Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |       ziemniaków.~Słońce zgasło, wieczór się robił, świeciły jeszcze
 2     1, 2 |  przywierane drzwi i okna, że to wieczór był ciepły, buchały smugi
 3     1, 3 |        połednia zwieziemy, a pod wieczór do lasu, po ściółkę - nie
 4     1, 4 |   kupkami przed karczmą, bo to i wieczór był ciepły i jasny, księżyc
 5     1, 5 | dziękować za podwiezienie.~- Pod wieczór wracamy, chcecie, to się
 6     1, 6 | przeciekał w paru miejscach.~Pod wieczór to już było i jakby się
 7     1, 6 |  warczały wrzeciona po podłodze.~Wieczór ciągnął się wolno i długo,
 8     1, 7 |        Niezgorzej... trza się na wieczór w to przyodziać...pomyślała
 9     1, 9 |   rozpamiętywań, lęku płynął ten wieczór Zaduszek...~W izbie u Antków
10     1, 11|     obchodzić! -~- A pierzynę co wieczór przed kominem nagrzewaj.~-
11     1, 12|     mroczeć poczęła.~Już pod sam wieczór przyszedł Jambroży nie wytrzeźwiony
12     1, 12|          Kiej ksiądz pojechał na wieczór do Woli, do dziedziców.~-
13     2, 14|           jąkał przestraszony.~- Wieczór już pod lasem, mróz bierze,
14     2, 14|    szarzejące nieskończone pola. Wieczór cichy i mroźny opadał coraz
15     2, 15|      dzisiaj i zostanę na któren wieczór, to się zmiele.~Hanka wyszła,
16     2, 15|    złodziejskie oczy Jagustynki.~Wieczór był cichy, niemroźny, bo
17     2, 16|   uprzątała izbę, wzięła się pod wieczór do obrządku krów, czego
18     2, 16|     jeszcze tyla do zrobienia, a wieczór ino, ino~Jakoż i prawda
19     2, 16|         ino~Jakoż i prawda była, wieczór już stał u proga, słońce
20     2, 16|       zapadały w mrokach, zimowy wieczór prędko nastawał i brał ziemię
21     2, 17|         Jagna wróciwszy do domu.~Wieczór też już był zapadł, wieczór
22     2, 17|      Wieczór też już był zapadł, wieczór cichy, omdlały jakiś, świąteczny;
23     2, 17|        pełnej obaw i niepokojów. Wieczór wlókł się wolno, ociężale,
24     2, 18|     Ludzie się porozchodzili, bo wieczór nadchodził i zamieć się
25     2, 18|       szkopki i poszła do obory.~Wieczór już był zapadł, wiatr ustał,
26     2, 18|        ciebie, co dnia, w każden wieczór warowałem jak pies pod brogiem,
27     2, 19|      prosto przyjdą.~A tymczasem wieczór się już był uczynił, ostatnie
28     2, 20|       tylko kowal przychodził co wieczór i długo przesiadywał, a
29     2, 22|      przesuwał ten lutowy, zimny wieczór.~Dusze się wznosiły, pod
30     2, 22|     wiośnianym, jako te wody pod wieczór w pogodny czas i cichy,
31     2, 24|        narządzają.~A już pod sam wieczór przejechała wójtowa bryka
32     2, 25|         społeczne postanowienie.~Wieczór był już późny, ale śpik
33     3, 26|      szczerą mówili. Dopiero pod wieczór skończyli i chcieli zrazu
34     3, 28|        do wieczornych obrządków.~Wieczór się ciągnął z wolna i przykrzył
35     3, 29|          mimo że już prawie cały wieczór Hanka nie dawała jej spokoju
36     3, 29|     poredziła.~Przez to już cały wieczór dopiekała wszystkim o byle
37     3, 30|          ciągotki ją rozbierały.~Wieczór się robił, światła błyskały
38     3, 30|          nie było i czytał, póki wieczór nie zamroczył ziemi, a potem
39     3, 30|          białej ścianie chałupy; wieczór się stawał ciemny i chłodny,
40     3, 31|      ładnie.~Dobrze już było pod wieczór, kiej powrócili rozpowiadając,
41     3, 31|         były zleciały posłuchać.~Wieczór szedł cichy i ciepły, mgły
42     3, 32|   kolacji wyniesła się do matki.~Wieczór był ciemny, ale cichy i
43     3, 32|           uciekała do chałupy.~A wieczór cichy, wiośniany, pachnący,
44     3, 33|           to ci może uwierzy. Co wieczór zęby suszy po opłotkach,
45     3, 33|      zęby suszy po opłotkach, co wieczór innej basuje, a teraz będzie
46     3, 34|        świecie miało się już pod wieczór, upał przechodził, a nawet
47     3, 34|  porozchodzili się po chałupach.~Wieczór się już zrobił, jeno że
48     3, 34|      śpiewki, jak zawdy w ciepły wieczór, bo wszystkie szeptem raili
49     3, 34|    Uspokoiło się dopiero pod sam wieczór, deszcz przeszedł i na zachód
50     3, 35|         zrobić.~Jeszcze się cały wieczór naradzali, ale już rankiem
51     3, 35|         światem cichy i pachnący wieczór.~Chłopi wracali wolno, rozpięte
52     3, 36|  siarczysta robota, a pod każden wieczór, kiej sczerwienione słońce
53     3, 36|        odświeżyło powietrze.~Ale wieczór przyszedł nieco chłodniejszy,
54     4, 37|       kiej się już do cna zrobił wieczór i pokończyli gospodarskie
55     4, 37|      gościach i przyszedł ciemny wieczór, zrobiło się jakoś dziwnie
56     4, 37|     nasłuchujący każdego szmeru.~Wieczór był cichy, tylko niekiedy
57     4, 38|   pobrzękiwała muzyka.~Właśnie i wieczór się był robił, słońce zapadło
58     4, 39|  przychodziło do swarów...~A nim wieczór zapadł, już na wsi huczało
59     4, 40|         na wieś obiecując się na wieczór, zaś ona spytała nieśmiele
60     4, 40|          szeroką smugą aż w sad.~Wieczór był cichy, nagrzany i sielnie
61     4, 41|     rozjarzać coraz migotliwiej; wieczór czynił się rosisty a silnie
62     4, 43|       gubiła z cycków. Przeszedł wieczór, przeszła i noc, rozpytywałam
63     4, 43|         szczęściu.~Był już późny wieczór, kiej się znalazła z powrotem,
64     4, 47|        jadło od razu, i już cały wieczór leżała cichuśko, dopiero
65     4, 48|       ciężkie od jabłek gałęzie.~Wieczór był nagrzany i duszny, pachniał
66     4, 48|        sprawy, ale jakoś pod sam wieczór upatrzywszy sposobną porę
67     4, 49|          jakieś fryzki na jutro; wieczór szedł wiejny, szumiały drzewa,
68     4, 49|        do Żarnowa na cały dzień!~Wieczór uczynił się wielce swarliwy,