Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |         je zostawił Antek, a sam spokojnie przyglądał się jatce.~-
 2     1, 2 |     którą to w sądzie? - zapytał spokojnie.~- Na dziewiątą napisane
 3     1, 3 |     skiba za skibą, równo i dość spokojnie, czasem tylko podnosiły
 4     1, 5 |    kupiec, to sprzedawały wolno, spokojnie, bez gorącości, po gospodarsku,
 5     1, 8 |     dojedzie - odpowiadała stara spokojnie i chodziła oczami za Jagną,
 6     1, 8 |          do picia i jadła. Jagna spokojnie wszystko przyjmowała, zimno
 7     1, 9 |   beztrwożne w tajemnicy, i szli spokojnie składać ofiary i pacierze
 8     1, 10|     niecierpliwości. Jedna Józia spokojnie obierała ziemniaki pod kominem,
 9     1, 12|        cna, ale zdrowszym!~Leżał spokojnie i ani krzyknął, gdy mu Jambroży,
10     1, 12|       się teraz; dobrze mu było, spokojnie i nieboleśnie, a tak na
11     1, 12|        jeść mu się chce...~- Leż spokojnie i nic się nie ruchaj, jadła
12     2, 13|        dworów pójdę - mówił znów spokojnie - o służbie się jakiej przewiem,
13     2, 15|         Mateusza wynieśli, siadł spokojnie na jego miejscu przed kominem
14     2, 16|          masz rozumu, a mnie daj spokojnie chleb wysadzić, bo się na
15     2, 18|      szopą naręcz drzewa i wolno spokojnie wróciła do izby.~Stary patrzał
16     2, 18|       się sypią - tłumaczyła się spokojnie, ale twarz odwracała od
17     2, 19|       nie słyszał, tak siedzieli spokojnie, zajęci między sobą.~Nikto
18     2, 19|    śniegu, a dziedzic może sobie spokojnie ciąć choćby i wszystek las.~-
19     2, 19|         karczmy się przecisnął i spokojnie witał się z nimi, choć Józka
20     2, 21|      świecie nie było, żeby taka spokojnie chodziła po świętej ziemi... -
21     2, 21|      stracił, odbierę... - mówił spokojnie.~- Trudno to będzie, dwór
22     2, 22|  poratunku.~Żył też sobie cicho, spokojnie i szczęśliwie jak u Pana
23     2, 24|         zaszemrze i znowu płynie spokojnie.~Tak przeszło dni parę aż
24     2, 25|           wchodzili w milczeniu, spokojnie, zajmując wszystkie ławy,
25     3, 28|       jeno wojną żyję! - odparła spokojnie, choć trwożna była, boć
26     3, 29|    Opowiedziała mu zaraz Sochowa spokojnie, po porządku, jak to było.~-
27     3, 29|        na świecie i ciemno, choć spokojnie; młyn jeno turkotał zawzięcie,
28     3, 30|       człowiek świąt nawet zażyć spokojnie nie może...~Sołtys naraz
29     3, 31|          u kogo by mogła pomrzeć spokojnie.~- Pożyje jeszcze, a w każdej
30     3, 31|         ta noc nie miała przejść spokojnie, gdyż na samym świtaniu
31     3, 32|     dowiódłszy pod krzyż, czytał spokojnie modlitwę "od ognia"; jeno
32     3, 33|          po niej, bych zdzierżyć spokojnie tę wieść straszną, ale zdradliwe
33     3, 33|          Wraca to już? - zapytał spokojnie.~- Nie wiecie to? Dyć razem
34     3, 33|     jakby rad wieści, powiedział spokojnie:~- Dobrze, co powraca; może
35     3, 34|       Miemców iść całą gromadą i spokojnie im zapowiedzieć, abych się
36     3, 34|        to wszystko da się zrobić spokojnie ze samym dziedzicem... Zaklinał
37     3, 35|          skarżyła się. Żyłaby se spokojnie jak przódzi, jak żyją wszyćkie...
38     3, 35|        na izbę i rzekł strasznie spokojnie, bodąc ją rozgorzałymi ślepiami:~-
39     3, 35|       wnet przysiedli ma miejsca spokojnie, pociągając z kuflów; flecik
40     3, 35|        mu Rocho wyłożył wszystko spokojnie, szeroko i jak się patrzy,
41     3, 36|         niechybnie - odpowiadała spokojnie, całując dzieci, a rozdając
42     3, 36|        zaglądała do niego, leżał spokojnie, aż dopiero w czasie obiadu
43     3, 36|         mówił, nie jęczał, leżał spokojnie i tylko cięgiem włóczył
44     4, 37|       wciąż było jeszcze cicho i spokojnie.~Zaspali ano z onych smutków
45     4, 37|     padał tak równo, rzęsiście i spokojnie do samej nocy, że z lubością
46     4, 38| niepoczciwe dogryzania, jęła też spokojnie rozdawać dziadom po dwa
47     4, 39|        prostując się powiedziała spokojnie, snadź po dobrym namyśle:~-
48     4, 39|             mruknęła stara dosyć spokojnie, zaś Jaguś rozczerwieniła
49     4, 39|       jedna, poczekaj! Nie zamrę spokojnie, do świętej spowiedzi nie
50     4, 39|     powiedziała mocno, a całkiem spokojnie:~- Wynoś mi się zaraz z
51     4, 40|      poredziła przemówić, rzekła spokojnie jakby nigdy nic:~- Róbcie
52     4, 40|       zapalając papierosa rzucił spokojnie, jakby od niechcenia:~-
53     4, 41|          roztrzęsał po drodze, i spokojnie poredzał ze ślepym dziadem,
54     4, 43|        jakby zasnęła, tak leżała spokojnie, Witek odszedł, ale zaglądał
55     4, 44|         kiej mur patrząc w niego spokojnie.~Podpisał jakieś papiery,
56     4, 45|     łypnął ślepiami, ale odrzekł spokojnie:~- A zmądrzałem, bo wiem,
57     4, 45|    rozleciały, a jeno Jasiu stał spokojnie z zadartą głową, rój zakręcił
58     4, 45|        Jezu, pan Jasio!~- Leżcie spokojnie. Chorzyście, co? - pytał
59     4, 46|    nacinać sierp tak równiuśko i spokojnie jak przódzi, tylko że co
60     4, 48|          rąk matczynych~- Usiądź spokojnie, bo zawołam ojca... Za co?
61     4, 49|          się w zagon i jął siec, spokojnie nasłuchując zarazem dalekich