Tom, Rozdzial

 1     1, 4 | obleczeniu patrzyła na niego... a wszędy lśniła się pozłota, jarzyły
 2     1, 5 |        oczy trza było mrużyć...~A wszędy, na wozach, pod ścianami,
 3     1, 7 |         pies poszedł, i już szedł wszędy za Panem i taki cichy, taki
 4     1, 11|      śpiewaniem odpowiedzieli - a wszędy wychodzili przystrojeni
 5     1, 11|         dziesięciu morgach, to go wszędy prosili - zajączkiem zaś
 6     2, 14|          Hanka.~- Moiściewy, tyla wszędy narodu próżno siedzi po
 7     2, 15|    drogach szły te gzy wesołe ! A wszędy co swarów, przyjacielstw,
 8     2, 16|          gęściej niźli zwykle, bo wszędy się szykowano do wigilijnej
 9     2, 16|        czekano z namaszczeniem, a wszędy stawiano w kącie od wschodu
10     2, 19|         przychodziło do sporów, a wszędy gadano tak głośno, że wrzawa
11     2, 20|        przódzi mijał bez słowa, i wszędy pierwszy zaczynał o karczmie
12     2, 22|      głosy, jakie utajone cuda są wszędy!...~Jako ten ślepy kamień
13     2, 22|        brzucha,~A kaj się obróci, wszędy se dmucha!"~Wiater to miało
14     2, 23|         utkany z mgieł, drgającej wszędy ciemności i wzburzonego
15     2, 25|     chycił, dygotała trwożnie - a wszędy, na płachtach śniegów podeptanych,
16     3, 26|           się leniwie w słońcu, a wszędy było tak wiośniano, rozlegle,
17     3, 26|       wrzenie wesela unoszące się wszędy, i to powietrze ciepłe,
18     3, 26|          na pamięć wiedziała. Ale wszędy jednako było cicho i pusto,
19     3, 27|            jako te dni marcowe, a wszędy, jako ta nie ustająca litania,
20     3, 27|       wzniesionymi oczyma, któren wszędy niósł te słowa pociechy,
21     3, 28|    bijących nieustannie w wodę, a wszędy szła plucha, że świata Bożego
22     3, 29|           wesela i radości...~Zaś wszędy po sąsiedztwach, kaj jeno
23     3, 29|         uprzykrzonej, zaroiło się wszędy od ludzi, że w obejściach,
24     3, 29|           dojrzał, jaki to upadek wszędy się wkrada...~Mało bowiem,
25     3, 29|       daremnie prosząc podpory.~A wszędy wody gniły pod chałupami,
26     3, 29|      biadoliła.~- Niewiela możem, wszędy bieda, ale co przynieślim,
27     3, 29|          wielu naraz miejscach.~A wszędy był rajwach, pośpieszna
28     3, 29|          powystawiane pod ściany.~Wszędy zaś taki gwałt panował i
29     3, 30|         się z wolna, że wargi się wszędy trzęsły i pacierze ze wzdychaniami
30     3, 30|      powietrza nieprzysłonionego; wszędy rozlegały się kroki a głosy,
31     3, 30|          Moiście, a dyć ze służbą wszędy jednaka bieda! Młynarzowa
32     3, 30|         mocą rostu, śpiewa i jako wszędy się rozpręża, kiej pierwsze
33     3, 31|       południu - tu grzeje...~- A wszędy strzeż się złego, duszo
34     3, 31|       sięgnął za kopce graniczne, wszędy dojrzał chłopów siejących,
35     3, 31|       skóra cierpnie!...~- Bo złe wszędy się czai, jak ten wilk kiele
36     3, 31|        miedzami ludzie ruszali, a wszędy, skroś sadów i przez pola
37     3, 31| wszystkich chałupach wieczerzali, wszędy przez wywarte okna i drzwi
38     3, 31|          pasami zielonych ozimin, wszędy czerwieniały wełniaki, orały
39     3, 31|           albo i sam rozrzucił, a wszędy do pośpiechu przynaglał,
40     3, 32|         tuż przed nią i za nią, i wszędy chłopy szły szumno, a kiele
41     3, 33|    płomieniami, a już ruchano się wszędy galanto.~Wiater się kajścić
42     3, 33|           ryczało po oborach, zaś wszędy przed progami a w opłotkach
43     3, 33|          podano; ale rozpowiadali wszędy, niby pod sekretem, jak
44     3, 34|         człowieka bierą: ciasnota wszędy, że chałupy dziw się nie
45     3, 34|          to do karczmy zaglądał i wszędy wygarniając po kusztyczku,
46     3, 35|           cieniach a chłodzie, że wszędy było widać jedzących, skrzybot
47     3, 36|          jaże jęczały pod kosami, wszędy kosili, wszędy błyskały
48     3, 36|        pod kosami, wszędy kosili, wszędy błyskały sine ostrza, roznosiły
49     3, 36|        się zgrzytliwe ostrzenia i wszędy bił mocny zapach traw więdnących.~
50     3, 36|          buchały śmiechy wesołe i wszędy szła ochotna, siarczysta
51     3, 36|          we stawie; kolacje jedli wszędy przed progami, ktosik grał
52     4, 37|       nieprzeliczone we zbożach i wszędy, zwiewało z pól taką lubą,
53     4, 37|         krzewią się coraz barzej.~Wszędy łajdus na łajdusie, a łajdusem
54     4, 37|   łajdusie, a łajdusem pogania...~Wszędy jeno chytroście, oszukaństwa,
55     4, 38|    jechali bez przestanku, że już wszędy na drogach, dokoła stawu,
56     4, 38|          przeróżnych paciorków, a wszędy był niepomierny gniot, harmider
57     4, 39|    Chałupy stały wywarte, wrótnie wszędy porozwierane, na płotach
58     4, 40|           na rozcież wywarte, ale wszędy leżała niezgłębiona cichość
59     4, 40|           w niego i wyjadał. Była wszędy, o wszystkim pamiętała i
60     4, 40|      niekiedy jakby wzdychając, a wszędy pod ścianami przechładzali
61     4, 44|     barzej, rozbili się na kupy i wszędy zawrzały spory a kłótnie,
62     4, 45|             Tam piachy, ale latoś wszędy żniwa rychlejsze.~Dziedzic
63     4, 45|     pofiglował ze źrebakiem i był wszędy i wszystko witał całującymi
64     4, 45|     najwięcej dzieuch i kobiet, a wszędy wielce byli mu radzi, witając
65     4, 46|        darmo, ale tak penetrowali wszędy nie przepuszczając zgoła
66     4, 48|   skwapnie zazierając na lniska i wszędy, kaj się ino czerwieniły
67     4, 49|           Bóg broni, jakże, bieda wszędy jaże piszczy, do garnka