Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |           do maciory, co legła pod chałupą i rozwalona jęczała cicho,
 2     1, 2 |       najspokojniej majstrował pod chałupą, skoczył w ogród i przepadł
 3     1, 2 |     jaskrawo na tle ścian, a przed chałupą, w sadzie, to między opłotkami
 4     1, 2 |          skończył, bo stanął przed chałupą Jagny.~Świeciło się u nich
 5     1, 3 |          roboty.~A Witek siadł pod chałupą, w szczycie, bo słońce już
 6     1, 4 |            Żeby chociaż z połowa z chałupą i z tym kapuśniskiem! -
 7     1, 10|     niepokojące milczenie...~Przed chałupą i na ganku Witek z dziećmi
 8     1, 10|       brewerie, aż Łapa szczekał i chałupa się trzęsła.~- Gotowych
 9     1, 10|     warował jak ten pies przed jej chałupą! Nie wyszła, unikała go,
10     2, 13|          nędzy.~Mój Boże, Borynowa chałupa dworem się widziała przy
11     2, 13|      widziała przy tej ruderze; co chałupa, nawet obora ojcowa sposobniejszą
12     2, 13|       wszystek niby przędzą; że to chałupa Bylicowa była jakby na wzgórku,
13     2, 13|            oczy na wieś, za ojcową chałupą gonił, nie zdążył zaś i
14     2, 14|            postała przed Szymonową chałupą, ale wejść nie weszła, nie
15     2, 14|          jakby wiatru zahuczał nad chałupą.~- Śpisz to? - przysunęła
16     2, 22|            dokazywali, że dziw się chałupa nie rozwaliła od tych wrzasków,
17     2, 22|        poszedł, rozgląda się przed chałupą, a tu ani karety, ni lokajów,
18     2, 24|            po drodze przed Kłębową chałupą i miał ich na oku - prawiła
19     2, 24|          czas pożaru spotkał przed chałupą i siłą przyniewolił do powrotu,
20     3, 26|      Przystawała teraz przed każdą chałupą wspierając się o niskie,
21     3, 26|           bezlistnych, a Gulbasowa chałupa, obok stojąca, miała oberwane
22     3, 26|        wiechcie.~A oto i sołtysowa chałupa, szczytem do drogi, na starą
23     3, 28|           Wzdrygnęła się, bo jakoż chałupa przeciekała kiej przetak
24     3, 29|     stronie stawu, przed sołtysową chałupą, w opłotkach, czerwieniła
25     3, 29|      trzepiąc o ściany, a niejedna chałupa się wypinała, daremnie prosząc
26     3, 29|            Wiało juści sielnie, aż chałupa trzeszczała, ale się nic
27     3, 29|      ledwiem co do sieni zdążyła i chałupa się za mną zapadła... Jeszczem
28     3, 29|            zaczęły się przenosiny.~Chałupa Sikorów stała tuż przy dróżce,
29     3, 30|            ano konie czekały przed chałupą, kiej wpadła zadyszana Jagustynka.~-
30     3, 30|           widać, ale mimo to przed chałupą gwarno było i wesoło; dzieuch
31     3, 30|     przelocie, że zatętniało przed chałupą, jakby to stado źrebaków
32     3, 30|          się bez słowa, jeno przed chałupą pieski cosik rozszczekane
33     3, 30|          czymś innym pachnie niźli chałupą!... Dziedzic im powiedział,
34     3, 30|            się tak siarczyście, że Chałupa się trzęsła i wrzawa turkotów
35     3, 30|      trajkotać.~Zasie domowi przed chałupą się wygrzewali poredzając
36     3, 30|            jeszcze siedzieli przed chałupą. Hanka wstała i otulona
37     3, 33|          nogi.~Jakby przed wójtową chałupą rozlegała się sroga kłótnia.~
38     3, 33|           wzbronili. Poczekajcie z chałupą do końca sprawy! - radził
39     3, 33|        wzięły, zwolnił kroku przed chałupą.~- Ozgniewała się, żem o
40     3, 33|            Słońce wisiało nad samą chałupą, przypołudnie zrobiło się
41     3, 34|         ptakami patrzył.~Zaś przed chałupą i pod trześniami leżało
42     3, 35|           rozwrzeszczała się przed chałupą.~Zaś Balcerkowa gruchnęła
43     3, 35|       Chłopaki wciąż siedziały pod chałupą. Mateusz z cicha prawił,
44     3, 35|       przed opłotkami, tylko przed chałupą Dominikowej ludzie jakoś
45     3, 35|            i przódzi, siedział pod chałupą, tyle co jeden Jędrek głowy
46     3, 36|       Borynów tak samo jedli przed chałupą, pod oknem gwarno było i
47     3, 36|        księżyc wynosił się już nad chałupą, że modry cień zesuwał się
48     4, 37|      przyjacielstwie, ostało przed chałupą, kaj już poniektóre gospodynie
49     4, 37|             jako stary siedział za chałupą do późna i płakał...~Juści,
50     4, 38|         pieska.~- Siadajcie se pod chałupą - zwróciła się doń Hanka
51     4, 38|       kijaszkiem macał przeszkody.~Chałupa też wkrótce opustoszała,
52     4, 40|            to nawet jakby pod samą chałupą. Nasłuchiwała z bijącym
53     4, 40|      ziarna, świniom kwiczącym pod chałupą wyniesła cebratkę z żarciem,
54     4, 41|       roboty i właśnie chlipał pod chałupą zsiadłe mleko la ochłody.~
55     4, 41|                 A kajże to jeszcze chałupa, lewentarz, porządki, zasiewy?~-
56     4, 41|           końcu stanął przed swoją chałupą. Okna stały wywarte i oświetlone,
57     4, 42|               W tym miejscu stanie chałupa! - zawołał radośnie.~- Stanie!
58     4, 42| przetrzeźwiony siedział z nimi pod chałupą, przylazła też Jagustynka
59     4, 42|      ochotniejsze, to prosto przed chałupą między stołami, kaj się
60     4, 42|        Kruczka i uwiązawszy go pod chałupą uciekał jakby oparzony.~
61     4, 43|            Hanka doiła krowy przed chałupą, przysiadła pobok na przyźbie,
62     4, 43|            Antek prawie przed samą chałupą natknął się niespodzianie
63     4, 45|       wzdychający wystawać pod jej chałupą, ale odprawiała każdego.~-
64     4, 47|     powrósła, zaś prawie pod każdą chałupą brząkały rozklepywane kosy,
65     4, 47|       dojrzawszy Hankę pierącą pod chałupą wstąpiła podzielić się tą
66     4, 47|        wytrzęsę.~W opłotkach przed chałupą czekała na niego matka.~-
67     4, 49|           kawał ściany, to w końcu chałupa się zwali i na śmierć wszystkich