Tom, Rozdzial

1501     3, 35|          choćby przyszło najgorsze, to już takie złe nie będzie.~Aż
1502     3, 35|              tajemnicę, jeno co ledwie już zdzierżała tę straszną radość;
1503     3, 35|             mamlał językiem. Zabaczyła już o całym świecie, że Józka
1504     3, 35|           musiała przypominać, iż czas już się szykować do kościoła.
1505     3, 35|             wyprawić...~- Posyłałeś to już z wódką, co? - pytała tak
1506     3, 35|     wytrząchając pięściami.~Ale Szymek już się nie uklęknął, matczyne
1507     3, 35|          pieniądze a prędko!... czekał już ni prosił nie będę!~- Nie
1508     3, 35|               i prała, kaj popadło, że już rozwścieczony z bólu oddawać
1509     3, 35|            strasznym wrzaskiem.~Ludzie już zaczęli nadbiegać ze wszystkich
1510     3, 35|              cię...~Szymek zaś, ledwie już dychający, zbity i okrwawiony,
1511     3, 35|          zapchali izbę, w sieniach się już gnietli, a i przez okno
1512     3, 35|              okno wtykali głowy.~Jagna już głowę traciła, c nie wiedząc,
1513     3, 35|         wiedząc, co poczynać, bo stara już prosto ryczała z bólu...
1514     3, 35|              cały i w tych krzepnących już soplach krwie na twarzy,
1515     3, 35|            sygnaturka zadzwoniła.~Czas już było na sumę, ludzie walili
1516     3, 35|         Śmiałem to? Jaguś... - pokorny już był i dobry. ~- Aleć potem
1517     3, 35|              zaś pomiędzy nimi zaczęły już latać spojrzenia i wiązać
1518     3, 35|          Odpłać, Mateusz! Odpłać, a ja już ci... - przywtórzyła zawzięcie.~
1519     3, 35|                przywtórzyła zawzięcie.~Już się nie odezwał, jeno poleciał
1520     3, 35|              gorączce, Jaguś nie mogła już wysiedzieć, stawała w progu,
1521     3, 35|               stawem.~- Rocho przyszli już z kościoła? - zagadał~-
1522     3, 35|        kościoła? - zagadał~- Przyszli; już tam i sporo chłopów czeka.~
1523     3, 35|               ciągniesz.~- Przyszedłem już po kazaniu, powiedali mi
1524     3, 35|              prawie po imieniu... tego już za wiele... Borynową była
1525     3, 35|              musi się ożenić z Nastką: już ja tego dopilnuję! Ścierwy
1526     3, 35|           jedni na drugich nastają, że już ciężko we wsi wytrzymać.~-
1527     3, 35|            radzili, że jak powróci, to już my razem zrobimy we wsi
1528     3, 35|            chałupy; na ganku siedziała już gromada.~Mieli ruszyć w
1529     3, 35|          Grzela! - ostrzegał sołtys. - Już niejednego ozór dalej powiódł,
1530     3, 35|                nie można. Urząd musiał już coś przewąchać i ma na niego
1531     3, 35|       przeżegnał się i zawołał:~- Pora już! chodźmy w imię Boże!~Przodem
1532     3, 35|             kobiet i dzieci.~Skwar też już przeszedł, przedzwaniali
1533     3, 35|            zręby budynków wznosiły się już niedaleko, spalony sad poczerniałymi
1534     3, 35|              przedwieczerza. ~A chłopy już dochodziły, coraz ciężej
1535     3, 35|             kieby to stado baranów, co już ślepiami krwawo toczy, przebiera
1536     3, 35|        kulasami, tupiąc ze złością, że już niejeden z pięściami darł
1537     3, 35|          odrobicie! - drwił stary, ale już się trząsł ze złości, a
1538     3, 35|           zuchwale i wyzywająco. Stali już z bliska, ślepiami się jeno
1539     3, 35|             nad głowami kiej kamienie, już się wyciągały pazury i niejeden
1540     3, 35|          srodze gębowali.~Zmierzch się już kładł na ziemiach, słońce
1541     3, 35|            grały na bagniskach i szedł już światem cichy i pachnący
1542     3, 35|           przystając co chwila, któryś już śpiewał, jaże bory oddawały,
1543     3, 35|           sołtys.~- Nie turbujcie się, już my w tym, że ustąpią - zapewniał
1544     3, 35|          kawale - uspakajał Grzela, bo już byli się sprzeczać zaczęli.~-
1545     3, 35|                 coraz prędzej idąc, bo już od wsi zaciemniała gromada
1546     3, 36|                            Rozdział 11~Już tak dniało, że caluśki świat
1547     3, 36|                go puszczą, ale powróci już niechybnie - odpowiadała
1548     3, 36|             trwało, bo biały dzień się już robił, zorze zrumieniły
1549     3, 36|    zaświergotały po gniazdach i na wsi już się kajś niekaj rozlegały
1550     3, 36|               zapłaci tam okup i razem już powrócą!~Stary siadł raptem,
1551     3, 36|              obeschnie, to można by ją już dzisiaj przetrząsnąć.~Poszli
1552     3, 36|                stały pochylone; czajki już kwiliły kajś niekaj, a żarzące
1553     3, 36|           rozmachem spuścił kosę, tnąc już raz za razem, a za nim drudzy,
1554     3, 36|          słońce wyniesło się nad wieś, już całe łąki jaże jęczały pod
1555     3, 36|          wieczory zionące spiekotą, że już wysychały studnie i rzeczki,
1556     3, 36|             jeszcze się poprawi, nawet już na tę intencję na mszę dawali,
1557     3, 36|              kaj Miemce siądą, tam się już żaden Żydek nie pożywi.~-
1558     3, 36|          prędko chodźcie! - wrzeszczał już z dala.~- Co się stało?
1559     3, 36|           stało:~A oto co było. Maciej już od samego rana był jakiś
1560     3, 36|                 przeziewnął szeroko: - Już biały dzień, a wy śpita.
1561     3, 36|             rozumiejąc, jako na koniec już mu przychodzi, kazała go
1562     3, 36|          olejami namaścił.~- Więcej mu już nie potrzeba, lada godzina
1563     3, 36|             zdawał się konać, że Hanka już mu gromnicę wtykała, ale
1564     3, 36|              Nie frasuj się, Michał... już teraz wam dojdę... niezadługo
1565     3, 36|             coraz barzej zapada, to go już pilnowali, a głównie Jagusia,
1566     3, 36|           dosyć miała swojej roboty.~I już się nie ruszyła z chałupy,
1567     3, 36|              do słupa podobnej.~Maciej już nie mówił, nie jęczał, leżał
1568     3, 36|             domu od rana.~- Sobota, to już dzisiaj Antek wróci z pewnością! -
1569     3, 36|               przyjęcie męża.~Południe już przeszło, a jego jeszcze
1570     3, 36|    rozdzwaniały się kajś niekaj, ptaki już zaczynały śpiewać i pola
1571     3, 36|              pies... nie ucieknę ci... już dosyć nas mielą na ozorach... -
1572     3, 36|                spojrzał na nią.~- Może już do wsi wchodzi... może już... -
1573     3, 36|             już do wsi wchodzi... może już... - myślała wybiegając
1574     3, 36|                z minuty na minutę, ale już ostatkami sił i cierpliwości.~
1575     3, 36|                i cierpliwości.~Noc się już czyniła, wieś kładła się
1576     3, 36|                motyle.~Noc musiała być już późna, pierwsze kury zaczęły
1577     3, 36|               snu, zdało mu się, że to już duży dzień, że zaspał, a
1578     3, 36|               lecz nim się go uczepił, już mu się rozłaził w pamięci
1579     3, 36|             dzień, księżyc wynosił się już nad chałupą, że modry cień
1580     3, 36|                zachciał wóz wyciągnąć, już nawet porwał za wystający
1581     3, 36|                 spalony jeszcze zimą i już postawiony teraz na nowo.~
1582     3, 36|             zdumionymi oczyma.~Księżyc już był w pół nieba, ziemie
1583     3, 36|          dzioby piskląt, pszenice szły już w słup, stały hardo, lśniąc
1584     3, 36|           mgieł i światła.~Drugie kury już piały, noc była późna, pola,
1585     3, 36|         zawracał.~Odchodził daleko, że już ptasie głosy się urywały
1586     3, 36|                zabiegów.~A potem, kiej już noc ździebko zmętniała,
1587     3, 36|             pustą garścią siał - jakby już jeno siebie samego rozsiewał
1588     3, 36|               ruszył posiewać ociężałą już i pustą dłonią, ziemia przemówiła
1589     3, 36|             chciał krzyczeć, ale głosu już nie wydobył ze ściśniętej
1590     4, 37|                na pole do starego, ale już całkiem widział się być
1591     4, 37|                poszły starunki, próżne już były wszelakie pomoce i
1592     4, 37|            kajś daleko, jakoby w niebo już na ścieżaj wywarte.~Ale
1593     4, 37|              chyla tyla nad chałupy, a już ludzie lecieli na przewiady;
1594     4, 37|               jeszczech popłakujący, a już dawała baczenie na wszystko
1595     4, 37|                chora, zawdy tak.~- Tak już miało być, to i tak się
1596     4, 37|            Panu Bogu dziękować, co się już nie morduje - wyrzekł.~-
1597     4, 37|               sami. Nie frasujcie się, już ja wszystko wyrychtuję.~
1598     4, 37|               nie uciecze! - mruknął i już szukał otwarcie, kaj jeno
1599     4, 37|         chałupie, a suche dębowe deski już z dawna na górze czekały.~
1600     4, 37|                mu do pomocy.~Dzień się już był wyniósł dawno, słońce
1601     4, 37|               z obrządzaniem umarłego, już byli łóżko wynieśli do sadu
1602     4, 37|                same skapywały, cięgiem już patrzyła na drogę, spodziewając
1603     4, 37|              nie było, w końcu chciała już posyłać do miasta Pietrka
1604     4, 37|              nikaj nie dociśnie.~- Dyć już nie wstrzymam - skarżyła
1605     4, 37|             ustał wszelki ruch, ludzie już przeszli do kościoła, zaś
1606     4, 37|         Odwróciła się plecami, jeno co już nie poredziła zebrać się
1607     4, 37|             rozszczekane psy.~Południe już przechodziło, chude cienie
1608     4, 37|              się coraz barzej i prażył już niemiłosiernie.~Suma się
1609     4, 37|           powróciła do chałupy.~Boryna już był całkiem wyrychtowany.~
1610     4, 37|          wszystkie odlatują.~Gotowy ci już był do pożegnań znajomków
1611     4, 37|                do onej drogi dalekiej.~Już mu się ano dusza korzyła
1612     4, 37|            nieustannych.~A ludzie szli już a szli tym ciągiem nieskończonym;
1613     4, 37|              ostało przed chałupą, kaj już poniektóre gospodynie pocieszały
1614     4, 37|                a one ostały, pogadując już mało wiele o różnościach,
1615     4, 37|        turbacji albo samego gorąca, co już doskwierało zgoła nie do
1616     4, 37|          zaruchało, a chociaż przeszło już spory kawał czasu od południa;
1617     4, 37|         podjęła Jagustynka, ale żadnej już się nie chciało mówić.~Siedziały
1618     4, 37|              te kwoki w piasku, ledwie już dysząc z gorąca. Rozbierał
1619     4, 37|              obłapiły, nie śmiejąc się już w niczym przeciwić.~- Ja
1620     4, 37|         lubością byka, któren rwał się już do krowy jak wściekły. -
1621     4, 37|                się gniewa na mnie, ale już mi obmierzły te koty, jakie
1622     4, 37|              to było pod sam zachód, i już bydło spędzali z pastwisk,
1623     4, 37|              świat pójdę... Cni mi się już we wsi... Bo ja wiem, co
1624     4, 37|                na naradę.~Zmierzch się już był czynił, zorze ostygły
1625     4, 37|        światłością zachodu.~A kiej się już do cna zrobił wieczór i
1626     4, 37|                ściągała na świat, więc już do cna przycichło, gdzie
1627     4, 37|            jeno Jambroż i Jagata, bych już czuwać do rana.~I śpiewali
1628     4, 37|              niego głowami, zadrzemali już na dobre, chrapiąc, jaże
1629     4, 37|           jeszcze zorze wschodów.~Świt już gęstniał roztrząsając się
1630     4, 37|               niby pęki czarnych piór; już nawet przyleciał pierwszy
1631     4, 37|                nie było, ale skowronki już przedzwaniały swoje pacierze,
1632     4, 37|              kłosami o miedze i drogi, już niegdzie po zagrodach rwały
1633     4, 37|               martwy, cichy, na kamień już zakrzepły i na wszystko
1634     4, 37|                zakrzepły i na wszystko już głuchy.~Wiatr już z niemałą
1635     4, 37|             wszystko już głuchy.~Wiatr już z niemałą mocą zawiał i
1636     4, 37|                 krowy wyganiaj! Na wsi już przepędzili! - wołała ostro
1637     4, 37|              jechać do miasteczka, ale już z bryczki przywołał ją i
1638     4, 37|            robotą na klepisko; kończył już trumnę i właśnie był malował
1639     4, 37|     pokrzywdzone dzieciątko.~- Taka to już człowiekowa dola - powiedział
1640     4, 37|                 Nama też nieletko, ale już tobie, sieroto, pewnikiem,
1641     4, 37|               go puścić w sobotę, a tu już poniedziałek i ani widu,
1642     4, 37|               gdyż deszcz rozpadał się już na dobre, nie przestając
1643     4, 37|        przyśpiewując, do kościoła, kaj już Jambroż bił we dzwon żałobny.~
1644     4, 37|              kamień w morze, głębokie, już go nikto nie wyłowi, a ziemia
1645     4, 37|               deszcz.~- Ziemniaki były już na ostatnich nogach.~- A
1646     4, 37|            jakiś słaby ogieniek.~Witek już od zmroku przyniewalał Józkę,
1647     4, 37|               mi tam zabawy, co mi tam już wszystko...~Dyć ino zapalim,
1648     4, 37|              dużym dniu, właśnie kiedy już ludzie ciągnęli na żałobne
1649     4, 37|          płaczów i szlochań, bo trumnę już brali co najpierwsi gospodarze
1650     4, 37|              wzdychali coraz ciężej, a już poniektóry łzy obcierał,
1651     4, 37|              widne na miedzach, gotowi już na wszystko a nieulękli,
1652     4, 37|            niesionych tam, na smętarz, już widny przez grube pnie topoli...~
1653     4, 37|               coraz jękliwiej, smętarz już był niedaleko, wyrastał
1654     4, 37|    powstrzymanie spływa cały świat, że już niejednemu się widziało,
1655     4, 37|               jak piołun łez...~Pochód już skręcał na dróżkę ku smętarzowi,
1656     4, 37|               tej pieśni serdecznej.~I już tak rozśpiewani, a pełni
1657     4, 37|       gąszczach leszczyn i bzów czekał już grób świeżo wybrany.~Straszne
1658     4, 37|        Pańskiego proszę...~- Tak ci to już braty dopiekły, żeś się
1659     4, 37|             wytrzymać na ziemi, bo tam już ludzie jako te wilki nastają
1660     4, 37|              nastają na siebie, bo tam już jeno swary, kłótnie, a obraza
1661     4, 37|                na pana... nie uszanują już niczego, ni wieku, ni urzędu,
1662     4, 37|            Indziej też nie lepiej, ale już w lipeckiej najgorzej.~A
1663     4, 37|            Panu Jezusowi, powiem, a on już wama cugli przykróci...~
1664     4, 37|             powinowate i zgoła obce, a już może najrzewliwiej zanosiła
1665     4, 37|                Ale Jagna nie wiedziała już o Bożym świecie, padła kajś
1666     4, 37|          niekiedy...~W Borynowej izbie już było wszystko urządzone
1667     4, 37|         napitku, gdyż w południe, kiej już niejeden jął się oglądać
1668     4, 37|              stronie organista, napity już ździebko, dźwignął się nad
1669     4, 37|               na tym kazaniu.~Gwar się już podnosił i gęby czerwieniały,
1670     4, 37|             szkło galanto brząkało, to już niejeden omackiem szukał
1671     4, 37|                wypominać próbował, ale już nikto nie wtórował ni słuchał,
1672     4, 37|         pamiętam! Mój Jezu, i tylachno już różnego narodu oklepałem,
1673     4, 37|                narodu oklepałem, tylum już przedzwaniał... A teraz
1674     4, 37|            swoich turbacji, a przy tym już na samym zmierzchu przyszedł
1675     4, 37|                 wójtów brat. ~Jęli się już kłócić a przemawiać, bo
1676     4, 37|               opłotki. Zmierzchało się już ździebko, bydło szło z pastwisk
1677     4, 37|          prowadzili szumnie, ile że to już niejeden, bych sobie ulżyć,
1678     4, 37|             roztrzęsionymi wargami, bo już wszystkim się widziało,
1679     4, 37|               drzwiom, Józka nie mogąc już wstrzymać, krzyknęła:~-
1680     4, 37|                do kogoś przyłaszał, że już teraz wszyscy czuli najgłębiej,
1681     4, 38|                szła dziesiąta rano, bo już słońce wisiało w pół drogi
1682     4, 38|              dziecińskie sprzeciwy. Że już dzwoniły czyniąc galantą
1683     4, 38|          spiekę się miało, ale mimo to już od samego świtania na placu
1684     4, 38|          nagrzewając tak szczodrze, że już powietrze trzęsło się nad
1685     4, 38| rozniebieszczoną strugą kiej wody, ale już z wolna grążyło się wszystko
1686     4, 38|         żółtością i fioletem; kwitnęły już bowiem owe ostróżki przeróżne,
1687     4, 38|        ogniściej, jaże śpik morzył, że już niejeden srodze łbem kiwał.~
1688     4, 38|             jechali bez przestanku, że już wszędy na drogach, dokoła
1689     4, 38|             placu przed kościołem była już taka gęstwa i tak wóz stajał
1690     4, 38|             ustał i gorąc podnosił się już nie do wytrzymania, żywy
1691     4, 38|             klęczeli bez ruchu, ledwie już zipiąc i jakby się z wolna
1692     4, 38|              była coraz senniejsza, że już niejeden zachrapał na dobre,
1693     4, 38|             się cicho jak przódzi, ale już nikto nie drzemał, wzmogły
1694     4, 38|           rozgłośniały wzdychy, dziady już pobrzękiwały w miseczki,
1695     4, 38|                przecisnął.~- Wrócił to już wasz?~- Hale, zaśby ta wrócił!~-
1696     4, 38|             zapłacicie?~- Dyć tam o to już Rocho zabiega - wyrzekła
1697     4, 38|          radość rozparła Lipczaków, co już nie sposób było się komu
1698     4, 38|             tajonej uciechy, ale nikto już pary nie puścił, dopiero
1699     4, 38|                się Miemce wyniesły, to już pana dziedzicowa łaska.~-
1700     4, 38|           Juści, co to był Jasio, jeno już ubrany po księżemu, i zbierał
1701     4, 38|                puszy kiej ten indor.~- Już od Wielkiej Nocy jest w
1702     4, 38|           zapowiedzie i wypominki, ale już naród z wolna odpływał i
1703     4, 38|               Hanka.~- Słyszeliście to już o wójcie? - zagadnęła Płoszkowa
1704     4, 38|               kasie brakuje dużo. Wójt już lata po ludziach i skamle
1705     4, 38|           chłopakowi wzbronić, kiej mu już obmierzły dziewczyne roboty.
1706     4, 38|              nie dorwała...~Jagustynka już nie odrzekła, ścisk przy
1707     4, 38|            przyletę.~Za wrótniami było już nieco luźniej, ale i tam
1708     4, 38|             Chodźcie!...~- Nie póde... Już to sobie z dawna umyśliłem...
1709     4, 38|                pociągał do karczmy kto już zabierał się do domu, a
1710     4, 38|            Rozprażone przypołudnie tak już doskwierało, że dychać nie
1711     4, 38|              zasiadła do misek, to się już prawie całkiem uspokoiły,
1712     4, 38|            sztachety, a śmielsze nawet już pod okna się przebierały,
1713     4, 38|                strapiona wielce poszła już prosto do domu i rozpowiedziała
1714     4, 38|                honorna.~- A sprowadzę! Już mu tej łyżki strawy żałujesz!
1715     4, 38|                się ano wypasłam, co mi już kiecka z bieder zlatuje
1716     4, 38|              nochalem, miarkując, zali już jedzą i w której stronie.~
1717     4, 38|           rzekła Hanka.~- A Miemce się już wyniesły, wiecie? - wyrwał
1718     4, 38|             Sierota jucha, a kałdun to już ledwie udźwignie - przekpiwał
1719     4, 38|          cieniu, bych się przespać, to już chrapał, a reszta poszła
1720     4, 38|                na nieszpór. Słońce się już galancie kłoniło ku zachodowi,
1721     4, 38|         wypoczywało pod chałupami, ale już coraz więcej ludzi schodziło
1722     4, 38|               po ludziach. Nie było go już nikaj, poszedł do kościoła,
1723     4, 38|             prosił nie będę.~- Masz to już kaj zawieźć kobietę?~- A
1724     4, 38|           Mateusz.~- I karczma la mnie już nie zabawa - odparła smutnie.~
1725     4, 38|                mną uważasz.~- I tak me już noszą kiej psy tę zdechłą
1726     4, 38|             czemu się im dajesz! - zły już był i zniecierpliwiony.~-
1727     4, 38|               ledwie za nim zdążyła.~- Już buczysz kiej to cielę! -
1728     4, 38|            wszedł do sieni.~W karczmie już była ciasnota i gorąc nie
1729     4, 38|               rozmierzy, co komu.~- To już po żniwach można by chycić
1730     4, 38|           jeden przez drugiego. Radość już ponosiła wszystkich, oczy
1731     4, 38|            ziemi upragnionej.~Niejeden już podśpiewywał z uciechy i
1732     4, 38|              niego z pięściami, ledwie już powstrzymując złość.~- Rzeknijcie
1733     4, 38|           barzej się ugwarzać, wszyscy już bowiem skłaniali się do
1734     4, 38|          Cieszyli się tak galancie, co już niejeden jeno oczy bałuszył
1735     4, 38|                 Jakże, to jeden ledwie już spaśny kałdun udźwignie,
1736     4, 38|         uciechę ostali w karczmie, kaj już pobrzękiwała muzyka.~Właśnie
1737     4, 38|                kłosów, rozjeżdżali się już z odpustu, że jeno wozy
1738     4, 38|                pola, dale stapiały się już z niebem, wszystko się spokoiło,
1739     4, 38|          dziobem.~- Słyszę cię dobrze! Już ci się nie dam. Jaka to
1740     4, 38|             bych Józce pomagał.~Do cna już ściemniało na świecie, ostatnie
1741     4, 38|             rosiło się gwiazdami, wieś już kładła się spać, jeno od
1742     4, 38|             włosy wyciągał, że w końcu już sama jedna łaziła po wsi.
1743     4, 38|               za młyn, aż na łąki, kaj już leżały ciepłe kożuchy białych
1744     4, 38|                  Nie bój się, napisze, już ja go uproszę! - powiedziała
1745     4, 38|                żegnali na odchodnym, a już najdłużej matka, która go
1746     4, 38|                 Chciała i ona do domu, już się była nawet nieco uniesła,
1747     4, 38|         zamodlił.~Zaś z nią działo się już coś niepojętego; takie ognie
1748     4, 38|          Zabaczyła, kaj jest, i ledwie już zipała, tak się w niej wszystko
1749     4, 38|               rozprężały i wyginały... Już chciała się czołgać tam,
1750     4, 39|                     Rozdział 3~- Pójdę już, Hanuś! - prosiła Józka
1751     4, 39|               skończy.~Jakoż proboszcz już kończył cichą, żałobną mszę
1752     4, 39|              zaraz wszyscy na smętarz.~Już byli kole dzwonnicy, gdy
1753     4, 39|                z dziedzicem?~- Będzie, już dzisiaj pojechało do niego
1754     4, 39|             piąciu...~-To chwała Bogu! Już za darmo mszę świętą odprawię
1755     4, 39|              tak się zmaglował.~Ksiądz już nie odrzekł, a oni poszli
1756     4, 39|             Było jeszcze wcześnie, ale już słońce niezgorzej przypiekało,
1757     4, 39|               kolebały się sady, pełne już czerwieniejących wiśni,
1758     4, 39|           piszczy, zaś u komorników to już prosto głód - westchnęła
1759     4, 39|                Płoszka ich wspiera, to już wójtom dobrze zaleją sadła
1760     4, 39|         Śmiejcie się na zdrowie! Co ja już mam z tym koniem!~- Wypchajcie
1761     4, 39|             kupi za krowę, bo na konia już niezdatny! - żartował Michał
1762     4, 39|                ziemniaków.~Dłużyło się już wszystkim, aż pierwszy kowal
1763     4, 39|           śpieszy do dziedzica, bo tam już na mnie czekają - wstał,
1764     4, 39|             suszy - broniła Hanka.~- A już te buciary oddacie. Cholewy
1765     4, 39|              Cholewy jeno całe, a i to już raz podszywane - tłumaczył,
1766     4, 39|            opisze!~- Spisu nie było, a już się kajś zadziały ojcowe
1767     4, 39|                da, pochować u ludzi... Już wam powiem kaj... O zbożu
1768     4, 39|               wam będę we wszystkim. A już w tym moja głowa, byście
1769     4, 39|              niej ślepiami i syknął:~- Już bym nawet nie wspomniał,
1770     4, 39|           wtrąciła się Hanka miarkując już, na co się tutaj zanosi,
1771     4, 39|               wargach.~Wójtowa wywarła już gębę kiej wrótnię i zjątrzona
1772     4, 39|              oszalała, ale zawróciwszy już z drogi wraziła głowę przez
1773     4, 39|         Uciekajmy!~- A dobrze! całkiem już osłabłam, ale ty musisz
1774     4, 39|              to wszystko obmierzło, że już dłużej nie ścierpię! Bodajem
1775     4, 39|               ciepnęła we ślepie!~- Bo już wszystkie przeciwko mnie,
1776     4, 39|            niej rozsrożyła kiej pożar, już była gotowa na wszystko,
1777     4, 39|         wgryzła się w serce, że ledwie już zabełkotała:~- A coś to
1778     4, 39|           napadnięty w barłogu, gotowy już drzeć kłami, co mu się jeno
1779     4, 39|        pożałowała. A to me miłował, że już nie wypowiedzieć! A tyś
1780     4, 39|                 utytłany łach, że miał już chudziak po grdykę twojego
1781     4, 39|               Wołała zjadliwie, władna już sobą i bez lęku, a tak urodna
1782     4, 39|             podarte piorunami, bez sił już i bez pamięci. Ledwie już
1783     4, 39|              już i bez pamięci. Ledwie już poredziła nabrać powietrza
1784     4, 39|              żenie na zatratę...~Jaguś już dawno przestała i poszła
1785     4, 39|        krzyczeć, ni bronić, ni uciekać już nie poredzi, a jeno czasem
1786     4, 39|      wyglądając na świat.~Południe się już podnosiło, słońce zawisło
1787     4, 39|                upał się tak wzmógł, że już parzyła ziemia i rozpalone
1788     4, 39|        zawiewało kieby z pieca, ludzie już wracali z pól, a od topolowej
1789     4, 39|              zaś, nie zważając na nią, już się wzięła do zdejmowania
1790     4, 39|              oddam! Maciej mi dali, to już są moje!~Józka poczęła piekłować,
1791     4, 39|          Dominikowa nie przeciwiła się już niczemu, lecz i nie odpowiadała
1792     4, 39|      Jagustynki.~- Dobrzeście zrobili! Już dawno trza ją było wygonić.
1793     4, 39|               za pan brat! Drugą to by już dawno wyklął z ambony!~-
1794     4, 39|      przytwierdzała odsuwając się, aby już więcej nie słuchać, a gdy
1795     4, 39|            niektóre zagony żółciły się już z daleka.~Skwapnie się wzięła
1796     4, 39|    przerywających marchew; dojrzała go już z dala, bo stojał prawie
1797     4, 39|         podejść obawiając się, że musi już wiedzieć i jeszcze gotów
1798     4, 39|                dwudziesty szósty. Miał już wrócić we żniwa. Utopił
1799     4, 39|           Teraz jeno wygońcie Józkę, a już wszystko będzie wasze a
1800     4, 39|            Skończyłeś to z Tereską, co już o Jagusi zamyślasz? - odcięła
1801     4, 39|            żyjesz, a jutro gnijesz. To już Michał pojedzie po te rzeczy
1802     4, 39|           ledwie Kłąb wyratował? Snadź już mu było pisane zginąć od
1803     4, 39|            schodząc z pól o zmierzchu, już sobie o tym rozpowiadali;
1804     4, 39|              opowiadali się chłopi, że już z tego miejscami przychodziło
1805     4, 39|                  A nim wieczór zapadł, już na wsi huczało kiej w ulu
1806     4, 39|               tak go rozeźliły, że się już wstrzymać nie poredził i
1807     4, 39|                na święty nigdy. Tak mi już wieś mierznie, że cheba
1808     4, 39|               Borynów.~Hanka sprzątała już po kolacji, ale zaraz ją
1809     4, 39|                z rezygnacją:~- A skoro już pomarł, to już taka była
1810     4, 39|                 A skoro już pomarł, to już taka była wola boska. -
1811     4, 39|           śmierć. Wołała mnie, ale tam już jeno trumny potrza i pochowku.~-
1812     4, 39|          siedział na bryce.~- O Grzeli już wiecie! - zaczął. - No,
1813     4, 39|       zwodzicie mnie aby? - nie śmiała już zawierzyć.~- Wójt wama mówi,
1814     4, 39|               sobie poczęli z Jagusią! Już na was wniesła skargę, mogą
1815     4, 40|                się otworzyć okna, śpik już ją całkiem odszedł, parzyła
1816     4, 40|           przejmując takim dygotem, że już nie mogąc zapanować nad
1817     4, 40|               stadka gęsi.~Czuby drzew już się wypinały z nocy, rosa
1818     4, 40|                bo kiej przecknęła, noc już była zbielała do cna i na
1819     4, 40|                śpikiem, że nie wróciła już do łóżka i aby łacniej doczekać
1820     4, 40|              zróżowione świtania.~Pora już była wstawać, po wsi zaczęły
1821     4, 40|       przeczekawszy jeszcze z pacierz, już przed samym wschodem, kiej
1822     4, 40|                śpiesz z udojem, na wsi już wyganiają krowy! Witek!
1823     4, 40|             kapusty.~- Jak to wyrosła, już się poniektóre skłębiają
1824     4, 40|                A mogą. Na Woli obżarły już ze szczętem.~- W Modlicy
1825     4, 40|             Hanka, iż pomilkły.~Słońce już się było wyniesło galancie
1826     4, 40|           wróci, to se odpoczniecie.~- Już się do Częstochowskiej ochfiarowałam
1827     4, 40|           Obiecuje, jak zawdy.~- Byłam już parę razy z kompanią, alebym
1828     4, 40|               leciała, jak jeno mogła, już z dala krzycząc i wytrząchając
1829     4, 40|             nowych jamorów...~- Nie ma już na podorędziu Jagusi, to
1830     4, 40|         niektóry...~Plotły, ledwie się już ruchając przy robocie, a
1831     4, 40|               kółko.~- A z Rochem! Dyć już wam mówiłam!~- A jaki, co?
1832     4, 40|              się radością.~Dojrzała go już z daleka, siedział z Rochem
1833     4, 40|         Cisnęła się też do niego zgoła już bez pamięci, a jeno te szczęsne
1834     4, 40|             kruszyny najmilsze! Jak to już Pietras wyrósł, no, i po
1835     4, 40|          tkliwie, po bratersku. - Tera już me we wszyćkim słuchaj kiej
1836     4, 40|               grontem podzielim, nawet już o kobiecie la niego myślałem -
1837     4, 40|               Dobrze wam gadać, a mnie już kiszki marsza grają.~- Laboga,
1838     4, 40|           cosik po naszemu. Tak mi się już przejadło to miesckie jedzenie,
1839     4, 40|             szykować, ale że ziemniaki już parkotały w garnku, to jeno
1840     4, 40|           głodem.~- Jakże, toć w końcu już nic jeść nie mogłem.~- Powiadali
1841     4, 40|            ziemią, to myślałem, co się już wścieknę. Pachniała mi wola
1842     4, 40|            bowiem i takie zbóje, które już z czystej sprawiedliwości
1843     4, 40|            poszli spać do stodoły, kaj już naniesła im Hanka do sąsieka
1844     4, 40|           skwarki - zaśmiał się Rocho.~Już nie odrzekła, ale zawarłszy
1845     4, 40|                spotkało.~- I że się to już przemieniło! - wzdychała
1846     4, 40|                prawie wniebowzięta, że już cały czas, dopóki spali,
1847     4, 40|         rozgrzebują wschodzące ogórki. Już o całym świecie przepomniała,
1848     4, 40|             tak się przykro dłużył, co już nie mogła sobie poredzić.
1849     4, 40|            kogo jeno dostrzegła, to mu już z dala krzyczała:~- Wiecie,
1850     4, 40|                   A dobrze! Święto się już skończyło, trza się będzie
1851     4, 40|        Obejrzał nawet sad, pełen wiśni już przez pół czerwonych, i
1852     4, 40|            kapuściane wysadki.~Wracali już z powrotem, gdy przechodząc
1853     4, 40|           przepuści nam bez precesu.~- Już pono wczoraj latały ze skargą
1854     4, 40|           poleźć, on zaś mijając bróg, już odnowiony i pełen siana,
1855     4, 40|        jęczmieniu, który był mizerny i już przypalony, a ledwo widny
1856     4, 40|            czarniawych, lśniących piór już się łuskały gęste i wielkie
1857     4, 40|           Antek porwał się bronić, ale już było za późno, posypała
1858     4, 40|            glista najmarniejsza. Takie już urządzenie na świecie! -
1859     4, 40|                zaklął nie ruchając się już z miejsca, bo tuż przed
1860     4, 40|           chycnąć na niego, ale on ani już o czym wiedział, grążył
1861     4, 40|               chmury, że nim co pojął, już inne następowały, już nowe
1862     4, 40|           pojął, już inne następowały, już nowe i barzej jeszcze niepojęte.~
1863     4, 40|                zachwyceń prowadził, że już w końcu poczuł się niby
1864     4, 40|               na to nowe życie, którym już szedł ociec, jakim przeszły
1865     4, 40|            zastąpi go z kolei...~- Tak już być musi! Młody po starym,
1866     4, 40|               rozlegało.~Antek ostawał już za wszystkimi, kiej go dojrzał
1867     4, 40|               do chłopca.~- Prawda, bo już te portki, com dostał jesienią,
1868     4, 40|                  Bogać ta mają, do cna już trawę wypaliło, żeby im
1869     4, 40|                i zleci!~- A mało go to już woziłem na źróbce! Przeciek
1870     4, 40|              się psie wesele! - wszedł już w obejście.~W podwórzu gwarno
1871     4, 40|            dala, stronami.~Józka doiła już trzecią krowę śpiewając
1872     4, 40|              zaśpiewała dalej, jeno co już ciszej i jakby lękliwiej:~
1873     4, 40|       Niezgorsze kałduny im porosły!~- Już ja w tym, aby gromada nie
1874     4, 40|           oczami za Antkiem.~Mieli się już rozchodzić, boć trza było
1875     4, 40|              te kiej pastuchy od gęsi! Już się ugodzili z dziedzicem,
1876     4, 40|             się ugodzili z dziedzicem, już wszyscy byli za jednym,
1877     4, 40|              tak się zagniewał, że ani już chce słuchać o zgodzie,
1878     4, 40|            przywiódł wsi do rozumu, to już trza wypiąć plecy na cały
1879     4, 41|            chleba.~W szabaśniku huczał już tęgi ogień, przegarniała
1880     4, 41|        siarczyście, gdyż ciasto prawie już kipiało z wielkiej dzieży,
1881     4, 41|          prażyło kiej żywym ogniem, że już ruchać się było ciężko.
1882     4, 41|              jaże spuchnął niby bania. Już me potem nie bijał...~-
1883     4, 41|          groziła dotknięta do żywego i już rozeźlona tak zwijała się
1884     4, 41|       wyzierając za dziećmi. Strudzona już była z pracy i spieki, bo
1885     4, 41|             oganiała się gałęzią i tak już była spocona i rozdrażniona,
1886     4, 41|               Prrr! A zjem, niezgorzej już mi kruczy w brzuchu po obiedzie.~-
1887     4, 41|          serwatka - mruczał podjadłszy już nieco.~- A może byś chciał
1888     4, 41|                jeno ryj, a spyszcz, to już ja cię przyrychtuję.~A ledwie
1889     4, 41|       gwałtownie gardzielem, a kiej go już doganiała, bych zdzielić
1890     4, 41|               śpitala.~- Juści, bom to już przy jednej chorej siadywała!
1891     4, 41|          kiejście leżeli w połogu. - I już trajkotała dalej po swojemu,
1892     4, 41|              zawołała oknem, ale Józka już była za przełazem, jeno
1893     4, 41|               ozwał do kobiet, ale tak już był umęczony pracą i spiekotą,
1894     4, 41|              droga ciężka i koń ledwie już kulasami rucha.~- A po cóżeś
1895     4, 41|            ustawały coraz barzej, całe już okryte pianą, a i jemu,
1896     4, 41|                i morzący śpikiem cień. Już się był całkiem zapadł w
1897     4, 41|                i opadł z powrotem, ale już nie zasnął, gdyż ktosik
1898     4, 41|                Odpocznijcie, a to wama już oczy na wierzch wyłażą.~
1899     4, 41|             współczuciem. ~- Juści, co już całkiem opadłam ze sił. ~-
1900     4, 41|               Żeby nie Hanka, to byśwa już byli pozdychali - zaszeptała
1901     4, 41|           dostał w boru robotę, to ani już zajrzy do Żyda, niech drugie
1902     4, 41|                 Jakże...~- Wypuścił to już Wojtek łąkę, co?~- Młynarz
1903     4, 41|             wpadnie co w pazury, to mu już sam zły nie wyrwie. A może
1904     4, 41|               się kiej kot do mleka.~- Już i Maciej chcieli ją kupować,
1905     4, 41|         boskiego zmiłowania czekają! A już najbarzej Jagusia...~I kieby
1906     4, 41|               tak nie zdusił tęsknicy.~Już mu się dłużył dzień, że
1907     4, 41|                prędzej ruchały! Tak go już cosik ponosiło, że ledwie
1908     4, 41|           nasłuchując kłótni, bo Hanka już wykrzykiwała rozwścieklona:~-
1909     4, 41|                dłużną nie ostawała, to już kłóciły się na zabój, wytrząchając
1910     4, 41|                Kowal był przy robocie; już z dala szczękały brzękliwe,
1911     4, 41|             wrzała kiej w ulu, traczka już szła bez przerwy, piły z
1912     4, 41|               rozmierzają ziemię.~- Bo już co dnia zgłasza się ktosik
1913     4, 41|              się godzą.~- Odebrałeś to już swoje gronta?~- Jeszczek
1914     4, 41|           można robić działów, alem se już upatrzył pole.~Za rzeką
1915     4, 41|            więc chociaż pogadywał, ale już coraz niespokojniej latał
1916     4, 41|             jeszcze obaczył! Dosyć mam już za dawne... - odrzekła twardo.
1917     4, 41|                me wołasz?~- Czym ci to już taki całkiem cudzy, Jaguś?~-
1918     4, 41|               wszystkich... Ledwie się już pohamował.~- Nic, jeno ta
1919     4, 41|               Michał był sam i właśnie już się zabierał do pługa.~-
1920     4, 41|               Kiej obiecuję, to jakbyś już miał na wozie.~Antek jął
1921     4, 41|         siedziałem te parę miesięcy, a już me się dur chytał...~- A
1922     4, 41|               za trzy niedziele byłbyś już za morzami, niech Jankiel
1923     4, 41|           czterdzieści roków, a do cna już posiwiał i zgarbaciał, żywą
1924     4, 41|                porę, zmiarkowawszy, że już w nim posiał niepokój, więc
1925     4, 41|             drętwiejąc w strachu:~Mrok już zapadał, ludzie ściągali
1926     4, 41|              tymi jamorami zapowiedzie już wyszły, ślub ma być w niedzielę,
1927     4, 41|           nawet Nastusi nie odpowiada. Już się nawet bojam, żeby mu
1928     4, 41|         spomóżcie, braty rodzone, a to już wama za to do śmierci się
1929     4, 41|             ździebko uspokoił, zaczęli już wspólnie rozważać i deliberować
1930     4, 41|          powstając do odejścia, bo się już było całkiem zmroczało nad
1931     4, 41|                Księżycowy sierp zawisł już był na pociemniałym niebie
1932     4, 41|              żrej jeden drugi, żrej... już się za to zmówi jaki paciorek
1933     4, 41|              szukam dobrodzieja, byłem już na plebanii.~- A wyszedłem
1934     4, 41|               niej poleciał.~Juści, co już czekała skulona pod stodołą.~-
1935     4, 41|              teraz się dziwujesz?~- Że już i barzej nie sposób, ale
1936     4, 41|              psa, jeno nie la mnie! To już myślałam, że się wścieknę!~-
1937     4, 41|                witać, jak? Małoś to me już pokrzywdził i sponiewierał,
1938     4, 41|              całej wsi...~- A wójta to już nie baczysz? a drugich,
1939     4, 41|                a tyś me tak opętał, co już świata Bożego za tobą nie
1940     4, 41|                niezgłębionego żalu, że już nie poredził się bronić.
1941     4, 41|         spokoił, jak jeno poredził, że już płakała coraz ciszej przywierając
1942     4, 41|                a smutki...~Ale Antkowi już się mąciło w głowie, bo
1943     4, 41|              wyrabia. Dopiero kiej się już całkiem poczuła w jego mocy
1944     4, 41|             krzyczeć!~Ale mogła się to już wydrzeć smokowi, kiej ściskał,
1945     4, 41|              ostatni! - skamlał ledwie już zipiąc.~Aż świat się z nią
1946     4, 41|        niepamięci.~A i w nich nie było już pomiarkowania o niczym,
1947     4, 41|                w niebo płomieniami, że już wraz giną hucząc weselną
1948     4, 41|               znowu siedli przy sobie, już im tak cosik omroczyło dusze,
1949     4, 41|                 Siedzieli, nie wiedząc już, co mówić, niecierpliwiąc
1950     4, 41|                precz.~A w Jagusi jakby już wszystko wygasło ze szczętem
1951     4, 41|              Rozpłakała się znowu, ale już jej nie spokoił ni utulał,
1952     4, 41|               jechała we świat, kaj by już ostali razem i na zawsze.
1953     4, 41|             grzechu, to rozumiesz, com już do cna zgłupiała i uwierzę
1954     4, 41|            prawdę powieda; nie chciała już nawet słuchać i wyrwawszy
1955     4, 41|             się uważnie.- Późno, muszę już bieżyć!~- Kajże ci pilno,
1956     4, 41|          patrzy?~- Ale na ciebie pora. Już tam Hanka pierzynę wietrzy
1957     4, 41|               to mi rzeknij, bo więcej już do cię nie wyjdę...~- Nie
1958     4, 41|                markotnie.~- Zgłupiałem już do cna! Jezu, dokąd to baba
1959     4, 41|               i męczył.~Pościel gotowa już czekała na niego w sadzie,
1960     4, 41|               słodkimi spominkami; ale już się im nie dał w niewolę,
1961     4, 41|        człowiek raz jeden pofolguje, a już się tak pokuma ze złem,
1962     4, 41|              gorzko i górnie.~Świt się już robił, całe niebo przyodziewało
1963     4, 41|             się udało ze zwózką, to ci już cosik kupię na jarmarku.~
1964     4, 41|           pokiwał głową widząc, jak to już zgodnie robią razem Lipczaki
1965     4, 41|           obrąbywać gałęzi.~- Ale może już najbarzej złoście i głupie
1966     4, 41|               i wziął się do roboty.~I już całe dnie woził na tartak,
1967     4, 41|              turbacji? A do tego kowal już prawie codziennie i na różne
1968     4, 41|               dałby pieniędzy...~Antek już sto razy gotów był prasnąć
1969     4, 41|                się nie schodzą, to się już uspokoiła z tej strony.
1970     4, 41|              jak mogła najwierniej, że już jadło miał wybrane i na
1971     4, 41|         dobrego słowa jej nie dawał.~A już było najciężej, kiedy chodził
1972     4, 41|             skoczył na równe nogi. Psy już docierały w opłotkach, na
1973     4, 41|          ciężkie stąpania.~- A może to już po mnie? - jęknął w trwodze. ~
1974     4, 41|               wypytywać o niego. Nawet już tabaką częstował, ale wszyscy
1975     4, 41|            końcu zapowiedział, jako im już nic nie pozostaje, jeno
1976     4, 41|                i rzekła ciszej, ledwie już łzy powstrzymując:~- Odsiedzisz
1977     4, 42|                  Rozdział 6~- Uwal się już raz i nie przeszkadzaj! -
1978     4, 42|            jako do stodoły, kaj spali, już się wdzierają mąty pierwszych
1979     4, 42|            ciemnice, jeno gwiazdy były już bladawe, na wschodniej stronie
1980     4, 42|            cosik popędzało, nie bacząc już na doły ni kamienie.~Wstrzymał
1981     4, 42|            ciemnościach, ale na niebie już się coraz barzej jarzyły
1982     4, 42|           spominał se z lubością, jako już idzie na swoje, na gospodarkę.~-
1983     4, 42|              pod lasem ciemnoście, kaj już czekały na niego te sześć
1984     4, 42|               rychło zmorzony śpikiem.~Już pola szarzały kiej wody
1985     4, 42|           spomóż, Panie miłosierny, to już na mszę dam abo i na dwie!
1986     4, 42|           mocnym się poczuł, i gotowym już na wszystko, i tak dobrej
1987     4, 42|                a karczunków.~Dzień się już był podniósł złocisty, od
1988     4, 42|             przyciągnął pasa - jeno ci już matka dwojaków nie przyniesą,
1989     4, 42|               coraz niecierpliwiej, że już w końcu ostro krzyknął na
1990     4, 42|             robią !~I ostał sam, bo go już omijali.~Słońce podnosiło
1991     4, 42|               się coraz wyżej, wisiało już nad kościołem, niesło się
1992     4, 42|               się był kajś zadział, że już gorąc bez przeszkody ogarniał
1993     4, 42|           zapomniał o całym świecie.~I już tak pracował dzień w dzień,
1994     4, 42|              niemu.~Jędrzych powoził i już z dala krzyczał wesoło:~-
1995     4, 42|           niechta! a jak me spierą, to już całkiem do ciebie przystanę.~-
1996     4, 42|               bierąc się do roboty, że już razem orali cały dzień,
1997     4, 42|           więcej przyjeżdżać.~- Sam se już dam radę, pomożesz mi później
1998     4, 42|           żółkły, a zboża stały ledwie już żywe w owej piekielnej pożodze,
1999     4, 42|               spędzić upałom, że nawet już noce przesypiał na polu,
2000     4, 42|            całował go, a prawił dobrze już napiłym głosem:~- Słuchać