Tom, Rozdzial

2001     4, 39|                  jego śmierci.~Wszyscy też co najbliżsi siedzieli w bocznych
2002     4, 39|               obcych nie było nikogo, tyla co kajś pod chórem Jagata głośno
2003     4, 39|              będziecie radzili o działach, co?~- Juści, tak je niby we
2004     4, 39|                   tak je niby we zwyczaju, co dopiero w oktawę - przytwierdzili.~-
2005     4, 39|                    jeszcze głupi skrzat! A co się komu należy, oddać święcie,
2006     4, 39|                komu należy, oddać święcie, co do grosza. Jak rozrządził
2007     4, 39|                 tej zgody!~- Widzi mi się, co wieś powinna się złożyć
2008     4, 39|                  się z trudem odpoczywając co chwila.~Dzień był powszedni,
2009     4, 39|                   przypiekało, szczęściem, co wiater nieco przechładzał,
2010     4, 39|                  się pościele, a wszystko, co się jeno ruchało, pracowało
2011     4, 39|                 wsi, jeno czekać, jak komu co grubszego ukradną - rzucił
2012     4, 39|                  że piórka mojego kaczora, co mi zginął w ojcowy pochówek,
2013     4, 39|                   Śmiejcie się na zdrowie! Co ja już mam z tym koniem!~-
2014     4, 39|            powiedziała:~- Oglądacie, jakby co ubyło!~- Nie kupuję kota
2015     4, 39|               dziwnie powściągliwa, juści, co niewoliła do jadła przylewając
2016     4, 39|                   niej, tylko jedna Józka, co ta po swojemu pletła trzy
2017     4, 39|               przypomnijże o swoim.~- A po co, przeciech dobrze pamiętają...~
2018     4, 39|              wyrzekła przez zęby:~- Juści, co krzywdę dobrze pamiętamy.~-
2019     4, 39|                       Pewnie, że musi, ale co ma swojego, to zaraz zabierze,
2020     4, 39|                    działów! Chcielibyście! Co dostała we wianie, tego
2021     4, 39|                   podzielić między siebie, co? - podnosiła głos coraz
2022     4, 39|                    dobrze, juści...~- Bo i co tu będziem po próżnicy klektać.
2023     4, 39|               tknąć nie pozwolę! Weźmiecie co niebądź, a potem powiedzą,
2024     4, 39|                  pościele...~- Mówiłam ci, co się stało! Zaraz po śmierci
2025     4, 39|              baczyć na wszystko.~- Dziwne, co tak zaraz nalazł się złodziej...~-
2026     4, 39|                  wzienam, a teraz cyganię, co?~- Cichota, kobiety! Tylko
2027     4, 39|                  zawierzyć stryjecznemu, a co się jeno da, pochować u
2028     4, 39|                   się na jego paśnikach. A co z porządków można by schować
2029     4, 39|               więcej. Mnie ta z tego dacie co niebądź, jakąś kruszynę.
2030     4, 39|                  powiecie?...~- A jeno to, co swojego nie popuszczę, ale
2031     4, 39|                    przy niej pisane! Za to co inszego potrafi najlepiej -
2032     4, 39|              cudzych chłopów nie zwodziła, co!~- Dajcie no spokój, Pietrowa! -
2033     4, 39|                    Hanka miarkując już, na co się tutaj zanosi, ale wójtową
2034     4, 39|                 przewiny.~- Pyskujesz bele co; boś sie opiła złością! -
2035     4, 39|             dzieciątko! Juści, dzieciątko, co z każdym rade szuka krzaków!~-
2036     4, 39|                   z pięściami, szczęściem, co Hanka zdążyła ją odciągnąć
2037     4, 39|                  wynędzniałej twarzy, jeno co pierwsza się opamiętała
2038     4, 39|                czeka na twojego, obaczysz, co ci ona wystroi! - przechyliła
2039     4, 39|                 krzyczeć wniebogłosy, jeno co się przemogła i szarpiąc
2040     4, 39|                 Tak ci to źle z nami było, co? - szepnęła Hanka.~- Gorzej
2041     4, 39|                    Ukradłam? Zabiłam kogo, co?~- Masz to jeszcze śmiałość
2042     4, 39|                    jeszcze śmiałość pytać, co? - wyrzekła zdumiona Hanka
2043     4, 39|                  coś to z moim wyprawiała, co? Jeszcze cię Pan Bóg za
2044     4, 39|                    gotowy już drzeć kłami, co mu się jeno nawinie, nienawiść
2045     4, 39|                 otumanił i robił z głupią, co chciał! A tera powiem ci
2046     4, 39|               Nawet gotów był sobie zrobić co złego, abych cie jeno nie
2047     4, 39|                 masz prawdę. A zapamiętaj, co ci jeszczek dołożę: jak
2048     4, 39|                 się nie równaj, rozumiesz, co?~Wołała zjadliwie, władna
2049     4, 39|             Częstochowy, byle to wszystko, co usłyszała, było nieprawdą!~
2050     4, 39|                  tego pomietła! Wiadomo, o co jej idzie.~Wyjęła ze spodu
2051     4, 39|                   garnek! Jakże! Musi być, co ma źle w głowie! - myślała
2052     4, 39|             pięścią:~- Bych cię nie minęło co najgorsze!~Hanka jaże ścierpła,
2053     4, 39|               dziadowski bicz, bo ktoż jej co zrobi kiej stara z proboszczem
2054     4, 39|                 głównie jednak rozmyślała, co Antek powie na to wszystko.~-
2055     4, 39|               między ludzi, a przewie się, co na to wszystko powiadają.~
2056     4, 39|                   Skończyłeś to z Tereską, co już o Jagusi zamyślasz? -
2057     4, 39|              pojedzie po te rzeczy po nim, co mają przepaść. Chudziaszek,
2058     4, 39|                    jak się topił we stawie co go to ledwie Kłąb wyratował?
2059     4, 39|                   Grzeli sielnie żałowano, co zaś do Jagusi, wieś się
2060     4, 39|                 miała patrzeć przez sitko, co?~- I... grał, a trawy się
2061     4, 39|                 dzierżał, wiecie! Gadacie, co wama ślina przyniesie, ale
2062     4, 39|                    to mamy jej zazdrościć, co? Czego? Że latawica i tłuk,
2063     4, 39|                    nią idzie na całą wieś, co?~- Może i tego wam żal,
2064     4, 39|                   Magda z karczmy i robiła co najgorsze, to byście jej
2065     4, 39|                idącą do siostry.~- Dopiero co byłam u was. Stacho drzewo
2066     4, 39|                 nie pomyślałam.~- A z tym, co dziedzic musi dać za las,
2067     4, 39|                     westchnęła żałośnie.~- Co mi tam bogactwo! - broniła
2068     4, 39|                Któreż to?~- A to mniejsze, co je na zwiesnę przywiezła
2069     4, 39|                 córki...~- A niech skarży, co mi ta zrobi!~- Były z rana
2070     4, 39|             podsłuchiwałem juści, a mówię, co me jeno doszło piąte przez
2071     4, 39|             załagódźcie tę sprawę! Zrobię, co jeno będę mógł, aby skargę
2072     4, 40|                 jeno kajś niekaj rwały się co wyższe drzewa buchając w
2073     4, 40|                    chłodzie, to ani chybi, co ino ich patrzeć! - myślała
2074     4, 40|             czająco pod drzewami.~- Juści, co od Marysi, ale kto? - ważyła
2075     4, 40|                   wilki tłuką się po nocy. Co się to wyprawia! - westchnęła,
2076     4, 40|               jeszcze śpikiem zmorzeni, że co która głowa się uniesła,
2077     4, 40|               ździebko, Hanuś! Dyć dopiero co się przyłożyłam...~Przyciszyła
2078     4, 40|             skoczyła do niego, szczęściem, co nie czekał, więc zajrzawszy
2079     4, 40|                kiej świnie.~Słońce właśnie co jeno wyjrzało z dalekości,
2080     4, 40|              surowizną tataraków a trzcin, co poobsiadały kępami stare,
2081     4, 40|               ozwała się któraś.~- Dobrze, co wiater przechładza.~- Bo
2082     4, 40|                   urzędu wie, to musi być, co i prawda. Ale latoś sporo
2083     4, 40|                    pono idzie i powiadała, co sam proboszcz oprowadzi
2084     4, 40|                    razy z kompanią, alebym co roku chodziła - westchnęła
2085     4, 40|                   drodze lekko i dobrze. A co się napatrzy świata, a co
2086     4, 40|                  co się napatrzy świata, a co się nasłucha, co się namodli!
2087     4, 40|                 świata, a co się nasłucha, co się namodli! Jeno parę niedziel,
2088     4, 40|                 Żeby się nie prześmiewali, co jej pilno do chłopa. Ja
2089     4, 40|                    chocia i nie wiedziała, co mówi ni co odpowiadają,
2090     4, 40|                  nie wiedziała, co mówi ni co odpowiadają, bo w głowie
2091     4, 40|                 już wam mówiłam!~- A jaki, co? Jaki?~- Wiem to jaki? Przyszedł
2092     4, 40|                   w głowie miała taki mąt, co ledwie zdoliła wyjąkać:~-
2093     4, 40|                   rzec i jak wypowiedzieć, co się w niej działo! Dyć byłaby
2094     4, 40|                       Przemieniłem się to, co tak po mnie ślepiasz?~-
2095     4, 40|             powiedz: tata! powiedz.~Juści, co zamamrotał i nawet jeszcze
2096     4, 40|                     A może jajków przódzi, co? A może chleba? świeży i
2097     4, 40|            przejadło to miesckie jedzenie, co ochotnie siędę przed miską
2098     4, 40|                       Jeno la Rocha zgotuj co inszego.~- Bóg zapłać! Właśnie
2099     4, 40|                  Józce dał taką samą, jeno co zieloną, oraz fryzkę i parę
2100     4, 40|                 jadła, prawda to?~- Juści, co prawda, ale najgorsze, że
2101     4, 40|                    mi ziemią, to myślałem, co się już wścieknę. Pachniała
2102     4, 40|                  kraty próbował rwać, jeno co przeszkodziły.~- Prawda,
2103     4, 40|                   przeszkodziły.~- Prawda, co tam biją? - spytała lękliwie.~-
2104     4, 40|                    sprawiedliwości powinny co dnia brać kije. Mnie się
2105     4, 40|                    tak się przykro dłużył, co już nie mogła sobie poredzić.
2106     4, 40|          wszystkich do roboty, ani dbając, co się tam bez niej wyrabia,
2107     4, 40|                 Urzekł ją ten wisielec czy co? Do cna zgłupiała.~- Zarno
2108     4, 40|               zmięknie - poredzały.~Juści, co nie słyszała tych pogadek,
2109     4, 40|               wyszła z młynarzową.~Właśnie co ino była podwieczorek posłała
2110     4, 40|                   Boże, anim się spodział, co mi tak rychło przyjdzie
2111     4, 40|                    polnych robotach, gdzie co posiane i wiela każdego
2112     4, 40|                     Było potrza, to juści, co człowiek kulasów nie pożałował.~
2113     4, 40|                 się kąśliwie:~- Tyle wart, co możesz z nim bieżyć za ścianę.~-
2114     4, 40|                juści, przeciek to ten sam, co go jej dali ociec.~- I stoi
2115     4, 40|                  odpisała u rejenta, to by co znaczyło. La śmiechu go
2116     4, 40|                wszedł na ogromny łan żyta, co niby wody spławione we słońcu
2117     4, 40|           odleciały za rów.~- Głupie! Mało co, a byłbym którą chycił la
2118     4, 40|         maszerowały koleinami wydziobując, co się dało, ale poczuwszy
2119     4, 40|              grążył się bowiem w czymściś, co buchało z tych ziem nieobjętych,
2120     4, 40|                 wiedząc zarazem, bo i tym, co się obaczy i poczuje, czego
2121     4, 40|               poczuje, czego się dotknie i co się wyrozumie, ale i tym,
2122     4, 40|                sposób nawet pomiarkować, a co jeno poniektóra dusza w
2123     4, 40|                 godzinę śmierci przejrzy i co się w człowiekowym sercu
2124     4, 40|                  niego niby chmury, że nim co pojął, już inne następowały,
2125     4, 40|                  swoimi, to i nie dziwota, co radowała mu się dusza i
2126     4, 40|               gospodyni, da! Mają to krowy co jeść?~- Bogać ta mają, do
2127     4, 40|                    stodołami.~Słońce tylko co zaszło i całe niebo stanęło
2128     4, 40|                  głowy.~- A może i dobrze, co ją wypędziła z chałupy!
2129     4, 40|                  kiej ta boląca zadra: Ale co było, to i nie wróci - westchnął
2130     4, 40|                 Stacha, to wybieli. Juści, co na tej stronie będzie nam
2131     4, 40|                  to zaśpiewała dalej, jeno co już ciszej i jakby lękliwiej:~
2132     4, 40|                   z chałupy...~- A zrobię, co mi się spodoba! - warknęła
2133     4, 40|                Jagustynka tyla, ci pomaga, co ten pies napłacze. Kajże
2134     4, 40|                juści, coby się zdała, jeno co tylachny koszt. Poredziłabym
2135     4, 40|                    i uchwalić na szkołę!~- Co nam do tego, niech se ojcowie
2136     4, 40|                 się do góry pępem! Bez to, co żadnemu z młodych nie chce
2137     4, 40|                wtrącił się Antek:~- Nie ma co, szkoła w Lipcach potrzebna,
2138     4, 40|                    uchwałą na dom la sądu, co? Dobrze się podpaśli za
2139     4, 40|                 jeszcze o tym i owym, jeno co jakoś ospale i bez wielkiej
2140     4, 40|                    wieś i na wszystkich.~- Co to was znowu ukąsiło? -
2141     4, 40|                Hanka wyzierając oknem.~- A co? wstyd powiedzieć, ale trąby
2142     4, 40|                   przyległą łączkę. I zrób co z takimi. Dziedzic tak się
2143     4, 40|                 smutnie:~- Wszyćko bez to, co naród pobłąkany i zgłupiały
2144     4, 40|                  się natłumaczy każdemu?~- Co tam Michał! Za swoim profitem
2145     4, 40|                   dworem trzyma, to juści, co mu naród nie zawierza. Słuchają,
2146     4, 40|                   ja? Któż to me posłucha, co? - jąkał zmieszany.~- Masz
2147     4, 40|                   zawdy musi ktoś górować, co ma rozum i moc, i poczciwe
2148     4, 40|                  me zasądzą na Syberię, to co? - myślał frasobliwie, wchodząc
2149     4, 41|                     bo mi się przybaczyło, co tak mi pedział mój dziadźka
2150     4, 41|                   wzwyczaiłeś się do tego, co? Hi! hi! hi!...~- Hale,
2151     4, 41|           uśmiechem.~- Byłeś to na wojnie, co?~- Jaże, przeciem z Turkami
2152     4, 41|                    mył będę!~- Głuchyś czy co? - wrzasnęła wybiegając
2153     4, 41|                  me krzykiem. ~- Obaczysz, co ci zrobię! Popamiętasz! -
2154     4, 41|                 Żałujecie to?~- Zaśby. Ale co za tłusto, to może być i
2155     4, 41|              sięgając matczynych wymion.~- Co mu się to przypomina, cycoń
2156     4, 41|               przerywając skwarną cichość, co się ta niekaj ozwał do kobiet,
2157     4, 41|                    współczuciem. ~- Juści, co już całkiem opadłam ze sił. ~-
2158     4, 41|                    podzięki.~- A może ta i co więcej najdzie Hanka - dodał
2159     4, 41|                 zaszeptała łzawo. - Juści, co odrobię, kiedy jeno będzie
2160     4, 41|                 Cóż ta ja, ten śmieć jeno, co się go trepem następuje,
2161     4, 41|              jednego głupiego chłopa. I za co? Cóż to złego zrobił? -
2162     4, 41|               Wypuścił to już Wojtek łąkę, co?~- Młynarz przynosił na
2163     4, 41|                   jak temu wilkowi wpadnie co w pazury, to mu już sam
2164     4, 41|                oczami po polach, daleko.~- Co się to wyrabia u Dominikowej?~
2165     4, 41|                   jęła mówić bolejąco:~- A co! Piekło tam i tyla. W chałupie
2166     4, 41|                    rozdygotał.~Szczęściem, co powróciła Józka niosąc z
2167     4, 41|                    sądu! Zapłać za płótno, co mi je zwiesną podarła na
2168     4, 41|              szepnął zachętliwie.~- Juści, co przydałby się jakiś grosz
2169     4, 41|                 prowadził całą fabrykę, że co trochę widać go było w innej
2170     4, 41|               rozmierzają ziemię.~- Bo już co dnia zgłasza się ktosik
2171     4, 41|                  ciągaj go za ogon! Pewnie co barany, dziedzic obrywa
2172     4, 41|               trwożnie, nie wiedząc zgoła, co począć, bezradna całkiem
2173     4, 41|                   kiej ten paździerz, bele co go poniesie...~Wstyd mu
2174     4, 41|                 usilnie rozważał wszystko, co mu o niej powiadali.~- Takaś
2175     4, 41|                  spytał.~- Bylem jeno miał co kłaść...~- Kiej obiecuję,
2176     4, 41|                      Zmora ta moja sprawa, co ją wspomnę, to mi wszyćko
2177     4, 41|                umiał se poredzić...~- Ten, co to uciekł do Hameryki?~-
2178     4, 41|                  ciężkich robotach, juści, co karwas czasu.~- Wszystko
2179     4, 41|                  obacz Wojtka i posłuchaj, co rozpowiada o tym kreminale,
2180     4, 41|                    na księżą oborę. Ale po co ci gadać, masz swój rozum,
2181     4, 41|                 psuć głowy, to ano będzie, co będzie i co Bóg miłosierny
2182     4, 41|                    ano będzie, co będzie i co Bóg miłosierny pozwoli.
2183     4, 41|              robota.~- Zawrzyj gębę i rób, co ci każą! Hanuś, daj trzy
2184     4, 41|             przyjacielstwie. ~Mateusz tyle co jeno był wrócił z roboty
2185     4, 41|                      Cóż na to Szymek?~- A co, jak usiadł w sadzie rano,
2186     4, 41|               przyszedł Boryna, to może ci co poredzi...~Zjawił się po
2187     4, 41|                witając się z nikim. Juści, co chłopak do cna był zmizerowany
2188     4, 41|                pytał łagodnie Mateusz.~- A co, że wezmę siekierę i zakatrupię
2189     4, 41|              zakatrupię. Cóż mi to ostaje, co? Grontu mi po ojcach zapiera,
2190     4, 41|              daruję!~Uspokoili go na tyla, co przymilkł i siedział chmurny,
2191     4, 41|                    sześć morgów na spłaty! Co, dobra rada? A matce można
2192     4, 41|                    z mocą.~- To nie ma się co głowić, a jeno iść do dziedzica
2193     4, 41|                   A źle to w roli robiłem, co? Wałkoń to jestem, co? Niech
2194     4, 41|             robiłem, co? Wałkoń to jestem, co? Niech cała wieś powie,
2195     4, 41|                Mateuszem, to widzi mi się, co i da.~Nastusia jaże go chciała
2196     4, 41|               zmroczało nad ziemiami, jeno co niebo było jeszcze jasne
2197     4, 41|                  pod przymusem, przystając co trocha ze znajomymi, na
2198     4, 41|            pacierzy, iż jakby nie widział, co jego konie, pasące się na
2199     4, 41|                     i gdy się jeno ruszyło co niebądź kajś pod wsią, zawracał
2200     4, 41|                 siwy? W Kłębową koniczynę, co? Widzicie ich, jakie to
2201     4, 41|                łajdusy! Smakuje wam cudze, co? A batem chceta po portkach?
2202     4, 41|               posiedzisz ze cztery lata! I co ci tu radzić? Mój Boże,
2203     4, 41|               ostatku powiedział:~- Jedno, co pewna: zdać się na Opatrzność
2204     4, 41|                niejednego...~- Juści, jeno co to po latach zastanę w chałupie,
2205     4, 41|                 latach zastanę w chałupie, co? A bo to kobieta da sama
2206     4, 41|                   do niej poleciał.~Juści, co już czekała skulona pod
2207     4, 41|               mogłem to przylecieć do cię, co? ~- A ja ostałam jeno z
2208     4, 41|                   postało zajrzeć do mnie, co inszego miałaś w myślach!...~-
2209     4, 41|               jeszcze! A to kiej ten głupi co dnia wisiałem u kraty i
2210     4, 41|                    wypatrywałem za tobą, i co dnia cię czekałem! - Nagły
2211     4, 41|                    nie baczysz? a drugich, co? - buchnął groźnie. - Wszyćko
2212     4, 41|                byłam, a tyś me tak opętał, co już świata Bożego za tobą
2213     4, 41|                   każdym, kto jeno chciał, co?~-.To po coś mi nie wzbronił?
2214     4, 41|               miarkowała, do czego idzie i co się z nią wyrabia. Dopiero
2215     4, 41|                   darmo szeptał przezwiska co najsłodsze; nie odpowiadała,
2216     4, 41|                Siedzieli, nie wiedząc już, co mówić, niecierpliwiąc się
2217     4, 41|                   Trutkę to jej zadasz czy co?~Pochwycił ją wpół, przygarnął
2218     4, 41|                 się śni uciekać z tobą. Po co? Abo mi to źle samej? -
2219     4, 41|                         A jakbyś wiedział, co niejeden gotów czekać choćby
2220     4, 41|             zadufany w siebie i rozumiesz, co jeno ty jeden jesteś! -
2221     4, 41|                    starczy, do tylu musisz co noc wychodzić...~- A żebyś
2222     4, 41|                   mógł sobie darować tego, co się stało, i srodze się
2223     4, 41|                   końcu przyszedł do tego, co sobie rzekł uroczyście,
2224     4, 41|                 koniec! Wstyd to i grzech! Co by to znowu ludzie pedzieli!
2225     4, 41|                    się tak pokuma ze złem, co go i śmierć nie rozdzieli! -
2226     4, 41|                 się, przyobiecując jednak, co jeno prosiła, i wstał prędko,
2227     4, 41|               podać w jarzmo i ciągnąć jak co dnia.~Rozmówił się jeszcze
2228     4, 41|                  dymiły ogniska.~Spomniał, co się tu kiedyś wyrabiało,
2229     4, 41|                potrza to było wszystkiego, co? - wyrzekł do Filipa, syna
2230     4, 41|                tako się nie zagospodaruje.~Co go ta obchodziło cudze,
2231     4, 41|                    wszystko i uciekać, ale co spojrzał na wieś i co sobie
2232     4, 41|                  ale co spojrzał na wieś i co sobie wziął w myśle, jako
2233     4, 41|                   próbując się wywiedzieć, co mu się stało. Nawet zrazu
2234     4, 41|                 spiknął się z Jagusią; ale co oko miała bystre, a odpasiona
2235     4, 41|                   był zły, chmurny, o bele co poniewierał i dobrego słowa
2236     4, 41|                   że też nie wie o niczym, co mogło być prawdą, gdyż stary
2237     4, 41|                 obcy! Trza wyjrzeć.~A tyla co jeno wyszedł, powrócił blady
2238     4, 41|                    i drzwiach. Szczęściem, co Hanka całkiem przytomnie
2239     4, 41|               starszy mówią o tym dziadku, co to chodzi po wsi? Prawda,
2240     4, 41|                    was, wiadomo!~- Pewnie, co nieraz siedział u nas, ale
2241     4, 41|                 jeszcze oświetlonych, jeno co pieski tak naszczekiwały,
2242     4, 41|                   powiedział:~- To bedzie, co Bóg da! Trza poczekać na
2243     4, 42|                    Szymek zebrał w taczki, co jeno miał, i skradając się
2244     4, 42|                    jeno przezierał z nocy, co tym lśnieniem odbijających
2245     4, 42|                   że jął się pacierza, ale co jeno tknął ręką orosiałej
2246     4, 42|            lipeckich, ale Boże się zmiłuj, co to były za gronta! Kawał
2247     4, 42|                  Słowem, ziemia była taka, co pies by nad nią zapłakał,
2248     4, 42|             drzewie i różnościach.~- Hale, co bym ta nie miał poredzić! -
2249     4, 42|                sobie w głowie po porządku, co robić i od czego zaczynać.
2250     4, 42|                 zbożach, wszystko szło jak co dnia, tylko Szymek, nie
2251     4, 42|                   broń się, głupie! myśli, co mi się oprze! Hale! ostawie
2252     4, 42|                     byś portki ozdzierało, co?~Zaś do kamionek odwiecznych
2253     4, 42|            Podjadłbyś se tera, gospodarzu, co? - przyciągnął pasa - jeno
2254     4, 42|                     jak i on, do roboty na co dopiero nabytych ziemiach;
2255     4, 42|                   po polach.~- A bo się to co urodzi na takich zdziarach
2256     4, 42|             Wszystko się urodzi, obaczysz, co i pszenicę miała będziesz
2257     4, 42|                będzie, i komin, i wszyćko, co ino potrza. Obaczysz, że
2258     4, 42|                    wykrzyknął, ale widząc, co jeszcze barzej posmutniała,
2259     4, 42|                  jemu robiło się żałośnie, co dziw sam nie beknął, to
2260     4, 42|                   Masz buczeć i pleść bele co, to lepiej ostań se w chałupie.~
2261     4, 42|                       przytwierdzali, jeno co nikto się nie pokwapił na
2262     4, 42|                   ludzki się kaj zerwał, a co dnia jednako ze wschodu
2263     4, 42|               ogień i posuchę. ~A i Szymek co dnia jednako stawał do roboty,
2264     4, 42|            powiedli się do alkierza i musi co se niezgorzej używali, bo
2265     4, 42|                   swój trep niźli buciary, co na każdy kulas idą - rzekła
2266     4, 42|             gruchnęła śmiechem rozumiejąc, co Jagusię mają na myślach.~
2267     4, 42|           przykazali - jąkał płaczliwie.~- Co tam matula! mnie się posłuch
2268     4, 42|                   ozwała się Jagustynka.~- Co wam też w głowie! Hale,
2269     4, 42|                     dojrzawszy przez okno, co się w izbie święci, krzyknął
2270     4, 42|                    przechwalał się z tego, co to już dokonał, i z nagła
2271     4, 42|                prędzej i składniej. Juści, co Szymek skwapliwie słuchał
2272     4, 42|                 podzięce a zdumieniu, jeno co nie miał śmiałości, ale
2273     4, 42|               wszystkim Nastusi.~- Mówili, co głupawy, a on ci kiej ten
2274     4, 42|                     to by ci może pomagał, co? Albo pasałby Weronczyne
2275     4, 42|               Kłębowy Adam nawiózł z boru, co było jeno potrza; to buda
2276     4, 42|                    uciechą.~- Moja! Juści, co moja! - gadał i jakby nie
2277     4, 42|              szykować się na jutro.~Juści, co już wszystkie wiedziały
2278     4, 42|               stara, chociaż dobrze czuła, co się wyrabia, nie przeciwiła
2279     4, 42|                    milcząca i tak chmurna, co Jędrzych dopiero po sumie
2280     4, 42|                wiecie to...~- Chwała Bogu, co nie twoje! - zaśmiała się
2281     4, 42|                   A spij się, to obaczysz, co ci zrobię! - pogroziła ze
2282     4, 42|               pustym kościele. Szczęściem, co na wychodnym organista zagrał
2283     4, 42|               ciasnej izbie, a poniektóre, co ochotniejsze, to prosto
2284     4, 42|                  gonił ślepiami kieliszek.~Co prawda, to i ochoty wielkiej
2285     4, 42|                zabiegaj kole niej, może ci co z łaski udzieli, ma chłopa,
2286     4, 42|                  milczeniu, właśnie słońce co jeno było się pokazało,
2287     4, 42|              buchnęła weselna radość dnia, co jak ten święty pacierz wionął
2288     4, 42|               płakała na swoją biedę, jeno co już coraz rzadziej, gdyż
2289     4, 43|                zarówno, ale trza by i mnie co ponieść - szepnęła Hanka.~-
2290     4, 43|            wagowała.~- Witek, powiedz ino, co ta maciorka ode mnie! A
2291     4, 43|                  much i w ten dziwny szum, co się jej cięgiem przewalał
2292     4, 43|                   mówię! I kazała pedzieć, co jutro do cię przyleci.~Zaczęła
2293     4, 43|              odszedł, ale zaglądał do niej co trochę. Spytała go niespokojnie:~-
2294     4, 43|                       Może go pies złapał, co? - pytała potem ździebko
2295     4, 43|                   się, Józia, przyniesę ci co drugiego.~I znosił, co jeno
2296     4, 43|                  ci co drugiego.~I znosił, co jeno mógł: to przepiórki
2297     4, 43|             różnoście, nie spominając już, co jabłek i gruszek nanosił
2298     4, 43|            niechętna.~- Nie chcę, przynieś co nowego! - matyjasiła odwracając
2299     4, 43|                 rwie uciekać, oswojona czy co?~- Skrzydła ma i kulasy
2300     4, 43|                    stawie ubyło tyle wody, co tartak nie mógł już robić
2301     4, 43|                    i ze wszystkiego serca, co i kamień by się ulitował.~
2302     4, 43|                   rzeki spienionej wody, a co przestało na chwilę i zaczynało
2303     4, 43|              inszych budynków; szczęściem, co nie brakowało wody i błota
2304     4, 43|                który wysłuchał cierpliwie, co mógł, na resztę machnął
2305     4, 43|                   na wołanie, i z ptakami, co się były zlatywały do kruszyn
2306     4, 43|                 się niezmiernie.~- A mamy! Co, nie śliczna? - mówiła z
2307     4, 43|                  kiedy kupiliśta?~- Juści, co krowa nasza, choć nie kupowalim!
2308     4, 43|                 nie odbierze!~Zrozumiałam, co od niego, padłam mu do nóg
2309     4, 43|                    prosto człowiek, że już co dnia pacierz za niego mówię!~-
2310     4, 43|                    wyprowadził bydlątka.~- Co mieliby mi ukraść krowę!
2311     4, 43|                  głośniej.~- Widno z tego, co wam Pan Jezus błogosławi! -
2312     4, 43|           pokazywać powiedając; gdzie będą co sieli.~- A skądże to weźmie
2313     4, 43|             nasienia?~- Szymek powiedział, co będzie, to musi być, na
2314     4, 43|                 jakaś roztęskniona.~- A ja co? ten badyl suchy, o któren
2315     4, 43|                    po świecie pomyślała:~- Co on tam teraz porabia, co?~
2316     4, 43|                   Co on tam teraz porabia, co?~Zatargała się gwałtownie,
2317     4, 43|                    stoję o wasze podarunki co o ten patyk złamany!~- Jagusiu,
2318     4, 43|                  patyk złamany!~- Jagusiu, co ty wyrabiasz, co - jąkał
2319     4, 43|                  Jagusiu, co ty wyrabiasz, co - jąkał zdumiony.~- A to,
2320     4, 43|                   rozmigotanych dumaniach, co ją oprzędły kiej pajęczyny
2321     4, 43|                  mroku, tłumaczył szeroko, co by to wyszło la wsi, jeżeli
2322     4, 43|                  nauczał każdego z osobna, co ma powiedzieć naczelnikowi
2323     4, 43|               jutrem, jakby chcąc dojrzeć, co la niej niesie ten świt
2324     4, 43|                   radością dając się temu, co miało się stać.~ ~
2325     4, 44|                    wychodził, że to pisarz co trochę wywoływał któregoś
2326     4, 44|              jeszcze i coś lepszego Juści, co ta nikomu nie szły w smak
2327     4, 44|               radzi nieradzi przyobiecali, co jeno chciał, on zaś na odchodnym
2328     4, 44|                   on zaś na odchodnym brał co znajomszych na stronę i
2329     4, 44|                jeden!~Dziewka przelatywała co trochę przez pokoje, jaże
2330     4, 44|                    drodze.~- Widzi mi się, co będą ugaszczali naczelnika -
2331     4, 44|                   cichości, tylko niekiedy co tam ktoś westchnął, podrapał
2332     4, 44|                 tyla jeno będzie pociechy; co każą na nią płacić nowe
2333     4, 44|                 nikt jeszcze nie wiedział, co począć.~Prawda, mądrze prawił
2334     4, 44|                  bogatszych, ale młynarz i co najpierwsi z drugich wsi
2335     4, 44|               między gromadą przewąchując, co się święci, a do pisarza
2336     4, 44|                   Michał, z nami trzymasz, co? - przytarł go natarczywie
2337     4, 44|                 żartów. Mówię wam, róbcie, co każą, i dziękujcie Bogu,
2338     4, 44|                ugaszczali po dworach.~- Bo co im ta naród znaczy, tyla,
2339     4, 44|                    Wydzierają się i myślą, co największe głowacze! Juści,
2340     4, 44|                   mówiły, a kto drugi dał, co tera mamy, i jeszczek musiał
2341     4, 44|               jeszczek musiał ich pokarać, co nie chciały w niczym ulżyć
2342     4, 44|                 plewy nie weźmie, wiem ja, co znaczy ta ich Polska: że
2343     4, 44|                   Plecie, a tyle miarkuje, co ten koński ogon!~- Sielny
2344     4, 44|                 trza by uważać jeno za to, co siwa, hę?~Gruchnęły śmiechy
2345     4, 44|                zamknij gębę, bo ci jeszcze co wleci! - krzyczeli z prześmiechem,
2346     4, 44|               zapisze do sztrafu...~Juści, co się jeszczek wstrzymali
2347     4, 44|                wykadzić, bych nie zwąchał, co to był za aresztant.~- Nie
2348     4, 44|                   dodawał - prawo za nami! Co uchwalimy, będzie, a czego
2349     4, 44|                    w cieniach ni przegryźć co niebądź, gdy sołtysi jęli
2350     4, 44|                  nosie gwizdał na gołębie, co zestrachane gwarem porwały
2351     4, 44|                  bych każden wyrozumiał, o co idzie!~Pisarz założył okulary
2352     4, 44|                       Słyszeliście dobrze, co pan sekretarz przeczytał?~-
2353     4, 44|                    i ściszone szepty.~- No co, głosujemy na szkołę? Mówcie,
2354     4, 44|                    wielmożnego naczelnika, co rzeknę, jako to po swojemu
2355     4, 44|              uchwalim, ale widzi się nama, co za dużo złoty i groszy dziesięć
2356     4, 44|                   a na inszą ni szeląga.~- Co nam taka szkoła, moje uczyły
2357     4, 44|                coraz zuchwalej, wygadując, co jeno komu ślina przyniesła.~
2358     4, 44|                    a kiej mu się widziało, co mają już dosyć płonego szczekania,
2359     4, 44|               rozumiecie! Słuchać i robić, co wam każą!~Srogo przemówił,
2360     4, 44|                każą!~Srogo przemówił, jeno co się nie ulękli, a Kłąb chlasnął
2361     4, 44|                 wójt, na darmo dzwoniąc.~- Co rzekłem, to przywtórzę,
2362     4, 44|                ustawę i tam stoi kiej wół, co szkoły i sądy mają być po
2363     4, 44|                 taki wrzask i zamieszanie, co się już widziało, jako leda
2364     4, 44|              papiery, podrzeć!~Szczęściem, co dworski powóz zajeżdżał
2365     4, 44|                   w Lipcach będzie.~Juści, co nikto i pary z gęby nie
2366     4, 45|                   może nam w jedną stronę, co?~- Rad bym z duszy, ale
2367     4, 45|                   duszy, ale widzi mi się, co nam kaj indziej drogi wypadną.~
2368     4, 45|                drodze ni żywej duszy, jeno co kancelaria była jeszcze
2369     4, 45|              doskwierało, że jeno niekiedy co ta ktoś wyjrzał za nimi
2370     4, 45|                 służba i służba.~- Pewnie, co niełacno tera wyciągnąć
2371     4, 45|             niełacno tera wyciągnąć choćby co niebądź od chłopów...~Strażnik
2372     4, 45|                    tyla jeno jest profitu, co się po wsiach naszczekają
2373     4, 45|                    na mnie, głupi, myślał, co me wezmą kiej psy zająca.
2374     4, 45|                 ukropem. Świat oniemiał, a co jeno było żywe, przytaiło
2375     4, 45|                   zniechęcenie.~- I poradź co z takiemi! Bele strażnika
2376     4, 45|                   to nawet i nie miarkuje, co mu potrza - zafrasował się
2377     4, 45|                    do ostatka i szarpał, a co trochę musiał odpoczywać.~-
2378     4, 45|                     obarzanki albo jeszcze co? Ja mam wszystko. A może
2379     4, 45|                  tak se folguje Pan Jezus, co już jęczmiona przepadły.~
2380     4, 45|               Jeszcze zimą? Przed uchwałą? Co wy też powiadacie?~- Może
2381     4, 45|                 nieprawda?~- Widzi mi się, co nie o to idzie, aby jeden
2382     4, 45|                   jak Pan Bóg przykazał.~- Co na to poradzić? każdy żyje,
2383     4, 45|               sąsiedzku.~- Ależ to piecze, co? - zagadał dziedzic głaszcząc
2384     4, 45|                 Hale, kazaniem tyle pomoże co umarłemu kadzidłem.~- Więc
2385     4, 45|                     chamie jeden, do tego, co panowie robili, pilnuj lepiej
2386     4, 45|                sitko na kołek, szczęściem, co z Jasiem nic nie wskóra -
2387     4, 45|                   jak nadjedzie.~- Dyć ino co wyminąłem go pod lasem.~-
2388     4, 45|                  dobrze; ale zdało mi się, co Jagusię - a widząc, że stara
2389     4, 45|                gorącem...~- Święci Pańscy! co też wam w głowie, Jasio
2390     4, 45|                radości.~- Ależ to zupełnie co innego, siedzi w cytadeli.~-
2391     4, 45|                    wykrztusił nieśmiało.~- Co ty! Na ojca będziesz powstawał?
2392     4, 45|                  cichaczem do domu.~Juści, co ucieszyli się nim niezmiernie,
2393     4, 45|           ucieszyli się nim niezmiernie, a co tam było pisków, całowań
2394     4, 45|                    skończyło! Doigrał się, co? A mówiłem, a przekładałem,
2395     4, 45|               czego nie wolno, nie rusz, a co zakazane, obchodź z daleka.
2396     4, 45|              wyszła go wołać na kolację.~- Co się tam stało? Biją się
2397     4, 45|                    tam stało? Biją się czy co?~- Józef Wachnik wrócił
2398     4, 45|                    klęczącą nieco z boku i co podniósł głowę, to widział
2399     4, 45|              Leżcie spokojnie. Chorzyście, co? - pytał troskliwie i przysunąwszy
2400     4, 45|                    Hale, póki nie pora, to co ta bede im zabierała miejsce...
2401     4, 45|              niewidzące oczy.~- A te moje, co się im już dawno pomarło,
2402     4, 45|                  od tego zetlałego źdźbła, co drgając, kieby ten promień
2403     4, 45|                     Zaśby ta komu przyszło co z tego.~Więc i Jasio prędko
2404     4, 45|                 dziwnie rozradowany, a już co dnia widywał ją w kościele,
2405     4, 45|               wzruszyła ramionami.~- Ma za co przepraszać Pana Boga, ma...~
2406     4, 45|                    jakby wodom spienionym, co ją ponosiły w jakoweś wyśnione
2407     4, 45|                okien, to się jej widziało, co żywy janioł zestąpił z obrazu
2408     4, 45|                  do bólu, tymi jeno łzami, co jej same spływały z oczów,
2409     4, 45|                nawet on tyla jeno wskórał, co mógł niekaj o zmierzchu
2410     4, 45|           wyprawiał różne brewerie. Juści, co już najbarzej dostawało
2411     4, 45|                     żeby już nie spominać, co wyprawiała z chłopami.~-
2412     4, 45|                      Antek dba tyla o nią, co pies o piątą nogę - wtrąciła
2413     4, 45|                 nie domyślała się niczego; co ją tam zresztą obchodziło;
2414     4, 45|          organistówkę zaglądała prawie już co dnia i zawdy w takim czasie,
2415     4, 45|                 organiścina spostrzegła:~- Co tak pilnie nasłuchujecie?~-
2416     4, 45|                  często gęsto i przynosiła co niebądź; to gruszek, to
2417     4, 45|                  Wagowała się nie wiedząc, co począć, pociągnął ją za
2418     4, 45|                prawie żartem:~- Jagusia to co dzień ładniejsza...~- Kaj
2419     4, 45|                  żaden się wam nie podoba, co? - nabierał coraz więcej
2420     4, 45|                    nie o królach historia, co?~Jeno się skrzywił i wziął
2421     4, 45|                    i o dworskiej panience, co siedziała se z dziećmi na
2422     4, 45|                     Prawda, jakie śliczne, co?~- Juści, co śliczności...
2423     4, 45|                jakie śliczne, co?~- Juści, co śliczności... jakbym tego
2424     4, 45|                    Przeciek i dziecko wie, co w borach rosną drzewa, w
2425     4, 45|                   i sieją na polach, to po co ta drukować o tym wszyćkim?...~
2426     4, 45|                smokach albo i o strachach, co to jak się o nich słucha,
2427     4, 45|               wędrował ze świętym Piotrem, co?...~Nie zdążył odrzec, bo
2428     4, 45|                  przerwałam waju pacierze, co? - syknęła Kozłowa idąc
2429     4, 45|                   a ja miarkowałam całkiem co drugiego. Organiścina pchnęła
2430     4, 46|                   były lęku i oczekiwań.~- Co się to wyrabia? - spytała
2431     4, 46|                    ze strachu.~- A Kłębiak co ino mówił, że kozaki ciągną
2432     4, 46|                  tyla narodu przyjeżdżały, co? Musi być co drugiego.~-
2433     4, 46|                 przyjeżdżały, co? Musi być co drugiego.~- Pewnie, ale
2434     4, 46|                       To ja wam rzeknę, po co przyjechały - zaczęła Jagustynka
2435     4, 46|                    bieda, że nie wiada, po co przyjechały.~- I w tym się
2436     4, 46|             piersiami.~- A mnie się widzi, co prędzej by po Rocha! - zauważył
2437     4, 46|                   Jakże, możemy go to dać, co? Rodzonego ojca, co? - krzyczał
2438     4, 46|                   dać, co? Rodzonego ojca, co? - krzyczał Mateusz.~- Hale,
2439     4, 46|                  jąkał Bylica.~- A może to co drugiego, może to z wójtem
2440     4, 46|            strwożony, dowiedziawszy się, o co idzie.~- Właśnie, co jeno
2441     4, 46|                     o co idzie.~- Właśnie, co jeno przyszli. Rochu, a
2442     4, 46|                   no do nas! - krzyknął.~- Co się stało? - pytał stary
2443     4, 46|            spokojnie jak przódzi, tylko że co trochę podnosił ostrze pod
2444     4, 46|              dzieckiem przy piersi.~Juści, co szukali na darmo, ale tak
2445     4, 46|                 Skąd je macie?~- Musi być, co Rocho je położył, to se
2446     4, 46|            Schowałam go pewnie pod siebie, co? Szukajcie!...~A kiedy skończyli,
2447     4, 46|                 nie poredzę wymiarkować, o co sprawa! - podrapał się frasobliwie,
2448     4, 46|                Hanki:~- Sprawa widzę taka, co już nie sposób trzymać go
2449     4, 46|                   zaklął, nie wiedząc już, co począć, szczęściem, iż pokrótce
2450     4, 46|                     A może was ukrzywdził, co? - zawarczał Mateusz.~-
2451     4, 46|            naprędce coś niecoś, pozbierał, co miał swojego, i jął się
2452     4, 46|                   to złego z nim wyrabiam, co?~Jął wywodzić po swojemu,
2453     4, 46|                   buchnął Mateusz. ~- I za co, mój Boże, za co? - jęknął
2454     4, 46|                      I za co, mój Boże, za co? - jęknął Grzela.~- Że chcę
2455     4, 46|                     nie wiadomo laczego.~- Co ci to, co? - pytał dobrotliwie
2456     4, 46|               wiadomo laczego.~- Co ci to, co? - pytał dobrotliwie Rocho
2457     4, 46|                     Wszystkie pójdziemy, a co stanie na zawadzie - stratujem!~-
2458     4, 46|               będzie ów dzień upragniony i co im trzeba robić, aby go
2459     4, 46|                Abom to nie wdowa!~- Widzę, co nie darmo powiadają, że
2460     4, 47|                   i moczono we stawie wozy co barzej rozeschnięte, oprzątano
2461     4, 47|                   im proboszcz zaborguje i co innego.~I nie pomogły żadne
2462     4, 47|                rzekła wyzywająco:~- Juści, co trzyma z księdzem i trzymał
2463     4, 47|        prześmiechem:~- To wam jeno rzeknę, co już niedługie to jego panowanie.~-
2464     4, 47|                     A mój wiatrak postawi. Co ino poszedł z Mateuszem
2465     4, 47|                  trzeci dzień i nie wiada, co się z nim wyrabia.~- Przeciek
2466     4, 47|                właśnie przepieram na drogę co lżejsze szmaty.~- Ale pono
2467     4, 47|                    chłop! A dyć powiadała, co wraca dopiero na kopania.~-
2468     4, 47|                wraca dopiero na kopania.~- Co inom go widziała, galancie
2469     4, 47|              proboszcza i jeszcze nie wie, co ją w domu czeka. ~- Znowu
2470     4, 47|                    potem, jak się niebodze co przygodzi, to gotów ją choć
2471     4, 47|                    z drewna wystrugana czy co? Ale kiej już musi odpowiadać,
2472     4, 47|                   a la niej samo płakanie, co?~- Moiściewy, tak już postanowione
2473     4, 47|                  was to ino warte śmiechu, co? Zbóje zapowietrzone, każda
2474     4, 47|                    niespokojnie Hanka.~- A co, napiłam się człowieczego
2475     4, 47|                  ciężko wzdychał.~- Widzę, co ci markotno i żal - wtrącił
2476     4, 47|                   kością w gardle stanęła. Co inszego mnie trapi.~Antek
2477     4, 47|                   w głowie, a jeno całkiem co drugiego.~- Pewnie, że pora
2478     4, 47|                oddam, ale święcie zapłacę, co warta! Kłótnica chce się
2479     4, 47|                    Antek pomiarkowawszy, o co mu idzie, rzekł szydliwie:~-
2480     4, 47|                    szydliwie:~- Słyszałeś, co to znowu o niej wygadują?~-
2481     4, 47|                ziębi, ale są, które widują co dnia, jak się schodzi w
2482     4, 47|                 wywiedziawszy się od Antka co do tego zapisu po Macieju,
2483     4, 47|                   ździebko rozfrasowało.~- Co było, to nie jest, a zechce
2484     4, 47|               utopi... że nie...~- Pewnie, co gotowa to zrobić, pewnie -
2485     4, 47|                    wyczekując nie wiada na co.~Noc się już zrobiła, gdy
2486     4, 47|                  teraz pocznę nieszczęsna, co? kaj się podzieję! Ratuj
2487     4, 47|                    rzucę do studni albo se co złego zrobię, ratuj! - wrzasnęła
2488     4, 47|                    ja ci poredzę, sieroto, co? - jąkał bezradnie.~Zerwała
2489     4, 47|                    siebie! Miłujesz to me, co? Miłujesz? Dyć me utul ten
2490     4, 47|                   przytakując wszystkiemu, co jeno chciała, rozglądał
2491     4, 47|                 stał nad nią, nie wiedząc, co począć, matka chlipała kajś
2492     4, 47|                 dziecka, to i nie dziwota, co bez tyla roków zacniło się
2493     4, 47|               jęczmiona już dochodziły, to co dnia ktosik wychodził penetrować
2494     4, 47|             modlitwę, a Jasio, rozumiejąc, co już zaczęło się konanie,
2495     4, 47|                stygnącymi rękami wszystko, co se była nagotowała na tę
2496     4, 47|               zaraz od samego rana.~Juści, co nikto się jej nie sprzeciwił,
2497     4, 47|               powtarzała a nim, zasypiając co chwila z jakimś leciuśkim
2498     4, 47|                srogi gniew nią zatargał.~- Co się tu dzieje! - postąpiła
2499     4, 47|                 skwapnie, tłumacząc matce, co mu się to przygodziło, ale
2500     4, 47|            wyszczuję!~- Cóżem to winowata, co? - jąkała, zgoła już nieprzytomna