Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |              i straszą... i świecą ślepiami, i... ino... ino chycić
 2     1, 8 |           Czarownica jucha, wierci ślepiami kiej świderkiem - myślał.~
 3     1, 11|           ten mruk.~- Maciej za to ślepiami świeci kiej żbik!~- Kiej
 4     2, 15|           odwarknął, że tamten ino ślepiami błyskał, a znowu; jakby
 5     2, 15|        przechodzili mimo, krzesząc ślepiami jako te dwa wilki rozsrożone.~
 6     2, 19|       podniósł hardo głowę, łypnął ślepiami i przechodzi wpodle, jakby
 7     2, 19|            tymi modrymi, jarzącymi ślepiami, jako róża przenosi one
 8     2, 20|            tymi złymi, jastrzębimi ślepiami chodził za Jagną... Ona
 9     2, 20|           powiem.~Stary ino łysnął ślepiami i rozważał, jaki to będzie
10     2, 25|       Zatoczył dookoła jastrzębimi ślepiami, nikto na nich nie baczył,
11     3, 27|         powiódł po niej zmrużonymi ślepiami.~- Wiecie - przysunął się
12     3, 27|       obmacywał tymi złodziejskimi ślepiami.~Przeszedł się kołujący
13     3, 27|          klucz od komory? - łypnął ślepiami na małe, zawarte drzwi.~-
14     3, 28|          ciskał w nią rozsrożonymi ślepiami, słowa nie mogąc wykrztusić.
15     3, 28|     papierosa skręcał i czerwonymi ślepiami izbę oblatywał rozważając
16     3, 28|                Obrzucił ją lepkimi ślepiami raz i drugi, poskubał wąsów
17     3, 28|          śledząc wszystko bacznymi ślepiami.~Ale snadź jej to wrychle
18     3, 28|    zwarzyła się też pod jej sowimi ślepiami, nawet nieustępliwa Jagustynka
19     3, 28|        przebodli tymi rozgorzałymi ślepiami.~Hanka aż wodę piła, długo
20     3, 29|           zawżdy z wytrzeszczonymi ślepiami.~Dopiero Józce się przypomniało,
21     3, 31|          się żarły rozwścieklonymi ślepiami, zaś Płoszkowa poredzała
22     3, 31|            jakimś lusterkiem przed ślepiami, a zaraz całkiem zaniewidział.~-
23     3, 31|      kręciły się na bokach wiercąc ślepiami parobków, a komornice zbiły
24     3, 32|         bioder i tak srogo ciepała ślepiami, że w Hance opadło serce,
25     3, 32|        wyrwana.~- Jezu, taki to by ślepiami do samego piekła zaprowadził...~
26     3, 32|              Czemuż to? - Błysnęła ślepiami srogo, po matczynemu.~-
27     3, 32|        przewlekły po sobie srogimi ślepiami. Dobrze, co w samą porę
28     3, 32|   chrzęstem radosnym. Żarli ci też ślepiami tę mać żywicielkę, że niejeden
29     3, 32|   zagadywał z cicha i rozżarzonymi ślepiami obejmował, a przycierał
30     3, 32|         złodzieje chodziły za sobą ślepiami. Juści, dobrze wiedziały,
31     3, 32|        syczały z cicha, prażąc się ślepiami, znowu gotowe do kłótni,
32     3, 33|           i biła w niego skrzącymi ślepiami z taką mocą, że dreszcze
33     3, 33|            zabawa i tyla! A jak to ślepiami sypnęła! jak to harno pod
34     3, 33|       odezwaniem złością pryskał i ślepiami toczył.~Niby to czegoś po
35     3, 33|         już bronić, a jeno prosząc ślepiami o pomiłowanie.~Cicha przecież
36     3, 33|             a on tocząc zuchwałymi ślepiami dodał:~- Wiecie, jak jej
37     3, 33|       Niemcy łysnęli jeno po sobie ślepiami, a nie odrzekli, zaś potem
38     3, 35|   spokojnie, bodąc ją rozgorzałymi ślepiami:~- Dawajcie pieniądze a
39     3, 35|           na matkę wytrzeszczonymi ślepiami, strach go ułapił za gardziel,
40     3, 35|           zwartą kupą i jęli złymi ślepiami wpierać w chłopów, za brody
41     3, 35|           to stado baranów, co już ślepiami krwawo toczy, przebiera
42     3, 35|    wyzywająco. Stali już z bliska, ślepiami się jeno bodąc, przestępując
43     3, 35|        gwarząc obejmowali gorącymi ślepiami podleskie ziemie.~- Gronty
44     4, 37|           takie same.~Jeno błysnął ślepiami, poskubał wąsów i zaciął
45     4, 38|           ją urzekł tymi jarzącymi ślepiami, że próżno tarła oczy i
46     4, 39| wykrzykiwał ministranturę, a latał ślepiami za jaskółkami, której kiej
47     4, 39|         wiercił na miejscu, śmigał ślepiami po izbie i chrząkał raz
48     4, 39|            ciemię, polatał po niej ślepiami i syknął:~- Już bym nawet
49     4, 39|            zjątrzona do żywego jej ślepiami, pomstowała wywodząc zajadle
50     4, 39|      stanęły naprzeciw mierząc się ślepiami przez długą chwilę, jaże
51     4, 41|        szpiegując go jeno chytrymi ślepiami, aż w końcu rzekł cicho:~-
52     4, 41|     poglądając na się rozsrożonymi ślepiami, a kieby szukając w sobie
53     4, 42|            wżerał się rozgorzałymi ślepiami w skołtunione pod lasem
54     4, 42|       zaskamlał wpatrzony wiernymi ślepiami w Jego twarz umęczoną i
55     4, 42|        jutro zapłaczesz! - i gonił ślepiami kieliszek.~Co prawda, to
56     4, 42|          zuchwale i hardo potoczył ślepiami.~Zaś kiej już sami ostali,
57     4, 43|             ale spojrzała wilczymi ślepiami i przeszła bez słowa.~-
58     4, 44|         frasobliwie albo strzygnął ślepiami, ku strażnikom kupiąc się
59     4, 44|           w łańcuchu, i powlókłszy ślepiami po gromadzie zakrzyczał
60     4, 44|          kolące, jaże wójt błyskał ślepiami a zęby zacinał, ale w końcu
61     4, 44|           ale jak me prześwidrował ślepiami, tom języka zapomniał i
62     4, 45|        Antek poczerwieniał, łypnął ślepiami, ale odrzekł spokojnie:~-
63     4, 45|      Obiegał ją wilczymi, głodnymi ślepiami, gdy wypinając się naprzód
64     4, 45|        oczy, tak wabiąca jarzącymi ślepiami, tak cięgiem roześmiana,
65     4, 45|            patrzała naśmiechliwymi ślepiami.~- A to pana Jasia szukają
66     4, 46|      ostrze pod światło, a strzygł ślepiami na wszystkie strony, gdyż
67     4, 46|   Rozumiesz? ~Chłopak jeno błysnął ślepiami, dorwał się koni i ruszył