Tom, Rozdzial

 501     2, 14|            będzie zabierać, ale, błoto już jej przeszkadza, wielka
 502     2, 14|               przestraszony.~- Wieczór już pod lasem, mróz bierze,
 503     2, 14|          galanto oklepany.~Ale mroczeć już poczynało, gdy skończyła,
 504     2, 14|         szklane, odsłonięte w dalach i już kajś niekajś w wysokościach
 505     2, 14|             Pan Jezus dał na świat, to już tutaj do śmierci ostanę.
 506     2, 14|                zwiesny przetrzymać, to już łacniej będzie, lekciej.
 507     2, 14|           wierciło, niebo iskrzyło się już gwiazdami, a od borów pociągał
 508     2, 14|              Borynowa! Moiściewy, a to już od jesieni wiadomo było...
 509     2, 14|       papierowymi paskami, zaś w głębi już niedojrzanej brzęczał monotonnie
 510     2, 14|         Laudamus pueri.:.~- Na Gody to już? - spytała, że to nieobyczajnie
 511     2, 14|          posługuje na plebani , ksiądz już wie...~Muzyka umilkła i
 512     2, 14|                pomagać drugiemu. Wełna już gręplowana, a będzie jej
 513     2, 14|           opłotki.~Po Magdzie nie było już śladu, tyla ino, że jakieś
 514     2, 14|          przyspieszyła kroku, bo późno już było, zasiedziała się nieco
 515     2, 14|                  Dziwujesz się, jakbym już stergła i po śmierci straszyła!~-
 516     2, 14|               młynie, a pilno mają, że już i wieczorami robią.~Szły
 517     2, 14|               ludzi oszukują.~- Tną to już poręby?~- W lesie to siedzicie
 518     2, 14|           farbują na swoje.~- Mógł się już wziąć do roboty, zaraz by
 519     2, 14|                nie widziała nic i szła już w tej ciemnicy nagłej a
 520     2, 14|              całym domu, bo u Weroniki już spali, a stary też wkrótce
 521     2, 14|           mrozy dopiero co wzięły i tu już wilki wychodzą...~- Widziałem
 522     2, 14|              niech zobaczy!~Nie mówili już o tym, zbyt to leżało wszystkim
 523     2, 14|      przewałęsał.~Położyli się, dzieci już spały, ułożone w nogach
 524     2, 14|        tłumaczyła się zestraszona.~Nic już nie odrzekł, a i ona milczała;
 525     2, 14|                biły skrzydłami i piały już z północka, a szum cichy
 526     2, 14|          przywarła sercem całym - Nie, już w niej nie było podejrzeń
 527     2, 15|                   Rozdział 3~Na dobrym już dniu, po śniadaniu, młynarz
 528     2, 15|             Może w jakiś pacierz Antek już stanął do roboty naprzeciw
 529     2, 15|             odpoczął jak się patrzy, a już Mateusz, wracając od młynarza
 530     2, 15|             robota poganiała.~O dobrym już zmroku Antek powlókł się
 531     2, 15|              ciągłych doskwierań.~Inni już na to nie baczyli, a on
 532     2, 15|            tkwiła Jagusia. Obaj oni, a już z dawna, jeszcze od wiosny,
 533     2, 15|              po jakimś tygodniu to się już nie witali, a przechodzili
 534     2, 15|                po kobiecie! Z dawna mi już obmierzło to babie nasienie,
 535     2, 15|            siwymi oczami w dale, stary już był, zeschły na wiór, żylasty,
 536     2, 15|                 bo jakoś i kobiety się już pokazały z dwojakami, a
 537     2, 15|              jego izdebki, nie uciekał już od ludzi ni stronił od nich,
 538     2, 15|          dokładali torfu do czerwonego już piecyka, kurzyli papierosy,
 539     2, 15|                  A cóż by! - oprzędłam już worek wełny i odniesłam
 540     2, 15|             powiedziała po chwili, ale już nieśmiało.~- Cóżeś dała?~-
 541     2, 15|                Nie, myślałem nawet, że już dawno pomarł!~- Żywie, bo
 542     2, 15|               Antek i podniósł się, bo już Mateusz wrzeszczał za ścianą:~-
 543     2, 15|                 wrzasnął Antek, gotowy już na wszystko.~Ale Mateusz
 544     2, 15|              jak ten zbój spoglądał, a już cały dzień słowa nie przemówił
 545     2, 15|              popuszczał z uwięzi - ale już mu coraz częściej mdlała
 546     2, 15|         cięgiem przesiaduje u starego, już nawet mówiłem ojcu o zgodzie
 547     2, 15|         gorszego nie przyszło.~Tak się już dziwnie składało, bo nawet
 548     2, 15|            izdebce, przeszedł i biorąc już za klamkę przystanął nagle,
 549     2, 15|               mógł zmiarkować co bądź, już Antek skoczył jak ten wilk
 550     2, 16|         Wigilię przed godnymi świętami już od samego świtania wrzał
 551     2, 16|               rozeznał skąd i gdzie, a już przebrzmiał i zgoła przepadło
 552     2, 16|            zwijała się żywo, bo ciasto już kipiało i trza było wyrabiać
 553     2, 16|           miodem, któren wygrzewał się już pod pierzyną i czekał na
 554     2, 16|              chałupy przyjął, siedział już od rana w kościele i tam
 555     2, 16|               księży parobek.~Południe już dochodziło, gdy Jagna skończyła
 556     2, 16|        krzyknął:~- Kolędę niesą!~Jakoż już od rana starszy organiściak,
 557     2, 16|             bratem.~Dojrzała ich Jagna już przed gankiem, że czasu
 558     2, 16|            matka.~- Nie bardzo, ale to już niedługo, bo tylko do wiosny!~-
 559     2, 16|               przed kim i poradzić, że już o niczym nie myślał i o
 560     2, 16|              świadkach, choćby... a to już ani dziś, ani jutro, ani
 561     2, 16|                matką znamy się na tym, już ja ci mówię, że tak jest.
 562     2, 16|           Jakoż i prawda była, wieczór już stał u proga, słońce padało
 563     2, 16|                olbrzymiała, niosła się już niby kula ognista, błękitne
 564     2, 16|               upewnić, że nie wrócicie już po nic...~I z wielką dobrością
 565     2, 16|              naród, a gdyby nie to, to już by zły całkiem zapanował
 566     2, 16|         Postrofował ja surowo, ale się już nie przeciwiła, pomilkli
 567     2, 16|                     mówił ostrzej, ale już czapkę cisnął na skrzynię.~-
 568     2, 16|             wymiarkować. I nie myśleli już nad tym dłużej, bo przyszli
 569     2, 16|        Dominikowa, zaraz szli do niej, już tam krzyczy i wydziera się,
 570     2, 16|      wszystkimi, ale kiedy mówicie, że już krzyczy, to polecę zajrzeć.
 571     2, 16|               drugimi i taką:~- "Dawno już temu będzie, bo tyle roków,
 572     2, 16|             mówił i w dyrdy pobiegł...~Już się szczęśliwie wydostał
 573     2, 16|             wydostał z wysokiego lasu, już ino tą karłowatą sośniną
 574     2, 16|              jałowcami się przebierał, już nawet widział pola zielone,
 575     2, 16|             pola zielone, rozkołysane, już mu plusk szedł od rzeki,
 576     2, 16|             rzeki, skowronki śpiewały, już ludzi zoczył przy pługach,
 577     2, 16|                nogami, odnieśli noże i już, już mieli go żgnąć... a
 578     2, 16|           nogami, odnieśli noże i już, już mieli go żgnąć... a wtem
 579     2, 16|              cudzie przestrogę i razem już poszli za tymi głosami anielskimi
 580     2, 16|               znowu Witek zapytał, ale już z płaczem prawie...~- Łaciata!
 581     2, 16|       zwołujący do kościoła.~Naród też już wychodził z chałup, gdzieniegdzie
 582     2, 16|              stare, chore albo kaleki.~Już z daleka widniały rozgorzałe
 583     2, 16|            ołtarz.~Za nimi zaś, prawie już na ostatku, jak jakie dziedzice,
 584     2, 16|                którzy byli ostatni, to już na mrozie pod drzwiami pacierz
 585     2, 16|            przed majestatem Pańskim.~I już cicho było, nikt nie śpiewał,
 586     2, 16|         dopiero przed drugą mszą, kiej już naród skruszał nieco modleniem
 587     2, 16|           serdecznej wichury głosów.~I już, tak się zwarli duszami,
 588     2, 16|               nóżeczki Dzieciątka.~Gdy już i drugą mszę wysłuchali,
 589     2, 16|               przy ławkach, nie chciał już zabierać dawnego miejsca
 590     2, 16|                Usunął się pod świerk i już z niej oka nie spuścił,
 591     2, 16|            wiązały ze sobą, że jednako już czuli, jednako im serca
 592     2, 16|               uniosła się nieco, jakby już iść chciała tam... gdzie
 593     2, 16|               po kościele... Ale Antka już nie było, odsunął się nieznacznie
 594     2, 17|               i ledwie w pacierz potem już cały dom chrapał, aż się
 595     2, 17|              grzechu sposobił.~O dużym już dniu podniesła się z pościeli,
 596     2, 17|            było wiele do roboty, Józka już obrządziła wszystko, a do
 597     2, 17|               wełniakiem, aż nie mogąc już wytrzymać, a upatrzywszy
 598     2, 17|           Jagustynka, ale dzisiaj była już po dawnemu dufna w siebie,
 599     2, 17|        przycichły.~- Wiecie o Magdzie! Już żywie, domacali się w niej
 600     2, 17|                że jeszcze z pacierz, a już by pięty pokazała światu;
 601     2, 17|           zdychał pode płotem.~- Takie już jest i będzie urządzenie
 602     2, 17|             jak Pan Bóg przykazał!~Ale już na to Boryna się nie odezwał,
 603     2, 17|            usilniej myślała o Antku, i już się nie broniła przed wspominkami,
 604     2, 17|            zapomnienie wszystkiego, że już nie baczyła, gdzie jest,
 605     2, 17|               pieśnie dziękczynne - że już i nie wypowiedzieć!~Ocknęła,
 606     2, 17|         wróciwszy do domu.~Wieczór też już był zapadł, wieczór cichy,
 607     2, 17|                pójdę z tobą.~- E... to już jutro może... powiadacie,
 608     2, 17|              zapraszała do jadła, choć już łyżki pokładli, buchała
 609     2, 17|           leciała na drugą stronę, ale już z sieni nawracała z powrotem.
 610     2, 17|                 nie mogła... a on może już tam stoi... czeka... wypatruje...
 611     2, 17|              idź, nie wyjdę, grzech... Już się za zapaską oglądała,
 612     2, 17|               się za zapaską oglądała, już szła ku drzwiom... szła...
 613     2, 17|                 czerstwi jeszcze; choć już starością i pracą przygięci
 614     2, 17|          Trzech Królach ! ~- Przeciech już na tartaku rzną jakieś drzewo.~-
 615     2, 17|                będzie.~- Juści, drzewo już wycechowali, las rozmierzyli
 616     2, 17|            urząd zjedzie i zabroni, to już i pniaków nie ostanie po
 617     2, 17|              nie pilno mi, nie!...~Dom już cały legł spać, a Maciej
 618     2, 17|                Wyjdzie! Hej! Rwała się już jej dusza do wylotu, śmiały
 619     2, 17|               przyzwolił.~W parę chwil już była gotowa i ruszyli zaraz
 620     2, 18|                 Widzi mi się, że śnieg już nie sypie - powiedział łagodniej.~-
 621     2, 18|           krzyknął z progu:~- Dziedzic już przejechał!~- Dawno? Przywieraj
 622     2, 18|              któryś z sąsiadów, bo się już było rozniesło w sąsiedztwie,
 623     2, 18|            przed się zapatrzony. Stary już był, przygarbiony nieco,
 624     2, 18|              mątwa i kurniawa, bo górą już było przycichło, że domy
 625     2, 18|              po drogach, gdzieniegdzie już i sanie z trudem torowały
 626     2, 18|             zdziebko przejmował, że to już mroczało i cały smętarz
 627     2, 18|           właśnie dopędził, że wracali już razem i wolno do chałupy.~
 628     2, 18|               się kręcili dokoła, choć już mroczało, a przy tym chłopak
 629     2, 18|           poszedł?...~Nie, nie czekała już jego odpowiedzi, porwała
 630     2, 18|            przędzenia, nie odpowiadała już na mamroty Józczyne, bo
 631     2, 18|               poszła do obory.~Wieczór już był zapadł, wiatr ustał,
 632     2, 18|              przychodzisz, cięgiem, że już rady nijakiej dać sobie
 633     2, 18|         wreszcie, aby doń skoczyć, ale już cieniem mignął na progu
 634     2, 18|              uwidziałem...~- Bom wtedy już musiała być pod szopą, drwa
 635     2, 18|                   Cóż to, pono Mateusz już zdrowy, chodzi?...~- Hale,
 636     2, 18|               się nie podnosi, tyla że już krwią nie oddaje. Jambroży
 637     2, 18|               śpiewania.~Nie pytał się już więcej, ale podejrzeń się
 638     2, 18|                  powiedział i zamilkł.~Już nie śmiała pytać, bo ciepał
 639     2, 18|              śniegi, mrozy, niejednemu już ziemniaki prze-~marzły,
 640     2, 18|             strach pomyśleć! A i teraz już bieda taka, że niejeden
 641     2, 18|         nanosicie, tak jest i z biedą! już takie urządzenie boskie
 642     2, 18|              krów i do, koni, bo późno już było.~Jagna słała łóżka
 643     2, 19|               przyśpiewy w kościele, a już naród z wolna ciągnął do
 644     2, 19|             Stacho Płoszka, mający się już od kopania ku Ulisi sołtysównie,
 645     2, 19|             potrza ludzi do poręby, to już zgodził i zadatki podawał:
 646     2, 19|            Lipiec ani jeden. Prawda to już była jasna i pewna, bo i
 647     2, 19|              grosz zapaśny, niejednemu już i ziemniaki się kończyły,
 648     2, 19|                była w chałupie, a głód już zębce szczerzył za węgłem,
 649     2, 19|                A tymczasem wieczór się już był uczynił, ostatnie zorze
 650     2, 19|          żelazem i dech zapierało, ale już wieś cichła całkiem.~Jeno
 651     2, 19|           chłopów nagnać do domów, ale już ostawały. Juści, że za ojcami
 652     2, 19|               A w karczmie kłębiła się już niezgorsza gęstwa.~Tęgi
 653     2, 19|            pilnie jednak bacząc, gdzie już pobrzękują flachy a kieliszek
 654     2, 19|           coraz gęściej się robiło, że już drzwi się prawie nie zamykały,
 655     2, 19|                 pobiłeś tak, jucho, że już mi księdza wołali, ale gniewu
 656     2, 19|                 to mię rozebrało, żem. już i nie baczył, co robię.~-
 657     2, 19|                poniechaj złości, ja ci już nie pamiętam, choć mnie
 658     2, 19|            kolejkę i znowu przepili, i już tak siedzieli wpodle siebie,
 659     2, 19|              na twoją krzywdę, tego to już wyrozumieć nie mogę...~-
 660     2, 19|                 ale mogli drudzy.~- Bo już mi ścierpieć trudno, tak
 661     2, 19|              drugi a pogadywali, Antek już był zdziebko napity, a że
 662     2, 19|           sobie.~W karczmie zaś zabawa już szła rzetelna, muzyka rznęła
 663     2, 19|              tany szły za tanami, pito już we wszystkich kątach, gdzieniegdzie
 664     2, 19|       wszystkich kątach, gdzieniegdzie już przychodziło do sporów,
 665     2, 19|                na jednym miejscu, pili już z drugiej flachy, a Wojtek
 666     2, 19|         drugiej flachy, a Wojtek Kobus już wprost wykrzykiwał ku rzepeckim
 667     2, 19|               koło ich otaczało, że to już gorzałka ponosiła, ale oni
 668     2, 19|         pokraki, tatulu, pozwólcie, to już se Jambroża wybierę !...~
 669     2, 19|            podniósł, tupot, krzyki, że już żadnego głosu z osobna nie
 670     2, 19|                jeszcze nie wiadomo, to już urzędniki rozsądzą.~- Kiedy
 671     2, 19|                pachy ze starszym, obaj już byli napici niezgorzej,
 672     2, 19|              za Jagną.~Późno przyszli, już po kolacji, bo stary długo
 673     2, 19|                pójdzie.~Nie prosiła go już więcej, zawzięła się tak,
 674     2, 19|           rozglądał w tłoku.~Antek zaś już nie spuszczał oczów z Jagusi,
 675     2, 19|             się dzisiaj, że choć naród już był napity, a spoglądali
 676     2, 19|               parę tak siarczyście, że już nic nie pamiętał i na nic
 677     2, 19|             głos dogadują.~Ale Antkowi już było wszystko jedno dzisiaj,
 678     2, 19|                lube modre oczy, to się już był całkiem zapamiętał!
 679     2, 19|                 młodością, uciechą, że już nic nie widziała, ino te
 680     2, 19|                 upadnie! Gdzie zaś, on już stał, już znowu ponosił,
 681     2, 19|                Gdzie zaś, on już stał, już znowu ponosił, już krzykał,
 682     2, 19|               stał, już znowu ponosił, już krzykał, czasem jaką piosneczkę
 683     2, 19|                Juści, że przez to baby już głośno wydziwiały z takiej
 684     2, 19|                Jambroży bowiem, pijany już całkiem, prawił im takie
 685     2, 19|        zabawiano niezgorzej, naród się już całkiem rozochocił i rozgrzał,
 686     2, 19|              zza swojego stołu, bo się już byli pokumali przy gorzałce
 687     2, 19|             dzisiaj zapamiętał, na nic już nie patrzył, z niczym się
 688     2, 19|              ręce brał, ale ledwie się już wstrzymywał od całowania!
 689     2, 19|               to dosyć długo, bo Antek już gorzałkę stawiał całej kompanii.
 690     2, 19|           wolno ku domowi.~Nie skoczył już za nim, stał roztrzęsiony,
 691     2, 19|               oczami dookoła, nie było już nikogo, księżyc świecił
 692     2, 19|                do domów, że to i późno już było, karczma opustoszała
 693     2, 19|                   Chodź do domu, późno już - prosiła powstrzymując
 694     2, 19|                tuliła świat cały, wieś już spała, ani jedno okno nie
 695     2, 20|           izbie nie dosłyszeli, bo się już srodze frasowała, że ani
 696     2, 20|           odwrócił się do ściany i ani już słowem się ozwał na jej
 697     2, 20|              blisko całą niedzielę, że już w chałupie wytrzymać było
 698     2, 20|             oczy na sobie, cięgiem, że już wytrzymać nie mogła. Ciężyło
 699     2, 20|           śmiała się zaś pytać nikogo. Już się jej tak mierziło w chałupie,
 700     2, 20|             myśląc, że skoro wstał, to już wszystko przeminęło i powróci
 701     2, 20|          nieustępliwość, nie ponawiała już tej sprawy dufając, iż to
 702     2, 20|            smutno i tak źle, że ledwie już ścierpiała, na ludzi patrzeć
 703     2, 20|              spytała dość ciekawie, bo już jej obmierzł ten stan.~-
 704     2, 20|            Same moje są tam szmaty, to już sama se przypilnuję! - powiedziała
 705     2, 20|              się odświętnie, bo ksiądz już był w niedalekim sąsiedztwie,
 706     2, 20|           lubił bowiem sporów.~- Muszę już iść. To wam jeszcze powiem,
 707     2, 20|             zmierzchu zaś, kiej ksiądz już ze wsi powrócił, ukrył boćka
 708     2, 20|        powracało do dawnego stanu, ale już nie powróciła do chałupy
 709     2, 20|       wydzierała się do Antka.~Tak się już umiała zmyślnie urządzać,
 710     2, 20|              się prędzej, a nie będzie już powodów do kłótni i odgrażań...~-
 711     2, 20|       zobaczycie!~I od tej chwili mało już kiedy zaznał spokoju. O
 712     2, 20|               też iść nie pozwalał, że już desperacja brała Jagusię,
 713     2, 20|                Jednego wieczora, jakoś już pod koniec lutego, zeszło
 714     2, 20|           wydali dobrodziejowi, nic ci już nie zrobi! - mruknął Witek.~-
 715     2, 20|              się jeno ciepło zrobi, to już umyśliłem taki sposób na
 716     2, 20|                gdy wszedł wójt, bo się już był ze starym pogodził,
 717     2, 20|               podała.~Wójt go namawiał już nie po raz pierwszy, by
 718     2, 20|                nie poradzi, na ostatku już na przynętę powiedział:~-
 719     2, 20|          choćby od jutra zaczynać! Tną już na bliższych porębach, drogi
 720     2, 20|                nas, a dobrze wypadnie, już ja wójt to wama mówię...~
 721     2, 20|               poredzimy jeszcze, muszę już bieżyć, bo mi kowal sanie
 722     2, 20|               i poszła do chałupy.~Nic już o tym w domu nie zaczynał,
 723     2, 21|                             Rozdział 9~Już od wczesnego rana miało
 724     2, 21|               skwierczą z zimna, warzy już nie było przy czym zrobić,
 725     2, 21|             komornicami. Prawda, na to już zeszło, że w parze z Filipką,
 726     2, 21|                podleśnych wyżniach, że już nie mogła wytrzymać z zimna;
 727     2, 21|                widne w kurzawie, a bór już był niedaleko, gdy tumany
 728     2, 21|          gorszym się nie skończy!~- To już takie Paczesiowe nasienie,
 729     2, 21|              strasznym krzykiem, a bił już jak ten mocarz oślepły gniewem
 730     2, 21|                grobowa, żaden głos się już tam nie przedzierał, nawet
 731     2, 21|              którędy pójść, bo całkiem już nie wiada było, w jaką stronę
 732     2, 21|            mogła spaść leda chwila, bo już szarzało nieco na polach
 733     2, 21|          nierozpoznaną, jak ta noc, co już szła przyczajona wskroś
 734     2, 21|       zmagające się z wichurą. - Dosyć już tego, a to i kamień już
 735     2, 21|                już tego, a to i kamień już by się rozpękł, gdyby go
 736     2, 21|              kreminale, to zgniję, ale już by sprawiedliwości na świecie
 737     2, 21|             rozkrzyczane. Wicher jakby już tracił na mocy, przycichał
 738     2, 21|              za nim z politowaniem, bo już ruchać się nie mogła, przyginała
 739     2, 21|              zatrzepie skrzydłem, a że już mocy nijakiej nie ma, to
 740     2, 21|             kieby biczem popędzała, że już nie czuła zmęczenia ni zimna.~
 741     2, 21|         chorzał bez parę niedziel, ale już tak całkiem wydobrzał, że
 742     2, 21|            Dojeżdżali do wsi, mrok się już był zrobił gęsty i wichura
 743     2, 21|         skręcał przed karczmę, a Hanka już nie czekając na ojca, któren
 744     2, 21|             nim zaczął opowiadać, jako już był całkiem ustał, a może
 745     2, 21|               to wtedy radę, co?~Antka już nie wliczała, nie brała
 746     2, 21|                oczy się roziskrzały... już się nawet czuła tam, u Borynów,
 747     2, 21|                światem, nie wahała się już ni bała niczego!~Wyjrzała
 748     2, 22|          samego dnia, po obrządkach, a już o dobrym wieczorze zaczęli
 749     2, 22|              drugie jeszcze insze, ale już tak wybrane, o których nie
 750     2, 22|          jesienią owarzone, bo starsze już były a prawie jednolatki.~
 751     2, 22|                z okładem, w ziemię też już zapadał, przygarbił się
 752     2, 22|      młodziaków, wyrosłych jak sosny i już prawie pod wąsem, skręcali
 753     2, 22|        mamrocząc cosik z cicha.~- Byli już z niedźwiedziem? - zagadnął
 754     2, 22|                 Ino ich patrzeć, bo są już u organistów.~- Które to
 755     2, 22|                Filipki chłopaki!~- Idą już, idą! - zaczęły wołać dziewczyny,
 756     2, 22|          Kobusowa.~- Powiadacie, jakby już Jasiek całkiem był głupi!-
 757     2, 22|              złości gasił, a potem, by już być za jedno z chłopami,
 758     2, 22|                 gdzie wiódł słowami, a już najbardziej chwyciła ją
 759     2, 22|              sobą cicho zrazu, a potem już dla wszystkich w głos opowiadać,
 760     2, 22|                wilki tuż za nim, że mu już niejeden dobrze boków pazurami
 761     2, 22|             trudził i na darmo! Chciał już wrócić do borów, borów nie
 762     2, 22|                Powlókł się do nich, bo już wolał nawet pracować ciężko
 763     2, 22|         dziećmi.~Nawrócił do borów, bo już nie wiedział, co począć,
 764     2, 22|           bronił się nawet, zarówno mu już była i śmierć, ale one go
 765     2, 22|                cud, iż powrócił i stał już w pługu, ale rychło żałośliwość
 766     2, 22|                rolim przykupiła, to ci już z serca odpuszczam.~I zaraz
 767     2, 22|         utajonym dygotał.~- ,,Dawno to już się działo, dawno, przed
 768     2, 22|              tak nie było, myśleli, że już był zabit albo go Turek
 769     2, 22|               imieniowi a krzyczał, że już chyba złemu się cały odda,
 770     2, 22|                przed nim.~Jastrząb się już nie pomiarkował w tej złości,
 771     2, 22|          serdecznego palca podpisał.~I już od tego dnia zaczęło mu
 772     2, 22|            poczciwości się wyzbył, że, już za nic miał świat cały.~
 773     2, 22|              porachunku. Panu Jezusowi już zbrakło cierpliwości i pobłażania
 774     2, 22|           gniewu!~A i diabli nie stali już o niego: ich był, to aby
 775     2, 22|         widłami do środka, bo Jastrząb już był na skonaniu...~Kobieta
 776     2, 22|              znacząc progi a okna, ale już ustawała z wielkiej turbacji,
 777     2, 22|           diabli zabrać muszą, nic tam już po mnie... - i pojechał
 778     2, 22|       Przyjechali jeszcze na czas, ale już śmierć siedziała na progu,
 779     2, 22|           kapliczce !~Patrzy, a tu Ona już w płaszczu i koronie, otoczona
 780     2, 22|          kamień się wnet obrócił i tak już ostał, nocami jeno płacze,
 781     2, 22|             trzyma, zmiłowania czeka i już od wiek wieków tak klęczy.~
 782     2, 22|       powiedział, jako Boryna powrócił już ze sądów i pije teraz w
 783     2, 23|                              Nie wiało już na polach, jeno czasami
 784     2, 23|             bielmami oczy nie widziały już nic, nawet samych siebie.~
 785     2, 23|           głodem trwania... ~Nie mogli już mówić, tylko nieprzytomne
 786     2, 23|                                        Już me rozum odchodzi!...~-
 787     2, 23|                piania kogutów.~- Późno już... - szepnęła trwożnie.~-
 788     2, 23|                   Bojam się... chodźmy już... ziąb mnie przejmuje... -
 789     2, 23|      zmartwiałą i pustą.~Nie wiedzieli już nic, szli przywarci do się
 790     2, 23|           wzdłuż wsi za stodołami, ale już po Borynowej stronie.~Naraz
 791     2, 23|              Trza bieżyć do dom, późno już - szepnęła unosząc się nieco.~-
 792     2, 23|          zaskrzypiał na dróżce: dobrze już słychać było ciche, ostrożne,
 793     2, 23|              wtedy stary do brogu, ale już i Jagny nie było, jeno mu
 794     2, 23|                brzasku, bo ogień objął już cały bróg i z szumem miotając
 795     2, 24|            pomroki nocnej przetarli, a już każdemu było pilno na pogorzelisko,
 796     2, 24|                tak przemglony, że choć już pora była na dużą jasność,
 797     2, 24|             nadciągało narodu, że kupy już stały w opłotkach, pełno
 798     2, 24|               pełno było w podwórzu, a już zgoła ciżbą się gęstwili
 799     2, 24|       wrzasnęła urągliwie Kozłowa, boć już dobrze wiedziano, co się
 800     2, 24|           zgubić na drodze.~- Dzieuchy już szukały, ktosik je uprzedził.~-
 801     2, 24|             razem się wynieśli.~- Pono już dawno stróżował za nimi.~-
 802     2, 24|            objaśniała Płoszkowa.~- Ale już na weselu przepowiadałam,
 803     2, 24|               mogła pogorzeć! ~- A tom już spała w najlepsze, a tu
 804     2, 24|         zarzewiem szyby obwalił, to mi już ze strachu całkiem moc odjęło...
 805     2, 24|         odgrażał podpaleniem, że stary już z dawna wiedział o tym i
 806     2, 24|              na niego; aż i naród dość już wzburzony zmącił się do
 807     2, 24|              powieść, a insi, gorętsi, już się oglądali za kijami i
 808     2, 24|       Przeszedł rychło, że widział się już jakoby za obmarzniętą szybą
 809     2, 24|          przemarzła wczoraj w boru, że już od świtania ledwie zipie,
 810     2, 24|             tak przygnietło, że pewnie już nic z chłopa nie będzie... -
 811     2, 24|                zziajany i powiedał, że już po Antka poszli, drudzy
 812     2, 24|               strażników narządzają.~A już pod sam wieczór przejechała
 813     2, 24|                były półświątkiem, więc już od samego rana niemały ruch
 814     2, 24|      ziemniakami ze solą.~U bogaczy to już od samego południa smażono
 815     2, 24|             nie uderzył na znak, że to już północ i zapustom koniec;
 816     2, 24|           między Jagną a Boryną. ~Wieś już dawno spała, cichość objęła
 817     2, 24|               kiej wdowa, to juści, że już sama muszę się poturbować
 818     2, 24|              to wyszła. Nie bojała się już teraz krzyków jego ni złości,
 819     2, 24|       modlitewne milczenie, msza cicha już się odprawiała przed wielkim
 820     2, 24|             wzmożoną na siłach i dufna już całkiem w pomoc Bożą.~Z
 821     2, 24|              tajonych, nie darowała mu już nic, nie przepomniała ani
 822     2, 24|            zamysły pomsty i nie widząc już nic poza tym, iż go nawet
 823     2, 24|           barzej, jeszcze więcej pił i już się całej wsi odgrażał.~
 824     2, 24|            Jagnę pogodzili ze starym i już się do niego przeniesła.~
 825     2, 24|                iść choćby do chałupy - już był na ganku i nawet za
 826     2, 24|                się nieco, bo nieszpory już się zaczęły, kościół był
 827     2, 24|                nań ukradkiem.~Śpiewali już Gorzkie Żale, boć to była
 828     2, 24|                wyższy był nad drugie i już z dala widny, a tak świdrował,
 829     2, 24|               ciągnęło dość długo, ale już był do cna przytomny. Odszedł
 830     2, 24|               się cisnęły do oczów, że już chciał wyjść nie czekając
 831     2, 24|        skupionej i zasłuchanej gęstwie już się zrywały płacze, już
 832     2, 24|                już się zrywały płacze, już gdzieniegdzie żalne westchnienie
 833     2, 24|     zapowietrzonego, a ksiądz krzyczał już całym głosem i wyklinał
 834     2, 24|                niewypowiedzianej ~- Że już i gorzej być nie może! -
 835     2, 24|           powrotem do wsi.~Kościół był już zamknięty, w chałupach się
 836     2, 24|            ściskają i wiążą w pęta, że już ruchać się nie mógł ni krzyczeć,
 837     2, 25|             ciągiem nieprzerwanym szły już te rozkisłe dnie marcowe,
 838     2, 25|               i kości poczuły ciepło - już nowe mroki się roztrzęsały
 839     2, 25|                ze wszystkich stron, że już nie można było sobie dać
 840     2, 25|         odmarzała i puszczały lody, to już miejscami, po stronie przypołudniowej,
 841     2, 25|            ciemnicami przejęte, że się już nieraz widziało, jakoby
 842     2, 25|               i do cna zbiedzone, a co już pola, sady, drogi i niebo,
 843     2, 25|         cierpiały od tych wycinków, że już miejscami na niższych polach
 844     2, 25|              dobierał.~Nie w jednej bo już chałupie jeno raz w dzień
 845     2, 25|           oniemiałe, czarne, martwe, a już jakby dychające ciepłem
 846     2, 25|         powiedali sobie, że ktosik ano już słyszał skowronka, że i
 847     2, 25|              rozpowiadał, jako i boćki już spadły na łęgach za młynem.
 848     2, 25|          ciepło zwodne czyniło, że się już ludziom widziało, jako zwiesna
 849     2, 25|               coś niecoś wyrozumiał, a już nowy zmrok, już noc, już
 850     2, 25|          wyrozumiał, a już nowy zmrok, już noc, już nowe świtanie i
 851     2, 25|               już nowy zmrok, już noc, już nowe świtanie i dzień nowy,
 852     2, 25|       tęskności niezmożonej, nikto się już dzisiaj nie kłócił i nie
 853     2, 25|         przysięgał, że nic nie wie, to już i gdzieniegdzie krzyki powstawały
 854     2, 25|                 którędy pojechali, ale już i mrok dobry zapadł, a oni
 855     2, 25|             własne oczy sprawdziła, że już z dobre pół włóki chłopskiego
 856     2, 25|                ustępliwy, ale teraz to już się zgoła na kamień przemienił.
 857     2, 25|              nie żoną ślubną, że nawet już nie baczył, co ona wyrabia,
 858     2, 25|                do starego, a dzieci to już prawie nie wychodziły z
 859     2, 25|      wszystkich w domu był twardy, ale już szczególniej dla Jagusi,
 860     2, 25|             chowana była pieściwiej, i już w sobie była zgoła delikatniejsza
 861     2, 25|               w niej i pomarło, że się już nie wyrywała do niego całą
 862     2, 25|               dżdżów i słońca, jeno że już ni razu dusza jej nie padała
 863     2, 25|               razu nie zapamiętała się już do cna, nie; myślała wtedy
 864     2, 25|                 pod Płoszkową stodołę.~Już tam Antek był.~- Dyć czekam
 865     2, 25|                   Bom pił, śmierdzi ci już moja gęba.~- Hale, o gorzałcem
 866     2, 25|                będę.~- Przykrzy ci się już wychodzić do mnie, przykrzy...~-
 867     2, 25|           cięgiem się rozglądała chcąc już wracać.~Czuł ci to dobrze,
 868     2, 25|               nim a przepraszać, że go już miłować nie poradzi, ale
 869     2, 25|                do tego przyszło, to mi już wszystko zarówno, wszystko!~-
 870     2, 25|                tylachna... A tobie się już mierzi że mną, wywijasz
 871     2, 25|               i najgorszego! Innego ci już potrza, innego! rada byś,
 872     2, 25|     przecierpiał, aż w końcu brakło mu już głosu i taka go złość porwała,
 873     2, 25|       niewinowata!~Wołała za nim, choć już i kroki jego ucichły, wołała
 874     2, 25|          gnębiący, okropny, że może on już nie powróci, i tu miłowanie
 875     2, 25|               nieutulonych smutków, że już i na nic nie bacząc, ryczała
 876     2, 25|       strapieniem a gniewem srogim, że już drzwi się nie zamykały,
 877     2, 25|             postanowienie.~Wieczór był już późny, ale śpik wszystkich
 878     2, 25|             pojechał do kancelarii, to już wszystkie razem, całą kupą
 879     2, 25|                przywarli drzwi, nikogo już nie puszczając do środka,
 880     2, 25|              zgubę podać!...~Kobus się już był tak rozsierdził wraz
 881     2, 25|        komornikami i drugą biedotą, że już otwarcie namawiał, by nie
 882     2, 25|                ruszyli do karczmy.~Żyd już światła gasił, ale musiał
 883     2, 25|               było, to słowo ostre, że już w końcu jeden drugiego nie
 884     2, 25|              Kobusem i Antkiem, któren już cały czas na boku się trzymał
 885     2, 25|              się po chałupach.~Noc też już było późna, światła pogasły
 886     2, 25|                co się stało i ostawali już przed chałupami jakby w
 887     2, 25|               i skrzepiał w sobie, boć już i Mateusz, Kobus a drugi
 888     2, 25|              bieżał pod karczmę, gdzie już stojał Kłąb z niektórymi
 889     2, 25|           huczała wieś cała.~Dzień się już zrobił duży, a cichy był,
 890     2, 25|            wciąż się zwiększał, zajęli już cały plac przed karczmą
 891     2, 25|                 to mówię wama, że rady już inszej nie ma, jeno sami
 892     2, 25|              może w jakie dwa pacierze już narychtowani ciągnęli na
 893     2, 25|              gotowi na wszystko, a gdy już nastał czas, Boryna wstał
 894     2, 25|                  Padały sosny ogromne, już od starości ozieleniałe,
 895     2, 25|            wrzeszczał Boryna, bo naród już się rozlatywał zestrachany,
 896     2, 25|               baty, prażące niejednych już po łbach, w dyrdy, osłaniając
 897     2, 25|               taki zamęt, taki wir, że już nic nie było widno, kromie
 898     2, 25|           Płoszka, by go wstrzymać, bo już naród zaczął przed nim uciekać,
 899     2, 25|              rymnął na ziemię.~W końcu już i Mateusz nie wytrzymał
 900     2, 25|               tę, to w ową stronę.~Ale już pod ten czas i naród brał
 901     2, 25|              za kudły.~Wrzask było ano już taki, zamęt, kotłowanina,
 902     2, 25|              przeparli dworskich, paru już z nich leżało pokrwawionych,
 903     2, 25|        ozdzierali, kulali po ziemi, że już przymilkły wrzaski, a tylko
 904     2, 25|        większym krzykiem Lipczaków, że już się zaczynały gonitwy uciekających
 905     2, 25|                 a bić o drzewa, bo się już byli wywiedli w bór.~Na
 906     2, 25|          przemagał, ciężko mu szło, bo już był srodze zmordowany, a
 907     2, 25|        rozłupaną, żyw był jeszcze, ale już oczy zachodziły mu mgłą
 908     2, 25|               jakby się zapamiętał, że już nie wiedział, co robił;
 909     2, 25|              pokonanych, gdzieniegdzie już i śpiewy zaczęły się rozlewać,
 910     3, 26|              orosiała, przecierało się już ździebko nad ziemią czarną,
 911     3, 26|         przędziwem ku niebu.~Dzień się już stawał i przepierał z blednącą
 912     3, 26|           coraz barzej nad światem, że już kajś niekaj wydzierały się
 913     3, 26|         rzednących i świtów.~Dzień się już czynił coraz większy, zorze
 914     3, 26|               spienionej, i poniektóre już drzewa co bliższe srebrzyły
 915     3, 26|           szarościach.~Słońce zaś było już ino, ino...~Aż i ono pokazało
 916     3, 26|                 spróchniała, co to się już ledwie tli i domiera w piachach;
 917     3, 26|          musiała przystawać, wolnieć i już szła ciężko, z utrudzeniem,
 918     3, 26|              całego świata!~Słońce się już było podniesło na parę chłopów,
 919     3, 26|              taką lubością tchnęło, że już się dusza Agaty wyrywała,
 920     3, 26|               potężne życie, a zwiesna już szła całym światem, od wschodu
 921     3, 26|              nagła...~Że zaś dzień był już duży i mgły całkiem spadły,
 922     3, 26|            ściany.~Każdą chałupę mogła już dojrzeć z osobna. Młyn ano,
 923     3, 26|            kartofliska czerniały abo i już latosie podorówki, miejscami
 924     3, 26|           ciągnącą się za rowem, gdzie już czerwone rzęsy stokrotek
 925     3, 26|              takiej pogodzie najwyższy już czas do wywożenia gnojów,
 926     3, 26|              wyrósł galanto, pewnikiem już dobrodziejowi przygrywa
 927     3, 26|              gospodarską lubością, ale już ich nie było na drodze:
 928     3, 26|       zauważyła przy tym, ale nie było już czasu na pomyślunki: wieś
 929     3, 26|               na pomyślunki: wieś była już tak blisko, że poczuła zapach
 930     3, 26|         pochowek.~Przeciech od dawnych już lat o tym jeno deliberowała
 931     3, 26|            świętą i ostatnią.~Miała ci już u Kłębów na górze skrzynię,
 932     3, 26|              ostatkami sił, czując, że już ten czas ostatni przychodzi
 933     3, 26|             coraz bliższych.~- A potem już się położę i zamrę ci, Jezu
 934     3, 26|              albo ta ziemia, miejscami już przesychająca, abo zaś kieby
 935     3, 26|                było we wsi.~Słońce się już ano podniesło na pół drogi
 936     3, 26|               sadów kapuściane wysadki już puszczały zielone warkocze
 937     3, 26|          otwartego na rozcież.~Po mszy już było, dobrodziej spowiadał
 938     3, 26|               jeno krótki pacierz, tak już było jej pilno do Kłębów,
 939     3, 26|       pocałować.~- A powiedali, żeście już nogi wyciągnęli gdziesik
 940     3, 26|              gospodyni... a tom ledwie już dowlekła kosteczki... dojdę
 941     3, 26|         dowlekła kosteczki... dojdę se już pomaluśku a wrychle, dojdę...~-
 942     3, 26|         strachem coraz zjadliwszym, że już z umysłu przywalniała, bych
 943     3, 26|                boki klombu, któren się już rudział kieby szczotką żelazną
 944     3, 26|               gnoju. ~Podjąwszy próżną już cebratkę, bo śmielej było
 945     3, 26|               jedno... Dobrze, iżeście już ściągnęli do chałupy...
 946     3, 26|            zwątleliście, nie do roboty już wama, nie! - rzekła ciszej
 947     3, 26|              boleści.~- Powiedziała mi już to słowo Jagustynka, jeno
 948     3, 26|               jak w obraz, nie śmiejąc już dopytywać. ~- Mój Jezu!
 949     3, 26|              dzień jasny oglądam! A to już jutro będzie całe trzy tygodnie,
 950     3, 26|              za gąsiętami biegać !..~- Już me ździebko chorość odeszła,
 951     3, 26|                się na plebanii. No, że już i nie wypowiem, co się działo,
 952     3, 26|            płacz dzieciński, że chłopy już się za kołami oglądali...
 953     3, 26|              czas przychodzi rodów, że już poniektóre zległy, krowy
 954     3, 26|                a roboty innej tyla, że już i nie wiada, za co się przódzi
 955     3, 26|             sądy mają być później, ale już trzy niedziele przeszło,
 956     3, 26|               na wszystkich oczach!...~Już Agata bojała się rozpytywać
 957     3, 26|             strachliwie - jako Jagusia już się na dobre z wójtem sprzęgła...
 958     3, 26|              ręce ze zgrozy.~Stara się już nie ozwała, poczuła się
 959     3, 26|         znajomków, powróciła zaś, kiej już u Kłębów siedzieli przy
 960     3, 26|             temu nadziwowali.~Zaś kiej już noc zapadła, że nawet i
 961     3, 26|               me bolą po drodze i oczy już śpik morzy.~- A śpijcie,
 962     3, 26|          pożyczyli od waju... pierzyna już wywietrzona i choćby jutro
 963     3, 26|           krzywdę swoją...~Noc musiała już być duża, bo ano kury piać
 964     3, 27|              dobrze przed słońcem, ale już o dużym dniu, wyjrzała z
 965     3, 27|              baldach nad promieniejącą już, ale jeszcze niewidną monstrancją.~
 966     3, 27|              bełkotaniem.~Kokoty piały już na umor i ptaszyny różne
 967     3, 27|          przerwany pacierz.~Słońce też już wstało, wskroś sadów powiała
 968     3, 27|                 Któren poredzi!~Zmogła już tyla, przecierpiała bez
 969     3, 27|        Dominikowej chłopak nadbiegał i już z dala krzyczy:~- Boryna
 970     3, 27|            było, a może w pacierz sama już dojrzała przy ojcowym wozie
 971     3, 27|           kowal tam wniesie i nikto go już nie wygoni!...~Zmiarkowała
 972     3, 27|            pazurami - wiedziała ci ona już o tym, wiedziała!~Więc choć
 973     3, 27|                po dwóch niedzielach, a już wszystko szło jej wolą,
 974     3, 27|          trzech nie zliczy, a teraz ci już za dobrego chłopa stanie -
 975     3, 27|             wpatrzony przed się.~Leżał już tak całe trzy niedziele,
 976     3, 27|         przemówiwszy ni słowa jednego.~Już mu i Rocho przywoził z miasta
 977     3, 27|            Zrozumieli rychło, jako się już nie wyliże, i ostawili go
 978     3, 27|             śmierć choruje, to żeby mu już nie wiem jakie leki a doktory
 979     3, 27|             Więc mieli kole niego tyle już jeno starunków, co mu ta
 980     3, 27|               nie przychodziła; aż się już mierziło to długie czekanie,
 981     3, 27|              jakby chyciła przed nami, już by ich ludzkie oko nie zobaczyło...
 982     3, 27|             Dłutam mu pożyczył, będzie już z miesiąc, a teraz mi potrzebne
 983     3, 27|                łońskie lato, a chociaż już się wzwyczaiła do rządów
 984     3, 27|                rychło ustąpiła. Tak ją już mierziły te wojny, że nieraz
 985     3, 27|          kłótni, szła ciągła wojna, że już zgoła było nie do wytrzymania.~
 986     3, 27|                choćby na lekarstwo!~Że już ni miejsca, ni rady dać
 987     3, 27|               ochłodła i te spotykania już były jeno strachem i męką;
 988     3, 27|                się nie wydziera, nikto już jej tam za przełazem nie
 989     3, 27|                nawet.~To może i bez to już do cna straciła serce do
 990     3, 27|      rozbudzona z przypominków.~Słońce już bokiem zaglądało rozczerwieniając
 991     3, 27|             się do kościoła z palmami, już owe pędy łozy czerwonej,
 992     3, 27|          spozierając na wieś, w słońcu już całą i w topliwych rosach
 993     3, 27|           przesuwały wskroś mdlejących już cieniów drzew nadbrzeżnych;
 994     3, 27|            piersiami, a nagła, z dawna już czająca się tęsknica ścisnęła
 995     3, 27|           śpiesznie.~W Hanczynej izbie już wszyscy siedzieli przy śniadaniu.
 996     3, 27|       przesmażoną z cebulą, gdy reszta już bodła łychami wlepiając
 997     3, 27|                Józkę.~- Przyniosłeś to już gałązek z palmami?~- Zaraz
 998     3, 27|               cięgiem jak ty. Doiła to już krowę?~- Zabrała szkopek,
 999     3, 27|             siwuli makuchu ugotować.~- Już siarę odpuszcza, próbowałam
1000     3, 27|              je przebierać.~- A i gnój już by rozrzucać!~- Pietrek