Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |  obwąchiwały twarz.~- Heeet-aa! - wołał śpiewnie Walek, wyciągnął
 2     1, 2 |           rzucił w kąt i od progu wołał:~- Żono, jeść, bom głodny
 3     1, 3 |    świecie rodzony, ja zjadłem! - wołał żałośnie.~- Cóż macie na
 4     1, 4 |          złotówkę, i na pokoje go wołał, i tyla dobrości mu powiedział...
 5     1, 4 |          starszych, bezbożność! I wołał wielkim głosem o upamiętanie
 6     1, 5 |            ho, ptaszek z ciebie - wołał stary przepijając do niego
 7     1, 5 |        jęła oczami szukać, kto ją wołał i skąd, i wnet dojrzała
 8     1, 7 |       gęsto kłonicą poganiał... - wołał Rafałów.~- Poszłabym i za
 9     1, 8 |        Bóg na niebie, nie damy! - wołał Boryna i bił pięścią w stół...~
10     1, 10|           już tym kijaszkiem... - wołał zapalczywie porywając za
11     1, 10|         nią, kto chciał, ja!... - wołał nieprzytomnie i gadał, co
12     1, 11|        mówiła więcej, bo Witek ją wołał, gdyż od wypędzenia Antków
13     1, 11| chrzcinach w kumotry mnie proś! - wołał młynarz biorąc go w ramiona.~
14     1, 11|          se jucha stary, użyje! - wołał wójt.~- Jak ten pies na
15     1, 12|          ze stajni obok położonej wołał Kuba słabym, schorzałym
16     1, 12|        słabym, schorzałym głosem, wołał długo, ale Witek spał jak
17     1, 12|          Czemuś to zaraz mnie nie wołał?~- Bojałem się... jakby
18     1, 12|        nie ma.~- A dyć chodźcie - wołał Jędrzych. - Muzyka gra,
19     1, 12|          czym, gorzałki mu dać! - wołał wójt.~- Przechodziłem drogą,
20     1, 12|             Witek! Poczekaj no! - wołał Roch, stojący przy węgle
21     2, 15|           stawić w jeden dzień, a wolał go robić bez cały tydzień,
22     2, 18|         uszła i pomarł, pomarł! - wołał Witek przez łzy.~- Długo
23     2, 18|      rozkładał ręce, cosik w głos wołał, ale chłopak nie wymiarkował,
24     2, 21|           pozostać na przypiecku, wolał, ale cóż kiej ona, biedaczka,
25     2, 21| dziecińskie, jakby to jej Pietruś wołał!~I biegła znowu całą mocą,
26     2, 22|       Powlókł się do nich, bo już wolał nawet pracować ciężko niźli
27     2, 24|         Antkowi i ogromnym głosem wołał o synach wyrodnych, o podpalaczach
28     2, 24|          narodu, wyciągnął ręce i wołał, bych się strzegli takiego
29     2, 25|       zagniewanego narodu. ~Każdy wołał swoje, każdy się srożył,
30     2, 25|   Przycichło zdziebko, a on znowu wołał: - Zabierzta, co wasze,
31     3, 27|          jeno jakby budził, Jagny wołał, za ręce ją brał, cosik
32     3, 27|    krzywdy doznane, a ile razy ją wołał i brał w swoje rozpalone
33     3, 27|           nawet wtedy, kiej Jagny wołał i za ręce ją brał, w inszą
34     3, 28|           już gorzałką skropić! - wołał Jambroży myjąc ręce nad
35     3, 28|           narzekał i o rozgrzewkę wołał:~- Pousadzałem dobrodziejów,
36     3, 29|           poredzi! Cichocie!... - wołał.~- To idźcie do wójta i
37     3, 29|         jakie ino będą papiery! - wołał za nią Witek z ogródka,
38     3, 30|    poczciwy ocierając łzy rękawem wołał, że Pan Jezus doświadcza
39     3, 31|     dołożę, jak mi się spodoba! - wołał.~Nie zwracali na niego uwagi
40     3, 31|            przyjdzie taka pora! - wołał promieniejąc, a ręce wyciągał
41     3, 31|    poczciwość Lipcom okazaną... - wołał ze łzami, całując chylące
42     3, 33|         miał, gdyż wójt o podatki wołał i karami straszył, zaś gospodynie
43     3, 33|         drugimi górując; a często wołał za siebie:~- Pośpieszajta
44     3, 34|         mu słać Józine łóżko, ale wolał iść do stodoły.~- Pieniądze
45     3, 34|         Hej! Adam, poczekaj no! - wołał Rocho.~Kłębiak wstrzymał
46     3, 34|       możem wykupić i przegnać! - wołał Jędrek Boryna, stryjeczny
47     3, 34|         bo Mateusz się podniósł i wołał:~- Do karczmy, chłopcy,
48     3, 35|         wy wszyscy powariowali? - wołał stary podnosząc ręce. -
49     3, 36|           siedział na literkach i wołał:~- Kajście mi buty zapodzieli! -
50     3, 36|       chciał się ubierać i o buty wołał, to chwytał się za głowę
51     3, 36|            Kuba, brony a letko! - wołał niekiedy niby na parobka.~
52     3, 36|      wreszcie, że rozglądając się wołał cicho:~- Dyć jestem, czego?
53     4, 37|          piersi! Smok, nie byk! - wołał, jaże przysapując z radości.~-
54     4, 37|           eksporta do kościoła! - wołał jeszcze za nimi, biorąc
55     4, 37|           padł za wszystkich... I wołał do zgody. Wołał do sprawiedliwości.
56     4, 37|   wszystkich... I wołał do zgody. Wołał do sprawiedliwości. Wołał
57     4, 37|         Wołał do sprawiedliwości. Wołał do pomiarkowania się w grzechach,
58     4, 37|     możemy se poczekać, możemy! - wołał pijany Sikora.~- Wy możecie,
59     4, 37|     chłopskiemu narodowi gotuje - wołał któryś barzej napity. ~-
60     4, 38|     Dobrze rozważcie, co mówię! - wołał - sprawa czysta jak złoto.~-
61     4, 38|      Lipce! żeby każdy był pan! - wołał puszczając kieliszek kolejką.~
62     4, 40|           dziękowań przywiezłem - wołał broniąc się, bo rzuciły
63     4, 40|          obaczymy, czy poredzi! - wołał.~- Pewnie, że kto drugi
64     4, 41|       ludzie kochane, pomóżcie! - wołał śmiejąc się i płacząc na
65     4, 41|           Boryna! Jak się masz? - wołał rozpoznawszy go z bliska.~-
66     4, 44|       zatrzęsły się śmiechy, a on wołał rozjuszony:~- Albo niech
67     4, 48|      dopuścić za darmo, ale chłop wolał naszego...~- Ma rozum, za