Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |        zbił, tak zbił...~- Ha! do sądu trza abo i do komisarza.
 2     1, 2 |        cygana pieskiego!~- Ale do sądu trza wam iść.~- Pójdę. Bóg
 3     1, 2 |       tego nie daruję... Podam do sądu.~Ale wójt zaczął mu tłumaczyć
 4     1, 3 |       muszę się wywczasować.~- Do sądu pojadę... Zwieź ziemniaki,
 5     1, 3 |           się łaski prześwietnego sądu! - piszczała ogromna kobieta,
 6     1, 3 |       Dopraszam się prześwietnego sądu, kiej mój ano nie dosłyszy
 7     1, 3 |   dopraszam się łaski wielmożnego sądu, niech słyszą, com ano rzekł,
 8     1, 3 |           pokaże la prześwietnego sądu i la zgromadzonego narodu,
 9     1, 3 |           żądała od prześwietnego sądu kary na niego, niech mu
10     1, 3 |       domagała się wielkim głosem sądu i karyza to, że tak spostponował
11     1, 3 |          bywało.~Wyszedł zaraz ze sądu i czekając na Dominikową,
12     1, 3 |           Bo przyjdzie ta godzina sądu Panajezusowego, przyjdzie.~-
13     1, 5 |          ludzie mi redzą, żeby do sądu podać... ale...~- Podaj.
14     1, 10|           trzymają, powiedają, że sądu nie chcą, a rąbać nie pozwolą
15     1, 10|           przez moc wyciepnie, do sądu pójdę, prawował się będę,
16     1, 10|           taki wam daje wycug! Do sądu trza iść! Jeść mieli wam
17     1, 10|   krzyknął.- Chcesz wojny, chcesz sądu, idź do sądu, skarż mnie,
18     1, 10|        wojny, chcesz sądu, idź do sądu, skarż mnie, dochodź swojego.
19     1, 11|         nie pozwolić!~- Skargę do sądu podać!~- Pijcie do mnie,
20     1, 12|           ino nic nie mówcie...do sądu by pozwały... strażniki...
21     2, 13|          stojącego na progu.~- Do sądu. Sprawa z dworem o krowy,
22     2, 15|       środku kwitnącego, zdrowego sadu.~Boć wokoło żyli ludzie,
23     2, 17|        wychodziła na ganek, to do sadu za dom i przez drzewa patrzyła
24     2, 20|           nic! Strzeżcie się dnia sądu i dnia kary, pokutujcie
25     2, 20|          nie wstrzymuję... ale do sądu pojadę, dom zostanie na
26     2, 22|       grzesznika...~Nadszedł czas sądu i kary.~Najpierw zwaliły
27     2, 23|          Rozdział 11~...Wpadli do sadu, chyłkiem przesunęli się
28     2, 25|   Pietrkowi, trza wodę spuścić ze sadu, bo może wleźć do kopców.
29     2, 25|        naród ponosi! Podawalim do sądu - co mu kto zrobi! Jeździlim
30     3, 26|     Kłębowa zapatrzyła się wskroś sadu na daleką topolową drogę,
31     3, 27|          rozejrzał się i wpadł do sadu i przebrawszy się chyłkiem
32     3, 28|       sprawę!~- Ino przed kim? Do sądu pójdzie skarga.~- Cichocie,
33     3, 28|           to jak Bóg w niebie, do sądu podam i ciebie wskażę, żeś
34     3, 29|      ustrzelili!...~- Mnie zaś do sądu podali, że się sadze zapaliły!...~-
35     3, 30|        wrzaskiem przenosiło się z sadu na drogę albo zaszarpały
36     3, 30|          wyludniło, wsunął się do sadu Bylica i nuże dopiero oglądać
37     3, 30|           z ludźmi, jacy wciąż do sadu szli, a srodze medytowali
38     3, 31|        gniazd.~- A dyć chociaż do sadu wypędźcie, może się trawą
39     3, 31|          sołtysem do Balcerkowego sadu, kaj widne były końskie
40     3, 33|    przezywa! Słyszyta, ludzie! Do sądu podam, jak Bóg w niebie,
41     3, 35|         je wyrzucać przez okno do sadu...~- Precz z moich oczu!
42     3, 35|     wołali drudzy.~- Grozicie. Do sądu podamy! Znajdziemy na was
43     4, 37|        już byli łóżko wynieśli do sadu i pościele porozwieszali
44     4, 37|        opuszczenie, że uciekła do sadu i zaszywszy się w gęstwę,
45     4, 37|         nagle i wyszedł prędko do sadu; Witek potem powiedział,
46     4, 39|         że dzieci wyprowadziła do sadu, że uprzątnęła izbę i nałożywszy
47     4, 39| Dominikowa pojechała z Jagusią do sądu, pono skarżyć was będzie
48     4, 39|            aby skargę odebrały ze sądu, ale krzywdę musicie sami
49     4, 40|       wczoraj latały ze skargą do sądu.~- Od skargi do wyroku droga
50     4, 40|          było z uchwałą na dom la sądu, co? Dobrze się podpaśli
51     4, 41|         któren przygrajdał się ze sadu i warował przy nim kiej
52     4, 41|           spędzała, doszedł ją ze sadu jakiś kwik, zlękła się,
53     4, 41|     wypuszczę, a nie, to podam do sądu! Zapłać za płótno, co mi
54     4, 41|        ochłody.~Skądciś, jakby ze sadu, sączyło się ciche, żałosne
55     4, 43|           wynosili ją na dzień do sadu pod drzewa, bo skamlała
56     4, 43|     drzemiącego w sieni rymnął do sadu, pies pognał, a za nimi
57     4, 45|        nie dać pokusić, wpadła do sadu, chyciła się oburącz jakiegoś
58     4, 45|      zasnęła, wynosiła pościel do sadu i leżąc na wznak, zapatrzona
59     4, 46|           rozlecieli się pilnować sadu i obejścia.~Na drodze zebrało
60     4, 47|       jako Dominikowa ma podać do sądu o grunt Jagusi po Macieju.~-
61     4, 47|         nadsłuchiwał od Jaśkowego sadu, że to siedzieli tylko przez
62     4, 47|        pod ścianą, gdy wyszedł ze sadu Jasiek i przystąpiwszy do
63     4, 47|           zdurzył.~- Ze to nie ma sądu na takich zwodzicieli -
64     4, 49|          wsi nastał straszny czas sądu i kary, że już i nie opowiedzieć,