Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |     drzewami, mało przeciskało się światła, a i mroczało już na świecie,
 2     1, 2 |          okno padała szeroka smuga światła i szła przez kierz georginiowy
 3     1, 2 |       drzwi uchylone lunęła struga światła i jak błyska wica zamigotała
 4     1, 2 |         ale głos rychło przepadł i światła wkrótce pogasły.~Na niebo
 5     1, 4 |     narodem i czytał Ewangelię - a światła i farby biły na niego z
 6     1, 4 |     gdzieniegdzie, gorące oddechy, światła, dymy, głos organów zatapiały
 7     1, 4 |        Jeden Jambroży z brackim od światła stojał pod oknem z buteleczką
 8     1, 4 |          już Jankiel począł. gasić światła, rekruci się wytoczyli,
 9     1, 5 |           ogonów nie rozeznał, a i światła wsi widziały się ledwie
10     1, 6 |         ciężko przegniłymi smugami światła, a noce zapadały czarne,
11     1, 6 |       świat, wypiła barwy, zgasiła światła i zatopiła w mrokach ziemię,
12     1, 6 |              wskazał przez okno na światła, ledwie migoczące przez
13     1, 8 |       poczęły z mroków wybłyskiwać światła chat i psy naszczekiwały
14     1, 9 |       baczę... a tu tyla jarzącego światła... że jeszcze mę w oczach
15     1, 9 |          popiołem szarym, błyskały światła świeczek, jakie mieli niektórzy,
16     1, 9 |            go, i te pacierze, i te światła...A i Pan Jezus sam chodzi
17     1, 9 |          Ludzie się rozchodzili... światła gasły... śpiewy dziadów
18     1, 10|       drogi puste. Późno już było, światła w domach gasły, ino bielone
19     1, 11|          parę Jagusia z Boryną!~Aż światła ustawione na okapie dygotały,
20     1, 11|        roztaczały jakby od uderzeń światła, widne były niby węże półkolisto
21     1, 11|        wścieklej, zapamiętalej, aż światła chwilami gasły od pędu,
22     1, 11|        stawał coraz jaśniejszy, że światła bladły i izbę zalewał brudny,
23     2, 13|          po karczmie nosić jako te światła. Mróz go przeszedł ze strachu,
24     2, 14|      wybite szyby buchały czerwone światła i krwawiły śniegi, szepnęła:~-
25     2, 15|            w długą, czerwona smugę światła, bijącą przez wywarte drzwi
26     2, 16|   otwieranymi drzwiami lunął potok światła i zamigotał jak błyskawica,
27     2, 16|            ledwie migotały jarzące światła ołtarzów.~A naród wciąż
28     2, 16|            się drzewa i zadygotały światła od tej serdecznej wichury
29     2, 17| wyciągnięte nad narodem ręce... to światła... to potem inne, dawne
30     2, 24|      nogami, po chałupach błyskały światła, i ludzie, kupiąc się po
31     2, 24|     środkową nawę, zalana potokami światła, a wciąż jeszcze nadchodzili
32     2, 24|          lodowych, skąpych smugach światła, chciała ostać sam na sam
33     2, 24|    przejęty i tą mocą wsi potężną.~Światła z wolna gasły jedno po drugim,
34     2, 25|        ruszyli do karczmy.~Żyd już światła gasił, ale musiał otworzyć
35     2, 25|            Noc też już było późna, światła pogasły w izbach, cichość
36     2, 25|           skapywać, a złote pająki światła pełzały wskroś boru, dosłyszał
37     3, 29|         się gdzieniegdzie zapalone światła, jako te ślepia wilcze,
38     3, 29|            w oknach, że kładły się światła na drogach, a kajś niekaj
39     3, 29|          się wskroś sadów zapalone światła, górą zaś na niebie jasnym
40     3, 29|          drzwi padała w noc struga światła topiąc się w omroczałym
41     3, 30|          ciemno, w chałupach gasły światła i przechodzili już ostatni
42     3, 30|       chociaż na ołtarzach gorzały światła, gęsty mrok zalegał kościół,
43     3, 30|          tu i owdzie rozbłyskiwały światła.~Hanka, opatrzywszy po drodze
44     3, 30|     rozchodzić, bo noc się robiła, światła zapalali po domach, gwiazdy
45     3, 30|        bódł ciemności.~W chałupach światła gasły posobnie, kiej oczy
46     3, 30|     rozbierały.~Wieczór się robił, światła błyskały tu i owdzie, a
47     3, 32|       sieni i w obu już się paliły światła, że co chwila, jakby z niewytłomaczonego
48     3, 34|    wychodziły chorągwie pochylone, światła gorejące i obrazy, niesione
49     3, 36|   gwiazdami, wskroś sadów błyskały światła chałup i kiej świętojańskie
50     3, 36|        srodze spłakana, pogasiwszy światła też się położyła.~Wszystek
51     3, 36|         odpoczywania.~Na wsi gasły światła jedne po drugim, jak oczy
52     3, 36|        twarz srebrzystym wrzątkiem światła.~Przysiadł na łóżku i kiwając
53     3, 36|        płowych przesłonach mgieł i światła.~Drugie kury już piały,
54     4, 37|      czarne chorągwie, rozbłysnęły światła, Stacho poniósł krzyż, a
55     4, 37|  wszystkich biją dzwony, jarzą się światła, czernieją rozwiane chorągwie
56     4, 37|            powietrzem.~Chorągwie i światła okoliły jamę głęboką, naród
57     4, 38|     rozruchane ździebko cienie, we światła, co leciały z okien na gładź
58     4, 38|      trochę jawił się znów w kręgu światła; czasem przystawał przy
59     4, 39|        wielgachna struga jarzącego światła, bo słońce biło przez wywarte
60     4, 43|          drżące na wodzie odblaski światła i zapomniała o wszystkim
61     4, 45|          głos, od którego zadrgały światła, kilkanaście osób przyklękło
62     4, 45|            kieby ten motyl w kręgu światła i krążyć musiała, parło
63     4, 48|            plebanii lały się smugi światła na klomb, gdzie baraszkowały