Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |       raz trzy razy, aż mu łzy w oczach stanęły.~- Tęga jucha! -
 2     1, 3 |           bo mu jak żywa stała w oczach...~- Dzieucha kiej łania...
 3     1, 4 | ślicznościami, że aże łzy miał w oczach i koniecznie chciało mu
 4     1, 4 |      wyszyty złotem, że aż się w oczach mieniło, to na sznury bursztynów
 5     1, 5 |       były czerwone, że aż się w oczach ćmiło, a drugie zasię całkiem
 6     1, 5 |    aksamity i aż się jej ćmiło w oczach i serce dygotało z rozkoszy.
 7     1, 7 |        się wagował, że to tak na oczach wszystkich nijako, póki
 8     1, 9 |       światła... że jeszcze mę w oczach ćmi... baczę... a dom kiele
 9     1, 11|        łunach wolno, że aż się w oczach mieniło od tych wstążek,
10     1, 12|        przeciech, to nijak mu na oczach wszystkich !~- I półkwaterka
11     2, 13| strapieniach, uśmiechy zgasły, w oczach błyskały tłumione wyrzuty,
12     2, 13|          śmierdzieć i krzywdy na oczach nie mieć cięgiem, bo nie
13     2, 15|       Mateusz robił to prawie na oczach wszystkich i w głos powiadał
14     2, 16|      kolory, od których aż gra w oczach! A Jagna, z zakasanymi po
15     2, 16|        gwiazda i zda się rosła w oczach, leciała, pryskała światłem,
16     2, 17|  kamieniem.~Aż jej łzy stanęły w oczach z tego spostponowania i
17     2, 18|           błyskawicami migotał w oczach a słodkością serce rozpierał;
18     2, 18|    cięgiem stoisz przede mną, na oczach mi wisisz. Jaguś, nic mi
19     2, 19|      oboje, tchu im brakowało, w oczach skry się jarzyły, a w sercach
20     2, 19|        modrych, rozpłomienionych oczach podziw i kochanie! To i
21     2, 20|        bolenia. Mizerniała też w oczach, sypiać nie mogła, jadło
22     2, 20|       stało, mówili!~- Juści, na oczach wszystkich było! - powtórzył
23     2, 20|      którą wtedy uwidział w jego oczach, z innego źródliska bije,
24     2, 21|          ruchało się, kłębiło, w oczach rosło, podnosiło w górę,
25     2, 21|          utajonych boleń, jeno w oczach niebieskich, wypłakanych
26     2, 21|      dziki, nieprzytomny ogień w oczach.~
27     2, 24|      kołysało tłumem, błyskało w oczach piorunami, że niejedna pięść
28     2, 24|      ojcowej twarzy stanęło mu w oczach z taką mocą, że cofnął się
29     2, 24|       groźniej, rósł, zda się, w oczach wszystkich, olbrzymiał,
30     2, 25|        febrze, zadygotał cały, w oczach pociemniało i tak się zakręciło
31     2, 25|          i z takim szaleństwem w oczach, że borowy się zląkł i zaczął
32     3, 26|          stają się na wszystkich oczach!...~Już Agata bojała się
33     3, 27|          urastając we wszystkich oczach na niemały podziw i uważanie.~-
34     3, 27|         ta kłoda zwalona, jeno w oczach zaświeciło mu cosik, jak
35     3, 27|          jakiś, cała była w jego oczach, świecących dziwnie.~- Antka
36     3, 28|         nieprzenikliwość miała w oczach.~- Wam by wyśpiewał, byście
37     3, 29|          wszystkim! no, no!~- Na oczach głupie szyćko robią, to
38     3, 29|       Jakże, to aż mieniło się w oczach, czerwone były, żółte, fiołkowe,
39     3, 30|     świątecznych, że ino grały w oczach wełniaki i gorsety, a i
40     3, 32|          tak cięgiem stały jej w oczach i często palącym sznurem
41     3, 33|    Tereską i żył z nią prawie na oczach wszystkiej wsi, nie bacząc
42     3, 33|     cichy, a w szeroko otwartych oczach lśnił jakiś strach śmiertelny.~
43     3, 34|      wełniakami, że jaże grała w oczach od kolorów, zaś w pośrodku,
44     3, 34|          trzęsło się i mieniło w oczach kiej wrzątek - na burzę
45     3, 35|        to jeno widzą, co mają na oczach jak wół widne.~- Na darmo
46     4, 37|     cięgiem i wszystkie mieli na oczach, a tuż za nią wlekła się
47     4, 37|        biały dzień na wszystkich oczach, a nikt mu nie przeszkodzi.~
48     4, 38|     młody z zielonym daszkiem na oczach, przygrywał na skrzypicy
49     4, 38|         ale jakby utonęła w jego oczach i nic prawie nie pomiarkowała.~
50     4, 38|          ona cięgiem go miała na oczach.~- Widzi się kiej ten świątek! -
51     4, 41|          się nad nim rzucajac po oczach chwiejny i morzący śpikiem
52     4, 41|          nią i brać ją choćby na oczach wszystkich... Ledwie się
53     4, 41|   powiekami, bo jawiła mu się na oczach w całej swojej cudności.~-
54     4, 42|      dziesięciu! - podziw miał w oczach.~- A bo mi to nie potrza?
55     4, 44|      stojąc jakby z rozmysłem na oczach strażników i pisarza.~Podszedł
56     4, 44|             Wstydzą się chlać na oczach!~- Lepiej, bo każden jeno
57     4, 45|         Jasia i topić się w jego oczach na śmierć.~Na organistówkę
58     4, 47|     radosne łzy siwiły się w jej oczach. Poruchiwała cosik wargami,
59     4, 48|     zakręcił i rozciemniało mu w oczach, ledwie się już trzymał
60     4, 48|         jaże litery skakały mu w oczach i mylił się w śpiewaniach,
61     4, 48|         kolana i zatonąwszy mu w oczach wyznawała się cichuśko ze
62     4, 48|          w duszach, i z niebem w oczach, i jakby w niebiańskich
63     4, 48|       niego ni nawet stanąć mu w oczach.~Mateusz mówił cosik do
64     4, 49|        blada była kiej trup, a w oczach szeroko rozwartych gorzało
65     4, 49|   jęczmiona dojrzewały prawie na oczach, a pszenice coraz złociściej