Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |             się ku wsi, ku polom, na których kopano kartofle; i na te
 2     1, 1 |          bieliły się dwa krzyżaki, u których w płachtach leżały dzieci
 3     1, 3 |          oblewało bielone ściany, po których i muchy łazić poczynały;
 4     1, 3 |    nieznacznie, szła pod wzgórza, na których czerniały lasy.~Boryna,
 5     1, 3 |          przerośnięta korzeniami, na których wóz podskakiwał i turkotał.~
 6     1, 3 |            rozpiętych, nad dołami, w których paliły się ognie, przesuszano
 7     1, 4 |           róż, lewkonii i astrów, od których bił słodki, upajający zapach;
 8     1, 5 |      wysokich kozłów drewnianych, na których, sczepione za uszy, wisiały
 9     1, 5 |          rozwiesili swoje towary, od których bił taki zapach aże w nozdrzach
10     1, 5 |             uwijały koło kobiałek, z których jadły konie, a półgębkiem
11     1, 6 |     czerniały stogi torfu i wozy, do których donoszono kapustę w płachtach,
12     1, 7 |          książki pobożne ma takie, w których stoi wszystko, i historie
13     1, 8 |               czy stary te korale, o których na jarmarku wspominał, da
14     1, 9 |             tam leżeli zapomniani, o których i pamięć umarła dawno -
15     1, 10|           Antek, wsparł się o wasąg, których kilka stało do okucia, i
16     1, 10|           chlustał wodą o brzegi, na których gdzieniegdzie wśród czarnych,
17     1, 10|              i cofnął się do kobiet, których się dość zebrało w opłotkach
18     1, 12|     bezmyślnie w poczerniałe sęki, z których sączyły się na ściany żywiczne
19     1, 12|         pajęczyny po ścierniskach, w których trzepały się muchy z sennym,
20     2, 13|            grudzie, a te tętenty, od których ziemia drżała, a te hukania
21     2, 15|           tych mogiłkach różnych, na których przygrywa...~- Mówili mi,
22     2, 15|            sporo było ludzi ; tych , których zboże się mełło, warowali
23     2, 16|         pomalowane w żywe kolory, od których aż gra w oczach! A Jagna,
24     2, 16|           jako te lechy w sadzie, na których pietruszkę zasiewają, to
25     2, 16|           mgłą, parami oddechów, zza których ledwie migotały jarzące
26     2, 16|      słuchali, bo wiela było takich, których śpik morzył z gorąca.~A
27     2, 18|             pobitych na wojnie, przy których modlił się w Zaduszki.~-
28     2, 19|           stali, byli takoż jensi, u których aż piszczało z biedy, ale
29     2, 19|           jeszcze z pięć familii, la których zimową porą całkiem brakowało
30     2, 19|         ostygłe, lodowate brzaski, w których rzecz każda widniała jakoby
31     2, 19|      zalewało krwawe światło szczap, których Żyd cięgiem przykładać kazał
32     2, 19|      nawożone, a drugi też takie, na których ino pieskowie wesela swoje
33     2, 20|             różnych rzeczach prawił, których i dziewczyna nie wyrozumiała,
34     2, 21|        długie, zgoła martwe cisze, w których słychać było wyraźnie jakieś
35     2, 22|               ale już tak wybrane, o których nie wiada, co rzec, bo podobne
36     2, 22|        ostrymi kołkami najeżonym, na których tkwiły kawałki słoniny,
37     2, 22|          przerażających rzeczach, od których słuchania włosy się podnosiły,
38     2, 22|              przez takie miejsca, do których człowiek tylko w godzinie
39     2, 23|            tych dzikich rozpadlin, z których raz po raz wyfruwały stada
40     2, 24| uwodzicielach i grzesznikach takich, których nie minie ogień wieczny
41     2, 25|         pieski w sieniach przywarte, których nie ma kto na świat wypuścić
42     2, 25|           dufający.~A za nimi Sochy, których wiódł sołtys.~A trzecie
43     2, 25|              obrosłe kiej te starce, których pioruny nie zmogły i setki
44     3, 26|   porozdzielane krętymi miedzami, na których gęsto rozrastały się grusze
45     3, 26|         rozlewały się łąki rudawe po których brodziły bociany raz wraz
46     3, 28|           oganiając go niby od much, których nie było, a śledząc wszystko
47     3, 28|             gotujące się różności, z których czyniono kiszki, a dzieci
48     3, 29|              przykład z dzieciskami, których było wszędzie kiej maku,
49     3, 29|             we trzech garnuszkach, w których je kolejno zanurzała. Żmudna
50     3, 30|           Pan Jezus doświadcza tych, których miłuje, iż chociaż zawinili,
51     3, 31|        rozgadki, tyle jeno mówili, z których są wsi i jak się wołają,
52     3, 32|           otrząsając z błota i grud, których mu nie szczędzili. Ale skoro
53     3, 32|   nieprzejrzane wody szarozielone, z których wynosiły się wsie gęstymi
54     3, 33|        lękiem na te jakieś kreski, z których tyle jeno Nastka wysylabizowała,
55     3, 33|            płóciennymi nakryte, spod których wyzierały kobiety i różny
56     3, 34|      zapchana rozbabranymi betami, w których spały Żydzięta, iż ledwie
57     4, 38|          dzikie, a tysiąc inszych, o których jeno sam Jezus pamięta,
58     4, 38|             i cisnął do kramów, przy których wrzało jak w ulu i podnosiły
59     4, 40|         przychodziły takie chwile, w których byłaby dała głowę, jako
60     4, 40|        sinawe opary obtulały pola, z których jeno kajś niekaj rwały się
61     4, 41|              że przy tym i muchy, od których roiły się ściany, brzęczały
62     4, 42|          całych jeszcze we mgłach, z których jeno kościelna wieża biła