Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |             la niej miejsca nie ma w sieni ani we chliwie. Scierwy,
 2     1, 2 |          było, bo co chwila ginęła w sieni, to pod drzewami.~- Śpią
 3     1, 2 |             z kwikiem cisnęły się do sieni i wsadzały żarłoczne ryje
 4     1, 2 |        odpowiadały jej inne gdzieś z sieni czy z podwórza.~- Piękna
 5     1, 3 |          złości, splunął i wszedł do sieni drugiej, biegnącej na przestrzał
 6     1, 3 |          krzyczał z głębi zadymionej sieni:~- Jacek! buciki panienkom!~-
 7     1, 3 |              nieprzytomny, ganiał po sieni, aż dudniło, powracał, dmuchał
 8     1, 3 |             ogrodzenie weszła, aż do sieni wlazła, a że drzwi do izby
 9     1, 3 |               a naród wysypał się do sieni i przed dom odetchnąć nieco:
10     1, 4 |              mną.~Kuba wszedł ino do sieni i ostał przy progu, bo nijak
11     1, 6 |             ktosik otwierał drzwi do sieni.~Wbiegła Józka zadyszana,
12     1, 6 |           tak przenikliwie aż kury w sieni na grzędach krzekorzyć zaczęły
13     1, 7 |             Antek, bo był wtoczył do sieni beczki, a teraz ustawiał
14     1, 7 |           Naraz pies jął skowyczeć w sieni i tak przeraźliwie zawył,
15     1, 7 |            stało?~Roch rzucił się do sieni tak prędko, że o mało się
16     1, 7 |         zawołał Antek, wyjrzawszy do sieni.~- Pewnie to Witka robota -
17     1, 10|              byli zlecieli, drzwi od sieni zamknął i siadł przed kominem...~
18     1, 10|            było! - zawołał jeszcze z sieni.~Antek i na to nie odrzekł,
19     1, 10|              ją parę razy, wypadł do sieni, szczekał, skomlił... połasił
20     1, 11|               Dominikowa umyła się w sieni i cicho chodziła po izbie,
21     1, 11|             całe opłotki od drogi do sieni wysypali jedliną - pachniało
22     1, 11|             drugi i wnet uciekali do sieni zakurzyć papierosa abo i
23     1, 11|          ściany do ściany, z izby do sieni, z sieni na drogę płynęło,
24     1, 11|           ściany, z izby do sieni, z sieni na drogę płynęło, z drogi
25     1, 12|      zapominali, aż któryś dojrzał w sieni Jankla. Wciągnęli go wnet
26     1, 12|         Jankiel wysunął się cicho do sieni i zniknął w podwórzu, poszedł
27     1, 12|            obiegał dom i darł się do sieni, naród zaś w cichości a
28     2, 13|            do stodół albo i zgoła do sieni, psy wyły po przyzbach jak
29     2, 13|         właśnie drzwi się otwarły od sieni i Stacho wraził głowę wraz
30     2, 13|              wnet się przetoczyli do sieni zabawiać z Weronczynymi
31     2, 13|       rozpaczliwie.~- Czego? - Już z sieni nawrócił.~- A to nawet tego
32     2, 14|            jakże, tamta wystawiła do sieni cebratkę z pomyjami dla
33     2, 14|             jedna! - wrzasnął głos z sieni wywartej. - Wezmę kija,
34     2, 16|          spoglądali, wywiedli się do sieni, coś tam poszeptali i wrócili
35     2, 16|          któren miał swoje miejsce w sieni, to często gęsto kuł dziobem
36     2, 16|           naręczami i układał drwa w sieni.~- Ale, a to bym zapomniał!
37     2, 17|              drugą stronę, ale już z sieni nawracała z powrotem. Była
38     2, 18|        dosłyszał otwieranie drzwi od sieni, jakoż w tej chwili wpadł
39     2, 19|              leciał przez wywarte do sieni drzwi w ośnieżoną, mroźną,
40     2, 22|      zwierząt zaczęły się rozlegać w sieni, to kogut piał, owce beczały;
41     2, 22|          ukradkiem, dopadł jeszcze w sieni u proga, ujął mocno za rękę
42     2, 24|       radosnym, aż Józka wyjrzała do sieni stając w zdumieniu, nie
43     3, 27|              drzwi, bo rozległ się w sieni głos Hanki, klucz na miejscu
44     3, 27|      powtarzał uporczywie.~- Choć do sieni ustąpcie, nie sprzeciwiajcie
45     3, 28|              oczu.~Hanka zajrzała do sieni, nie było go; zajrzała na
46     3, 29|                Bóg jakoś ustrzegł, w sieni było wszystko, a ona w całości
47     3, 29|          głowę leci... ledwiem co do sieni zdążyła i chałupa się za
48     3, 29| naprzekładała, nie chciał i nie.~- W sieni se legowisko wyszykuję...
49     3, 29|            go nie dają! - warknęła w sieni.~- Palcie i wy choćby całą
50     3, 31|           zaś przez wywarte drzwi do sieni cisnęły się pogięte gęsie
51     3, 31|          wypuścił. ~Że zaś dzieci do sieni się naszło i coraz to głowiny
52     3, 32|    wysmarowane naciągnął, umył się w sieni i, poczesując kudły w otwartym
53     3, 32|           izb drzwi stały wywarte do sieni i w obu już się paliły światła,
54     3, 33|             wzięła. Przeniesła je do sieni, a pozawierawszy drzwi,
55     3, 33|      zapytała żona wychylając się ze sieni.~- Juści... żeby tak raz
56     4, 37|              był właśnie wchodził do sieni.~- Coś harny dzisiaj! Dziadak
57     4, 38|               uśmiechnął i wszedł do sieni.~W karczmie już była ciasnota
58     4, 42|            nalazła se jakąś sprawę w sieni, a Jagustynka rzekła na
59     4, 43|         wyrwał się z rąk, skoczył do sieni w całe stado kur, że rozpierzchły
60     4, 43|             przez Łapę drzemiącego w sieni rymnął do sadu, pies pognał,
61     4, 45|             i tak cielaka musiały ze sieni wyprowadzić. Ale mi przyobiecały,
62     4, 45|             zajrzą, wróble wpadną do sieni, słońce ździebko poświeci
63     4, 46|              śpiesznie cofnął się do sieni.~- To w tej izbie mieszkał? -
64     4, 49|          Jagusią, przywarła drzwi do sieni i rzekła:~- A wiesz, co