Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |           wyrwą wśród pagórków; na dnie kotliny, dokoła stawu, leżała
 2     1, 2 |       poważnie, skrobiąc głośno po dnie miski.~Boryna wolno wracał
 3     1, 5 |          szła coraz głębsza.~Blade dnie wlekły się przez puste,
 4     1, 5 |            znowu młóciły zawzięcie dnie całe, żeby zdążyć na jarmark.~
 5     1, 6 |      Krótkie; smutne, bezsłoneczne dnie wlekły się ciężko przegniłymi
 6     1, 9 |           umarła dawno - jako i te dnie ich, i czasy, i wszystko;
 7     1, 10|            jak te woły harowalim i dnie... i noce... za parobków...
 8     1, 12|     chałupy.~Wieś spała jeszcze na dnie mroków, co słały się nisko
 9     2, 13|               jeszcze przychodziły dnie osłupiałe, chorością sine,
10     2, 13|           lodowym światłem mżące - dnie trupie, że ptactwo z krzykiem
11     2, 13|        folgi żadnej ni przestanku. Dnie to tam jeszcze jako tako
12     2, 13|          naród nacierpiał przez te dnie i noce, to i nie wypowiedzieć!~
13     2, 13|            on robić nie chce! Całe dnie przesiaduje w chałupie,
14     2, 15|      robocie.~I tak mu się zaczęły dnie ciężkiej, znojnej pracy.~
15     2, 15|  przychodziła, że trzeba było stać dnie całe w rozmiękłym śniegu,
16     2, 15|       zrywać się do dnia, bieżyć i dnie długie pracować, aż gnaty
17     2, 15|          coraz srożej, bo na samym dnie złości, jak zadra boląca,
18     2, 20|           rąk nie popuszczał. Całe dnie, skoro jeno wyzdrowiał,
19     2, 20|            jakby nie było, przędła dnie całe, chodziła kiej błędna
20     2, 20|      dojrzał, a po nich zaś bywały dnie spokojne, ciche i tak słońce
21     2, 20|           wszystkim starczyło i na dnie, i na długie wieczory, że
22     2, 20|        brała Jagusię, a Józka całe dnie mamrotała ze złości, bo
23     2, 22|          Zima szła sroga i przykre dnie, to ckniło się chodzić spać
24     2, 22|          szukać strawy, leciał tak dnie i noce, bo wciąż była zima,
25     2, 23|       przez długie tęsknice, przez dnie udręki, przez szare, długie,
26     2, 23|         przez szare, długie, puste dnie, aż się odnaleźli i z jednakim,
27     2, 24|          zgoła nie do wytrzymania, dnie były ciemne, smutne i tak
28     2, 25| nieprzerwanym szły już te rozkisłe dnie marcowe, że czas się ano
29     2, 25|  rozkrzykiwały po podwórcach.~A że dnie były coraz dłuższe, to i
30     2, 25|      swojego, że ledwie uradził.~A dnie przechodziły niepowstrzymanie,
31     2, 25|            była mokra, a nieraz te dnie swarów, kłótni tak się jej
32     2, 25|         wielkie miłowanie - ale na dnie głębokim serca krzewił się
33     3, 31|        żywiącym objęciu.~Juści, co dnie to szły robotne, ciepłe,
34     3, 32|    krzyczycie: Jagnie, co się całe dnie wałkoni, to przepuszczacie!~-
35     3, 32|        Wieś leżała niżej, jakby we dnie michy wielgachnej, a tak
36     3, 33|       drugie.~Tak ano przechodziły dnie w Borynowej chałupie...~
37     3, 33|       dobrze, że sama Kozłowa całe dnie latała po ludziach pomstując
38     3, 33|         przypiekało kieby w lipcu. Dnie wstawały ciche i duszne,
39     3, 34|            mu się pomieszało, całe dnie tak przesiaduje przy drzewie.
40     3, 35|                Rozdział 10~Owóż te dnie od Bożego Ciała do niedzieli
41     3, 35|        swoich zajęć, a ino całe te dnie i wieczory chodzili po chałupach
42     3, 35|          mało to przeszła przez te dnie? Dyć cała wieś szczuła na
43     3, 36|           deszczów przyszła susza.~Dnie wstawały oblane rosami,
44     3, 36|       powierzchnią; każdy kamyk na dnie piaszczystym i każdy rak,
45     3, 36|             błyskając kosami, całe dnie siekły zapamiętale, całe
46     3, 36|           siekły zapamiętale, całe dnie też jeno słychać było brzęki
47     3, 36|            I tak bez przemian szły dnie za dniami, Hanka wciąż była
48     4, 37|    głębokim śpiku i jakby na samym dnie ciemnicy, tylko jedna Borynowa
49     4, 40|       ostała za nim jakby na samym dnie, pławiła się w sadach, a
50     4, 41|          się do roboty.~I już całe dnie woził na tartak, przypinając
51     4, 41|          teraz jeno na noc, a całe dnie wędrował po okolicy ze swoimi
52     4, 42|           na utrudzenie ni na żar, dnie bowiem szły takie gorące,
53     4, 43|           domu.~I tak im schodziły dnie.~A na świecie cięgiem prażyło,
54     4, 43|         tyle lepiej, że mogła całe dnie leżeć w sadzie, krosty się
55     4, 43|            wolna i prawie samiutka dnie całe, Witek bowiem wrócił
56     4, 45|        ważkie i przeczyste.~Że już dnie były dla niej jako te ciągłe
57     4, 45|      widziało w tę porę miłowania.~Dnie szły zwyczajne, dnie znojnych
58     4, 45|    miłowania.~Dnie szły zwyczajne, dnie znojnych przygotowań do
59     4, 45|          to te skwarne, rozprażone dnie lipcowe, że mijały kieby
60     4, 47|          gdyż żniwa były za pasem, dnie szły wybrane, suche i upalne,
61     4, 49|       upadkiem.~Albowiem te żniwne dnie toczyły się już kiej koła