Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |         świętej ziemi, to się i wie różnie.~- A gdzieście to
 2     1, 2 |         był to kto przy tym, to wie! Pleciuchy pletą, byle pleść,
 3     1, 2 |    krowa najlepsza padła, a kto wie jutra?... Może to i trza
 4     1, 3 |          Któren nie probant, co wie? Obaczycie!~- Starym, dzieci
 5     1, 4 |      Jankiel jest Żyd, to i nie wie, a we wsi wiedzą wszystkie,
 6     1, 5 |   różnych... a czepków i Bóg ta wie czego jeszcze.~Gdzie znowu
 7     1, 6 |   Boryna z urzędnikami się zna, wie, do kogo trafić, mógłby
 8     1, 7 |      dołku, że już o niczym nie wie... co ona winowata?~Skarżyła
 9     1, 7 |   świata szerokiego, abo to kto wie? - Nachyliła się nieco,
10     1, 7 |         i nie dziad, kto go tam wie... ale pobożny człowiek
11     1, 7 |        Mateuszowi.~- Jankiel ta wie wszystko zaraz, a może i
12     1, 7 |        głośno wypowie, co tylko wie, a mogła wiedzieć sporo.
13     1, 8 |              Pan Jezus to tylko wie przódzi, nie my, grzeszni!
14     1, 9 |       pradziadów... A on co?... Wie to, kto jego mać? Kto ojciec?...
15     1, 9 |        jego mać? Kto ojciec?... Wie?... Ma to dać za kogo?...
16     1, 10| medytował... - Juści, kto go ta wie, co zrobi? Sklął mnie, a
17     1, 10|        włók ten, to i cała wieś wie o tym...cały świat!... cały!...~-
18     1, 11|         niźli młodziak... a kto wie, może ci z grontu przypisać
19     1, 12|      poszła.~- Sama głupia, ani wie, co powiada... - mruknął
20     1, 12|       Pan Jezus rozum daje,. że wie, gdzie pożywienie znaleźć.
21     2, 13|        drżała, a te hukania Bóg wie czyje, te wrzaski, te wycia!~
22     2, 13|        obcy zachowuje, że i nie wie, co się wedle niego dzieje!
23     2, 13|           Kto nie ma chęci, teń wie, jak wykręci!~- Nie dogaduj! -
24     2, 14|         na plebani , ksiądz już wie...~Muzyka umilkła i przez
25     2, 14|       jak jest, cała wieś o tym wie, spytajcie się! - zawołał
26     2, 15|       jestem, niech każdy o tym wie.~- A bo cisnę wszystko do
27     2, 16|         dzisiaj czuje, wszystko wie, że Pan się narodził.~-
28     2, 22|     olśniony, dziwuje się i nie wie sam o sobie, czy jest-li
29     2, 22|             Chleb, chleb, każdy wie! - wołali skupiając się
30     2, 22|      dziecko o takich zagadkach wie.~- To mówcie drugie, mądrzejsze!~- "
31     2, 24|          to chyba jeden Pan Bóg wie, ale tego żadne ludzkie
32     2, 24|  ciągnęło czy co innego, Bóg ta wie - w Dominikowej stodole
33     2, 25|        i przysięgał, że nic nie wie, to już i gdzieniegdzie
34     3, 26|         ich to rychło?~- Bóg ta wie kiedy! Jeździł do urzędu
35     3, 27|       Antek o Bożym świecie nie wie, a w Borynowej chałupie
36     3, 27| zdrowszy.~- Wójt akuratnie tyle wie co nic albo i wymyśli, czego
37     3, 27|  spowiedzi?~- Czas znajdzie!... wie, że gorzałki żałować nie
38     3, 28|       coraz bardziej że ona coś wie; wyczytał to z jej twarzy
39     3, 28|      leży i o Bożym świecie nie wie! - zawołała żałośnie nad
40     3, 28|           Kto nie ma chęci, ten wie, jak wykręci! Nie do was
41     3, 29|         roboty...~- Wójt dobrze wie, powinien był w urzędzie
42     3, 29|        co im przykazali, on zaś wie, jako we wsi ostały same
43     3, 30|      ich puścić, jeno nikto nie wie kiedy... U tego, co ma na
44     3, 31|        się ta przeciek z urzędu wie...~- A najgorsze, co pola
45     3, 31|        ludzi, czy kto czego nie wie o pożarze na Podlesiu. Rychtyk
46     3, 31|        i zagona nie spyska...~- Wie się już o tym, Rochu, między
47     3, 32|      mądry: z dziadami trzyma i wie, że torbę i wszy za darmo
48     3, 32|       myśli, co o tym nikto nie wie! Pobierą się i tyla...~-
49     3, 33|       beknął na sądach. Ale Bóg wie, jak to tam było. Wiedziano
50     3, 34|        puścili me do niego. Bóg wie, kiej go obaczę.~- Może
51     3, 34| niczyjej pomocy Antka wykupimy. Wie to kto o waszych pieniądzach?~-
52     3, 35|       się i wyrzekną kupna, kto wie?...~- A juści! gronta porozmierzali,
53     3, 35|       Głuchowa, choć cały świat wie, jak się tłucze z parobkami,
54     3, 35|         wpierać, jako on dobrze wie, co Rocho dzieci naucza
55     3, 36|     strachu o siebie, dobrze on wie, że kaj Miemce siądą, tam
56     4, 37|    biedny człowiek to nawet nie wie, pod jakim płotem tę ostatnią
57     4, 37|   trzepoce, przyśpiewuje, a nie wie, że go wnet zdradna ręka
58     4, 40|        go na dzisia.~- Z urzędu wie, to musi być, co i prawda.
59     4, 41|      Rocho klął się, że też nie wie o niczym, co mogło być prawdą,
60     4, 44|           Kto ma rozum, ten sam wie, jak ma głosować - i odwrócił
61     4, 44|         a nawet i strachali Bóg wie czym, większość srożyła
62     4, 44|         ktoś szeptał.~- Jak nie wie, to mu powiedzą. Znajdą
63     4, 45|       na wakacje?~- To mama nie wie, że go aresztowali?~- Święci
64     4, 45| przerwała:~- Przeciek i dziecko wie, co w borach rosną drzewa,
65     4, 47|        proboszcza i jeszcze nie wie, co ją w domu czeka. ~-
66     4, 48|     Żeby mama zaraz myślała Bóg wie co!~- Jasiu, co ty wygadujesz!~-
67     4, 49|     może będzie jej bronił, kto wie? - szepnęła któraś.~- Śmiałby