Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |           zawtórowali.~Bieżyj no, Józia! Na Anioł Pański dzwonili,
 2     1, 2 |          pacierz abo i dwa wpadła Józia z krzykiem, że Jambroży
 3     1, 2 |        Jezu, mój Jezu! - zawołała Józia.~Ambroży wyjął z kieszeni
 4     1, 2 |          do zarzynania...~Hanka z Józią buchnęły płaczem, bo granula,
 5     1, 2 |          ogrodu zajmował Boryna z Józią, a na drugiej siedzieli
 6     1, 2 |      zwozili ziemniaki, a Hanka z Józią uwijały się koło gospodarstwa,
 7     1, 2 |         stały przy dojeniu.~Jakoż Józia zabrała się doić pierwszą
 8     1, 2 |         spytał cicho, trwożnie:~- Józia, a gospodarz źli?...~- O
 9     1, 2 |       tatusiowi.. .~- Przełożysz, Józia? - zawołał radośnie - bo
10     1, 2 |           tak rucha, co?~- A sam, Józia, ino go kołeczkiem nakręcę,
11     1, 2 |          bawić jego ruchami tylko Józia czasami podnosiła oczy na
12     1, 2 |           nich był a zdumienie.~- Józia! - rozległ się głos Boryny
13     1, 4 |      ganku.~- Kto, Kuba? - pytała Józia, szykująca obiad.~Spuścił
14     1, 4 |   pogadywać i smakować w jadle...~Józia, że to ona dzisiaj była
15     1, 4 |           przeczyta? - ozwała się Józia~- Kiedy? A wieczorami! Chodzi
16     1, 5 |              urwał zakłopotany.~- Józia, daj no gorzałki i co przegryźć,
17     1, 5 |      przed komin ławkę, na której Józia wnet postawiła butelkę,
18     1, 5 |      rzekł odchodząc:~- Kupię ci, Józia, kupię... - i aż w dyrdy
19     1, 6 |        jakby kto ziarnem sypał.~- Józia ! skończycie to dzisiaj? -
20     1, 6 |        się i do ciebie śpieszyły, Józia, będą...~- Jak się tatuś
21     1, 6 |              zawołała energicznie Józia.~- Młódka ty jeszcze, to
22     1, 6 |          kiedy potrza, a przyjdę, Józia, przyjdę...~- A w niedzielę
23     1, 6 |        Kłębów, wiecie to?~- Wiem, Józia, wiem.~- Spotkacie Antka,
24     1, 7 |         dzisiaj u nas! - zawołała Józia.~- Bez całe trzy roki bywał
25     1, 7 |           znowu, bo go popychali.~Józia go obroniła i pomogła wstać,
26     1, 7 |           długą ławę przed komin, Józia okryła ją czystym płótnem
27     1, 7 |         zapraszał a przymuszał, a Józia ze swej strony i Hanka pilnowały
28     1, 7 |            Mleka i chleba daj mi, Józia, a wystarczy.~- Jest jeszcze
29     1, 7 |        lekuje... - broniła gorąco Józia.~Roch powrócił mocno wzburzony,
30     1, 9 |       butach i kożuchu... aż rano Józia zaczęła mamrotać na niego,
31     1, 9 |         błotem pomazał.~- Cichoj, Józia, cichoj! Zdarzy się to i
32     1, 9 |     przyszli, i Kuba z Witkiem, i Józia z Nastusią; nie było tylko
33     1, 10|          i niecierpliwości. Jedna Józia spokojnie obierała ziemniaki
34     1, 10|      wspominki jak ogień...~A gdy Józia posprzątała ślady bitwy,
35     1, 10|         uredzać!...~Gdy zabeczana Józia podawała obiad ojcu i Rochowi,
36     1, 10|            to wróci, nie bój się, Józia - mówił miękko stary. -
37     1, 11|      przeniesła się do Boryny, bo Józia poradzić sobie nie mogła
38     1, 11|           niczego głowy nie miał, Józia już od rana przystrajała
39     1, 11|           się popłakali społem, a Józia najrzewliwiej zawodziła,
40     1, 11| Dominikowa ze swatami, kowalowie, Józia, młynarzowie, organiścina
41     1, 11|      każdego z osobna przepijali. Józia i kumy roznosiły na przetakach
42     1, 11|     prosili - zajączkiem zaś była Józia Borynianka.~Śmieli się też,
43     1, 11|          to i nogi podstawiali, a Józia tak utrafnie kicała, stawała
44     1, 11|         kiej bociek prawdziwy, aż Józia, Witek i co młodsze zaczęły
45     1, 12|           prędzej dychał jakoś.~- Józia - rzekł po chwili - klacz
46     2, 16|          my grzeszne...~- Prawda, Józia, prawda, grzeszne my, grzeszne...
47     2, 17|        prawda, ale nie la ciebie, Józia, tobie jeszcze rzemień potrzebny
48     2, 17|         się ku Nastce - cicho no, Józia. Wiecie, a to w nocy Magda
49     2, 18|           tam przywarować.~- A to Józia kazała przynieść cebratki,
50     2, 22|        jesieni:~- A pamiętasz to, Józia, com wtedy powiadał?~- I
51     3, 27|          poszła do obory.~- Hale, Józia, trza dla siwuli makuchu
52     3, 27|     obłaskiwał - rozpozna to kto, Józia? Ino me nie wydaj, to ci
53     3, 27|           pójdziem do kościoła.~- Józia, dasz mi ponieść palmę?
54     3, 28|                      Rozdział 3~- Józia, rozpal na kominie i co
55     3, 28|        naszykuję wama rozgrzywkę, Józia, namocz duchem śledzie.~-
56     3, 28|       szykowały - pisnęła skądciś Józia.~- Juści, bo im przed swoim
57     3, 30|        ino łeb się bielił.~- Nic, Józia... nic... - szeptał pomieszany.~-
58     3, 30|          Ale nie nasz kogut, nie, Józia! Gulbasiak skądciś przyniósł...
59     3, 30|        Dobry jest, co? Utrafiłem, Józia, co? - szeptał z dumą.~-
60     3, 30|        żywego przyniósł... a sam, Józia...~- Moiściewy, a to kiej
61     3, 32|         kołyską jęła go karmić.~- Józia, niech Pietrek narządzi
62     4, 38|           w, muzyce z lubością.~- Józia, a kto tak szczerze rzępoli?~-
63     4, 39|      Grzeli.~- Prawda! Przerywaj, Józia, a ja poletę do księdza,
64     4, 40|         ze śmiechem:~- Drzyj się, Józia, drzyj, a to szczury prędzej
65     4, 43|         stadko młodych kuropatek.~Józia, pogładź ptaszki, to ci
66     4, 43|         wywijacz! Nie markoć się, Józia, przyniesę ci co drugiego.~