Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |         bo granula, jakby czując śmierć, uniosła z trudem łeb, zaryczała
 2     1, 8 |         kużden śmiertelny, bo to~Śmierć nie wybiera,~Dziś człowieka -
 3     1, 8 |        miasta. Co tam, raz kozie śmierć!~- Jaguś, chodź ino, córuchno,
 4     1, 9 |         głusi na życie, głusi na śmierć, głusi na ból - jak te drzewa,
 5     1, 9 |  dziewanny i cisza, zapomnienie, śmierć. . .~Jambroży z Jagustynką
 6     1, 9 | pokojówkę była... pobite leżą na śmierć w ogrodzie!... Jezu! Jezu!
 7     1, 9 |         nic jej bolenie, nic jej śmierć sama...~Hej! Bo ino płakanie
 8     1, 10|          to kijem go choćby i na śmierć zakatrupię !~A bo to raz
 9     1, 11|        sąsiedzku. Hej! Raz kozie śmierć, tyle człowiekowego, co
10     1, 11|         jakoby w burzę i bój, na śmierć i życie.~I tańcowali!~...
11     1, 12|         się, żeś ty już chory na śmierć, na czystą śmierć...~- Zamrę?~-
12     1, 12|       chory na śmierć, na czystą śmierć...~- Zamrę?~- W boskiej
13     1, 12|      wodą, ślub polewaj wódką, a śmierć płakaniem."~- Dobrze, powiadają,
14     2, 17|         Bogać ta nie, dziecko na śmierć zamarzło! a Magda ledwie
15     2, 17|    mruknął Caban.~- A jak kto na śmierć chory, na nic mu i dochtory!-
16     2, 18|       jego ust, że zwarli się na śmierć, padli w siebie i przez
17     2, 20|      odwiecznym porządkiem, komu śmierć była naznaczona - umierał,
18     2, 21|        może by i zamroził się na śmierć pod drzewem, gdyby nie Boryna.~-
19     2, 22|   wyklinać za krzywdy, bo bez te śmierć chłopa pobidniała i w wielkiej
20     2, 22|     nawet, zarówno mu już była i śmierć, ale one go ino obmacały
21     2, 22|         jeszcze na czas, ale już śmierć siedziała na progu, a diabli
22     2, 22|        deszcz, błoto, ciemnica i śmierć, idąca za nim trop w trop...
23     2, 23|      tobą poszła w cały świat na śmierć! - szepnęła z mocą, tuląc
24     2, 23|          by oddawać się sobie na śmierć, do dna dusz, pożeranych
25     2, 23|       chwieją, nim społem w lutą śmierć upadną...~A osłaniała ich
26     2, 23|    cichość we mnie rośnie, kieby śmierć przy mnie stojała, a tak
27     2, 24|       żebych mogła - zabiłaby na śmierć w tej minucie!...~Uląkł
28     2, 25|          nasłuchują padających w śmierć i patrzą zdrętwiali na nieubłaganą
29     2, 25|       nie skruszyły, a topory na śmierć powiedły, a inszych zasie
30     2, 25|         ławą się chylą, i w lutą śmierć padają.~Jęk jeno rozbrzmiewał
31     2, 25|         odrywać, boby zabijał na śmierć...~Bitka się skończyła i
32     3, 26|            Jezus! zakatrupił, na śmierć?!~- Na śmierć, a stary do
33     3, 26|     zakatrupił, na śmierć?!~- Na śmierć, a stary do dzisiaj ano
34     3, 26|          dochtory, gdzie chto na śmierć chory!~Zmilkły wyczerpane
35     3, 27|     Wiadomo jest, że kiej kto na śmierć choruje, to żeby mu już
36     3, 27|         rozumu nie przyjdzie, to śmierć będzie miał letką i rychłą.
37     3, 28|          mocą, że bych mogli, na śmierć by się przebodli tymi rozgorzałymi
38     3, 29|         i za łby brali, że nawet śmierć wybierała swoje gęściej
39     3, 30|      stary.~- Sam rozpowiada, co śmierć o nim zapomniała! - wtrąciła
40     3, 31|        wrzasnęła Gulbasowa.~- Na śmierć zakatrupić za taką krzywdę!~
41     3, 32|       piersi.~- Hale, ady bym na śmierć zapomniała, przeciek to
42     3, 33|         dobrze ci on zapłaci! Na śmierć chciał go zabić, widzieli
43     3, 33|           westchnął.~- Raz kozie śmierć... mało się to naharował?~-
44     4, 37|        co mu Pan Jezus dał lekką śmierć! - szepnął.~- Tylachna wycierzpiał,
45     4, 37|        zdrowia, to lepsza prędka śmierć. Trza Panu Bogu dziękować,
46     4, 37|       wszystko. ~- Bo jak kto na śmierć chory, temu nie pomogą dochtory.~-
47     4, 37|       Nad całą wsią zaciężyła ta śmierć Borynowa; dzień był przeciek
48     4, 37|       kto wszystkie moce dawał - śmierć ci je wydrze.~Bych ci kto
49     4, 37|      pomarł chudziaczek, pomarł!~Śmierć go sobie wybrała, jako wilk
50     4, 39|       słowa te poraziły jakby na śmierć; biły ją do krwie, smagały
51     4, 39|         Udław się nimi choćby na śmierć!~I nie bacząc na matczyne
52     4, 39|         Boże, bogatym to i cudza śmierć na profit się obraca - westchnęła
53     4, 39|       dziecko się im oparzyło na śmierć. Wołała mnie, ale tam już
54     4, 41|       niezmierzone szczęście, na śmierć samą...~Jak kiedyś, mój
55     4, 41|          pokuma ze złem, co go i śmierć nie rozdzieli! - medytował
56     4, 41|      jakby się chciał zarobić na śmierć, lecz mimo tego nie zabił
57     4, 45|        Cóż to wam jest?~- A nic, śmierć se we mnie rośnie i na żniwo
58     4, 45|       topić się w jego oczach na śmierć.~Na organistówkę zaglądała
59     4, 46|   prowadźcie jeno... a choćby na śmierć pódę, pódę...~- Wszystkie
60     4, 47|       nie padłam... szłam jak na śmierć... nie było cię doma...
61     4, 49|     końcu chałupa się zwali i na śmierć wszystkich przygniecie!