Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |            że i wyspać się nie ma czasu ni odpocząć... - rozmyślał. -
 2     1, 2 |     portki, nim zapalił.~Pykał od czasu do czasu i wlókł się wolno;
 3     1, 2 |        zapalił.~Pykał od czasu do czasu i wlókł się wolno; bolały
 4     1, 3 |             Żydom w piecach pali, czasu nie ma, to i nie dziwota!~
 5     1, 5 |          Józka z Hanką, co im ino czasu ostawało, to podpasały maciorę
 6     1, 10|         młyna mu pokazują, bo mój czasu nie ma.~- Roch też uczy
 7     2, 13|         jakby zdychały, bo ino od czasu do czasu przedmuchnęły świat,
 8     2, 13|      zdychały, bo ino od czasu do czasu przedmuchnęły świat, ale
 9     2, 14|           nie przyciszała ich, bo czasu nie było. A to sieczki musiała
10     2, 14|  zmiarkowała i pierwsza rzekła:~- Czasu może wam co zbędzie, to
11     2, 14|         to był człowiek ze wsi od czasu ich wygnania, i tak rozumieli,
12     2, 15|        robocie, ino że na pogwarę czasu nie było - dwóch warowało
13     2, 15|         się o przezwisko nie było czasu. Mateusz tak popędzał, że
14     2, 15|           i zastawiał się brakiem czasu.~W chałupie też było niezwyczajnie,
15     2, 16|       Jagna już przed gankiem, że czasu nie było nawet coś uprzątnąć,
16     2, 16|    Jeszcze mamy pół wsi obejść, a czasu niewiele!... - wzbraniał
17     2, 16|         stanie, daleko jeszcze do czasu, a pierwsze święta na swojem,
18     2, 17|      wiecie to?~- Nie wiedziałem, czasu nie ma chodzić pomiędzy
19     2, 18|          i przędła spoglądając od czasu do czasu w śnieżycę, srożącą
20     2, 18|           spoglądając od czasu do czasu w śnieżycę, srożącą się
21     2, 20|         na długie wieczory, że to czasu zimową porą nikomu nie brakowało.~
22     2, 20|           kąta, warsztat hukał od czasu do czasu, a nikt jakoś się
23     2, 20|        warsztat hukał od czasu do czasu, a nikt jakoś się nie odzywał,
24     2, 20|          co pyskują, szkoda na to czasu, to wam zaś chcę powiedzieć,
25     2, 20|           przyjdzie, upłynie dość czasu... a co mu szkodzi tamtym
26     2, 22|          przyjedzie, teraz nie ma czasu i grał dalej, pił i baraszkował
27     2, 24|       opłotki.~Mój Boże, tylachna czasu nogą tutaj nie stąpiła,
28     2, 25|        żłobie, to kury zapiały od czasu do czasu albo gęsiory, odsadzone
29     2, 25|          kury zapiały od czasu do czasu albo gęsiory, odsadzone
30     3, 26|        przy tym, ale nie było już czasu na pomyślunki: wieś była
31     3, 27|        Witkiem do rozrzucania; co czasu zbędzie, to i ty pomożesz...~
32     3, 27|      tygodniu nie starczyło nigdy czasu.~Słońce podniesło się już
33     3, 27|          wolna, dochodził swojego czasu po ździebku z dnia na dzień,
34     3, 28|         była całkiem pojednała od czasu przeprowadzki do Boryny.~
35     3, 29|   niemiara.~A zaś to wszystko, od czasu wzięcia chłopów, trzymało
36     3, 29|        chudzinom ledwie już sił i czasu starczyło na to, co najpilniejsze!
37     3, 29|        ksiądz nakazywał, że mu to czasu brakowało chodzić po wszystkich.~
38     3, 30|           o Antka, któren od tyla czasu żył w niej i skowyczał za
39     3, 30|   zawaloną, gdyż wójt wzbronił do czasu przyjazdu pisarza i strażników.~
40     3, 31|      powracajcie.~- Abo to chwaci czasu; o pożar na Podlesiu i o
41     3, 31|        dopiero spędzał, że ledwie czasu starczyło, by pojeść i nieco
42     3, 31|         roboty zjechali.~Nie było czasu na rozgadki, tyle jeno mówili,
43     3, 31|          Nie pora dzisiaj, szkoda czasu, bo chłopy drugi raz nie
44     3, 32|           byłaś kiej świnia... Do czasu dzban wodę nosi, do czasu...
45     3, 32|         czasu dzban wodę nosi, do czasu... Nie bój się, kto w głośności
46     3, 32|         Wymizerowali się tylachna czasu, nacierzpieli...~- Taka
47     3, 33|         przeźre, i kamień jeno do czasu wytrzyma, a nie dopiero
48     3, 34|           to zadziewał przez tyla czasu.~Ale tak się szczerze, cieszyli
49     3, 34|         może widzieli?~- Nie było czasu.~- Jeździłam niedawno, nie
50     3, 34|           na zabawę, gdyż od tyla czasu, bo od samych zapust, nie
51     3, 35|         ale że na inny już nie ma czasu, pomogę wam z chęcią.~I
52     3, 36|      błyskawicą rzucił się wstecz czasu, wyrywał z płota kołek i
53     4, 37|          przeszło już spory kawał czasu od południa; to jednak słoneczny
54     4, 37|          ani słychu.~Ale nie było czasu na frasunki, bo musiała
55     4, 37|           izbę:~- Chociaż od tyla czasu trupem był jeno, a zawdy
56     4, 38|       wieczora przychodź, przódzi czasu miał nie będę.~Obejrzał
57     4, 39|      markotnością, a że nie miała czasu na rozważania, bo najemnicy
58     4, 41|          rucha.~- A po cóżeś tyla czasu stojał pod lasem? Widziałem.~-
59     4, 41|        robotach, juści, co karwas czasu.~- Wszystko gotówem przenieść,
60     4, 41|  zafrasowałeś się o mnie bez tyla czasu, a teraz się dziwujesz?~-
61     4, 41|          razem i na zawsze. Sporo czasu mówił o swoich zamysłach
62     4, 41|            to nie wyjdę.~- Juści, czasu ci nie starczy, do tylu
63     4, 42|     przesypiał na polu, bele jeno czasu nie mitrężyć, aż go Mateusz
64     4, 44|  krętanina były coraz większe.~Od czasu do czasu pisarzowa wytykała
65     4, 44|        coraz większe.~Od czasu do czasu pisarzowa wytykała oknem
66     4, 44|         zaraz podatek, bo nie mam czasu.~I srogo patrzał w twarze,
67     4, 45|    zawistnie, bo znów od jakiegoś czasu, niech się jeno pokazała
68     4, 47|    nijakoś było się rozpytywać.~- Czasu by nie chwaciło, żebym miał
69     4, 49| złociściej rdzawiały, że nie było czasu odzipnąć ni nawet podjeść