Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |               Te Paczesie to stare chłopy, że jaże im już kłaki na
 2     1, 3 |        dziada spod kościoła...~- A chłopy to za wianem nie patrzą,
 3     1, 6 |         ludzki, nie tak jak drugie chłopy, uszanuje cię... Panią se
 4     1, 8 |            szeptali trwożnie, choć chłopy były pod powałę i rozrosłe
 5     1, 11|    piekłuje.~- Przecie to i wstyd, chłopy tyle, a wszystkie kobiece
 6     1, 11|            i nieustępliwe, jako te chłopy, co zwarci w kupę niby w
 7     2, 13|       pomleć ozorami a nawyrzekać; chłopy zaś młóciły zawzięcie, spoza
 8     2, 16|          ramię, ostro i ciężko, bo chłopy były ogromne, rozrosłe,
 9     2, 16|        jakie dziedzice, wychodziły chłopy dębickie, niewiela ich było,
10     2, 19|        widzi mi się, że są i takie chłopy, są... - zamedytował się.~-
11     2, 25|           takim samym jak i drugie chłopy, gorszym nawet, bo się go
12     2, 25|            końcu:~- Nie dajta się, chłopy, nie ustępujta, nie darujta
13     2, 25|           rzędy, jak komu popadło, chłopy, parobki, kobiety, dzieci
14     2, 25|           A trzecie były Wachniki, chłopy drobne, suche, ale zajadłe
15     2, 25|       drzewa padały ciężko jako te chłopy w boju ściśnięte a parte
16     2, 25|        gniewu przejęty, zwarły się chłopy ramię w ramię, cepy przy
17     3, 26|          miód. Hi, hi! świętują se chłopy aż miło! - zaśmiała się
18     3, 26|           ten płacz dzieciński, że chłopy już się za kołami oglądali...
19     3, 27|            wczoraj się stało, kiej chłopy szły na las...~Nie poszła
20     3, 27|            ludzi z drugiej wsi, to chłopy jakieś, snadź obce, przechodziły
21     3, 27|     Swojego bronić! nie dajta się, chłopy!~Krzyczał, ale słowa mu
22     3, 27|          siać pierwsze... Do mnie, Chłopy!... ratunku!... - krzyknął
23     3, 29|              Nie pamięta o tym, że chłopy go wybrały, to i one mogą
24     3, 29|      najpilniejsze! Juści, niechby chłopy wróciły, a w mig byłoby
25     3, 29|    krzepiąc się tą nadzieją...~Ale chłopy nie powracali i ni sposobu
26     3, 30|          klęczały teraz gęstą ławą chłopy z drugich wsi, że ledwie
27     3, 30|             ale na darmo: były tam chłopy z Dębicy, z Woli, z Rzepek,
28     3, 30|            dzień powrócą wszystkie chłopy...~Uspokoili się po tych
29     3, 30|         Mój Jezu, a pożywiłybv się chłopy niezgorzej... Juści... druga
30     3, 31|       inszy gatunek, znaczniejszy.~Chłopy były drobne i chuderlawe,
31     3, 31|         najbarzej zdumiewają nasze chłopy, co ludzie z Rzepek zjechali
32     3, 31|           Rochu, między nami, jeno chłopy jeszcze tego nie miarkują
33     3, 31|          długich zagonach chodziły chłopy przepasane płachtami: pochyleni
34     3, 31|          dzisiaj, szkoda czasu, bo chłopy drugi raz nie przyjadą pomagać!~
35     3, 31|            szła prędzej i lekciej, chłopy zaś za honor sobie miały,
36     3, 31|            szlim pytać: czy to nam chłopy pomagać nie będą?~Zaczęła
37     3, 32|                         Rozdział 7~Chłopy wracają!~Piorunem ta wieść
38     3, 32|           rozkwitających sadach.~- Chłopy wracają! Chłopy wracają! -
39     3, 32|          sadach.~- Chłopy wracają! Chłopy wracają! - rwał się krzyk
40     3, 32|           w polu ni na ogrodach.~- Chłopy wracają, to nie robota im
41     3, 32|        przebierać się ku domowi.~- Chłopy wracają, wiecie to? - krzykały
42     3, 32|          wrzasnął z całych sił: ~- Chłopy jakieś z lasu wychodzą!~-
43     3, 32|            pchajcieże się, głupie: chłopy wam nie uciekną! - zgromił
44     3, 32|       lipeckich i dworskiego boru.~Chłopy już tam stojały kupą w cieniu
45     3, 32|        stały zwartą gęstwą i kieby chłopy wsparte o się ramionami,
46     3, 32|   miejscami samą krawędzią pól, że chłopy przestawali opowiadać i
47     3, 32|       przed nią i za nią, i wszędy chłopy szły szumno, a kiele każdego
48     3, 32|             bo utrudzeni byli, zaś chłopy rozpytywały z cicha o folwarek
49     3, 33|          było iść powinno, chociaż chłopy już ujęły rządy w swoje
50     3, 33|    bezradnie, aż dopiero nadbiegłe chłopy rozerwali bijących.~Co tam
51     3, 33|       patrząc mu w oczy.~- Sam tu, chłopy! Do mnie! Bij psubratów!
52     3, 33|        Szwargotali cosik ze Żydem.~Chłopy całą kupą stawali pobok
53     3, 34|            znowuj śpiewał, chociaż chłopy nie żałowały gardzieli,
54     3, 34|      Górkach było inaczej, to same chłopy winowate: piły, procesowały
55     3, 35| przyjaciółki jej nie spostrzegały, chłopy śmiały się wzgardliwie,
56     3, 35|           szykują. Rozwydrzyły się chłopy na dziedzicu i myślą, że
57     3, 35|            głowy nie przyszło...~- Chłopy zawdy to jeno widzą, co
58     3, 35|           Przodem ruszył, a za nim chłopy wywalili się na środek drogi,
59     3, 35|       powietrze przedwieczerza. ~A chłopy już dochodziły, coraz ciężej
60     3, 35|            swoich i odwiódł w tył, chłopy rade nierade odwracały się
61     3, 36|        pieniądze, a Lipce o gwałt.~Chłopy naśmiały się z tego do woli.~
62     4, 38|           cna miętki naród, na oko chłopy kiej dęby, a spuścisz pięść,
63     4, 40|            nie mogłem.~- Powiadali chłopy, jak tam żywią, że pono
64     4, 40|       posłała ludziom na pole, gdy chłopy przyszły ze stodoły. Narządziła
65     4, 40|     powiedzieć, ale trąby są nasze chłopy, i tyla! Dziedzic z nimi
66     4, 46|          się zaniesła szlochaniem, chłopy ukradkiem wycierali oczy.~