Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |             języki.~- Lepszego to i na całym świecie nie znaleźć - zaczęła
 2     1, 2 |           uprawił i pszenicy posiał na całym kawale; konia by trzeba
 3     1, 4 |          postawię na zgodę, co?~- I po całym dziesiątku Jankiel zapłaci?...~-
 4     1, 4 |                niech cię wypomni przed całym narodem, żeś pies i pijanica...
 5     1, 6 |             pogniłych i płynął światem całym; przez nagie, odarte, splugawione
 6     1, 7 |                bory szli, i bez wody - całym światem.~A że nieraz i głód
 7     1, 9 |               żałością, płynął światem całym, że ludzie i pola, i wsie
 8     1, 11|            wieczerzy, od której już po całym domu zapachy szły smakowite,
 9     1, 11|           poweseli i zabaczy o świecie całym! Ino kostucha bierze każdego
10     1, 11|         piorunów, krzyk ochotny trząsł całym domem i rzucali się w tan
11     1, 12|             tylko aż po pachwiny, a po całym boku czuł, jakby mrówki
12     1, 12|      przykładać pod ogromne gary.~I po całym domu się rozłaziły, a w
13     1, 12|           tańcował wciąż i weselił się całym sercem, ochotniej nawet
14     2, 13|      zielonawymi kłami błyskały i szły całym stadem - groźną, ponurą
15     2, 14|          położyła.~Uciszyło się wnet w całym domu, bo u Weroniki już
16     2, 14|             ramienia, przywarła sercem całym - Nie, już w niej nie było
17     2, 16|              świetlisty wionął światem całym i przenikał na wskróś zlodowaciałą
18     2, 16|             równo z drugimi, może i na całym gruncie byś ostała...~-
19     2, 16|            pyskujże sobie choćby przed całym światem, kiej nie masz rozumu,
20     2, 16|           kiedy spostrzegł ojca wraz z całym domem, przepychali się środkiem,
21     2, 16|                byli jakby poza światem całym, nie słyszeli nic, nie widzieli
22     2, 17|             się po sąsiedzku,~a dzieci całym stadem, kiej te źrebaki
23     2, 17|           ozory, to zmilkną!~- Hale, z całym światem zawiedzie wojnę
24     2, 17|               nad nią i dalej idą, nad całym narodem, aż się przychylił
25     2, 19|      najcichszy głos, a leciał światem całym.~W chałupach zaś ognie zapalali
26     2, 19|                 Owstydziłeś mnie przed całym światem, pobiłeś tak, jucho,
27     2, 19|         Zapomniał o ludziach i świecie całym, krew w nim zawrzała i moc
28     2, 19|            jedni z drugimi i wesołości całym sercem zażywali. Rzepecka
29     2, 21|           niezmożoną do walki choćby z całym światem, nie wahała się
30     2, 22|              słuchaniem i robotą, że o całym świecie zapomniała, nie
31     2, 23|              aż oboje wnet zabaczyli o całym świecie, objęli się krzepko
32     2, 24| zapowietrzonego, a ksiądz krzyczał już całym głosem i wyklinał go, a
33     2, 25|          trzęsły i smutek wiał światem całym, pustka była naokół i cichość
34     2, 25|         powietrze, a tak słuchliwe, że całym światem szły te krzyki a
35     2, 25|              któren by nie usłuchał, z całym narodem miał będzie sprawę...~
36     3, 26|              życie, a zwiesna już szła całym światem, od wschodu do zachodu,
37     3, 26|       wyobrażenia Pańskie, zaś nad tym całym światem, zaklęsłym ździebko
38     3, 26|            spostrzegał.~A radowała się całym sercem, że wszystko tak
39     3, 26|                 Nawoływała gąsięta, bo całym stadem, z matkami na czele,
40     3, 27|          ochotnie biegła zapominając o całym świecie, gdy ją przygarnął
41     3, 28|                gęsi, bo się przywiedły całym stadem na klepisko i nuż
42     3, 29|              robić...~Zwiesna już szła całym światem wraz z tym ptactwem,
43     3, 29|                że jeden szum niósł się całym światem, i już co cieńsze
44     3, 29|          jeszczech nabierał większej i całym światem już się przewalał.~
45     3, 29|           borów, z niebieskawych dali, całym światem płynęło rzeźwe,
46     3, 29|       wsadzaniem do pieców, że jakby o całym świecie zapomniały, tym
47     3, 30|             Jakże, największe święta w całym roku, Wielkanoc, i tyla
48     3, 30|              zapomniawszy w pacierzu o całym świecie. Dopiero Jambroży
49     3, 30|             jego wyjeździe organisty z całym domem walili w goście do
50     3, 30|                kamieniu.~Rozpowiadał o całym polskim narodzie historie
51     3, 32|          jednej chwili szczęśliwości w całym życiu, nic zgoła! Skarżyła
52     3, 32|             Hanka poczuła się jakby za całym światem. A toć tuż przed
53     3, 33|              ty złodzieju jeden! Przed całym światem zaświarczę. Przyznasz
54     3, 34|       opuszczając się coraz niżej i po całym świecie, po polach rozkołysanych
55     3, 34|                   Udał się nam wójt, w całym powiecie nie najdzie większego
56     3, 35|              językiem. Zabaczyła już o całym świecie, że Józka musiała
57     3, 35|              potoczyła się i niby kloc całym ciężarem padła na rozpaloną
58     3, 36|         błąkała noc i te głosy, bijące całym światem:~- Ostańcie! Ostańcie!~
59     4, 37|              pyskuj sobie choćby przed całym światem; widzisz go, sam
60     4, 37|               co dnia, rozlegał się po całym obejściu jej głos rozkazujący.~
61     4, 38|           huczał najgłośniej i śpiewał całym gardzielem, jak kiedy to
62     4, 38|           naród śpiewał z uniesieniem, całym sercem i wszystką duszą
63     4, 38|               zbierał niestrudzenie po całym smętarzu, nie przepuszczając
64     4, 38|             podniesły jękliwe głosy, a całym chórem jęły wyciągać skamląc
65     4, 40|               wschodzące ogórki. Już o całym świecie przepomniała, cięgiem
66     4, 41|               zawzięcie zapomniawszy o całym świecie, czasem chlastał
67     4, 42|            roboty, że wnet zapomniał o całym świecie.~I już tak pracował
68     4, 44|                w świąteczny ubier, a w całym domu znowu podniesły się