Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |      rozgrzewaniu jaskółek, że ani widział, kiedy Boryna wyszedł zza
 2     1, 4 |          biły na niego z okien, że widział się wszystkim jako ten anioł
 3     1, 5 |        między nimi, a. już się jej widział najśliczniejszym sznur korali,
 4     1, 7 |          grobu Jezusowego!~- Hale! Widział go tam kto? Cygani jucha,
 5     1, 7 | czerwieniła się. Ale nikt tego nie widział prócz Jagustynki, a i ta
 6     1, 7 |        świata zeszedł i cudów tyla widział... Jak to tam może być w
 7     1, 7 |            Jankla, by cię nikt nie widział, a wdowieństwu daj spokój,
 8     1, 8 |             fiuknie i tylaś go już widział! Szymon, też wiadomo, kto
 9     1, 11|                 Przykłada każdy, a widział kto?~- To niby po próżnicy
10     1, 12|         nią i cieszyć.~I Boryna to widział, bo gdy szła do kucharek,
11     2, 13|           zważa, jakby całkiem nie widział nic koło siebie! Westchnęła
12     2, 15|            topora własnego mało co widział - trzeba było zrywać się
13     2, 15|           są, ino że nikto ich nie widział !~- Nie mieliście to swojej
14     2, 15|         ale mimo to urodny się jej widział jak nikt drugi na świecie.
15     2, 15|        wywartych drzwi izdebki, że widział Mateuszowe plecy i głowy
16     2, 16|   zawojowała, iż świata za nią nie widział. Dobrze na wsi powiadali,
17     2, 16|          się przebierał, już nawet widział pola zielone, rozkołysane,
18     2, 18|          że nie mógł opowiadać, co widział na wsi, zakręcił się po
19     2, 18|         jeszczem takich smoków nie widział!~- Jeszcze by, nic nie robią
20     2, 18|          bój się, Jaguś! Nikto nie widział, nie bojaj się. A jużem
21     2, 18|         nie patrzał, dobrze jednak widział, że cała w ogniach, czerwona,
22     2, 19|           byle zaraz przed nią, bo widział w modrych, rozpłomienionych
23     2, 19|           straszne słowa, bo wciąż widział jego oczy rozsrożone, bijące
24     2, 20|        odrutowany i zgoła cały się widział, a gdziesik cieknął i przepuszczał
25     2, 21|            kolory, że jak żywy się widział; snadź wiater oderwał go,
26     2, 22|            gębie, że jak Cygan się widział, a ciągnął za sobą na długim
27     2, 22|    Rochowej twarzy, któren się jej widział jako ten święty z obrazów
28     2, 23|          dookoła brogu że kiej zły widział się w krwawym brzasku, bo
29     2, 24|      kreminale.~- Co mu ta zrobią? widział to kto? są na to świadki?
30     2, 24|          na czym innym, a choćby i widział podpalanie, świadczyć nie
31     2, 24|               Przeszedł rychło, że widział się już jakoby za obmarzniętą
32     2, 24|       obcym, a tak dalekim się jej widział, aż się sama temu dziwowała,
33     2, 24|        wczoraj jeszcze o zmierzchu widział się z nią i ani słówkiem
34     2, 24|           jakby ją po raz pierwszy widział, otaczała go dookoła przywartymi
35     2, 25|        szły, aż dzień się niejeden widział jako ten psiak utytłany,
36     2, 25|   rozczarowania. Przeciech się jej widział raniej jakimś inszym, takim,
37     2, 25| niepodobien we wszystkim - a teraz widział się jej takim samym jak
38     2, 25|      chłopa nie obejmie.~- Kłębiak widział, Kłębiak!~- Wytną i resztę,
39     3, 27|         spojrzał na nią, ojca jeno widział a Hankę i dzieci, psa nawet.~
40     3, 27|           każdej prawie chałupy, a widział się jako ten świątek z ową
41     3, 29|      uczynionego, że kiej żywy się widział: oczy miał ze ziarn różańcowych
42     3, 30|           piórek, że kiej żywy się widział, bo i łeb z dziobem miał
43     3, 30|           zdrowie... Kiej obcy się widział i kiej na obcą sobie spoglądał,
44     3, 34|            leżą tam! Gulbasiak też widział, jeno co ze strachu w las
45     4, 37|           starego, ale już całkiem widział się być zeskrzytwiałym,
46     4, 37|       będzie, jakiegoś jeszcze nie widział. Walek, a przeprowadź go,
47     4, 37|     zapatrzył się gdziesik i jakby widział przez oczy zaszklone łzami
48     4, 38|          wełniaki, że cały smętarz widział się kieby przytrząśnięty
49     4, 38|          pod ścianą?~- Dopierom go widział przed szynkwasem! - objaśniał
50     4, 40|           wydelikatniał i taki się widział urodny, mocarny, pański,
51     4, 40|           mu na pamięć, raz po raz widział przed sobą jej modre oczy
52     4, 41|           przez coraz głębszą mgłę widział dziedzica skaczącego na
53     4, 41|           czy aby go kto z nią nie widział, i usilnie rozważał wszystko,
54     4, 41|  odmawianiu pacierzy, iż jakby nie widział, co jego konie, pasące się
55     4, 42|     odpowiedzi znowu jęła chodzić.~Widział ją kieby cień snującą się
56     4, 43|        powiedziała, gdyż żaden nie widział się jej milszym nad drugiego,
57     4, 45|    widzieli Rocha? Ale nikt go nie widział na oczy.~- Nie mogę go nikaj
58     4, 45|            i co podniósł głowę, to widział jej modre, błyszczące oczy
59     4, 45|          wszyscy w domu lubili, że widział, jaka była pobożna, tomu
60     4, 46|           jak u Mateusza, i każden widział najlepiej, i najmniej się
61     4, 46|         Rocha, któren się im teraz widział kiej ten święty Pański.
62     4, 48|        wędrowniki - jak przez mgłę widział, przez te łzy zaledwie powstrzymywane,