Tom, Rozdzial

2001     4, 42|           kobietom wywieść z karczmy i już galancie przetrzeźwiony
2002     4, 42|              nocy.~- Kiedy pościele ma już tam, w budzie - tłumaczyła
2003     4, 42|             Szymka:~- Na twoim miejscu już bym to dawno zrobił!~I pogwizdując
2004     4, 42|                   samaś mi się dała... już cię nie popuszczę - bełkotał
2005     4, 42|          przechwalał się z tego, co to już dokonał, i z nagła oniemiał
2006     4, 42|           poradzę? Zobaczysz.~I robili już we dwóch, wprawdzie stary
2007     4, 42|                się na jutro.~Juści, co już wszystkie wiedziały o ślubie,
2008     4, 42|              Zaś nazajutrz w niedzielę już od wczesnego rana Jagusia
2009     4, 42|                niej przystąpić.~- A to już pódę, matulu! - szepnął
2010     4, 42|           Mateuszowej chałupy, rychtyk już wychodzili do kościoła,
2011     4, 42|               w ogniach zórz, jęli się już zbierać do domów. Tylko
2012     4, 42|           suchymi ozorami mleć.~Że zaś już była ździebko napita, to
2013     4, 42|           łaski udzieli, ma chłopa, to już jej zarówno, jeden czy więcej. ~
2014     4, 42|           swojemu gębę rozpuszczać, to już oboje rej wiedli pyskując
2015     4, 42|            potoczył ślepiami.~Zaś kiej już sami ostali, Nastusia rozejrzawszy
2016     4, 42|                na swoją biedę, jeno co już coraz rzadziej, gdyż wieś
2017     4, 43|             przyleci rychło, bo ja się już ruchać nie poredzę! - zaskarżyła
2018     4, 43|                swędzi, mój Jezu! To mi już lepiej przywiążcie ręce,
2019     4, 43|              go niespokojnie:~- Czy to już połednie?~- Kole północka
2020     4, 43|             nagle i zasnęła, zaś Witek już całymi godzinami przy niej
2021     4, 43|              różnoście, nie spominając już, co jabłek i gruszek nanosił
2022     4, 43|           kryjomo przed starszymi, ale już ją to nie bawiło, bo często
2023     4, 43|              wzmagała się spiekota, że już w dzień nie sposób się było
2024     4, 43|              waliła się na wieś, trawy już tak wypaliło, że bydło głodne
2025     4, 43|               nie przyćmione.~Niejeden już skamlał serdecznie przed
2026     4, 43|               wody, co tartak nie mógł już robić i młyn również stał
2027     4, 43|                 gdy wszystko zdało się już puszczać ostatnią parę w
2028     4, 43|               wichry i drzewa.~Pioruny już biły jeden za drugim, jaże
2029     4, 43|        wyzierano na świat, tu i owdzie już pozapalano lampki śpiewając: "
2030     4, 43|                szkód, dopiero kiej się już prawie do cna uspokoiło
2031     4, 43|             wody i błota na drodze, bo już poniektóre dachy zaczynały
2032     4, 43|          rozgdakana kokosz; więc kiedy już minęło niebezpieczeństwo
2033     4, 43|              ręką i poszedł.~Burza się już przetoczyła na bory i lasy,
2034     4, 43|             leżeć w sadzie, krosty się już podgoiły galancie i przyschły,
2035     4, 43|               sielnie gwizdał.~- Macie już krowę? - zdumiała się niezmiernie.~-
2036     4, 43|           wydoiłam, żeby jej ulżyć, bo już mleko gubiła z cycków. Przeszedł
2037     4, 43|             Święty prosto człowiek, że już co dnia pacierz za niego
2038     4, 43|               taką zapamiętałością, że już odeszła bez słowa.~Wracała
2039     4, 43|                cie pójdzie, a niejedna już wygląda swatów.~- A jak
2040     4, 43|       nieopowiedzianemu szczęściu.~Był już późny wieczór, kiej się
2041     4, 43|                powrotem, w oknach było już ciemno, świeciło się tylko
2042     4, 43|          nieukojonej tęsknicy.~Księżyc już był zaszedł, płowy mrok
2043     4, 43|             jeszcze na przyźbie, jakby już do cna zagubiona w dumaniach
2044     4, 44|              się coraz większy i naród już się wszystek zgromadził
2045     4, 44|                płacić, kiej niejednemu już i na sól nie starczyło,
2046     4, 44|             okruteczna, dogrzewało, że już niejeden ledwie zipiał i
2047     4, 44|              kim trzyma.~Ale większość już się skłaniała głosować przeciw
2048     4, 44|           ujmowały. Grzelowe stronniki już mu zaczęły pięściami wytrząchać,
2049     4, 44|            jeno powiedział:~- Ścierwy! Już nawet siwych włosów nie
2050     4, 44|        zawrzeszczał:~- Jedzie! Jedzie! Już na skręcie z Przyłęku!~Gromada
2051     4, 44|           spocony, ledwie zipiący, ale już w łańcuchu, i powlókłszy
2052     4, 44|           nozdrzach.~A że mierziło się już czekanie i słońce przypiekało
2053     4, 44|               wolna i wyraźnie.~Czytał już może z pacierz wśród zupełnej
2054     4, 44|               Pisarz się skrzywił, ale już czytał przekładając na polskie.~
2055     4, 44|              na przyszłą jesień dzieci już pójdą do szkoły.~Skończył,
2056     4, 44|              szkoły! Nie chcemy! Dosyć już mamy podatków! Nie! - wołano
2057     4, 44|                podatków! Nie! - wołano już ze wszystkich stron, a coraz
2058     4, 44|               mu się widziało, co mają już dosyć płonego szczekania,
2059     4, 44|              sprzeczać się zajadle, że już nie dosłyszał nikogo, a
2060     4, 44|           wrzask i zamieszanie, co się już widziało, jako leda chwila
2061     4, 44|          skakały sobie do oczów, ślepe już i głuche na wszystko.~Dopiero
2062     4, 44|               śmiał się przeciwić.~Ale już nie było nijakiej zarady.
2063     4, 44|              groził, to jakby wiedział już o Rochu - ktoś szeptał.~-
2064     4, 45|               nim nadążyli, nie bacząc już na wyboje ni kałuże wieś
2065     4, 45|                ale Antek, że mu się to już zmierziły te kluczenia,
2066     4, 45|             starszy ścierpiał, chociaż już pozieleniał ze złości, a
2067     4, 45|               wygrażając kijem i gotów już choćby do zabijania.~Strażnicy
2068     4, 45|            pogroził mu pięścią i zgoła już inaczej zawrzeszczał:~-
2069     4, 45|      nieustannie.~Przypołudnie kipiało już takim warem, że oczy bolały
2070     4, 45|             jaże go ciarki przeszły, i już szedł jakby przez wrzące,
2071     4, 45|                piskorz i każden ledwie już z biedy zipie, to gdzie
2072     4, 45|            gospodarzu, dobrze zapłacę, już nie mogę, już całkiem nie
2073     4, 45|          dobrze zapłacę, już nie mogę, już całkiem nie mogę - opadł
2074     4, 45|              do lasu, tam dobra droga, już niedaleko, dam wam całą
2075     4, 45|             Będzie dobry urodzaj, żyto już spadło - zaczął z innej
2076     4, 45|               czas dał Pan Bóg, ziarno już suche - kruszył kłosy i
2077     4, 45|               se folguje Pan Jezus, co już jęczmiona przepadły.~Pogadywali
2078     4, 45|            kosą.~- Na Modlickiem kładą już żyto aż miło.~- Tam piachy,
2079     4, 45|          muchary stojące mu na drodze.~Już wychodził z lasu na topolową,
2080     4, 45|                po słońcu, jako musiało już być kole podwieczorka.~-
2081     4, 45|              go pod lasem.~- Jasia! to już jedzie? - zakrzyczała zrywając
2082     4, 45|                z taką dziewą... prawie już ksiądz... - Ale się jej
2083     4, 45|             się obszerniej, lecz Antka już nie było, natomiast na drodze
2084     4, 45|                a nie wyszło i Zdrowaś, już Jasio ściskał ją z całej
2085     4, 45|                radości.~- Nie bój się, już ja cię odpasę - szeptała
2086     4, 45|             opaść na który z domów, że już dzieci pierzchały spod ścian,
2087     4, 45|               je skropił, że nie mogąc już ruchać przemiękłymi skrzydłami,
2088     4, 45|            matki.~- Jest! Chwała Bogu, już nie uciekną! Podkurz, Jasiu,
2089     4, 45|     obsadzaniem pszczół, Jasio, dobrze już głodny i utrudzony, wysunął
2090     4, 45|        Piętnaście! A mocne, jak stare, już niektóre zarobiły miodem
2091     4, 45|              rabuś jeden. Słyszałeś to już o Felku? Te gałgany to tną
2092     4, 45|              tak... - ciągnął ciszej i już coraz słabiej, opędzając
2093     4, 45|             łysinę chustką i zachrapał już na dobre.~Snadź tak samo
2094     4, 45|              niepyszny i ponieważ mrok już zapadał, poszedł za ogrody
2095     4, 45|                się ze swoją. Dawno się już babie należała porządna
2096     4, 45|               tylko słońce zaświeciło, już był na nogach. Obleciał
2097     4, 45|         wyschniętą kiej ziemia.~- Jeno już Pańskiego miłosierdzia czekam -
2098     4, 45|                   A te moje, co się im już dawno pomarło, a te powinowate
2099     4, 45|              takiego się dzieje, czego już zgoła człowieczy rozum nie
2100     4, 45|            proszalna modlitwa sama się już rwała z warg roztrzęsionych.~
2101     4, 45|              Stachową chałupę wyciągał już do zrębu; postał nad stawem
2102     4, 45|          doinkę i garnuszek, przybrana już w chusteczkę na głowie,
2103     4, 45|       odchodził dziwnie rozradowany, a już co dnia widywał ją w kościele,
2104     4, 45|         medytujący.~Ale Jagusia dobrze już znała te samotne schroniska,
2105     4, 45|              tak nieprzeparcie, że się już dała bez pamięci na wolę
2106     4, 45|               porozchodzili, i Jambroż już w pustym kościele przedzwaniał
2107     4, 45|                ważkie i przeczyste.~Że już dnie były dla niej jako
2108     4, 45|               się jej widzi, że nie ma już kresu ni zapory la jej mocy
2109     4, 45|              szydziła.~- Z kużdego się już prześmiewa! A harna kieby
2110     4, 45|              różne brewerie. Juści, co już najbarzej dostawało się
2111     4, 45|              dostawało się Teresce, że już chodziła ledwie żywa ze
2112     4, 45|             pawi! A to przejdzie i ani już spojrzy na kogo.~- A wystrojona
2113     4, 45|            wszystkie urodniejsza, żeby już nie spominać, co wyprawiała
2114     4, 45|          organistówkę zaglądała prawie już co dnia i zawdy w takim
2115     4, 45|             powstrzymać od płaczu.~Ale już najmilsze były la niej te
2116     4, 45|                 ptakom czy wichrom, bo już na każdą dolę zarówno tęsknie
2117     4, 45|                też jak we śnie, ledwie już miarkując, kiedy był dzień,
2118     4, 45|          książką w ręku, nie mogła się już cofnąć i stanęła przed nim,
2119     4, 45|         przetarł oczy i wstał.~- Muszę już iść do domu! - skinął głową
2120     4, 45|                wziął znowu czytać, ale już wolno, wyraźnie i słowo
2121     4, 45|               i morzył śpik, że ledwie już mogła wytrzymać.~Na szczęście,
2122     4, 46|             zza drzew i płotów, ludzie już ściągali z pól, chociaż
2123     4, 46|        przyśpieszyła kroku, w niemałej już trwodze dopadając chałupy,
2124     4, 46|              się wygrażał, a strażniki już się tu i owdzie przewiadywały,
2125     4, 46|                   Prawda, przeciek się już o niego przepytywali! Że
2126     4, 46|                 Antoni, walą żandarmy! Już są nad stawem...~- To po
2127     4, 46|        obejścia.~Na drodze zebrało się już z pół wsi, przyglądając
2128     4, 46|             nieco do Józki.~- A juści, już od paru niedziel leży na
2129     4, 46|                się, że go ukrywasz, to już razem powędrujecie, słyszysz!...~-
2130     4, 46|                 kogo się jeno dało, że już słońce zaszło i drogi zapchały
2131     4, 46|             dopiekał.~Jaż Antek, kiedy już ostali sami, rzekł cicho
2132     4, 46|                  Sprawa widzę taka, co już nie sposób trzymać go w
2133     4, 46|      wciórności! - zaklął, nie wiedząc już, co począć, szczęściem,
2134     4, 46|                wpadał na wywiady.~Mrok już do cna przysłonił świat,
2135     4, 46|           przyjaciele.~- Ma szczęście, już by se ano w dybkach wędrował!~
2136     4, 46|       rozniesło, jak chcieli, że Rocha już od południa nie ma we wsi.~-
2137     4, 46|          Żebyśta mieli rozum, to by go już dawno mieli...~Sklął go
2138     4, 46|             nasobaczył i odszedł, a że już było do cna pociemniało
2139     4, 46|               ujadał pies...~Dosięgali już borów, gdy Rocho przystanął
2140     4, 46|         wypominając jej Antka, wójta i już najbarzej Jasia! Prosił
2141     4, 46|               się myślami do Jasia, że już same wargi lśniące i nabrane
2142     4, 46|          Jesteśma! Swoi!~- Nogi mi się już plączą, że odpocznę nieco -
2143     4, 46|                gorsze, że ano idziecie już od nas! - powiedział Antek.~-
2144     4, 46|               jest na świecie źle, ale już najgorzej sprawiedliwemu.~-
2145     4, 46|               będzie po wiek wieków, i już go żadna zła moc nie przezwycięży,
2146     4, 46|             stało! - zakończył niemało już utrudzony. Księżyc schował
2147     4, 46|         wielkiej przysiędze.~- Czas mi już odejść! - rzekł powstając
2148     4, 46|                 warknęła gniewnie.~- A już niech Bóg broni, żeby się
2149     4, 47|                            Rozdział 11~Już stronami, na piaskach i
2150     4, 47|        gruntach wychodzono ze sierpem, już nawet kaj niekaj po wyżniach
2151     4, 47|    rozeschnięte, oprzątano stodoły, że już stojały wywarte na przestrzał,
2152     4, 47|              trzymał będzie, ale tutaj już więcej jego noga nie postoi.~-
2153     4, 47|         skłopotana, bo w domu nie było już ani grosza, lecz natknąwszy
2154     4, 47|                 To wam jeno rzeknę, co już niedługie to jego panowanie.~-
2155     4, 47|               powiedziała Magda, kowal już kupił od dziedzica dwadzieścia
2156     4, 47|              mu rura zmięknie! Tak się już wszystkim dał we znaki,
2157     4, 47|             wyrabia.~- Przeciek nieraz już tak bywało, że poszedł kajś,
2158     4, 47|            wystrugana czy co? Ale kiej już musi odpowiadać, to niechże
2159     4, 47|         płakanie, co?~- Moiściewy, tak już postanowione od wiek wieka,
2160     4, 47|             zawdy, a nie zechce, bo mu już nowa lepiej zasmakowała,
2161     4, 47|               Jaśka pod swoją opiekę i już mu wszyćko wyśpiewała.~-
2162     4, 47|            Antek.~- Zaśbym ta żałował, już mi kością w gardle stanęła.
2163     4, 47|              maku, nietrudno wybrać.~- Już mam z dawien dawna cosik
2164     4, 47|              poweselał i nie mogąc się już powstrzymać zatrącał w rozmowie
2165     4, 47|        szarpiąca zazdrość o Jagusię, a już te myśle, że Mateusz może
2166     4, 47|             rozstaniu nie poredził się już wstrzymać i rzekł ze złym
2167     4, 47|                tego zapisu po Macieju, już stanowczo umyślił się z
2168     4, 47|                  szeptała zatrwożona - już mu o tym powiedzieli.~-
2169     4, 47|                   Tereska przylatywała już parę razy, grozi, że się
2170     4, 47|             nim coraz barzej i dręczył już nie do wytrzymania. Już
2171     4, 47|                już nie do wytrzymania. Już parę razy się podnosił,
2172     4, 47|               nie wiada na co.~Noc się już zrobiła, gdy naraz posłyszał,
2173     4, 47|               której strony nadchodzą, już Tereska wisiała mu na szyi.~-
2174     4, 47|                się przed nim... na nic już by się zdały cygaństwa...
2175     4, 47|                na mnie... myślałam, że już koniec, i pierwsza mu rzekłam: "
2176     4, 47|             pies! Zawdyś me ocyganiał! Już me teraz nie zwiedziesz!
2177     4, 47|             nie ukrzywdzę cię, masz ty już dosyć za swoje, chodź, żono...~
2178     4, 47|            westchnęła któraś.~- Łeb mu już lenieje, a za kobietami
2179     4, 47|            prosiły o kosy, a jęczmiona już dochodziły, to co dnia ktosik
2180     4, 47|          penetrować pola, zaś bogatsze już się oglądali za najemnikiem.~
2181     4, 47|       otworzyła załzawione oczy.~- Dyć już kończę, paniczku - uśmiechnęła
2182     4, 47|                a Jasio, rozumiejąc, co już zaczęło się konanie, poleciał
2183     4, 47|             odsuwając jadło od razu, i już cały wieczór leżała cichuśko,
2184     4, 47|         kropidło, a spenetrowawszy, że już jest, jak być powinno w
2185     4, 47|           szeptała z lubością.~A potem już całe godziny nie odzywała
2186     4, 47|                w pola nieobjęte, gdzie już kaj niekaj błyskały z brzękiem
2187     4, 47|            minucie, gdy dzień miał się już ku schyłkowi, a izbę zalały
2188     4, 47|           jakoby cudzym głosem:~- Pora już na mnie, pora.~I padła wznak.~
2189     4, 47|                i zasyczała, ledwie się już hamując:~- Widzisz ją, jaka
2190     4, 47|                 szkoda tylko, że Jasio już niańki nie potrzebuje i
2191     4, 47|                 ale organiścina, snadź już dobrze przódzi podbechtana
2192     4, 47|          winowata, co? - jąkała, zgoła już nieprzytomna ze wstydu i
2193     4, 47|               bo każę psy pospuszczać! Już ja nie będę płakała przez
2194     4, 47|           nauczę jamorów, małpo jedna, już ty mnie popamiętasz, tłumoku! -
2195     4, 48|             otworzyła mi oczy, a teraz już sama zobaczyłam, do czego
2196     4, 48|               z coraz większą udręką i już sto razy się zrywał, aby
2197     4, 48|           ździebko zielona, ale ziarno już kiej pieprz.~- Trza by ci
2198     4, 48|                deliberacjami, zawrócił już ku domowi, gdy naraz posłyszał
2199     4, 48|             śmiechy i całunki.~- ...że już i nie sipiam, a ino cięgiem
2200     4, 48|                mu w oczach, ledwie się już trzymał na nogach, a tam
2201     4, 48|            kościelne lichtarze, ojciec już spał.~Jasio zawarł się w
2202     4, 48|             czoło na książce i dał się już poniewoli jakowymś myślom,
2203     4, 48|               chałupie Kłębów nie było już prawie nikogo, tylko jeden
2204     4, 48|              modlił się za Jagusię, bo już był całkiem uwierzył w jej
2205     4, 48|            stawem, gdyż słońce prażyło już nie do wytrzymania, i natkał
2206     4, 48|               do Kłębów. Jagata leżała już z całą paradą na środku
2207     4, 48|           stanęła kiej wryta, zaledwie już wierząc własnym oczom, tchu
2208     4, 48|             Bojałam się, co pana Jasia już nigdy nie obaczę...~Kieby
2209     4, 48|               wyzbyta ze sił, milczeli już oboje unikając swoich oczów,
2210     4, 48|            wyżej, ponad światy.~Słońce już zaszło i ziemia spłynęła
2211     4, 48|                jak błyskawice, całkiem już postępłe od własnych żarów
2212     4, 48|                bydło na pastwiska, kto już wychodził na robotę, gdzie
2213     4, 48|             wychodził na robotę, gdzie już trajkotały kobiety, kajś
2214     4, 48|          głównie Hanka, która przyszła już przyszykowana do drogi i
2215     4, 48|          byście mi odpuściły.~- Złości już do was w sercu nie chowam -
2216     4, 48|               cicho:~- W tym coś jest! Już on ta z dobrej woli nie
2217     4, 48|                się w kościele i ksiądz już wychodził z wotywą, odprawianą
2218     4, 48|              wczesnej godziny upał się już wzmagał, słońce ślepiło
2219     4, 48|           Jasio na zawsze odchodzi, że już go nigdy nie zobaczy, przenigdy.~
2220     4, 48|             niej nic i nikaj, nie było już zmiłowania i poratunku.~
2221     4, 49|                Dominikowej zrobiło się już zgoła nie do wytrzymania,
2222     4, 49|               go kto przyorać, len się już prosił o wyrywanie, ziemniaki
2223     4, 49|               po południu doprowadzona już do ostatka wzięła sielnego
2224     4, 49|           srodze bolała.~- To musi się już raz skończyć, rozumiesz!
2225     4, 49|            skończyć, rozumiesz! Tak ci już dalej żyć nie sposób! -
2226     4, 49|           mieli za najgorszą, żeby cię już wytykali palcami! Taki wstyd
2227     4, 49|            zaniesła gniewem, że ledwie już wybełkotała:~- Choćby świętemu,
2228     4, 49|                przepuszczą!~Nie śmiała już się więcej pastwić nad nią,
2229     4, 49|                odezwała się znowu, ale już łagodniej:~- Czemu to przepędziłaś
2230     4, 49|                se chłopa!~- Czas by ci już było obejrzeć się za którym,
2231     4, 49|            różańca. Na dworze pocichły już głosy, tylko drzewiny szarpały
2232     4, 49|               spotyka nadgroda, co? Ze już co najgorszeé we świecie,
2233     4, 49|                za złodzieja! Tego była już za wiela na ludzką cierpliwość,
2234     4, 49|               słuchać.~- Wiecie, Antek już wyrachował, co na wspomożenie
2235     4, 49|         rozważnie, choć w końcu pletła już trzy po trzy, ale dopiero
2236     4, 49|       zdumieniu spozierali po sobie.~- Już cała parafia mówi o tym
2237     4, 49|                ma świętego, bez wstydu już i sumienia! Jak ta rozciekana
2238     4, 49|                  gadała prędko, ledwie już dysząc od złości.~Jakby
2239     4, 49|                miłościwy!~- A wiela to już było przez nią pijatyk,
2240     4, 49|          boskiej !~- Zakała całej wsi! Już przez nią Lipce wytykają
2241     4, 49|       zawrzeszczały rozsrożone, gotowe już na wszystko i z namowy organiściny
2242     4, 49|            domu, bo słońce kłoniło się już ku zachodowi. Ostała tylko
2243     4, 49|            tajemniczych szeptów, a gdy już ciemna noc zapadła, wszyscy
2244     4, 49|             żeniate kobiety i uradzali już dość długo, gdy Płoszkowa
2245     4, 49|               łóżka musiał ściągać, bo już był spał.~- Musicie iść
2246     4, 49|                jakby nabita, że trudno już było palec wrazić, i wrzało
2247     4, 49|              Powiadam wam, nie wieś to już będzie, a jeno ten chlew
2248     4, 49|        Wypędźta ją, póki jeszcze czas! Już się przebrała miarka jej
2249     4, 49|               ale mało kto słuchał, bo już wszyscy wraz mówili. Organiścina
2250     4, 49|          pofolgowały se niezgorzej, że już wrzało kiej na jarmarku.~
2251     4, 49|         paskudne robactwo i tak mu się już wszystko zmierziło, iż pił
2252     4, 49|                całą karczmę zapytał:~- Już wszystkie zgodziły się na
2253     4, 49|          świtania, a rankiem wiedzieli już wszyscy, że postanowiono
2254     4, 49|                pomstował całą wieś, że już rozwścieklony do ostatka,
2255     4, 49|             poradź co niebądź. Laboga, już mi się we łbie mąci! pomiarkuj
2256     4, 49|           Obejrzał się naraz, Mateusza już nie było, a wieś wydała
2257     4, 49|             łyskało.~Zaś między ludźmi już się srożyła sielna zawierucha,
2258     4, 49|             dalekich gwarów.~- Może to już - przemknęło mu naraz przez
2259     4, 49|          zatargał i rozprężył grzbiet, już miał rzucić kosę i lecieć
2260     4, 49|                nic nie widziały, jakby już wszystek był tam, przy Jagusi,
2261     4, 49|              Buntował się jeszcze, ale już słuchał coraz pokorniej. ~-
2262     4, 49|          straszny czas sądu i kary, że już i nie opowiedzieć, co się
2263     4, 49|              się nawzajem krzykami, że już każden się wydzierał, każden
2264     4, 49|              ale nie wyszło i Zdrowaś, już leżał kajś pod ścianą z
2265     4, 49|                wójtowa.~Na drodze stał już gotowy wóz, nałożony świńskim
2266     4, 49|            szeptał do niej litośnie:~- Już niedaleczko... pomsty za
2267     4, 49|           ponad wszystko, leżała jakby już nie słysząc ni czując, co
2268     4, 49|  niecierpliwość, jakby opamiętanie, że już prawie w dyrdy dosięgli
2269     4, 49|               cosik się zamarudził, że już nie czekając na niego wracali
2270     4, 49|                   Burza rozsrożyła się już na dobre, niebo posiniało
2271     4, 49|          wniebogłosy szumiące.~Grzmoty już szły za grzmotami przewalając
2272     4, 49|              zaświegotała na kościele, już każden stojał gotowy na
2273     4, 49|   opustoszałych domostw za narodem.~Że już na wszystkich polach, jak
2274     4, 49|            wytężona robota i nikto się już nie lenił, na somsiadów
2275     4, 49|           jakby zapomniane; ziarno się już sypało z kłosów, zboża mdlały
2276     4, 49|       odwracano od nich oczy, niejeden już wzdychał nad nimi, niejeden
2277     4, 49|                żniwne dnie toczyły się już kiej koła rozmigotane złocistymi
2278     4, 49|                przewozić do Lipiec.~Że już bez przerwy toczyły się
2279     4, 49|              trawami a młodym ziarnem.~Już gdzieniegdzie po stodołach
2280     4, 49|               dymiły pierwsze ognie, a już po całych dniach rozgłaszały
2281     4, 49|              położyli jeszcze żyta, to już po górkach owsy skamlały
2282     4, 49|            żniwnych, złotych dni, kiej już zwozili jęczmiona, przechodził
2283     4, 49|             wam zapłać! Dwie niedziele już przeszło, a ona cięgiem