Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |            dzieciach, ale wnet fala mocy i pewności zalała mu serce
 2     1, 3 |         źróbka mieć będziesz, to ci mocy trza, żrej! - Pogładził
 3     1, 5 |        siebie, choć i kulawy był, i mocy wielkiej nie miał, ale na
 4     1, 10|             żebry wygania... a kiej mocy nie mam, do ciebiem się
 5     1, 11|             rozpękną od tej ciżby i mocy, jaka biła od taneczników!...~
 6     1, 11|     Krzyknęli w instrumenty z całej mocy, aż w izbie się zakotłowało.~
 7     1, 11|      muzykanci rznęli ze wszystkiej mocy i naród w tany szedł; zadudniało
 8     1, 11|        szedł z miejsca pędem takiej mocy jak huragan; trzask hołubców
 9     1, 12|               Zamrę?~- W boskiej to mocy, ale widzi mi się, że Kostusi
10     1, 12|         niej rosła, i harność pełna mocy a spokojności! Nosiła się
11     1, 12|          raz dziabnął ze wszystkiej mocy... i oto nic go teraz nie
12     1, 12|           niechby tylko miał więcej mocy, to nie gniłby dłużej na
13     1, 12|              okrutniem słaby... bez mocy całkiem...~Zmęczył się i
14     2, 13|             już całkiem z wszelkiej mocy wyzuta.~- Choćby i ten najlekciejszy
15     2, 14|       przystanęła nagle i nie miała mocy oderwać oczów od świateł
16     2, 15|        wszyscy żyli gwarno, z całej mocy, duszą całą.~Ino on jeden
17     2, 15|            płotem, i cisnął z całej mocy, aż cztery żerdki trzasły
18     2, 16|        przyszedł do siebie, z całej mocy duszy wierzącej wykładał
19     2, 16|           miał w sobie, taki wicher mocy, że nie słyszał śpiewu,
20     2, 19|           to cielę na postroneczku, mocy pozbawi, rozumu pozbawi
21     2, 19|             i młodzi hulali z całej mocy, a starsi zasię zalegali
22     2, 19|       wszyscy się dokładali z całej mocy, duszą całą.~Zima toć szła,
23     2, 19|         Juści, że trzasnęli z całej mocy, aż basica jęknęła, znali
24     2, 21|          świstem. Wiatr dął z całej mocy i tak kurzył śniegami, że
25     2, 21|          Wicher jakby już tracił na mocy, przycichał górą, ale natomiast
26     2, 21|       zatrzepie skrzydłem, a że już mocy nijakiej nie ma, to przysiada,
27     2, 21|             rozpierało we środku od mocy, nieustępliwości a odwagi,
28     2, 22|       podłogę i pokrzykując z całej mocy.~Niedźwiednik pochwalił
29     2, 22|      człowiekowe, a jutro w boskiej mocy! - rzekł Kłąb.~Rocho odpoczywał
30     2, 22|        kobietą jeno jestem i takiej mocy nie mam, jaką Jezus dał
31     2, 23|          obejmując go ze wszystkiej mocy szału i miłości...~ ~. . . . . . . . . . . .~ ~
32     2, 24|           gdziesik podział, ten pęd mocy prysnął, gwar umilkł, że
33     2, 25|           szał ogarniał, to z całej mocy krzyczał na końcu:~- Nie
34     2, 25|            się karczma zatrzęsła od mocy.~Na to i czekali przodownicy,
35     2, 25|           bić i swoje robił z całej mocy.~Dzwon zaś bił wolno, bezustannie
36     2, 25|         niego, ale choć chłop był w mocy jednemu Antkowi równy, nie
37     2, 25|          pełni byli wesela i takiej mocy, że niechby się kto sprzeciwił,
38     3, 26|            do roboty, zaraz... jeno mocy nieco nabierę... chorzałam
39     3, 27| nieustępliwa!~O boskich przeznaczeń mocy, która się jawisz, kiej
40     3, 27|          Hanka targając nim z całej mocy.~A Magda wnet zapaloną gromnicę
41     3, 28|       Skrzepła już w sobie, nabrała mocy do walki.~- Do wszystkich
42     3, 29|            sięgające i przez żadnej mocy, to jużci, że pług im chodził
43     3, 29|           nie ścichał, a naprzeciw, mocy jeszczech nabierał większej
44     3, 29|          serce, to bych mu na swoje mocy nie starczyło, a przy tym:
45     3, 30|       organy wtórem huknęły z całej mocy, kiej dzwony zaśpiewały
46     3, 30|       ciasnocie i śpiewając z całej mocy, a organy wciąż grały, a
47     3, 31|               A z czego to nabierze mocy? Nie doje, nie dośpi, a
48     3, 31|       wiosna waliła i bił taki czad mocy i upojenia, że jaże w piersiach
49     3, 32|  rozdygotany cichą radością rostu i mocy, i szczęścia, wszystko,
50     3, 32|            wzmogła: huknęli z całej mocy i tak rozgłośnie, jaże ptaki
51     3, 33|            pomstowały ze wszystkiej mocy, pięściami do siebie wygrażając.~
52     3, 33|             i wyzywać ze wszystkiej mocy - że jakby zaraza na wieś
53     3, 34|       Nastkę wpół ujmował i z całej mocy wrzeszczał:~- Jeno ostro,
54     4, 37|             zaczęły śpiewać z całej mocy, a w tej szarej, rozdrganej
55     4, 38|          rozgłośnie i ze wszystkiej mocy.~A ten, co go to przezywali
56     4, 38|            i przenajświętsza w onej mocy żywiącej, jaże piersi zapierało.~
57     4, 41|           żelazo bite ze wszystkiej mocy robiło się powolne kieby
58     4, 41|          już całkiem poczuła w jego mocy i kiej jął rozgniatać jej
59     4, 42|            to się tak był sprężył w mocy i srogiej ochocie, jako
60     4, 42|            wprawdzie stary wielkiej mocy nie miał i chłopskiej robocie
61     4, 44|           się opierał ze wszystkiej mocy, ale naraz grzmotnął go
62     4, 45|            Jasio ściskał ją z całej mocy i skamlał serdecznie:~-
63     4, 45|           na wolę tej jakiejś lubej mocy, dała się jakby wodom spienionym,
64     4, 45|         cięgiem mu jeszcze przybywa mocy, kochania i dni barzej cudnych.~
65     4, 45|          już kresu ni zapory la jej mocy i kochania.~Tak się to i
66     4, 46|           nadziei...~- We waszej to mocy, aby się tak stało! - zakończył
67     4, 49|          nabierając przy tym tchu i mocy, a każden się żegnał, w