Tom, Rozdzial

   1     1, 1 |             morza.~Trza było... roboty już la mnie nie miały... na
   2     1, 1 |               maci... a i gąski, bo to już zimne nocki, trza zagnać
   3     1, 1 |               krewniaki przeciech...~A już ta Jezusiczek przenajsłodszy
   4     1, 1 |            unosząc się nieco i chodził już oczami krok za krokiem za
   5     1, 1 |                bo jakoż po bacie prawa już równo ciągnęła, a gdy konie
   6     1, 1 |                 Słońce, chociaż to był już koniec września, przygrzewało
   7     1, 1 |               zachodem, nad lasami, że już krze i kamionki, i grusze
   8     1, 1 |                krowa ją pociągnęła, że już obie gnały w dyrdy, aż kurz
   9     1, 1 |             taczek i pchał dalej, lżej już, bo zaczynał się spadek
  10     1, 1 |        spojrzeniem księdza, któren, że już słońce było coraz niżej,
  11     1, 1 |               potem ramiona, a w końcu już był cały widny na tle słońca
  12     1, 1 |           będzie wsadzać do karmika.~- Już i tak drogie; na zarazę
  13     1, 1 |          wysłużyła się im bez lato, to już ją puściły na wolny dech.~-
  14     1, 1 |              wyciągną... A jesienią to już la niej miejsca nie ma w
  15     1, 1 |               stare chłopy, że jaże im już kłaki na łbach puszczają...~-
  16     1, 1 |                prawicie... Hale! to by już grzech i obraza boska była... -
  17     1, 1 |             wysypywać na kupę.~A potem już z rzadka pogadywały to o
  18     1, 1 |               ta nadbiegała zziajana i już z daleka krzyczała:~- Hanka,
  19     1, 1 |           pilił i nie poganiał.~Słońce już się przetaczało na zachód
  20     1, 1 |                 Mrok gęstniał i pełzał już po polach; sunął bruzdami,
  21     1, 1 |      płomieniami.~A niektórzy ściągali już z pól do domów.~Głosy ludzkie,
  22     1, 1 |         krzepki to juści, że jest, ale już ma ze sześćdziesiąt roków.~-
  23     1, 1 |                 niechby tylko rzekł.~- Już dwie żony pochował.~- Niech
  24     1, 1 |         mroczeje.~- Czas, czas! Słońce już zaszło.~Pozbierali prędko
  25     1, 1 |              na dzieci własne, a potem już i na wszystkich pomstowała.~
  26     1, 2 |           który go oddzielał od drogi, już się zebrało dość narodu;
  27     1, 2 |                z krzykiem, że Jambroży już idą.~Jakoż i przyszedł zaraz
  28     1, 2 |              Tatulu, a to... graniasta już zdycha - wołała, dobiegając
  29     1, 2 |             spieczone żużle - wyraźnie już zdychała~- Nie ma co, ino
  30     1, 2 |                rozbierania koni, które już Witek ciągnął za grzywy
  31     1, 2 |              Hale, zwoźcie se sami, ja już kulasów nie czuję ni krzyża...
  32     1, 2 |             przy koniach.~W izbie było już czarniawo, bo przez małe
  33     1, 2 |              się światła, a i mroczało już na świecie, że tylko połyskiwały
  34     1, 2 |            zbożu.~A na ławie pod oknem już się dymiło jadło; od ogromnego
  35     1, 2 |                się na staw - bo zachód już był i na wodzie czyniły
  36     1, 2 |             ona nie śmiała powtórzyć i już sama poszła udziabywać trzaski
  37     1, 2 |                skóry - rzucił Antek.~I już nie mówili, słychać było
  38     1, 2 |            parobek tyli, a boja się... już ja przełożę tatusiowi.. .~-
  39     1, 2 |               Przełożę, Witek, ino się już nie bojaj!~- Kiej tak...
  40     1, 2 |              go kołeczkiem nakręcę, to już se spaceruje kiej dziedzic
  41     1, 2 |            ozerwą w kawały...~Ciemnawo już było we wsi, przez przywierane
  42     1, 2 |               z samego przychówku... A już co kapusty z grochem, to
  43     1, 2 |               co kapusty z grochem, to już jensza zgoła tak nie potrafi...~
  44     1, 2 |            Przyjechałem z boru, tom se już dobrze podjadł...~- Bierzcie
  45     1, 2 |               nie zaszkodzi wam, teraz już wieczory długie...~- Długi
  46     1, 2 |       przychówek... A kto w spółce, to już różnie gadali...~- Ona skarży
  47     1, 2 |             krowiem słyszał, mówili mi już na polu...~- To dworska
  48     1, 2 |           przychowkiem, chłopak mógłby już być do pasionki, ale Maciejowi
  49     1, 2 |          Maciejowi tego nie potrza, ma już pastucha swojego.~- Jest
  50     1, 2 |                na nogę przydeptuje~Noc już ogarnęła ziemię, gwiazdy
  51     1, 2 |              pętlę i pasa przyciągnął.~Już był w swoich wrotach i wchodził
  52     1, 2 |          półgłosem pacierz.~A że spali już wszyscy, rozzuł się po cichu
  53     1, 2 |                wszelakie rozeznanie, i już nie wiedział, co począć,
  54     1, 2 |            sobie przypomniał, że Maryś już od zwiesny na cmentarzu,
  55     1, 3 |                           Rozdział 3~ ~Już świt ubielił dachy i zgrzebną,
  56     1, 3 |                szaro było jeszcze, ale już zorze rozpalały się na wschodniej
  57     1, 3 |             stała przy ścianie samej i już z daleka wyciągała do niego
  58     1, 3 |             zawalany. - Tyla klacz, że już do ogiera czas, a świniaś.
  59     1, 3 |             zaspali dzisiaj, bo słońce już weszło i rozczerwieniło
  60     1, 3 |         chałupą, w szczycie, bo słońce już tam dochodziło i oblewało
  61     1, 3 |         wyciągał zza koszuli te, które już ogrzane nieco jego ciałem,
  62     1, 3 |            Porwał się, by uciekać, ale już gospodarz chycił go krótko
  63     1, 3 |             tak zajadle, że Witek miał już gębę posinioną i z nosa
  64     1, 3 |               Antkową stronę.~- Słońce już na dwa chłopa, a ty się
  65     1, 3 |         poszedł na swoją stronę.~Józka już rozpaliła ogień i szła doić
  66     1, 3 |                odpisać i morgę lasu, a już na resztę chciał poczekać...~-
  67     1, 3 |         Widzisz go, mądrala! ~Kartofle już mocno perkotały w kominie,
  68     1, 3 |            Jutro niedziela, ludzie się już zwiedziały, to się ich tu
  69     1, 3 |        córuchno, hale! Pilnuj tutaj, a już ci bułeczkę przywiezę abo
  70     1, 3 |             się przeżegnał i ruszył.~A już z wasąga, zbierając w garść
  71     1, 3 |               przyda się.~Wóz ruszył i już był w opłotkach, gdy Witek
  72     1, 3 |            kamieni drodze.~Słońce było już chyla tyla nad chałupami
  73     1, 3 |            słońce.~We wsi poczynał się już zwykły ruch: poranek był
  74     1, 3 |            podskakiwał i turkotał.~Ale już nie drzemał, owiany surowym
  75     1, 3 |       warkoczami żółtymi, że to jesień już była. Podlejsze krze, jako
  76     1, 3 |                i pożerał oczami las, i już na oko wybierał co najlepszy.
  77     1, 3 |             jechał kłusem.~Dobrze było już po ósmej, bo ludzie na polach
  78     1, 3 |      konających na środku placu, gdzie już stało kilkanaście wozów
  79     1, 3 |       poklasztornego kościoła, czekało już sporo narodu. Siedzieli
  80     1, 3 |                  Zaraz, zaraz!~Samowar już niby wulkan huczał i buchał
  81     1, 3 |                 wybieloną izbę.~Jacek, już teraz jako woźny, boso,
  82     1, 3 |                sielny gospodarz.~- Był już karany?~- Hę?... karany?~-
  83     1, 3 |               jęknęła Dominikowa.~- To już sobie później zrobicie,
  84     1, 3 |             Dominikowa, a potem, że to już ścierpieć nie mogła, wyciągnęła
  85     1, 3 |            chwycenia się za łby, stały już cicho, ino się oczami jadły
  86     1, 3 |              ten przykład przedzwonili już na Anioł Pański... nocka
  87     1, 3 |                kary na niego, niech mu już tam Jezusiczek czyśćca za
  88     1, 3 |               Boryna!... - wołała.~Ale już i sąd nie mógł powstrzymać
  89     1, 3 |            wszystkie gapy uciekną...~- Już i tak psy uciekają, kiej
  90     1, 3 |             czy sprawiedliwego. Bywało już tak nie raz, nie dwa, nie
  91     1, 3 |          przegryźć coś niecoś, bo było już dobrze po południu, i chociaż
  92     1, 3 |               ale w dobre dwa pacierze już była z powrotem, i zaraz
  93     1, 3 |              łatę miała..."~Słońce się już było przetaczało ku zachodowi,
  94     1, 3 |              źróbkę, bo wolniła, że to już do pół boków spotniała z
  95     1, 3 |             gorzały.~- Wykopaliście ta już, co? - zagadnął wreszcie.~-
  96     1, 3 |         pierwszemu, bo jakże, w latach już był i gospodarz na całe
  97     1, 3 |          grdyki nie wraca, nie; grontu już dokupił i stodółkę dostawił,
  98     1, 3 |         ostrożnie.~- I... nie bierą mę już ciągotki do kobiet, za starym...~-
  99     1, 3 |                patrzą, co?~Nie odrzekł już, jeno skropił batem źrebicę,
 100     1, 3 |              że i gorzej byc nie było. Już nawet dzieci na ojców nastają,
 101     1, 3 |               drugi od ziemi odrósł, a już do ojców z pyskiem, coby
 102     1, 3 |         chociaż i zięć też...~I tak se już społecznie wyrzekali na
 103     1, 3 |            poglądając na wieś, co była już coraz bliżej widna, przez
 104     1, 3 |               smętarzem czerwienił się już z dala rząd kobiet pochylonych
 105     1, 3 |           przed siebie.~Słońce, że się już było przetoczyło nad lasy,
 106     1, 3 |               się obracał za nią, choć już widna nie była, bo mu jak
 107     1, 4 |                Powtarzał prędko, bo go już kolana bolały od klęczenia,
 108     1, 4 |                  Kończył wreszcie, ale już nie mógł wytrzymać, przysiadał
 109     1, 4 |                mu się zachciewa!~- Idą już do kościoła! - zawołał Witek,
 110     1, 4 |           leżeniem w skrzyniach, gdzie już wychodzono na drogę, że
 111     1, 4 |          Jagusią - zapalił ją wnet, bo już i ksiądz ujął monstrancję,
 112     1, 4 |               i koronach szychowych, a już we drzwiach wielkich, którymi
 113     1, 4 |              drugiej gromadzie, co się już była skupiła za wrotniami
 114     1, 4 |              kowal, duży chłop, ubrany już całkiem z miejska, bo w
 115     1, 4 |               do domu, bo i gospodarze już ciągnęli, i trza było zajrzeć
 116     1, 4 |            zawołał bezwiednie, siedząc już w ganku.~- Kto, Kuba? -
 117     1, 4 |             mój chleb...~- Ością on mi już stoi we grdyce, ością...~-
 118     1, 4 |                przeżegnał się, jako że już było po obiedzie, i odchodząc
 119     1, 4 |                ten ociec nie mógłby to już gront im odpisać, nie czas
 120     1, 4 |         flaszeczkę araku.~Opierał się, już nawet brał się wyjść, ale
 121     1, 4 |               śledzia... - Mroczyła go już wódka i nieco rozbierała.~-
 122     1, 4 |                i nie poszedł, nie miał już pieniędzy i winien był Żydowi...
 123     1, 4 |           Jankiel udobruchał się i nic już nie mówił...~Tymczasem do
 124     1, 4 |       napływało coraz więcej ludzi, bo już mrok gęstniał, zapalili
 125     1, 4 |               od organisty, która była już w szóstym miesiącu.~Dobrodziej
 126     1, 4 |           szóstym miesiącu.~Dobrodziej już to wypominał na ambonie
 127     1, 4 |            komina w podle Kuby, któren już spał w popiele, a z nogami
 128     1, 4 |                 a zmielcie rychlej, bo już mi baba głowę kołacze, że
 129     1, 4 |               gospodarzy ,a ona ,że to już była podpita nieco ,ujęła
 130     1, 4 |          odbierać będzieta! Ale cudzym już się rządzą - krzyknęła Jagustynka
 131     1, 4 |              jeden!...Wiem ja... - ale już nie skończyła, bo ją kowal
 132     1, 4 |           zaraz pomstując z cicha.~Ale już i karczma pustoszała, muzyka
 133     1, 4 |            czele, wyszli.~Potem, kiedy już Jankiel począł. gasić światła,
 134     1, 4 |          jeszcze dwa półkwaterki... to już cały rubel?... Jakże?...
 135     1, 4 |            złodziej nie jest.~- Idźcie już sobie, czas spać... a ja
 136     1, 5 |                się burymi chmurami, że już o letnim podwieczorku musiano
 137     1, 5 |          niektóry kładł skibę ostatnią już o gęstym mroku, a wracając
 138     1, 5 |               Kordulę, walny i ostatni już przed Godami, więc się nań
 139     1, 5 |           wszyscy szykowali należycie.~Już na parę dni przedtem deliberowano
 140     1, 5 |           jarmark konia abo i krowy, a już o biedniejszych to i nie
 141     1, 5 |       jarmarkiem; dopiero gdy pszenica już we worach leżała na wozie
 142     1, 5 |          dopiero kiedy skończyli i gdy już kobiety posprzątały miski
 143     1, 5 |               i kapot jaki kupiłbym... już jak ten dziadak jaki jest
 144     1, 5 |             powiedział smutno.~- Takie już na świecie urządzenie jest
 145     1, 5 |           dodać.~Kuba wypił, ale że go już nieco zamroczyła gorzałka,
 146     1, 5 |                 Boryna, ale Kuba szedł już za myślą swoją i dawnym
 147     1, 5 |              gdy się rozchodzili, Kuba już ode drzwi nieśmiało całkiem
 148     1, 5 |         nieledwie po drugich kurach, a już na wszystkich drogach i
 149     1, 5 |              na pole w bruzdy.~O dużym już dniu, kiej się tak przetarło
 150     1, 5 |              Boryna z chałupy; przódzi już, bo o świtaniu, Hanka z
 151     1, 5 |             pan Jaś skąd się wziął, to już nie w klasach? - zapytał
 152     1, 5 |                   Abo to wychody małe? Już nie wiada, skąci brać na
 153     1, 5 |               przecież moja Magda jest już w szóstym miesiącu, i to
 154     1, 5 |      prowadzony, aż dopadł lasu, gdzie już luźniej było i droga szersza.~
 155     1, 5 |                Nie poznałem, bo dobrze już ze dwa lata jej nie widziałem.~-
 156     1, 5 |               myśli, że co najmniej to już jaki rządca zjedzie po nią,
 157     1, 5 |            zaczęła się śmiać; a Boryna już się nie ozwał ni słowem.~-
 158     1, 5 |            jeszcze dość rano, a narodu już się gęstwiło niezgorzej;
 159     1, 5 |         rozrabiane tysiącami nóg, było już po kostki i tryskało spod-kół
 160     1, 5 |              na wszystkie strony.~Gwar już był znaczny, a wzmagał się
 161     1, 5 |               przejść było niełatwo, a już w rynku pod klasztorem to
 162     1, 5 |             wody nie puściły; i takich już pod glanc przyszykowanych,
 163     1, 5 |               Sprzedajeta, co?~- Hale, już tu targowali rzeźnicy maciorę,
 164     1, 5 |              popatrzycie na jarmark.~- Już też i ckno tak siedzieć.~-
 165     1, 5 |              nie chce?...~- Pojadłyśmy już chleba.~- Kupię wam i kiełbasy,
 166     1, 5 |                szkoda. - I nie zwracał już uwagi na Żydów, którzy rozwiązywali
 167     1, 5 |           narożnego szynku, gdzie było już sporo ludzi pożywiających
 168     1, 5 |           Jędrzycha? - Juści, Szymkowi już kupiłam.~- Nie za mała to
 169     1, 5 |              cofnęła się zakłopotana i już bez targu zapłaciła za czapkę.~-
 170     1, 5 |           niebo po deszczu; a białe; a już najśliczniejsze te mieniące,
 171     1, 5 |            przebierała między nimi, a. już się jej widział najśliczniejszym
 172     1, 5 |             ostro paciorki i spiesznie już szła, zachmurzona i smutna.~-
 173     1, 5 |            często sobie westchnęła ale już ją odchodziła smutność,
 174     1, 5 |                co się spieszyć... mnie już czas iść.~- Moje to, prawdę
 175     1, 5 |               ni pociotek nawet... ale już starego nie było.~Pociągnęła
 176     1, 5 |                dzieje...~- Wykopaliśta już?~- Do cna !~- Nie wiecie,
 177     1, 5 |             krwią pluję... Niedługo mi już ,niedługo... Choć ino do
 178     1, 5 |             ostających, a za swoich to już ja i tak się cięgiem modlę
 179     1, 5 |              Lipcach powiedzieć. - Zły już był.~- Przecież już cztery
 180     1, 5 |                Zły już był.~- Przecież już cztery roki czekam.~- Przybaczyłeś
 181     1, 5 |            czterdzieści, kiej zamrę.~- Już i ludzie mi redzą, żeby
 182     1, 5 |               do narożnego szynku; był już tam i Jambroży, ale nie
 183     1, 5 |             się srodze.~A kowal, że to już po dwóch mocnych, nabrał
 184     1, 5 |              Napili się jeszcze, kowal już postawił i przyzwał jeszcze
 185     1, 5 |                ino.~I jarmark dobiegał już końca.~W samo południe zaświeciło
 186     1, 5 |              się schowało za chmury; a już przed wieczorem sposępniało
 187     1, 5 |               pijaków i kłótnie.~Jakoś już o samym wieczorze wyjechali
 188     1, 5 |           zimna, szedł Jambroży pijany już całkiem, taczał się z boku
 189     1, 6 |                się rozpadały na dobre.~Już od samego jarmarku świat
 190     1, 6 |          Dominikowej dzisiaj wycinano.~Już od rana pojechała na kapuśnisko
 191     1, 6 |              miejscach.~Pod wieczór to już było i jakby się ździebko
 192     1, 6 |               do kapuśnisków.~Docinali już niektórzy i zabierali się
 193     1, 6 |             dyć się ruchaj prędzej, bo już kulasów nie czuję !- wołała
 194     1, 6 |             domu, taka plucha, że mnie już do koszuli przejęło. Jedziecie
 195     1, 6 |         koszuli przejęło. Jedziecie to już?~- Juści. Noc zaruteńko
 196     1, 6 |                  I wasza niezgorsza, a już co korpiele, to macie największe...~-
 197     1, 6 |               Taki skrzat! A ma to ona już lata? Widzi mi się, że jeszcze
 198     1, 6 |              pasała!...~- La chłopa to już lata ma, ale i morgów ma
 199     1, 6 |                nie ostygnie całkiem, a już za drugą się ogląda... pieski
 200     1, 6 |               kapustę, a skoro wóz był już pełen, Szymek jął wyjeżdżać
 201     1, 6 |                 bo Szymek odjechał był już ze staję, że ino go słychać
 202     1, 6 |           Juści.~- A pośpieszajcie, bo już tam Hanka was wypatruje...
 203     1, 6 |                ze wzruszenia.~- Idźcie już... czekają na was... jeszcze
 204     1, 6 |             obzierając się za nim, ale już zniknął w mgle, tylko odgłos
 205     1, 6 |            stojącym zaraz przy drodze; już się świeciło i przez szyby
 206     1, 6 |             tyle kiej się rozgadał, to już bez nijakiego końca.~Dowlekli
 207     1, 6 |          komory się przebrać i wkrótce już się zwijała po izbie i narządzała
 208     1, 6 |       Jezusowego idzie. Dawno go znam, już tu nieraz bywał i przynosił
 209     1, 6 |               nie o gront. Wadzili się już z pół roku, aż się i dzisiaj
 210     1, 6 |              na obrazy święte.~- A kto już pomarł, nie wstanie - szepnął
 211     1, 6 |               naczyń i obrządkiem. Tak już zawżdy u Dominikowej było,
 212     1, 6 |              Bóg da zdrowie! Dawno się już zbierałam zanieść na wotywę,
 213     1, 6 |      odpowiedziała po chwili, wahająca już i niepewna.~- Więcej by
 214     1, 6 |          korzec żyta zadawał na plecy. Już tam by Jagnie nic nie brakowało,
 215     1, 6 |                  A jak zapis zrobi, to już go tak narychtuję, żeby
 216     1, 6 |             nie... może... - umilkła i już w głowie układała sobie
 217     1, 7 |              jaka w polu ostała.~Jagna już od rana nie mogła dać sobie
 218     1, 7 |                i tak jakoś smutnie, że już wydzierżyć było nie sposób.
 219     1, 7 |             Parobek był starszy, bo mu już dobrze było po trzydziestce,
 220     1, 7 |         światło! - zawołała, że to się już mroczyło na dobre i żeby
 221     1, 7 |                się po izbie kręcił, że już mało wiele ze sobą mówili,
 222     1, 7 |      Dominikowa, musi być zła była, bo już w sieniach wywarła gębę
 223     1, 7 |                  prosił.~- Wróciłeś to już ze świata? - rzekła stara,
 224     1, 7 |               tu przyszedł? Mówiłam ci już, że tutaj nic po tobie...~-
 225     1, 7 |             was - hardo zawołał, bo go już złość brała~- Wara ci od
 226     1, 7 |             wsi czynić?~A stara, że to już jego nie stało, wsiadła
 227     1, 7 |        odchodzi i tak mdli w dołku, że już o niczym nie wie... co ona
 228     1, 7 |        pójdziesz do Borynów?~- Czas to już? - spytała po chwili, spokojniejsza
 229     1, 7 |              tego złodzieja Kozła pono już wypuścili, trzeba znowu
 230     1, 7 |         wszystko a pilnować...~- Pójdę już!~- Idź, a siedź do północka
 231     1, 7 |           nocują po drzewach.~U Boryny już było sporo ludzi.~Ogień
 232     1, 7 |             Cieszta się dziewczyny, bo już Mateusz przywędrował ze
 233     1, 7 |               pono ten stary wędrownik już przyszedł .~- Będzie dzisiaj
 234     1, 7 |              wstawał z trudem i co się już zebrał na czworaki, to padał
 235     1, 7 |             Teraz nastał czas taki, że już i gęsiarce nie mówią o bocianie,
 236     1, 7 |                 nie..~- No , wyście ta już wszystko wiedzieli jeszcze
 237     1, 7 |              ostro Jagustynka.~- Byłam już za chłopem... za Mateuszem,
 238     1, 7 |            młyna po obrok, wraca, a tu już ni koni, ni uprzęży nie
 239     1, 7 |                  Na zimę idzie, to się już różności zaczynają.~- A
 240     1, 7 |               zaraz, za drugim chłopem już byłam... nie, widzi mi się,
 241     1, 7 |       wszystkimi po kolei. Musiał mieć już w głowie, bo czerwony był
 242     1, 7 |                 bo skowyt było słychać już gdzieś w opłotkach.~- I
 243     1, 7 |            jeszcze kawał drogi, ale że już tych świętych nóżków nie
 244     1, 7 |          piersi zapierało i ledwie się już ruchał, to wstawał i szedł,
 245     1, 7 |             ujada, a dociera i całkiem już psuje Jezusowe porteczki.~-
 246     1, 7 |                dziki i wściekły, że im już tyla gąsków i owieczek porwał,
 247     1, 7 |        kijaszek i chciał odejść...~Ale już Go naród poznał i kiej nie
 248     1, 7 |            wszystkiemu.~A potem, kiedy już odchodził, to powiada:~-
 249     1, 7 |         ostaniesz?.,~I pies poszedł, i już szedł wszędy za Panem i
 250     1, 7 |            parobek najlepszy.~I poszli już wszędzie razem.~I bez bory
 251     1, 7 |                ludzie poodchodzili, że już ani Panienki Najświętszej,
 252     1, 7 |                wył... wył...~...a kiej już trzeci dzień nadszedł...
 253     1, 7 |              na drugą stronę, gdzie mu już Hanka spanie narządziła,
 254     1, 7 |               Burkowa przygoda; a samo już to, że się taki pies znalazł
 255     1, 7 |           nawet księdza i kościoła, że już nieraz ją dobrodziej napominał
 256     1, 7 |           Jagustynka...~Rozchodzić się już mieli, kiedy wszedł wójt
 257     1, 7 |               było, a i kapusty prawie już zbrakło do obierania. Boryna
 258     1, 7 |                Co robić?... Zrządzenie już takie boskie, że pomarła...~-
 259     1, 7 |                ale Boryna, choć i miał już odpowiedź. podrapał się
 260     1, 8 |               rzekomo soli pożyczyć, i już na odchodnym nie wytrzymała,
 261     1, 8 |               to, dzieci dorosłe i sam już w latach!~- Juści że niemłody,
 262     1, 8 |                 Dominikowa nie głupia, już ona wszystkich wyrychtuje.~-
 263     1, 8 |               Stary pozostał w domu.~A już od samego rana był dziwnie
 264     1, 8 |               doglądnąć inwentarza, to już całkiem nie wiedział, co
 265     1, 8 |             zeszłam!...~A stary, że to już wydzierżeć nie mógł, gruchnął
 266     1, 8 |            Jakoż i przyszedł, i poszli już razem do karczmy, aby się
 267     1, 8 |               na poczęstunek. Jambroży już tam był i wnet przystał
 268     1, 8 |               to mówi, to wierzcie. Ja już w tym. Wyrychtujemy taką
 269     1, 8 |               owym.~- A to ziąb, jakby już na mróz szło - zaczął wójt,
 270     1, 8 |             nie dziwota!~- Zwieźliście już kapustę, co?~- I.. ostało
 271     1, 8 |            pisknie, fiuknie i tylaś go już widział! Szymon, też wiadomo,
 272     1, 8 |            domu iść musi na swoje, tak już Pan Jezus postanowił, że
 273     1, 8 |             Żeby wziął z domu...~- Tak już na świecie jest, to i nie
 274     1, 8 |                się żniwa nie zaczną, a już pierwszy będzie...~- Pan
 275     1, 8 |         jedynaczka z domu, to waju się już za nią cni... Jeszcze ździebko,
 276     1, 8 |            wszystkie do karczmy, bo mi już ano wódki zbrakło, a i tam
 277     1, 8 |                to przypilnuje.~- Agata już na żebry poszła. Zawoła
 278     1, 8 |                 Poszli do karczmy.~Noc już była ciemna, że choć oko
 279     1, 8 |             zmiarkował, iż Jaguś jakby już jego.~- A Pan Jezus rzekł:
 280     1, 8 |               języku ni w nogach mocny już nie był.~Zaraz też na szynkwasie
 281     1, 8 |               Miałem i ja kobietę, ino już całkiem nie pomnę gdzie?...
 282     1, 8 |             obaczysz sama... naści...a już by la ciebie i ptasiego
 283     1, 8 |               ptasiego mleka nalazł... już ci ta u mnie krzywdy nijakiej
 284     1, 8 |         zwiesnę omętrę się sprowadzi i już wasze, możecie se obsiewać...
 285     1, 8 |                 Tęgo sobie podpili, że już wszyscy razem gadali, a
 286     1, 8 |         wrychle się opatrzyła, że czas już do domu iść, i jęła synków
 287     1, 8 |               się zbierali.~Ale Szymek już był spity, to ino na matczyne
 288     1, 8 |             jęczał łzawo Jędrzych, też już mocno pijany, i odciągał
 289     1, 8 |             gorzałkę pił będę... dosyć już matczynego panowania...
 290     1, 8 |           synów spod płota, bo się tam już byli ździebko za łby brali
 291     1, 8 |            dziad zarówno że wszystkimi już pijący.~Jambroży był nieprzytomny,
 292     1, 9 |         przygnietła świat.~A w Lipcach już od rana dzwony biły wolno
 293     1, 9 |               i pola, i wsie zdały się już być jednym wielkim sercem,
 294     1, 9 |                głucho, a z drugich wsi już szli ludzie drogami, majaczyli
 295     1, 9 |     żałośliwych i wspominek o tych, co już byli odeszli tam, pod te
 296     1, 9 |                Jakże, dzieci wiedziały już o wszystkim.~A wczoraj,
 297     1, 9 |                był ździebko napity, to już na wozie chciał był Jagnę
 298     1, 9 |                rana poszedł do Jagny i już tam do późna przesiedział,
 299     1, 9 |                 I dzisiaj wstał późno, już dobrze po wschodzie, w najlepszą
 300     1, 9 |          wysunął w opłotki - i tyla go już dnia tego widzieli...~Józka
 301     1, 9 |             parę pacierzy po śniadaniu już obaj szli do kościoła. Kuba
 302     1, 9 |               do koni...a w mieście to już wszystkie chodzą w butach,
 303     1, 9 |           dzwonienia były?~Zmilkli, bo już weszli na cmentarz i jęli
 304     1, 9 |            ckno zrobiło w dołku, jakby już miał ostatnią parę puścić...
 305     1, 9 |             zawołał:~- Witek, dałeś to już na wypominki?~- Nie - odrzekł,
 306     1, 9 |        kusztykał Kuba z Witkiem - bych już tych świątków zażyć do cna.~
 307     1, 9 |           świątków zażyć do cna.~Dzień już przywierał szare, zmęczone
 308     1, 9 |           cmentarzowi; w mroku, co był już przytrząsł świat jakby popiołem
 309     1, 9 |        chodzili razem z drugimi, a gdy już do cna pociemniało, Kuba
 310     1, 9 |                pokolenia całe- tam się już nikt nie modlił, nie płakał,
 311     1, 9 |              tak gęsto po twarzy, że i już nie obcierał... pojękiwał
 312     1, 10|          beczki, wykręcił tylko, a ona już sama trafiła na plebanię... -
 313     1, 10|             Magda czy Walek puścili ją już o zmierzchu... Walek! -
 314     1, 10|                 ino tej pokorności mam już po grdykę, że więcej nie
 315     1, 10|              ale że ojciec rodzony, to już mu wolno wszystko, a dzieciom
 316     1, 10|         pleciesz, mój drogi!~Ale Antek już nie słuchał, rzucił się
 317     1, 10|          obejrzał za się.~- Ojcowa ona już, ojcowa!~Do szwagra bieżał,
 318     1, 10|             baczy on ją dobrze, baczy! Już mu dość obmierzły jej płakania
 319     1, 10|                dać komu...~Ale Antkowi już się odechciało sprzeciwiać.~-
 320     1, 10|                patykiem po literach.~- Już od kopania panienka z młyna
 321     1, 10|                nie ma.~- Roch też uczy już od wczoraj w ojcowej izbie.~-
 322     1, 10|      Dobrodziej jucha z cudzego. Dosyć już wziąłeś, to ci nie pilno.~-
 323     1, 10|              jeszcze co dołożę, ino że już tym kijaszkiem... - wołał
 324     1, 10|      zasłaniając sobą wójta, ale Antek już na nic nie zważał, bo obu
 325     1, 10|               się ze szwagrem.~- Teraz już wszyscy będą przeciwko mnie! -
 326     1, 10|         stracisz. Moja w tym głowa, że już tak pokieruję, co wszystko
 327     1, 10|                  Jeszcze baran żyje; a już kuśnierz kożuch na nim szyje...~-
 328     1, 10|    sprawiedliwość, nie bój się. A jest już jedna zaczepka, boć został
 329     1, 10|               no, zgoda?... Bo czas mi już iść...~- Zgoda! Ino prędko
 330     1, 10|             się psuje czy co? - myślał już na drodze. - Jakże, dobrą
 331     1, 10|               ze mnie moje zamysły, to już cię, jucho, przyrychtuję,
 332     1, 10|             południe, iść do Antków.~- Już on ci powie, co robić!...
 333     1, 10|            schorowany był i ledwie się już ruchał.~Siedział pod oknem,
 334     1, 10|             byle u ciebie, Hanuś. byle już nie wracać! Byle... - zachłysnął
 335     1, 10|         wywodził swoje żale, w czym mu już i przywtarzała, ale niedługo
 336     1, 10|           kucharować będziemy. Wieprza już im Jambroży sprawił, kiełbasy
 337     1, 10|                i stołki, bo dzieci się już porozchodziły, a Roch polazł
 338     1, 10|          wyszła, unikała go, na drodze już z dala omijała!...~Nie,
 339     1, 10|               ludzką to moc, nie.~A tu już za tydzień ślub...~- Gospodarz
 340     1, 10|            drgnął ze strachu.~Mroczało już na świecie.~Zmierzch sypał
 341     1, 10|                 gdzieniegdzie błyskały już okna i padały na wodę długie,
 342     1, 10|             gdy wrócił do izby swojej, już tam czekali nań wszyscy...
 343     1, 10|               wzbronią! - krzyknął, bo już nie mógł ścierpieć i buchnął
 344     1, 10|               doczekacie...~I jęli się już kłócić, przyskakiwać do
 345     1, 10|            buchała z niego i raz w raz już starego chwytał to za ramię,
 346     1, 10|        krzyczeli, aż w końcu, kiedy im już zabrakło głosu, chrzypieli
 347     1, 10|                  i jął nią trząść, ale już Antek przyskoczył i osłonił,
 348     1, 10|                bo stary, rozwścieklony już teraz do ostatka, trzasnął
 349     1, 10|               do głowy i to, co nieraz już słyszał o niej, co dawniej
 350     1, 10|           cienie na drogi puste. Późno już było, światła w domach gasły,
 351     1, 10|                    Żeby mi do połednia już was nie było! - zawołał
 352     1, 10|              wynosili się.~Bez krzyków już, bez kłótni, bez sprzeciwiań
 353     1, 10|              trzeźwił i poganiał, byle już rychlej zejść z ojcowskich
 354     1, 10|         podawała obiad ojcu i Rochowi, już tamci z ostatnimi rzeczami
 355     1, 11|            cięgiem mi w głowie stoi że już dzisiaj wesele... aż wierzyć
 356     1, 11|    wczorajszych rozplecinach, bo dzień już był duży, świt zatopił ziemię
 357     1, 11|                wierzyć, że to naprawdę już dzisiaj, aż sobie przypominać
 358     1, 11|             tego!... Jezus mój! A rady już nie ma... Zapowiedzi wyszły...
 359     1, 11|              weselni sproszeni... tyla już zrobione... zapis w skrzynce... -
 360     1, 11|              Jaguś! Wstań, córko, czas już! Ewka zaraz przyleci do
 361     1, 11|             przywtórzę ci jeszcze, com już nieraz mówiła...Borynę trza
 362     1, 11|             oddała... co?...~Ale Jagna już nie zdążyła rzec, bo łzy
 363     1, 11|          przedzwaniały do kościoła,. a już we wsi wrzało kieby w ulu.
 364     1, 11|              buchały radosne głosy abo już te piosenki weselne.~A i
 365     1, 11|            wapna na wilgoci, a widniał już z daleka, bo i umajony był
 366     1, 11|                ścian, pod obrazami, bo już gdzie indziej miejsca nie
 367     1, 11|                schodzić poczną, muzyka już po wsi chodzi... a ona się
 368     1, 11|          niczego głowy nie miał, Józia już od rana przystrajała się
 369     1, 11|          wyrywał na wieś, do wójta, bo już tam byli muzykanci i zbierali
 370     1, 11|              był zaproszon.~Słońce się już przetoczyło z południa i
 371     1, 11|            nich i szli dalej społem, i już wszyscy w jeden głos śpiewali
 372     1, 11|              nasłuchać, że nim doszli, już się prawie cała wieś stłoczyła
 373     1, 11|           Szymonem ujęli go pod boki i już prosto do Jagny powiedli,
 374     1, 11|               i rozrosły, to i posturę już miał z dala widną, i powagę
 375     1, 11|               waliła wieś cała.~Słońce już zachodziło, wisiało nad
 376     1, 11|            niej zagadywali.~W kościele już Jambroży zapalał świece
 377     1, 11|              przed ołtarz, bo i ksiądz już z zakrystii wychodził.~Prędko
 378     1, 11|              czas pomiarkował!~Wracali już bez nijakiego porządku,
 379     1, 11|          pobiegła, a gdy nadciągnęli - już ona państwa młodych na progu
 380     1, 11|               krokiem "chodzonego" - a już tam, niby ten wąż farbami
 381     1, 11|            hulał i coraz siarczyściej; już się niejedni wstrzymać nie
 382     1, 11|            puszczał się w tany, na nic już nie bacząc !~Jagusia, choć
 383     1, 11|               i co pierwsi gospodarze. Już tam niezgorsza butelka araku
 384     1, 11|               gęsto przepijali, bo się już brać poczynali w ramiona
 385     1, 11|                do wieczerzy, od której już po całym domu zapachy szły
 386     1, 11|                poradzali, wójt, że był już napity, coraz głośniej mówił,
 387     1, 11|              cały stół wykrzykiwał, że już ten las sprzedany Żydy ocechowały
 388     1, 11|               miejsc się podnieśli, bo już zaczęli szykować do wieczerzy
 389     1, 11|                  nie zdążył jednak, bo już starsze kobiety zaśpiewały
 390     1, 11|          odkrzykli drużbowie:~A dyć my już poprosili - już siedzą.~
 391     1, 11|               A dyć my już poprosili - już siedzą.~Dajcie ino co dobrego -
 392     1, 11|           zapełniały izbę, a gdy sobie już nieco podjedli i głód pierwszy
 393     1, 11|            puścił w kolejkę, przy czym już i poczynali prawić z cicha,
 394     1, 11|             miłośnie patrzył, na ludzi już nie bacząc, aż się w głos
 395     1, 11|          niewyraźnie, bo nie po jednym już był ni po dwóch...~- Kalikant
 396     1, 11|                wesołego i ucieszyć, to już ja, wójt, to wama mówię,
 397     1, 11|                Jambroży, ale cicho, bo już pijany był, a że w końcu
 398     1, 11|               do syta najeść; niejeden już i pasa popuszczał, przeciągał
 399     1, 11|           Parobki pod wąsem, Szymek ma już dobrze na trzydzieści i
 400     1, 11|             morgów mają i żenić by się już mogli!~- Tyle dziewczyn
 401     1, 11|               puścić!~- Puszczą się... już dzisiaj Szymek cięgiem chodzi
 402     1, 11|        dowodzili sobie przez stoły, że już jeden drugiego nie słyszał.~
 403     1, 11|                kto zważał, co pije, bo już się ze łbów kurzyło niezgorzej
 404     1, 11|              przeoranie granicy, bo to już sądy wiedzą i świadkowie
 405     1, 11|       choróbska odciąga!~- Jak pić, to już całą kwartą, jak się weselić,
 406     1, 11|            kwartą, jak się weselić, to już całą niedzielę. A masz,
 407     1, 11|              drugich... W izbie wrzało już i kotłowało się coraz bardziej,
 408     1, 11|             przyjacielstwa, a niejeden już się potaczał i po ścianach
 409     1, 11|                szron pobielił dachy, i już przytrząsał sędzielizną
 410     1, 11|              sędzielizną ziemię.~Późno już było, bo pierwsze kury odzywały
 411     1, 11|             tak niewoliły do tańca, że już same nogi niesły - na darmo
 412     1, 11|         prześmiewisko całej wsi. Parob już wyrosły, a z otwartą gębą
 413     1, 11|                w głosach zaśpiewały:~A już ci to, już!~Po wianeczku
 414     1, 11|               zaśpiewały:~A już ci to, już!~Po wianeczku tuż -~Kornet
 415     1, 11|            Odsłonili ją wtedy.~Czepiec już miała na zwiniętych, grubych
 416     1, 11|            tańca.~Jagustynka, że sobie już podpiła, ujęła się pod boki
 417     1, 11|              nikt na to nie baczył, bo już muzykanci rznęli ze wszystkiej
 418     1, 11|              kołujący, zapamiętały, że już i nie rozeznał nikogo w
 419     1, 11|            swoje głośno przekładał, że już i jeden drugiego nie słyszał,
 420     1, 11|                okręcało tak szybko, że już żadne oko nie rozeznało,
 421     1, 11|         oślepłej izbie.~A ciągnęły się już te tany łańcuchem jednym,
 422     1, 11|              się spostrzegli, jako się już przecierało na wschodzie
 423     1, 11|            coraz mocniej hulał, że się już zdawało, jako te drzewa
 424     1, 11|          zapamiętały, mazowiecki.~Świt już się stawał coraz jaśniejszy,
 425     1, 11|            tańcowała do upadłego...~Aż już co trzeźwiejsi zbili się
 426     1, 11|             Zbierajcie się, weselnicy, już nam czas!~Daleka droga, ~
 427     1, 11|             Zbierajcie się, weselnicy, już nam czas!~Znów się zabawimy,~
 428     1, 12|                          Rozdział 12~ ~Już na samym świtaniu Witek,
 429     1, 12|                 rzucił się na wyrko. - Już ja cię teraz bronił będę
 430     1, 12|           mętnej kurzawie brzasków, że już kontury koni jęły się wycinać,
 431     1, 12|           prześwitywały pod światło...~Już nie zasypiał, bo bóle nań
 432     1, 12|           obudził i przybiegł.~- Zamrę już! Zamrę! Tak mnie boli, tak
 433     1, 12|         zawołaj... może co poredzą, bo już nie wydzierżę... już ta
 434     1, 12|                bo już nie wydzierżę... już ta ostatnia godzina na mnie
 435     1, 12|                 ale Jambroży był spity już swoim zwyczajem, stał na
 436     1, 12|                   Widzi mi się, żeś ty już chory na śmierć, na czystą
 437     1, 12|                mleć... głupia...~I tak już pozostał sam, bo jakby o
 438     1, 12|                miała po co, bo tam się już zabawiali niezgorzej, muzyka
 439     1, 12|               stajnia mroczeć poczęła.~Już pod sam wieczór przyszedł
 440     1, 12|              Kulas widzi mi się na nic już... kosteczki chroboczą ano...
 441     1, 12|          wyszedłem... ustrzeliłem... i już na polu byłem... a ten kiej
 442     1, 12|                zasadził się na mnie... już na polu byłem, a ten z obu
 443     1, 12|        poredźcie - jęczał wystraszony.~Już nic nie odrzekł, ino rękawy
 444     1, 12|         wyzdrowiał.~- Nogę?..~- Juści, już na nic, zepsuta, czernieje
 445     1, 12|                szpitala nie chcę, wolę już tutaj zdychać...~- To i
 446     1, 12|             ganku przed progiem czekał już Boryna, kowalowie i Józka.~
 447     1, 12|               przenosinach, kiej Jaguś już gospodynią weszła w mężowski
 448     1, 12|          zazdrościć to losu takiego?..~Już sam dom najlepszy we wsi,
 449     1, 12|             nocy z jakim chłopakiem, a już we świat na ozorach poniesą.~-
 450     1, 12|              za nim brzęczało.~W izbie już tańcowali, z wolna jeszcze
 451     1, 12|          raźniejsze i gęstsze, śpiewać już poczynali, przytupywać i
 452     1, 12|               taczać po izbie.~A na to już zjawił się Jambroży, przysiadł
 453     1, 12|               O kobiecie mu się śni, a już na odwieczerzu pomroka mu
 454     1, 12|             zeszło do samej wieczerzy; już muzyka przycichła, stoły
 455     1, 12|               miejsca, a śpiesznie, bo już kucharki wnosiły dymiące
 456     1, 12|                mądrze kierowała, jakby już nie wiada od kiela na swoim
 457     1, 12|                kłóci z siostrą, że się już pono i do kudłów brały.~
 458     1, 12|          postękuje jakoś i pokłada się już od wieczora, pewnie jest
 459     1, 12|         buchały po stajni.~Hulanka tam już szła siarczysta, śmiechy,
 460     1, 12|                   Ceśka, Ceś, Ceś!~Ale już dusza wychodziła z niego
 461     1, 12|                      Aż tam zaś, gdzie już nie dosłyszy człowieczego
 462     1, 12|          odprawuje się ciągle, i naród już bezgrzeszny, i aniołowie,
 463     1, 12|             tanach do upadłego.~Wrzeli już niby ten ukrop na mocnym
 464     1, 12|          huczno, tłumno i ogniście.~Że już im dusze całkiem stajały
 465     1, 12|         nieprzeniknione zwały chmur, a już przed samym wschodem słońca
 466     1, 12|                na poprawiny, ale teraz już poczęli rozchodzić się do
 467     2, 13|       rzetelnie, bo ano rankiem ziemia już dropiała spod stratowanych
 468     2, 13|              pierwszy wicher, a za nim już leciał drugi, dziesiąty,
 469     2, 13|                 dziesiąty, setny!~Wyły już stadami, lały się z tej
 470     2, 13|             mrozem coraz krzepciej, że już od tej wiejby pozamarzały
 471     2, 13|              dawała, ale brzegi leżały już skute na moc, że trzeba
 472     2, 13|               przedmuchnęły świat, ale już miętsze i nie tak swarliwe,
 473     2, 13|           suchszy nieco a sypki, i tak już przez całą noc padał.~Na
 474     2, 13|                padał.~Na świtaniu było już śniegu na dobre trzy piędzie,
 475     2, 13|              tuman, a w końcu nie było już dla oczów nic widne, prócz
 476     2, 13|            śnieg wciąż padał, tylko że już coraz suchszy i rzedszy,
 477     2, 13|              przejmowała wszystkich, a już dzieci to szalały z uciechy,
 478     2, 13|              zakrzepła i martwa, jakby już całkiem z wszelkiej mocy
 479     2, 13|               Starszy chłopak, któremu już było na czwarty rok, zaczął
 480     2, 13|             Boże! - jękała boleśnie. - Już nawet Jankiel nie chce borgować,
 481     2, 13|               nieustępliwość. Przeszło już trzy tygodnie od wypędzenia
 482     2, 13|               gotów się był rzucić!...~Już nie nosił słodkich wspominków
 483     2, 13|              trzy niedziele dopiero, a już się cała wieś odwróciła
 484     2, 13|             kolący a gorzki.~Dzień się już duży zrobił, ogień przygasł,
 485     2, 13|           popytać, użalić się nad nim, już przystanęła z boku, już
 486     2, 13|                już przystanęła z boku, już miała to dobre słowo w sercu
 487     2, 13|              nie odpłaca!...~Nie mogła już powstrzymać bolesnego zalewu
 488     2, 13|               by było, na okrasę, kiej już i tej kapki mleka zbraknie!~
 489     2, 13|               dziwnie miękko.~- Pewnie już idą, bo tam na drodze coś
 490     2, 13|            pies wierny i słuchliwy, że już w tym oczymgnieniu nie żałowała
 491     2, 13|             chociaż świeży, uleżał się już i stężał nieco, że trza
 492     2, 13|        przejechać, wiecie? A w boru to już szarwarkiem przekopują drogę!~
 493     2, 13|              ją stary udzierżał.~Hanka już nie mogła tego przenieść,
 494     2, 13|               najwyżej po pół rubla...~Już było tak, że odchodzili
 495     2, 13|              że odchodzili zagniewani, już Hanka krowę ciągała z powrotem
 496     2, 13|             ojców dostała, sprzedaje...Już chyba ostatnia marnacja
 497     2, 13|               rozpaczliwie.~- Czego? - Już z sieni nawrócił.~- A to
 498     2, 13|              kapieć, czego doczekiwać? Już go te wspominki przeżarły,
 499     2, 13|          odwracał się raz i drugi, ale już nic nie było widać pod topolami,
 500     2, 13|               i wynosił się.~Dzień się już przetaczał na drugą stronę,