Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |     przyglądając się pieniądzowi. Nieraz ci on nosił dobrodziejowi
 2     1, 5 |          nie zabiegają. Proboszcz nieraz o tym mówił do mojego.~-
 3     1, 6 |      idzie. Dawno go znam, już tu nieraz bywał i przynosił świętości
 4     1, 7 |        wody - całym światem.~A że nieraz i głód był, to piesek ptaszka
 5     1, 7 |         mająca swoje powiedzenie, nieraz takie, że aż ludziom skóra
 6     1, 7 |        księdza i kościoła, że już nieraz ją dobrodziej napominał
 7     1, 10|           psy nawet głodzi, bo tu nieraz do mnie podjeść przychodzą! -
 8     1, 10| przychodziło mu do głowy i to, co nieraz już słyszał o niej, co dawniej
 9     1, 11|    przywtórzę ci jeszcze, com już nieraz mówiła...Borynę trza uważać...
10     2, 13|    ciężkich tulał i darł w sobie. Nieraz nocami zrywał się z pościeli
11     2, 15|       posłyszał, wrzał złością, a nieraz tak odwarknął, że tamten
12     2, 15|      jakby się zmówili na niego - nieraz bowiem spostrzegał przyczajone
13     2, 15|      przyczajone za węgłami oczy, nieraz czuł, jak się oglądają za
14     2, 18|          mnie znacie?~- Powiedali nieraz ludzie, że dziedzicowy brat
15     2, 18|      cichy, pracowity parobek, że nieraz dobrodziej sam go chwalił...~-
16     2, 20|          przez tę niedzielę, choć nieraz o zmierzchu pod śmiertelnym
17     2, 20|         smak znajdował, a chociaż nieraz w nocy słysząc Jagusine
18     2, 20|        się na każdym kroku, a tak nieraz boleśnie karciła, że dziewczyna
19     2, 20|  podbierały się stadami pod wieś; nieraz słychać było ich wycia i
20     2, 23|           Jaguś, co?...~- Hale... nieraz myślałam, by się tak stało...
21     2, 23|     myślałam, by się tak stało... nieraz...~- Myślałaś tak! Myślałaś -
22     2, 24|    najbarzej nastawali ci, którym nieraz Antek żebra zrachował kijaszkiem...~
23     2, 25|   ciemnicami przejęte, że się już nieraz widziało, jakoby na wieki
24     2, 25|          wychodziły z chałupy, że nieraz i sypiały razem z dziadkiem,
25     2, 25|        wielce i tak rozżalona, że nieraz przepłakała całe długie
26     2, 25|         aż poduszka była mokra, a nieraz te dnie swarów, kłótni tak
27     2, 25|          śmiertelnego grzechu, że nieraz słuchając jego głosu, zamierała
28     2, 25|          do niego i sztywniała mu nieraz w ramionach, jakby piorunem
29     3, 27|       zahukana, to jej tak ciężko nieraz przychodziło, aż ręce opadały. ~
30     3, 27|           się nie wiada gdzie, iż nieraz dopiero wieczorami wracała...~
31     3, 27|         już mierziły te wojny, że nieraz chciała wszystko ciepnąć
32     3, 27|         nie wypatrzyli, choć i on nieraz skrzyczał za długie czekanie,
33     3, 27|           takim warem przejmował.~Nieraz do północka zasnąć nie mogła,
34     3, 28|    wyciepnęli z chałupy... że już nieraz i rozum odchodzi z turbacji!~
35     3, 28|           okien zaglądając, aż je nieraz Józka musiała rozganiać.~
36     3, 28|      Zawdy uczony jest we swoim i nieraz dobrze musi się nagłowić!~-
37     3, 28|         nie moja strata. Człowiek nieraz plecie, czego potem żałuje.
38     3, 28|    niemała. Przewiadywała się też nieraz i kaj jeno mogła, co go
39     3, 29|           tymi barami, iż myśleli nieraz, co całą wieś wyrwie i po
40     3, 29|            to święcił na ostatku, nieraz już o samym zmierzchu.~Porozchodziły
41     3, 30|     puścili...~- Wstawiał się już nieraz i nie pomogło...~- Żeby
42     3, 30|           im czytał z książki, że nieraz Hanka, rozglądając się,
43     3, 32|       obejmował, a przycierał się nieraz tak z bliska, jaże bezwolnie
44     3, 33|          niecoś poranić, do późna nieraz wylegując się pod pierzynami;
45     3, 33|          ta był w pamięci?~Bywało nieraz, iż całe dni leżał bez kropli
46     3, 33|     witali jak i przódzi, a nawet nieraz i do karczmy pod ręce się
47     3, 33|        barzej i dobrzy ludzie już nieraz ostrzegali starą.~Mogła
48     3, 33|            jak mu się podobało, a nieraz, kiej do miasta pojechała,
49     4, 38|     wypruj i daj, ociec pierwszy. Nieraz mi się skarżył, że go głodem
50     4, 41|        was, wiadomo!~- Pewnie, co nieraz siedział u nas, ale siedział
51     4, 42|         Lipiec, widne ze sadów.~I nieraz jeszcze płakała na swoją
52     4, 45|         naszym proboszczu musieli nieraz głodem przymierać. Wiesz,
53     4, 45|        Obaczę go znowu! obaczę!~A nieraz, kiedy klęczała przed ołtarzem
54     4, 45|         Święty! Święty! Święty!~A nieraz i msza się skończyła, i
55     4, 45|          gdy Jasio był w domu, że nieraz kiej zasiadał z bliska i
56     4, 45|        naglądać za nim z daleka i nieraz przyczajona we zbożu lub
57     4, 45|        kto wypominał z ambony, że nieraz chciało się jej westchnąć,
58     4, 45|        nasuł do piersi. Jak Rocho nieraz powiedają takie historie,
59     4, 47|           nim wyrabia.~- Przeciek nieraz już tak bywało, że poszedł
60     4, 48|        stodołami, pod gruszę, kaj nieraz siadywali wraz z Jagusią.~
61     4, 49|          upadek i opuszczenie, że nieraz nie wydojone krowy pędzili