Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |           ale na gorzałę mają.~- Prawdę rzekliście, bo ano tak i
 2     1, 3 |   Bartłomieju, mówcie wszystko a prawdę.~- Prawdę?... Samą czystą
 3     1, 3 |      mówcie wszystko a prawdę.~- Prawdę?... Samą czystą kiej szkło
 4     1, 3 |           Samą czystą kiej szkło prawdę rzeknę, rzetelnie powiem,
 5     1, 3 |     Lipce mogą przyświadczyć, co prawdę mówię. Służyłam u nich,
 6     1, 3 |    jajków, i gąskę niektórą...~- Prawdę mówicie, ale Pietrkowi wójtostwo
 7     1, 4 |       pięścią i gadał z cicha:~- Prawdę mówię, bo tak stoi w gazecie
 8     1, 5 |         już czas iść.~- Moje to, prawdę mówicie?~- Zaśbym tam ocyganiał
 9     1, 6 | zagadnęła Dominikowa pytająco.~- Prawdę mówię. Dobrodziej był z
10     1, 7 |          stary se zwołał!.~Jakoż prawdę rzekł, bo były same gospodarskie
11     2, 14|    poczęła się trząść w sobie.~- Prawdę mówię, wałęsa się po wsi
12     2, 14|          był wielce i zawsze rad prawdę rznął prosto z mostu.~-
13     2, 14| zdumieniem spojrzeli na Kłęba.~- Prawdę mówię, dzisiejszej nocy
14     2, 15|     nigdy do niego nie zajrzy.~I prawdę rzekł, że ledwie ze sobą
15     2, 15|         ledwie ze sobą poradził, prawdę; wziął się był mocno w garść,
16     2, 15|          Boga kocham, tak czystą prawdę rzekłem.~- Lis jucha; leci,
17     2, 16|         wy też mówicie!~- Juści, prawdę mówię, nie widziałam sama,
18     2, 16|             wykrzyknęła Jagna.~- Prawdę rzekłem, tak ci to i jest -
19     2, 16|         duszy wierzącej wykładał prawdę i na dobrą drogę wyprowadzał.~
20     2, 17|        to cudeńka, ale prawdziwą prawdę! Jambroży szedł dzwonić
21     2, 17|    złością stara.~- Juści mówcie prawdę.~- Rzekłam! Mateusz się
22     2, 17| przeciech nie prawię, że Mateusz prawdę gadał, a ino, co mówił ludziom,..~-
23     2, 17|      muszę jutro jechać do Woli, prawdę mówię, dzielą się tam gospodarką
24     2, 18|           to zapamiętasz.~- Kiej prawdę mówię... tak wieje, tak
25     2, 18|      nimi, chcecie, to wierzcie, prawdę wam rzekłem...~Nie przyznał
26     2, 19|          i kochanie się skończy! Prawdę ci mówię, przecieżem niezgorszy
27     2, 19|     rzucił pogardliwie.~- Czystą prawdę rzekłeś, ale widzi mi się,
28     2, 22|     Juści, kto wymiarkuje, kiedy prawdę powie, a kiej scygani !~-
29     2, 22|         brała w siebie i za taką prawdę miała, że rosło to w niej
30     2, 24|     Sprawiedliwie mówił... swoją prawdę powiadał... ale ja mojego
31     2, 25|     groźnie podnosząc pięście. - Prawdę powiedam! A kiej do tego
32     3, 26|        nie mogłam.~- Najczystszą prawdę wam rzekła, tak ci jest,
33     3, 26|       spowiedzi przyświarczały i prawdę szczerą mówili. Dopiero
34     3, 27|        tęskliwiej wstawała...~Bo prawdę była rzekła wczoraj Kłębowa
35     3, 28|        nachylając się do niej.~- Prawdę mówicie... juści... - jąkała
36     3, 30|          wycyganiał, ale w końcu prawdę powiedział:~- A to odebrałem
37     3, 31|          Hanuś, rozum swój mam i prawdę rzekłem, jako pan Jacek
38     3, 33|      gołębie porwały z dachów.~- Prawdę mówię. Przymierzałem u niejednej,
39     3, 33|  przebierały na przewiady.~Jakoż prawdę rzekli, pięć bryk stojało
40     3, 33|    własnymi oczyma sprawdzał, że prawdę powiadali.~Ale jak stoją
41     3, 33|           poszedł na przewiady i prawdę wyłożył. ~Było zaś tak:
42     3, 33|        księdzu na spowiedzi, tak prawdę powiem... Z Antkiem jest
43     3, 33|     wierzy, póki nie przymierzy; prawdę wam rzekłem.~- Zawdy taką
44     3, 34|       Jezus, co wy powiadacie!~- Prawdę! W głównym urzędzie powiedzieli
45     3, 34|          opowiadali.~- To świętą prawdę mówili. Jagną się ano opiekują,
46     3, 34|   piękniejszy od młynarzowego.~I prawdę rzekli: przed gankiem stanęła
47     3, 34|     Zmilkli naraz, bo juści taką prawdę rzekł, jakby obuchem zwalił
48     4, 37|        Hanka.~- Powiedam szczerą prawdę, abo to nie młoda, nie urodna,
49     4, 37|          a odrzecze z płaczem:~- Prawdę powiem kiej na spowiedzi;
50     4, 38|        złość.~- Rzeknijcie swoją prawdę, kiej nasza widzi się wam
51     4, 39|     będziem po próżnicy klektać. Prawdę rzekliście. Hanka, że trza
52     4, 39|         chciał! A tera powiem ci prawdę, jeno byś jej nie pożałowała.
53     4, 39|          oczy. Chciałaś, to masz prawdę. A zapamiętaj, co ci jeszczek
54     4, 41|        go kto biczem trzasnął.~- Prawdę pytam! Trutkę to jej zadasz
55     4, 41|         na wszystko, jako świętą prawdę powieda; nie chciała już
56     4, 41|         a sama choćby do studni! Prawdę mówię, tak mi Panie Boże,
57     4, 43|         z Nastusi prześmiewał!~- Prawdę mówię! I kazała pedzieć,
58     4, 44|         wyrzekł niespodzianie:~- Prawdę mówicie, a Rocho naród zbałamucił
59     4, 44|        prawie gniewnie:~- Świętą prawdę powiedział, swojego dobra
60     4, 45|       rzekł całkiem zaczepnie:~- Prawdę powiem, a to z waszej służby
61     4, 45|         te powinowate i znajome. Prawdę mówię, paniczku, przychodzą...
62     4, 47|    posłyszawszy rozmowę rzekł:~- Prawdę wam powiedziała Magda, kowal
63     4, 47|          do mnie z pięściami...o prawdę pyta... o prawdę...~Mateusz
64     4, 47|   pięściami...o prawdę pyta... o prawdę...~Mateusz jaże się zatrząsł
65     4, 47|     minucie Tereska przejrzawszy prawdę do dna odepchnąła go od