   się kręcił po smętarzu i co dojrzał znajomego Lipczaka,
1936     4, 38|                    powiedzieli w urzędzie, co go puszczą dopiero za tydzień,
1937     4, 38|                     Chłodziły się czymsić, co się widziało niby te rozczapierzone
1938     4, 38|                wyzwiska kiej kamienie.~- A co, na czyjem stanęło, Miemce? -
1939     4, 38|              Strach wam chłopskiej pięści, co?~- Poczekajta, dzisiaj odpust,
1940     4, 38|                 nimi:~- Bych was wytracili co do jednego kiej psy wściekłe...~
1941     4, 38|                 radość rozparła Lipczaków, co już nie sposób było się
1942     4, 38|              dosłyszał powiedając właśnie, co to zażył kłopotów, aby się
1943     4, 38|                jeno Miemców pozbyć; juści, co go słuchali przytakując
1944     4, 38|                     zawołał któryś.~Juści, co to był Jasio, jeno już ubrany
1945     4, 38|            księżemu, i zbierał na kościół, co łaska. Witał się ze wszystkimi,
1946     4, 38|                  się jej jako ten świątek, co go wymalowali w bocznym
1947     4, 38|              będzie.~Szeptali dokoła, jeno co Jaguś niczego nie słyszała
1948     4, 38|              nowych turbacji, że ani wiem, co się tam na wsi wyprawia. ~-
1949     4, 38|                    Jeszczech ociec mówili, co na tym skończyć się musi.~-
1950     4, 38|            pokutuje.~- Dziwno mi też było, co nawet na pogrzebie się nie
1951     4, 38|              wesele? Ani się kto spodział, co dzisiaj spadną z ambony!
1952     4, 38|                   zapłać! Przyletę, juści, co przyletę.~Za wrótniami było
1953     4, 38|                    pod którymi siedział.~- Co wy robicie najlepszego,
1954     4, 38|                    wy robicie najlepszego, co? - jęknęła przykucnąwszy
1955     4, 38|                 sobie z dawna umyśliłem... Co wama mam ciężyć, kiej dobre
1956     4, 38|                   święte miejsca obacze... co nowego się przewiem... Jeszczech
1957     4, 38|                  nie obaczył.~- To zrobię, co mi się jeno spodoba, juści...
1958     4, 38|                    całkiem uspokoiły, jeno co tam dzieci podniesły wrzaski
1959     4, 38|                  że przystał do dziadów, a co nam będzie lekciej, to lekciej.
1960     4, 38|                rodzony ociec na żebrach! A co Antek na to powie? Dopiero
1961     4, 38|                       A niechta szczekają, co im się spodoba. Pyskować
1962     4, 38|                 Przelewa się to u mnie czy co? Dzieciom to pewnie odejmę
1963     4, 38|         dziedziczka. Tak się ano wypasłam, co mi już kiecka z bieder zlatuje
1964     4, 38|               smętarzu - ozwał się znowu - co Lipce mają się dzisiaj godzić
1965     4, 38|          dziedzicem, prawda to?~- Dostaną, co im się należy, to może się
1966     4, 38|                 Niech ci Jezus da zdrowie, co pamiętasz o sierocie.~-
1967     4, 38|                   turbacji!~To i obycznie, co gospodarze najpierwsze czy
1968     4, 38|                    było niełacno. A juści, co najrozgłośniej gadały kobiety
1969     4, 38|                    nie wiedząc całkiem, po co przyszła i dokąd idzie.~
1970     4, 38|                    raz! Nie sklęłaś me to, co?~- Niepoczciwie rzekłeś,
1971     4, 38|                     aż zapytał:~- Jaguś, a co matka rzekli na Szymkowe
1972     4, 38|                  Odpiszą mu to jego morgi, co?~- Ja ta wiem! Nie wyznała
1973     4, 38|                   krzywda dzieje.~- Juści, co za tobą stoję. Ale odmieniłeś
1974     4, 38|               poleciał.~Pogadywali jeszcze co niebądź, szczególniej Szymek
1975     4, 38|                    Czemu? nie wiesz to bez co? - zaskarżyła się cichuśko.~
1976     4, 38|                  Naści parę groszy, kup se co na odpuście, a potem przyjdź
1977     4, 38|             potańcujemy.~Spojrzała oczami, co to jakby mu do nóg leciały
1978     4, 38|                  nóg leciały z podzięką.~- Co mi ta pieniądze, takiś dobry...
1979     4, 38|                 zaś w alkierzu zebrali się co młodsi z lipeckich, z kowalem
1980     4, 38|                 się to podzielili ziemią i co by wypadło na każdego.~-
1981     4, 38|               każdego.~- Dobrze rozważcie, co mówię! - wołał - sprawa
1982     4, 38|               Kowal raz jeszcze powtórzył, co mu był kazał dziedzic powiedzieć.~
1983     4, 38|                  zagadnął któryś.~- Mówił, co gotów choćby jutro. Zgodzimy
1984     4, 38|                   potem omentra rozmierzy, co komu.~- To już po żniwach
1985     4, 38|            jakowego podejścia? Miarkujeta, co?~Przycichli, jakby ich kto
1986     4, 38|                  kieliszek kolejką.~Juści, co wzięli pić, a jeszcze barzej
1987     4, 38|                 Cieszyli się tak galancie, co już niejeden jeno oczy bałuszył
1988     4, 38|                 krzyczeć:~- A komorniki to co? Psi pazur? I nam się należy
1989     4, 38|                  rozchodzić do domów, jeno co łapczywsi na uciechę ostali
1990     4, 38|            zagrałbyś to i pobożne pieśnie, co?~- Co ino posłyszę, to wygram.~-
1991     4, 38|                   i pobożne pieśnie, co?~- Co ino posłyszę, to wygram.~-
1992     4, 38|               chwali. A taką nutę wygrasz, co? - i beknął po swojemu piskliwie
1993     4, 38|                   takie dworskie, i takie, co je śpiewają po karczmach -
1994     4, 38|                   na wieś do dzieuch, jeno co nikiej nie wysiedziała,
1995     4, 38|               ździebko cienie, we światła, co leciały z okien na gładź
1996     4, 38|                marły nie wiada kaj i przez co! Rwało ją gdziesik, że poleciała
1997     4, 38|                brzega jak ta woda obłędna, co ujścia na darmo szuka i
1998     4, 38|                jego głosu. Chodził wciąż i co trochę ginął w głębi mieszkania,
1999     4, 38|                ginął w głębi mieszkania, i co trochę jawił się znów w
2000     4, 38|               wniebowziętą, gdyż wszystko, co w niej wrzało z krwie pożądliwej,