Tom, Rozdzial

1001     3, 27|        podkradłem się późną nocą, kiej już wszyscy na plebanii spali...
1002     3, 27|        schowasz, by ci nie odebrali?~- Już ja taki schowek umyśliłem,
1003     3, 27|             właśnie Nastki Gołębianki, już wyszykowanej do kościoła
1004     3, 27|         Spóźnita się, dzieuchy, ludzie już całą drogą walą.~- Nie przedzwaniali
1005     3, 27|            czasu.~Słońce podniesło się już dość wysoko i ludzie zewsząd
1006     3, 27|              książce nie umiała.~Dzień już się podnosił ku południowi,
1007     3, 27|       chałupami dogrzewało galanto, że już muchy wyłaziły na ogrzane
1008     3, 27|            ostry, wilgotny wiatr.~Msza już musiała być w połowie, bo
1009     3, 27|             zielonych jeszcze pełne, a już śmierci na pastwę wydane...~
1010     3, 27|               nie żywie, jeno wszystek już w rękach boskiego miłosierdzia.~
1011     3, 27|           wróciła z pełnymi szkopkami, już wszyscy byli w chałupie.
1012     3, 27|        sposobny czas przeszedł, bo się już rozniesło po wsi o jego
1013     3, 27|               boląca pamięć krzywd.~Że już i nie wypowiedzieć, co się
1014     3, 27|             się ruszyć.~- Nie dawaj mu już dzisiaj jeść, niech się
1015     3, 27|              popuściła jednak, mimo że już mdlały jej ramiona i grzbiet.
1016     3, 27|               potrzaskała w kawałki.~- Już mu przeszło, szuka czegoś...~
1017     3, 27|                     Gdzie?~Trzęsła się już ze wzruszenia.~- We zbożu...~
1018     3, 27|                  twoje...~Nie skończył już, posiniał i zwalił się na
1019     3, 27|              cucili, wodą zlewali, ale już nie oprzytomniał i jak przódzi
1020     3, 27|                rzekł i słowa; zmierzch już zapadał, izba pogrążała
1021     3, 27|                na dzień dogasający, że już jeno w stawie tliły się
1022     3, 27|                a przestań, przecież to już prawie Wielki Poniedziałek,
1023     3, 28|            może się z Jambrożym spotka już na skręcie przed kościołem.
1024     3, 28|          siostrą pogwarzy, z którą się już była całkiem pojednała od
1025     3, 28|             wyciepnęli z chałupy... że już nieraz i rozum odchodzi
1026     3, 28|               czynić zakupy.~Juści, że już teraz Żyd nie żądał z góry
1027     3, 28|            gorzałki wzięła więcej, aby już i na święta starczyło, a
1028     3, 28|            odniesła Żydowi.~W chałupie już zastała niemały rwetes przygotowań.
1029     3, 28|        grzechów nabrać...~- Od wczoraj już się dziewuchy szykowały -
1030     3, 28|             stara.~- Babciu, wam byłby już czas siąść na pokutę w kruchcie
1031     3, 28|              potem kiej mu nie poprawi już obu rękoma, że zwalił się
1032     3, 28|               w parę pacierzy wieprzek już oparzony, obrany ze szczeciny,
1033     3, 28|               mu, przewieźlim, czas go już gorzałką skropić! - wołał
1034     3, 28|               to ledwie jedna za próg, już drugie w sieniach trepy
1035     3, 28|                Jambroży.~- Jeszcze by, już najmniej jak za każdą duszę
1036     3, 28|          wrócił rychło opowiadając, że już księża przy stole siedzą,
1037     3, 28|              wybuchnął naraz nie mogąc już powstrzymać złości.~- Jaki
1038     3, 28|               juści, że jego!~Skrzepła już w sobie, nabrała mocy do
1039     3, 28|         jeszcze ociec wczoraj?~Łagodny już był, uśmiechał się do niej.~-
1040     3, 28|             pilnujcie dobrze, bo skoro już raz staremu zaświtało we
1041     3, 28|             niekiedy a lękliwie, że to już z samego przyrodzenia nieśmiała
1042     3, 28|              cała wieś się jej bojała; już pono niejeden poczuł na
1043     3, 28|              złych ślepiów, niejednego już pokręciło albo rozchorzał,
1044     3, 28|          sprzeciwić, nim pomiarkowała, już one powtaczały do komory,
1045     3, 28|                 O samym zmierzchu, gdy już zapalili światło, zabrali
1046     3, 28|                na noc zasypuj... Późno już! Kiedy to obrządzisz?...~-
1047     3, 28|               przepadłych w nocy. Wieś już dawno spała, wiater jeno
1048     3, 28|            świstem.~Zaraz poszli spać, już nie czekając.~Jagustynka
1049     3, 28|          stodoły przebierać ziemniaki, już tam z dołów na kupę zwalone.~
1050     3, 28|             śpiesznie Pietrek, niemało już dzisia skrzyczany od Hanki,
1051     3, 28|              ruszała się z chałupy, że już nie mogąc wstrzymać, zaglądała
1052     3, 28|               współczuciem.~- Tyle się już ludzkiej biedy najadłam,
1053     3, 28|                przyjdzie taka pora, co już nie zdzierży więcej i w
1054     3, 28|              Siadłam przy Agacie, kiej już ksiądz odjechał, aż tu przylatuje
1055     3, 28|             głodu sparło... ziemniaków już brakło, pierzynę już przedali...
1056     3, 28|        ziemniaków już brakło, pierzynę już przedali... każdą kwartę
1057     3, 28|             tak źle, a u komorników to już trudno wypowiedzieć... Ni
1058     3, 28|             poratunku znikąd... Mógłby już to Jezus sprawić, by choć
1059     3, 28|              deszczu nie sprowadził.~- Już i tak wóz się w polu po
1060     3, 28|               chałupie siedzieli, izby już bielą na święta, tak dziękowali,
1061     3, 28|            nikaj ni znaku po nim, więc już prosto rzuciła się do komory,
1062     3, 28|            robicie drugie. Przejrzałam już wasze judaszowe zamysły,
1063     3, 28|                by się to skończyło, bo już pazury rozczapierzały drąc
1064     3, 28|        rozgniewany po czapkę sięgał.~- Już mi we świat iść przyjdzie
1065     3, 28|             Byście wiedzieli, co z nią już wytrzymać ciężko, na złość
1066     3, 28|        wypomnieć o Antku -)... a teraz już się pono z wójtem zmawia... -
1067     3, 29|            bowiem działo w Lipcach, że już zgoła gorzej nie mogło.~
1068     3, 29|                i drzewiej, do tego się już był naród wezwyczaił rozumiejąc
1069     3, 29|              niej kto robić...~Zwiesna już szła całym światem wraz
1070     3, 29|            kiej maku, że Jezus! gnatów już nie czuły, krzyże im ano
1071     3, 29|              noce zwiesnowe - że trawy już puszczały zieloną szczotką,
1072     3, 29|              podnosiła coraz wyżej, że już coraz dalej sięgały tęskliwe
1073     3, 29|                 z drugich wsi, zaczęli już miarkować, jako krzywda
1074     3, 29|             niósł się całym światem, i już co cieńsze drzewiny pokładały
1075     3, 29|               gałęzie odzierał, a wiał już teraz górą i z taką mocą,
1076     3, 29|                też przesuszał role, bo już od rana galanto zbielały
1077     3, 29|               pięście, a gdzieniegdzie już i kij albo utytłana mietlica...~
1078     3, 29|          tknęło...~- Przeciek z wójtem już od rana naradzały się w
1079     3, 29|       zawzięcie Kobusowa.~- Pójdę, ino już się rozejdźcie!... Przecież
1080     3, 29|          roboty ma każda w chałupie... już ja przedstawię dobrze!... -
1081     3, 29|           nowego!...~- Bych ino gorsze już nie przyszło!... - westchnęła
1082     3, 29|             rozum i to serce dobre, to już nie wiada, co by się z nami
1083     3, 29|       wstępując po chałupach:~Wieś się już uspokoiła nieco; jeszcze
1084     3, 29|             nadchodziły, Wielki Wtorek już był na karku, toć i roboty
1085     3, 29|           jeszcze inszych różności, że już w każdej chałupie głowiły
1086     3, 29|             ten grosz potrzebny. Nawet już kilka kobiet pojechało zaraz
1087     3, 29|          odkrzyknęła.~- Nim dosiejesz, już ci pierwszy wzjedzie! Ale
1088     3, 29|              trzymania kobyły.~- Teraz już całe staje podorzem do nocki!... -
1089     3, 29|            dobrością nieboraków, że go już nawet więcej uważali niźli
1090     3, 29|       dobrodzieja...~Aż w końcu to się już narodowi począł widzieć
1091     3, 29|      dziecińską zabawę starczyło - ale już ruinę i opuszczenie widać
1092     3, 29|         oberwało, co nadłamane padło - już tak ostać ostawało, bo któż
1093     3, 29|              Ależ tym chudzinom ledwie już sił i czasu starczyło na
1094     3, 29|                biedzie a żałościach...~Już siwy zmierzch zasiewał świat,
1095     3, 29|               do swojej izdebki, gdzie już dosyć siedziało lipeckich
1096     3, 29|        nieboraczek. ~Tymczasem noc się już stała zupełna; wskroś rozkolebanych
1097     3, 29|               większej i całym światem już się przewalał.~I wiał tak
1098     3, 29|            biły nad borami.~Ale dobrym już rankiem całkiem się uspokoiło,
1099     3, 29|              pozabijało! - wrzeszczała już z daleka.~- Jezus Maria!...~
1100     3, 29|              nas wszystkich zabiło, to już bym na ten upadek nie patrzała,
1101     3, 29|                upadek nie patrzała, to już bym tego biedowania i marnacji
1102     3, 29|              albo Weronczyne, słabnące już szlochanie, zaś na twarzach,
1103     3, 29|               tym: odrobi to, kiej się już złe stanie? zapobieży?...~
1104     3, 29|               zgarnęła w naręcze, a tu już wszystko trzeszczy, łamie
1105     3, 29|         przedzwonili południe, Weronka już była osiedlona na nowym
1106     3, 29|             Pieska weź...~Nie nalegała już więcej, skoro nie chciał.
1107     3, 29|           papierze.~Hanka nie czekając już na jej przemowę, że to południe
1108     3, 29|        upewniała, rada też jeździć, że już bez nakazu wyleciała do
1109     3, 29|          siedzi w ich chałupie i razem już do miasta latają. Nastka
1110     3, 29|                 pojadę... Ale, trza by już te boczki poprzekładać na
1111     3, 29|                tym donieść kowalowi.~I już całe popołudnie jak pies
1112     3, 29|          odpowiedziała hardo i mimo że już prawie cały wieczór Hanka
1113     3, 29|                nie poredziła.~Przez to już cały wieczór dopiekała wszystkim
1114     3, 29|             nią Witek z ogródka, gdzie już równo ze świtaniem rozbijał
1115     3, 29|               przemglony a chłodny, że już na dużym dniu, a jeszcze
1116     3, 29|              do śniadań było daleko, a już powstał rwetes i krętanina,
1117     3, 29|              grania i dzwonienia.~Szła już bowiem ostatnia pora, bych
1118     3, 29|               przygotowania.~W piątek, już o samym zmierzchu, Hanka
1119     3, 29|           przyogarniać do kościoła, bo już szły drugie kobiety na złożenie
1120     3, 29|             poszła na swoją stronę, bo już późno było.~Na wsi też długo
1121     3, 29|               i koło kościoła skręcali już na topolową drogę, kaj się
1122     3, 29|            wstęgę.~A w Borynowej izbie już się wzięli szykować święcone.~
1123     3, 29|             święcił na ostatku, nieraz już o samym zmierzchu.~Porozchodziły
1124     3, 29|         doganiali grubszej roboty, ale już głównie zajęli się przyodziewkiem
1125     3, 29|          później miała nadejść. Ubrana już była, ale ociągała się z
1126     3, 30|           gasły światła i przechodzili już ostatni ludzie, jeno na
1127     3, 30|               przednich ławek.~Kościół już był jakby nabity, ściżbiony
1128     3, 30|               się śpikiem, a po kątach już na dobre drzemali, ale pod
1129     3, 30|          przycichli, zaczął znowu, ale już radośnie i krzepiąco, o
1130     3, 30|                ją do wyjścia z pustego już kościoła.~Że nawet i ten
1131     3, 30|           ledwie dojrzanej, bo księżyc już zaszedł i ciemno było na
1132     3, 30|              obory, poszła do chałupy. Już się tam kładli spać.~- Niech
1133     3, 30|          obudziły się Lipce.~Dzień się już rozwierał kiej to modre
1134     3, 30|             bielmem śpiku zasnute, ale już widne do cna i połyskujące,
1135     3, 30|              porę.~Zaspali galanto, bo już o dużym dniu, kiej słońce
1136     3, 30|           często nosem pociągając, czy już krają kiełbasy.~Wedle zwyczaju
1137     3, 30|                dźwigać od mich z dobrą już wagą w kałdunach, a Pietrek
1138     3, 30|            odziewać się jęła do drogi.~Już ano konie czekały przed
1139     3, 30|          czekałam na waju!...~- Toście już po święconym? - westchnęła
1140     3, 30|               pacierz pojechały. Hanka już z bryki nakazywała Józce,
1141     3, 30|               ciepło się podnosiło, że już muchy brzęczały po szybach,
1142     3, 30|                 nie tak!...~Słońce się już wspinało ku południowi,
1143     3, 30|            groch największy!~Magda się już nie odezwała; westchnąwszy
1144     3, 30|              puścili...~- Wstawiał się już nieraz i nie pomogło...~-
1145     3, 30|             cosik cicho poredzając, że już dawno przedzwonili południe,
1146     3, 30|                mu tabakierkę.~- I nowe już czekają na działy, urodzi
1147     3, 30|            Kichał rzęsiście.~- A bo to już dzisiaj we wsi nie ciasno! -
1148     3, 30|               się chłopaki pożenią, to już la ich dzieci nie ostanie
1149     3, 30|             kiej piskorz za błotem, że już od chłopów pożycza i kaj
1150     3, 30|                 nie! Powiadali, co się już za kupcami ogląda... - rozgadała
1151     3, 30|            zaczęli dzwonić.~Słońce się już przetaczało ku borom i drzewa
1152     3, 30|             kościele.~Że zaś powracały już niektóre z miasta, zaklekotały
1153     3, 30|                za Nastusią, choć go ta już całkiem odpędzała od siebie,
1154     3, 30|             Marysi Balcerkówny!~- Idź, już tam Marysia czeka na cię
1155     3, 30|               wieś się rozlegało.~Mrok już gęstniał, zorze się dopalały
1156     3, 30|              cudaka.~Wyniósł na jaśnię już całkiem gotowego kogutka:
1157     3, 30|              przed dom, ale dziewczyny już skończyły zabawę i zaczęły
1158     3, 30|              wieczorny zaciągał z pól.~Już wszystkie kobiety powróciły
1159     3, 30|           domem razem z Bylicą, któren już żydy woził, tak go śpik
1160     3, 30|               nad ziemiami wynosił się już srodze rogaty miesiąc i
1161     3, 30|              do późna.~W izbie Borynów już przycichło, spać wszyscy
1162     3, 30|              zaszkodziło.~- A niechbym już raz zdechła i więcej nie
1163     3, 30|          słuchając jej rozpowiadań, że już w końcu i mówić nie mogła,
1164     3, 30|        radosnym utopione, na pola, kaj już oziminy, wiatrem kolebane,
1165     3, 30|              niesły wskroś sadów, kajś już dym walił z komina, konie
1166     3, 30|               weselej zabiły.~Chłopaki już latały z sikawkami, sprawiając
1167     3, 30|                ino na próg wyjrzał, że już nawet ściany były pomoczone
1168     3, 30|              puszczać?~- Powiedały, że już na Przewody niektóre wrócą! -
1169     3, 30|             zaraza wytraci!... Kozłowa już z tym od rana po chałupach
1170     3, 30|                Borynową stronę, Jagusi już nie było, stary ino leżał
1171     3, 30|             kuźni Michałowej.~- Kuźnia już od piątku zawarta.~- Kowala
1172     3, 30|             wnet się porozchodzili, bo już i ludzie z drugich wsi nad
1173     3, 30|              na drogę, zasnęła kwardo.~Już ano stanęło przypołudnie,
1174     3, 30|                i brzęczały po szybach, już i przedzwonili na Podniesienie,
1175     3, 30|                se mięsem i jakie mu to już smaki na ozór przychodzą! -
1176     3, 30|          rozpowiadała o tym, nie wiada już dzisiaj po raz który, kiej
1177     3, 30|       organistów pociągnęli.~Potem zaś już chałupy nawiedzali wraz
1178     3, 30|                parobki.~Pod zachód się już miało, poczerwieniałe ździebko
1179     3, 30|             szli miedzami.~Na nieszpór już przedzwaniali, kiej gruba
1180     3, 30|             widzi mi się potłuściał?~- Już niezgorzej, że może mu ku
1181     3, 30|             słabością, po prawdzie, bo już poczuła się ździebko napitą.~
1182     3, 30|           Jagusia się wymawiała, że to już kajś indziej z matką się
1183     3, 30|          smutnie i tak ckno czegoś, że już wytrzymać nie mogła. Od
1184     3, 30|        trzepocie topoli, w mrokach, co już pełzały bruzdami i czaiły
1185     3, 30|               gdyż słońce opuściło się już za bory.~Naraz wstrząsnął
1186     3, 30|        alkierza.~Nikto nie dojrzał, bo już prawie ciemno było na świecie
1187     3, 30|                przechodził drogą.~Wieś już przycichała, milkły gwary
1188     3, 30|              by się nie przygnietły, i już jęły do się przysiadać coraz
1189     3, 30|                mało któren, że zaś był już zdziebko napity, to jął
1190     3, 30|                jakiś pacierz cała wieś już się stłoczyła.~Pożar zaś
1191     3, 30|             rzeką ognistą i chwiał się już nad borem.~Przeraźliwe ryki
1192     3, 30|             Stogi się teraz zajmują!~- Już stodoły w ogniu! - wołali
1193     3, 30|             jak jedna.~A cała wieś się już zebrała, do najmłodszych,
1194     3, 30|                cierpliwie końca, że to już jedno morze ognia przewalało
1195     3, 31|              po tęgim zażyciu.~- Widać już do cna ogłupiał! Obaczcie;
1196     3, 31|                wygrzeje do siewu, może już wstanę...~- O sobie teraz
1197     3, 31|                Za progiem! W chałupach już siedzi, za brzuchy ściska,
1198     3, 31|            rozległy się głosy.~Wracali już z kościoła od chrztu. Przodem
1199     3, 31|                wójt ocierając wąsy, bo już kieliszek szedł ku niemu.~-
1200     3, 31|                jajecznica na kiełbasie już pachnęła z michy.~Jagustynka
1201     3, 31|           pewny, ile że młynarzowy byk już do niczego. Ucieszy się
1202     3, 31|              was, kumie, zgonię, bo tu już po was lecą...~Co jeno domówił,
1203     3, 31|                inszego nie zginęło, to już... Bogu jednemu wiadomo...
1204     3, 31|             spłoszone kokoszki, że zaś już większość w polach robiła
1205     3, 31|           złodzieje podkopują, co! - i już od maci jął mu wywodzić.~-
1206     3, 31|              srożył się coraz barzej i już kole siebie za czymś twardym
1207     3, 31|          bękart człowiecze nasienie... już ona ciężko przed Bogiem
1208     3, 31|                samych świąt pogoda się już ustaliła, że co dzień było
1209     3, 31|            było cieplej i jaśniej.~Dni już szły długachne, rankami
1210     3, 31|               czyniły.~To przychodziły już od samego świtania zadeszczone,
1211     3, 31|            wszystkie łby przygięła.~Że już co rano, jeno świt rosisty
1212     3, 31|                w pacierz abo dwa cicho już było na wsi a pusto. Nawet
1213     3, 31|                po piaszczystych rolach już kurz się podnosił za bronami.~
1214     3, 31|                skroś pustek, a tarniny już obwalone białymi pąkami,
1215     3, 31|               o dzieciach, gdyż Bylica już od chrzcin nie przychodził,
1216     3, 31|              prędko zmogła chorobę, że już w Przewody wstała, postanawiając
1217     3, 31|               niechby cię ochuchała, a już by ci wąsy wyrosły na łokieć.~-
1218     3, 31|         zajrzała na ojcową stronę, czy już jest Jagusia.~- Skocz no,
1219     3, 31|            Dominikowej ciemno i na wsi już prawie wszędzie śpią.~-
1220     3, 31|       zasuwając drzwi.~Musiało też być już bardzo późno, kiej posłyszawszy
1221     3, 31|               uraczyła, no, no!...~Ale już ta noc nie miała przejść
1222     3, 31|               się w kółko, to gdziesik już naprzód wybiegać z krzykiem,
1223     3, 31|             zapuchła z płaczu i ledwie już zipiąc, wybuchała niekiedy
1224     3, 31|        ukradnie, schowa ładnie.~Dobrze już było pod wieczór, kiej powrócili
1225     3, 31|              się pokazał we wsi i choć już mrok zapadał, zabrał sołtysa
1226     3, 31|           miały uląc na żniwa.~A naród już nie wiedział, co począć
1227     3, 31|               buchnęła po ludziach, że już o zmierzchu, kiej deszcz
1228     3, 31|              świt pobielił dachy, wieś już była gotowa, z kominów się
1229     3, 31|             biegnąc przed kościół, kaj już pierwsze wozy zajechały,
1230     3, 31|               I szli zaraz na mszę, bo już w kościele zahuczały organy.~
1231     3, 31|              przeszła i pół godziny, a już rozdrapali chłopów, przed
1232     3, 31|                nie spyska...~- Wie się już o tym, Rochu, między nami,
1233     3, 31|               bieda idzie...~- I na to już pora przychodzi, panie Rzepecki:
1234     3, 31|                wieczerzy na ganek, kaj już Pietrek przygrywał na skrzypicy
1235     3, 31|             pocięte i spędzone, dymiły już kiej z trybularzów i ku
1236     3, 31|            kiej przedzwaniali na mszę, już wszyscy byli na swoich miejscach.~
1237     3, 31|           dobrodziej ekonomuje.~Słońce już czerwone i pełne nad bory
1238     3, 31|               wczas narządzone; konie, już założone do wozów, rżały
1239     3, 31|          kościoła nie pamiętacie, choć już od roku wołam, że dach mi
1240     3, 31|             nas przyjdzie kolej, a oni już odjeżdżają...~- I my sieroty
1241     3, 31|                  Moiście... odjeżdżają już... no... zaradzi się jakoś...
1242     3, 31|               ziemniaka nie wsadzi, to już ino postroneczka szukać! -
1243     3, 31|          Odwiódł gdziesik pod płot, bo już zaczęli się rozjeżdżać na
1244     3, 31|                i baraszkując.~Mrok się już sypał, zorze gasły, jeno
1245     3, 32|                nie wyszło i Zdrowaś, a już całe Lipce zerwały się na
1246     3, 32|              dopiero co wstał, na wieś już wrzała kiejby na odpuście;
1247     3, 32|              odziewały się na progach, już wypatrując tęskliwie wskroś
1248     3, 32|          parobcy, chłopaki, wszystkie! Już idą! Już wyszli z lasa,
1249     3, 32|          chłopaki, wszystkie! Już idą! Już wyszli z lasa, już są na
1250     3, 32|                idą! Już wyszli z lasa, już są na topolowej! - wołali
1251     3, 32|         wybiegały kiej oszalałe; gdzie już płacz się rozlegał i tętenty
1252     3, 32|             cisnęły się z bliska.~Kupą już wracali, dziad w pośrodku
1253     3, 32|                 Powiedziały we wsi, że już idą, tośmy wyleciały naprzeciw!~-
1254     3, 32|          młynem.~- Dzieuchy!~Ale żadna już nie odkrzyknęła: dojrzały
1255     3, 32|                nich śmigały. Z pół wsi już się tam zbierało, by się
1256     3, 32|           obiecały na odrobek.~W izbie już ogień buzował; ciepło było
1257     3, 32|               wchodzącego Witka.~- Idą już, idą. Bieżyjcie z nimi,
1258     3, 32|          nastawiały się na pluchę.~Ale już szło na odmianę: kokoty
1259     3, 32|                   Nie wyprę się, co mi już Lipce obmierzły bez chłopów.
1260     3, 32|                Zadufana w sobie, jakby już na całej gospodarce Borynów
1261     3, 32|               Filipki, że pyta, o czym już wróble świergocą.~- Nie
1262     3, 32|                 jakby nabite zbielałym już pąkowiem i listeczkami.~
1263     3, 32|                zbraknie kobietom!~Dała już spokój krzykom. - Prawda,
1264     3, 32|               Boże się zmiłuj. Od rana już zachodu wyglądają. Dorabiać
1265     3, 32|               a ciepłych chrapach.~Ale już nie poszła dalej: ogarnęło
1266     3, 32|           sobie kiej ten kamień ciężki Już nie mogła uredzić doli,
1267     3, 32|               wstąpiła w serce, że się już rwała do komory rznąć kawał
1268     3, 32|             kawał świniny la niego, że już po gorzałkę chciała posyłać
1269     3, 32|                posyłać la niego, nawet już ku skrzyni szła, by się
1270     3, 32|              narządzania śniadania, bo już Józka zaglądała do izby
1271     3, 32|                 Od świtania, mogłaś je już dziesięć razy zapleść!~-
1272     3, 32|          twoich sprawkach. Nie raz cię już widzieli z wójtem w karczmie,
1273     3, 32|               najczystszego~Rozjuszona już była i gotowa nawet do bitki,
1274     3, 32|              do ojca, któren zachorzał już parę dni temu, ale z pół
1275     3, 32|              pokaże się niechybnie, bo już jaskółki latały górą; białe,
1276     3, 32|               zażyć z mańki. Niekiedy, już nad samiutką krawędzią,
1277     3, 32|              na beczkę włażą i do uzdy już sięgają, rżał groźnie i
1278     3, 32|           stojący w głębi. Organiścina już była na siedzeniu, a Jasio
1279     3, 32|               z Bogiem.~- Do klasów to już? ~Za serce ją cosik ścisnęło,
1280     3, 32|               na pożegnanie. Wjeżdżali już w mrok topoli.~Rozglądała
1281     3, 32|                   Obejrzała się; bryka już zniknęła, turkot jeno dochodził
1282     3, 32|                to co? - rzekła którejś już prawie ze złością.~- Wracają!...
1283     3, 32|                 Wracają nasi!...~- Dyć już kiej te sroki cały świat
1284     3, 32|                nie pozwolą. Hale, lata już parob ma, to i rozum swój
1285     3, 32|              kiej sen cudny, ale dawno już śniony. Może i wróci! -
1286     3, 32|           Przywtórzyła głośniej, jakby już wychodząc myślą i oczekiwaniem
1287     3, 32|               skamle po swojemu.~- Byś już raz zdechł! - rozsrożyła
1288     3, 32|          wyłupać zza białych chmur, że już polśniewały kałuże i po
1289     3, 32|         złotawe migoty. Deszczowe mgły już opadły, że z szarych, kamiennych
1290     3, 32|              wspominków. Naturę bowiem już taką miała, kieby te wiotkie
1291     3, 32|             niej do syta, że to ciepło już się zrobiło galante, pozrzucały
1292     3, 32|           oszukuje na wadze. Zaś potem już z Kozłową na spółkę używały
1293     3, 32|                 szepnęła łagodnie.~- A już najbarzej Grzela przed waszą
1294     3, 32|              mieli od południa.~Mówiły już mało wiele nawet przy obiedzie,
1295     3, 32|                na ganku, bo słońce się już całkiem wykryło, cały świat
1296     3, 32|                też szczere stanęło, bo już od poobiedzia nikto w pole
1297     3, 32|              żłób...~- Obrodzi się, to już księdzu dobrodziejowi z
1298     3, 32|          szepnął ksiądz.~- Ba! wczoraj już piętkę w życie znalazłem.~-
1299     3, 32|           przetaczało ku zachodowi, że już pozłociały zboża, okwiecone
1300     3, 32|               wyjeżdżona mocno dróżka.~Już zwartą kupą ruszyli, tylko
1301     3, 32|              spuszczę!~Ksiądz, znużony już sielnie, pot ocierał z łysicy,
1302     3, 32|                z wójtem:~- Ho, ho! tym już groch powschodził...~- A
1303     3, 32|              cieplejszy.~- I jęczmiona już im powschodziły, a równe,
1304     3, 32|              zmęczonych długim lotem i już z wolna i coraz niżej opadających.~
1305     3, 32|                coraz głośniej, w dyrdy już sunął i oczy wpierał w bór
1306     3, 32|          między drzewa przydrożne, kaj już wyraźnie bielały się kapoty
1307     3, 32|                  zgromił ksiądz, bo mu już następowały na pięty tłocząc
1308     3, 32|                dworskiego boru.~Chłopy już tam stojały kupą w cieniu
1309     3, 32|       stróżujących przy krzyżu; z dala już odkrywali głowy i oczom
1310     3, 32|            pokrzyki a szepty gorące, i już oczy gorzały radością, już
1311     3, 32|             już oczy gorzały radością, już się ręce wyciągały, już
1312     3, 32|                już się ręce wyciągały, już tłumione płacze kwiliły
1313     3, 32|             nabrzmiewał w gardzielach, już ponosiło wszystkich, ale
1314     3, 32|              sporo narodu przybyło, to już zapchali całą drogę, szli
1315     3, 32|           śpiew opadł kiej chmura, gdy już pierun ze siebie wypuści,
1316     3, 32|              se rozpowiadając, a insze już się w gąszcz wywodzili,
1317     3, 32|            jękliwymi nawrotami.~Zachód już nadchodził, niebo się wyniesło,
1318     3, 32|            jeno nie puścili... może go już nigdy nie zobaczy...~Nie,
1319     3, 32|              zobaczy...~Nie, nie mogła już wytrzymać, bo te rozmysły
1320     3, 32|           niemu porwały ją nagle dawno już zapomniane tęsknoty, że
1321     3, 32|            dojrzał... Nim go dosięgła, już matka wisiała mu na szyi,
1322     3, 32|              za rękę, nie strzegąc się już oczu niczyich.~Jakby ją
1323     3, 32|              też ciężkim żalem, ledwie już łzy wstrzymując a wyrzekania
1324     3, 32|               się gęby.~Szczęściem, że już wychodzili z boru.~Ostatni
1325     3, 32|              prosto ku młynowi.~Słońce już zachodziło i zimny wiater
1326     3, 32|                jeszcze coś niecoś, ale już wszystko szło na rzadki
1327     3, 32|              folwarek kupują czy co?~- Już we święta powiadali, co
1328     3, 32|                było do chałupy.~Słońce już zaszło i mroczało nad ziemiami,
1329     3, 32|           napełniać i rozbrzmiewać, bo już wszystkimi stronami a gwarnie
1330     3, 32|          różności wypytywał.~Kiedy zaś już sobie podjedli do sytu,
1331     3, 32|         radować się dobytkiem, że choć już dobrze ściemniało, a łazili
1332     3, 32|                dziecińskie głowiny.~Że już i nie opowiedzieć, jakim
1333     3, 32|              na ręku dziecko kwilące i już puszczając wodze żalom i
1334     3, 32|                klatkowe pręty.~Tak się już bowiem spletło dziwnie.~
1335     3, 32|          siebie, nawet Pietrka, któren już od samego przyjścia na krok
1336     3, 32|               wywarte do sieni i w obu już się paliły światła, że co
1337     3, 32|            śmiechy. ~Zawróciła nagle i już w dyrdy, jakby goniona przez
1338     3, 33|            białych chmur.~I wiater się już wałęsał po świecie, kieby
1339     3, 33|                oczyma po świecie; kajś już się myli przed chałupami,
1340     3, 33|              czerwonymi płomieniami, a już ruchano się wszędy galanto.~
1341     3, 33|          chłopów z kreminału.~Wszystko już w Lipcach wracało z wolna
1342     3, 33|                powinno, chociaż chłopy już ujęły rządy w swoje kwarde
1343     3, 33|                brać się na ostro - ale już co dnia przemieniało się
1344     3, 33|          chudziaki, jak jeno mogły, bo już niejednego tak przypierało,
1345     3, 33|            odmówiły na Podniesienie, a już Jambroż gasił świece i kluczami
1346     3, 33|      proboszcza, trafiła rychtyk, kiej już wychodził na śniadanie.
1347     3, 33|             powiesz, Nastuś, co?~- Dyć już ci wczoraj rzekłam, że nic
1348     3, 33|              litery listu.~- A może go już puszczają?...~Trwoga chwytała
1349     3, 33|        brzękiem leciały na pracę, kajś już i motyl zamigotał kiej ten
1350     3, 33|              mają kupować.~- A mało to już ma różnego dobra? co?~-
1351     3, 33|               żeby sam ksiądz... Dawno już mówiłam, że to siano w przeszłym
1352     3, 33|             ciebie pragnę.~Ale Tereska już nie mogła wytrzymać, uciekła
1353     3, 33|            jeno i wełniakach, a ledwie już zipiąc ze złości, pomstowały
1354     3, 33|             zbiegali się ludzie: sporo już ich stojało na drodze, a
1355     3, 33|          kaczki, a nawet stara gęś, że już nie wypowiem tych szkód
1356     3, 33|        czepiała! - gruchnęła nie mogąc już wytrzymać.~- Urzędnik do
1357     3, 33|         koszulę. Gromadzkich pieniędzy już ci nie starczyło, boś je
1358     3, 33|        urzędniku, posiedzisz!~Ale tego już było za wiele la obojga,
1359     3, 33|      porozrywanej koszuli. Niewiela go już bolało, ale co trocha za
1360     3, 33|            wielce, bo choć Kozły dawna już przejechali, wieś jeszcze
1361     3, 33|          wylazła skądciś dopiero, kiej już obie strony pojechały do
1362     3, 33|                 a pozawierawszy drzwi, już w dyrdy poleciała z nowinami.~
1363     3, 33|             nad trześniami.~Słońce się już podnosiło ku południowi,
1364     3, 33|                na niego, ale pan Jacek już się nie ozwał, siadł znowuj
1365     3, 33|                zaś niejedna dziewczyna już go przypuszczała do podufałości
1366     3, 33|             wkrótce po powrocie, że to już przykrzyła mu się i z wolna
1367     3, 33|             dojrzał? Cie, jaki prędki, już tydzień we wsi, a dopiero...~-
1368     3, 33|     powiedziała, co czuła i z czym się już cały tydzień nosiła, żal
1369     3, 33|               ścierwo! - mruczał lecąc już prosto do domu. Gniew nim
1370     3, 33|                się jak po occie. Dosyć już miał tej płaksy, zbrzydły
1371     3, 33|               się stało, sprawując się już kiej trusia, gdyż za każdym
1372     3, 33|           więcej ich niźli skwarków.~- Już mu muchy szkodzą! jaki przebierny!
1373     3, 33|              pokornie, nie śmiejąc się już bronić, a jeno prosząc ślepiami
1374     3, 33|           plątała się kole niego. Miał już ochotę krzyknąć, by mu z
1375     3, 33|          Grzeli Borynowego.~- Wraca to już? - zapytał spokojnie.~-
1376     3, 33|            pozatykał: zapamiętaliby! A już kobiety la drugich najgorsze:
1377     3, 33|               oczy w michę.~- Byliście już u Boryny? - zagadnął niespokojnie.~-
1378     3, 33|        miseczką na kolanach.~- A bo mi już obmierzły szczekania.~-
1379     3, 33|            Kłębiak.~- Właśnie, cięgiem już deliberuję, do której by
1380     3, 33|              Magdusia najbogatsza, ale już przez zębów i ze ślepiów
1381     3, 33|              całą złotówkę. Po dydku i już z ojcowym litkupem je przedają.
1382     3, 33|               sobota w każdej chałupie już od świtania pucują się do
1383     3, 33|              sielnie się dostało.~- Że już lepiej nie można. Strach,
1384     3, 33|             jakaście to poczciwa!~- To już całe trzydzieści złotych
1385     3, 33|              źreć będę, co?... Słabam, już z dnia na dzień końca czekam.
1386     3, 33|          dzisiejszym z Agatą. Spać się już położyli, a kiej dzieci
1387     3, 33|           dobrość świarczymy. Przeciek już pyskują, co la nas poszła
1388     3, 33|            młoty. Od samego rana pełno już było na drogach gwarów i
1389     3, 33|              ale stary dodał gorąco:~- Już wstyd przez niego na wieś
1390     3, 33|               mokrymi szmatami, ale on już leżał cichy, a w szeroko
1391     3, 33|               takim opuszczeniu, kieby już do grobu złożony i trawą
1392     3, 33|             wyrzekając. Opowiadała, co już przedała maciorę z prosiętami
1393     3, 33|             krzycząc wniebogłosy, jako już Bartek umiera, Boga i ludzi
1394     3, 33|           gospodarzom i wójtowi?~Nawet już Żyd się z nich prześmiewał
1395     3, 33|              przeszedł i tydzień, dość już wszystkie miały tej sprawy
1396     3, 33|              jazgotów lamentliwych, że już słuchać przestali.~Aż tu
1397     3, 33|              gadać o niej, a insze zaś już do karczmy się przebierały
1398     3, 33|           przed parobkami, jako Niemcy już prawie kupiły Podlesie,
1399     3, 33|             prawie kupiły Podlesie, że już pojechali rozmierzać kolonię,
1400     3, 33|                jako na Podlesiu grunta już rozmierzają, kamienie zwożą
1401     3, 33|              kowala, bo z Niemcami się już zwąchał i konie im podkuwał,
1402     3, 33|                 Powiadał mi borowy, co już krowy zajęte za podatek.
1403     3, 33|               morgów, każdemu. Dyć się już cisnęli na swoich zagonach
1404     3, 33|            kiej mrówki, dyć ledwie się już przeżywiali ode żniw do
1405     3, 33|            niebo i tak przypiekało, że już po wyżniach i na piaskach
1406     3, 33|              duszne i tak nagrzane, że już po sadach sypiali, gdyż
1407     3, 33|             się we wsi. Co dnia bowiem już od świtania trzęsło się
1408     3, 33|           coraz barzej i dobrzy ludzie już nieraz ostrzegali starą.~
1409     3, 33|          wszystko na jej ręce spadnie; już i tak ledwie mogła wydolić
1410     3, 33|                sypiąca, że nawet ptaki już się w, niej nie gnieździły,
1411     3, 33|          pierwszy zaczął śpiewać.~Było już dobrze po słońcu, mroczało,
1412     3, 33|                 od wsi, z pól, z miedz już niedojrzanych buchały niekiedy
1413     3, 33|              pieśnią zagrała majową.~I już wraz śpiewali wszystkie,
1414     3, 33|            nukaniem przeciągłym.~I tak już szło na przemiany.~Długo
1415     3, 33|                za bydłem!~Że zgodliwie już poszło, i głosy podrywały
1416     3, 33|               Maryja!~Dobranoc!~ ~Mrok już zgęstniał i noc ciepła i
1417     3, 33|            chodząc oczyma po obejściu, już się parę razy podnosiła
1418     3, 33|               przed sprawą, a potem to już se poredzi, choćby i do
1419     3, 33|                jeno wykup, a resztę to już Antek postanowi, dajcie...~-
1420     3, 33|          Przysiadła znowu, nie wiedząc już, co myśleć.~Opowiadał szeroko
1421     3, 33|              uciekać: zna Żyda, któren już niejednego wyprowadził.
1422     3, 33|        niejednego wyprowadził. Mało to już takich uciekło! Zaś Hanka
1423     3, 33|                zapodział w nocy.~Późno już było, w chałupie spali,
1424     3, 33|                bo to raz?~Nie słuchała już, cichość znowu spadła na
1425     3, 34|              lipeckie nowiny, a ktosik już i rady jakiejś zasięgał,
1426     3, 34|           jajków zjedli? co?~Ale Rocho już był w sadzie i chyłkiem
1427     3, 34|                  Prawda, co ojcu jakby już lepiej? - pytała Hanka.~
1428     3, 34|              Mnie się zdaje, co Maciej już dochodzi... Aż mi nawet
1429     3, 34|         Jambroży, a nawet radził, żeby już nie czekać i trumnę obstalować. ~-
1430     3, 34|      powstrzyma, nawet płakaniem, boby już poniektóre całe wieki ostawały
1431     3, 34|             wsi działo.~Powtarzała, co już był słyszał po drodze od
1432     3, 34|           dałam i ja Pietrka. Dziedzic już na nich czekał w porębie
1433     3, 34|        urządzenie na świecie i niemało już pieniędzy wyniesłam...~-
1434     3, 34|              też by można, zbędna, Żyd już o nią przepytywał... to
1435     3, 34|             świece, lichtarze macie to już?~- Jambroży przyobiecał
1436     3, 34|                 Kiwnął głową i poszedł już prosto do Stachowej rudery.~
1437     3, 34|                i pod trześniami leżało już parę tęgich chojarów i kupy
1438     3, 34|        odpoczniesz... juści, nikto cię już nie ruszy!.. - gadał stary
1439     3, 34|         różności.~Na świecie miało się już pod wieczór, upał przechodził,
1440     3, 34|              upał przechodził, a nawet już od łąk przewiewały chłodnawe
1441     3, 34|                drogom i miedzom, jakby już ino, ino wylać się miały;
1442     3, 34|       rozkołysanych drzewinach. Słońce już czerwieniało opuszczając
1443     3, 34|             się stawiać ołtarze, gdzie już i dzieuchy maiły ściany,
1444     3, 34|                      wołali za nim, bo już ostrym galopem się puścił.~
1445     3, 34|              plebanię rozpytywać, kupą już tam szli niemałą, rając
1446     3, 34|                tyla! - śmignął konie i już kłusem ruszył.~- Ścierwy
1447     3, 34|                 by uciekać... Grzelowa już pacierz trzepie i mnie też
1448     3, 34|          chałupach, załamując ręce, że już z tej zgrozy i oburzenia
1449     3, 34|                spojrzy na człowieka, a już ciągotki biorą.~- Miód,
1450     3, 34|          zrobiło, że nie odzywając się już na jego wrzaski, porozchodzili
1451     3, 34|              po chałupach.~Wieczór się już zrobił, jeno że jakiś wietrzny
1452     3, 34|           zgromiła ją Hanka wyniośle i już ani słowem się nie ozwała.~
1453     3, 34|                zrazu chwycił na Jagnę, już się kajś zapodział, że skoro
1454     3, 34|                karczmy pociągnął. Było już tam kilku pomniejszych gospodarzy,
1455     3, 34|          wydziera! - buchnął Płoszka i już cicho jął podjudzać na wójta
1456     3, 34|           jakby na to nie baczył; gdyż już od samego świtania rejwach
1457     3, 34|               Hanka wraz z domownikami już od świtu pomagała Rochowi.~
1458     3, 34|              chałupy wczesnym rankiem; już się nie pokazała.~Wprawdzie
1459     3, 34|       Wprawdzie skończyli pierwsi, ale już słońce wynosiło się nad
1460     3, 34|            sadzie, jak co dnia.~Na wsi już całkiem ścichło, wszystkie
1461     3, 34|                żywym ogniem prażąc, że już się wolno posuwali wśród
1462     3, 34|              głowa przy głowie, ledwie już dysząc z żaru i ciasnoty,
1463     3, 34|               był jeszcze podniósł, że już zgoła wytrzymać było nie
1464     3, 34|                 na burzę się zbierało.~Już z dobrą godzinę ciągnęła
1465     3, 34|           ciągnęła się procesja i choć już ustawali ze spieki, a choć
1466     3, 34|           wyrywało z pól, a po drogach już się kręciły słupy kurzawy,
1467     3, 34|             szyby przepalonej, grzmoty już zahurkotały nad wsią i uderzył
1468     3, 34|               szkód, niebo zaczęło się już wyjaśniać, gdy przed nieszporami
1469     3, 34|        pachniało wszyćko po deszczu, a już najbarzej młode brzózki
1470     3, 34|             pól i przenikała duszę, że już dzieci z wrzaskiem brodziły
1471     3, 34|        przekrzykami i rozmowami, nawet już tam kajś kole młyna zawiodła
1472     3, 34|        Chłopaki sprowadziły muzykę, że już od nieszporów roznosiło
1473     3, 34|           Grzela uroczyście. - Mówiłem już wama, co Podlesie nie przedane
1474     3, 34|              jeszcze Miemcom, ale leda już dzień mogą pojechać do aktu,
1475     3, 34|                sobie, co chcecie, mnie już dosyć i jak się ozgniewam,
1476     3, 34|             jakoś sobie radzić:~- A bo już wytrzymać nie mogę, jaże
1477     3, 34|               przeciwił! Mierzi mi się już takie życie i do grdyki
1478     3, 34|             rozpędzimy, zaś nie...~Ale już Grzela nie mógł wytrzymać,
1479     3, 34|         pierzynę się chowa!~Ani sposób już było do nich mówić, tak
1480     3, 34|            gdzie przychodzą Niemcy, to już tam nie tylko biedny Żydek
1481     3, 34|           posądzili o co złego.~Narada już niedługo trwała, bo Mateusz
1482     3, 34|             karczma na dobre, z czubów już się galancie kurzyło, że
1483     3, 34|                coraz bełkotliwiej.~Noc już się zrobiła, gwiazdy bystro
1484     3, 34|            szła... Zaś pod ścianą było już coraz głośniej, gadali wszyscy
1485     3, 34|      wygarniając po kusztyczku, pijany już był całkiem, sielnie się
1486     3, 34|       wiewającymi kieckami i kapotami, już piesneczki przyśpiewywali
1487     3, 35|                łbów strzeliło! Mało to już marnacji przez bór?... jeszcze
1488     3, 35|      zawrzeszczały każdego, a niejedna już i płaczem lamentliwym buchała.~-
1489     3, 35|               puszczę!... Dosyć my się już nabiedowały!...~- A żeby
1490     3, 35|             żalił się smutnie.~- Takie już są, że przez moc nie przerobisz:
1491     3, 35|               zbójecki, ale że na inny już nie ma czasu, pomogę wam
1492     3, 35|            czas. Zrobicie swoje, to ja już pojadę do dziedzica i będę
1493     3, 35|                dokazał, że kobiety się już nie przeciwiły, zaś gospodarze
1494     3, 35|            cały wieczór naradzali, ale już rankiem w niedzielę byli
1495     3, 35|         płaczów... że gdyby nie Hanka, już by co złego sobie zrobiła...
1496     3, 35|             przyniewolił do grzechu, a już najbardziej winien wszystkiemu
1497     3, 35|                i cosik zamamrotał, ale już odleciała: ulżyło jej galańcie,
1498     3, 35|                jej galańcie, miała się już na kim odbijać za swoje
1499     3, 35|      porozmierzali, wszystkie famielie już się sprowadziły, studnie
1500     3, 35|             Mnie się przysięgali, jako już po wszystkim.~- Mówię, co