Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |       starymi wypełzłymi oczami po polach ojesieniałych, pustych i
 2     1, 1 |            i kamionki, i grusze po polach, a nawet zeschłe twarde
 3     1, 1 |           i chłodne.~Cisza była na polach opustoszałych i upajająca
 4     1, 1 |           gęstniał i pełzał już po polach; sunął bruzdami, czaił się
 5     1, 3 |         już po ósmej, bo ludzie na polach siadali do śniadaniowych
 6     1, 5 |           przed chałupami albo i w polach widni byli ludzie, jak przystawali
 7     1, 5 |           ryk tłukł się po pustych polach.~A co świtanie - mroczniej
 8     1, 7 |            dziewczyny zawodziły po polach... a tak żałośliwie wyciągał
 9     1, 9 |   pojękiwały po omglonych, pustych polach; ponurym głosem żałoby wołały
10     1, 9 |           poruszył i przeciągał po polach z jękiem, tłukł się między
11     1, 10|        drzewo każde, wypatrywał po polach.~- Przeciech zawżdy sama
12     2, 13|           a tak zasię skowyczały w polach kiej to stado zgłodniałych
13     2, 13|       zasypane, a na zaśnieżonycłn polach ni żywa dusza nie majaczyła,
14     2, 13|           po zgubionych w omgleniu polach, zimno go przejęło, że zęby
15     2, 14|            ujrzał na drogach ni na polach - parę sań przewlekło się
16     2, 21|        przykry; wiatr tłukł się po polach, ciepał drzewinami, hurkotał
17     2, 21|           bo już szarzało nieco na polach i wskróś skołtunionych śniegów
18     2, 21|            wścieklej tarzał się na polach, z obu stron drogi, na równiach,
19     2, 21|      powichrzonych, grobel szło po polach, ruchało się, kłębiło, w
20     2, 22|       smutny i szary, i biedny!~Po polach błądzili ciemnych, prześwietlonych
21     2, 23|                   Nie wiało już na polach, jeno czasami wiater przegarniał
22     2, 25| skołtunione ciemnice tłukły się po polach i tak przyduszały wszelką
23     2, 25|          już miejscami na niższych polach widziały się do cna wymarzłe,
24     3, 26|     samotne stójki odbywających po polach, do całego świata!~Słońce
25     3, 26|          poszła, pilnie patrząc po polach i powiadając w głos jakie
26     3, 26|          wiły się i wydłużały przy polach, porozdzielane krętymi miedzami,
27     3, 26|          rodów i poczynań.~Jeno na polach mało gdzie dojrzał robotę,
28     3, 26|        Juści, że tak pusto było na polach, aże dziw brał! Przecie
29     3, 28|        spała, wiater jeno hulał po polach i barował się z drzewami,
30     3, 29|           przyśpiewy i kukania, po polach błyskały pługi, ruchali
31     3, 30|          wsią, że nawet po szarych polach czerwieniały kobiety i piesneczki
32     3, 31|             że zaś już większość w polach robiła od rana, pusto się
33     3, 31|           jakiś przewiewał po tych polach opuszczonych.~Że zdawało
34     3, 32|          na modrawych, nieobjętych polach, przez które niesło się
35     3, 32|          robią.~- Tylko na naszych polach ani znaku jeszcze owsów
36     3, 32|            pracujący na modlickich polach, a nawet i na dalszych,
37     3, 32|            przy tym i na dworskich polach działy się ciekawości.~Dziedzic
38     3, 33|         baraszkujący i swywolił po polach, że zboża chlustały po zagonach
39     3, 34|       niżej i po całym świecie, po polach rozkołysanych i po sadach
40     3, 34|          skowronki było słychać na polach, kukułka gdziesik kukała
41     3, 36|       przyjść deszcze i wszystko w polach jeszcze się poprawi, nawet
42     4, 37|            nie widzący patrzyła po polach albo siadała na przyźbie
43     4, 38|            po cztery na podleskich polach, a drugie tyle ziemi puścić
44     4, 38|         koników roztrząsało się po polach kiej ten nieustający chrzęst
45     4, 39|          jeno ruchało, pracowało w polach. Jeszcze ktosik zwoził ostatnie
46     4, 39|             myślała spoglądając po polach.~- Wiecie, a do cna przepomniałyśmy
47     4, 40|        puścił się miedzą.~Latoś na polach z tej strony wsi były prawie
48     4, 40|             a za wsią, w zielonych polach ziemniaków ruchali się ludzie
49     4, 40|       warowała na tych niebieskich polach jakaś biała chmurka, kieby
50     4, 41|  skaczącego na koniu po podleskich polach i jakichś ludzi z tykami.~
51     4, 41|        niechcący, wlekąc oczami po polach, daleko.~- Co się to wyrabia
52     4, 42|            markotnie spozierała po polach.~- A bo się to co urodzi
53     4, 45|         stworzeń przeróżnych, a na polach muzyka koników podnosiła
54     4, 45|            płotach, ruszali się po polach i obejściach, jako dnia
55     4, 45|    bezradnie dokoła.~Pusto było na polach, lipeckie dachy i sady wynosiły
56     4, 45|      wyraźnie i słowo po słowie: o polach i zbożach czytał, o jakimś
57     4, 45|     jeszcze te miejsca, kaj było o polach i lasach, ale mu przerwała:~-
58     4, 45|       rzekach jest woda i sieją na polach, to po co ta drukować o
59     4, 48|        trawę i rozejrzawszy się po polach skoczył w żyta i chyłkiem,
60     4, 49|        poniektórzy na co bliższych polach i przejmujące granie organów,
61     4, 49|      narodem.~Że już na wszystkich polach, jak jeno było można sięgnąć
62     4, 49|      przestronnych, pustoszejących polach, na złotawych rżyskach,