Tom, Rozdzial

 501     2, 13|              zgoła do sieni, psy wyły po przyzbach jak oszalałe,
 502     2, 13|          gęstwą tumanów i toczyły się po zagonach jak te wody wzburzone,
 503     2, 13|          strupieszałą.~Wrzask poszedł po świecie, zamęt, szumy, świsty,
 504     2, 13|            potrzeba gnała, drugie zaś po chałupach siedzieli i końca
 505     2, 13|              największym przejeżdżało po grudzie, a te tętenty, od
 506     2, 13|               wymarłe; wichura hulała po drogach z taką mocą, że
 507     2, 13|              wiatrów.~Gnietli się też po zadymionych chałupach i
 508     2, 13|               polami, sady były pełne po wręby płotów, staw całkiem
 509     2, 13|           Wcześnie było, koguty piały po wsi, mrok leżał gruby jeszcze,
 510     2, 13|               i duma! albo znów gania po świecie, jak ten głupi,
 511     2, 13|           pazurów, a to choćby kulasy po łokcie urobić, bych ino
 512     2, 13|          wesoło, ciepło się rozlewało po izbie, aż lód na szybach
 513     2, 13|       napraszał się nie będzie, ale i po kątach krył nie będzie ni
 514     2, 13|            jutro nie patrzył, ino się po tych mękach ciężkich tulał
 515     2, 13|            leciał na wieś, błąkał się po drogach, w ciemnicach się
 516     2, 13|         smutne brzaski roztrzęsły się po kątach i obnażyły izbę,
 517     2, 13|         przegniłe, że wilgoć lała się po nich, a w kątach mróz trząsł
 518     2, 13|              poczęła sapać i lizać ją po głowie i plecach, buchnęła
 519     2, 13|                  Mówiłeś, by przyszli po krowę? - rzekła cicho i
 520     2, 13|               o ścianę i niósł oczami po świecie. Wzdychał i znowu
 521     2, 13|             Antek niedługo się błąkał po śnieżnym pustkowiu, nawrócił
 522     2, 13|              płaczliwy wtór biły. Ale po próżnicy lamenty a płacze,
 523     2, 13|              niecoś, ale niewiela, bo po prawdzie krowa była dużo
 524     2, 13|      przyrzucali mało wiele, najwyżej po pół rubla...~Już było tak,
 525     2, 13|              co trochę to ją gładziła po gębuli, to pokładała się
 526     2, 13|          nieco wahająco rozglądał się po zgubionych w omgleniu polach,
 527     2, 13|              przodem.~- Wygrają to?~- Po co mają przegrać! Dziedzica
 528     2, 13|               nasi utargować. Wszyscy po trochu wygrają, wszyscy.~
 529     2, 13|              tam Żydy coś zakrzyczały po swojemu, że Jankiel biegł
 530     2, 13|            sań na śniegu i chłód wiał po karczmie, Antek zaś siedział,
 531     2, 13|               i dookoła.~Pił kwaterkę po kwaterce, a te oczy wciąż
 532     2, 13|            się jęły kołować, chwiać i po karczmie nosić jako te światła.
 533     2, 14|              kto łuczywem przeciągnął po świecie, bo wnet zgasło
 534     2, 14|            rozpalonymi oczami wodziła po śniegach. Hale, ani żywej
 535     2, 14|            znaku, ni głosu nie ostało po nich. Nic, jeno ta cichość
 536     2, 14|                ku-cu! - zaczęła gonić po śniegach kury, bo się rozłaziły
 537     2, 14|              szeptała rozglądając się po izbie - a tam i podłoga,
 538     2, 14|               i czysto, i wszystkiego po grdykę... Co oni tam robią?...
 539     2, 14|          robią?... Józka zmywa statki po biedzie, a Jagna przędzie
 540     2, 14|              Wszystkie korale dostała po nieboszczce, a tyle wełniaków,
 541     2, 14|           powietrzu, ludzie snuli się po drodze, głosy jakieś leciały
 542     2, 14|            wiater nie będę się tłukła po świecie, nie! - szeptała
 543     2, 14|        miejscami w chrupiący śnieg aż po kolana, że trepy trzeba
 544     2, 14|          zechce Antek robić, to i tak po proszonym nie pójdę, do
 545     2, 14|             ciekawie się rozpatrywała po chałupach: świeciło się
 546     2, 14|             zimno. Żeby mi tu i znaku po tobie nie zostało! - krzyknęła
 547     2, 14|               śmiała, rozglądając się po stancji i zazierając ukradkiem
 548     2, 14|              wysoki, blady chłopak.~- Po bracie mojego sierota, na
 549     2, 14|       rozmyślała wychodząc w opłotki.~Po Magdzie nie było już śladu,
 550     2, 14|             ino z kobietami pogwarzyć po dawnemu.~Postała przed Kłębami,
 551     2, 14|               kierował się ku niej, a po chwili spotkała się oko
 552     2, 14|             się, jakbym już stergła i po śmierci straszyła!~- Co
 553     2, 14|               Dobrze młynarz płaci?~- Po pięć złotych i groszy piętnaście
 554     2, 14|            ale za nowinami nie biegam po wsi.~- A to żebyście wiedzieli,
 555     2, 14|        obłapiała go za nogi, całowała po rękach, a prosiła gorąco.~-
 556     2, 14|              Prawdę mówię, wałęsa się po wsi nocami, widzieli go
 557     2, 14|              tak pamięć krzywdy rzuca po nocach i spać nie daje...
 558     2, 14|            siwą pleśnią rozrastał się po glinianym toku; świerszcz
 559     2, 14|         juścić nie śmiała o to pytać.~Po kolacji przyszedł Stach,
 560     2, 14|               broniła, a w jakiś czas po nim najniespodziewaniej
 561     2, 14|           wszędy narodu próżno siedzi po chałupach i czeka roboty
 562     2, 14|            Kłąb rzekł swoje:~- Juści, po ludzku to nie jest, ale
 563     2, 14|            późno, a na odchodnym Kłąb po swojemu prosto i krótko
 564     2, 14|           parę złotych - znajdzie się po somsiedzku...~Antkowie ostali
 565     2, 14|           Antkowie ostali sami.~Hanka po długim wahaniu, po wielu
 566     2, 14|              Hanka po długim wahaniu, po wielu nieśmiałych wzdychach
 567     2, 14|               wsi, nie będę się tłukł po świecie, jak ten pies bezpański -
 568     2, 14|              pies bezpański - szepnął po długim milczeniu.~- To samo
 569     2, 14|           samo! - zawołała radośnie - po co szukać chleba po świecie?...
 570     2, 14|        radośnie - po co szukać chleba po świecie?... i we wsi trafia
 571     2, 14|          powiedział, że miał przysłać po ciebie; nawet i nie wspomniałam -
 572     2, 15|        Rozdział 3~Na dobrym już dniu, po śniadaniu, młynarz przywiódł
 573     2, 15|               trzeba z włosem ciągnąć po kamieniu, w jedną stronę,
 574     2, 15|           gryzł chleb i wodził oczami po tartaku, któren stał nad
 575     2, 15|             spencerek i siwa baranica po podjeździe, na podeptanych,
 576     2, 15|             wszystkie kości, że zaraz po kolacji poszedł pod pierzynę
 577     2, 15|         hałasował, sama boso chodziła po izbie, by go ino nie przebudzić,
 578     2, 15|            wzwyczajał się był do tego po trochu - bo jak się człek
 579     2, 15|               siebie i zawziętość, iż po jakimś tygodniu to się już
 580     2, 15|          Nawet pies mnie mierzi, kiej po próżnicy szczeka.~- Za bardzo
 581     2, 15|                Z wolna trza wszystko, po porządku, z wolna, a i Pan
 582     2, 15|         morgów...~- I zawszony kożuch po nieboszczyku. A mnie co
 583     2, 15|               nieboszczyku. A mnie co po kobiecie! Z dawna mi już
 584     2, 15|                 A i Jankiel zachodził po gęsi...~- Sprzedasz to?~-
 585     2, 15|        Wachników znowu się pobiły, aż po księdza chodzili, żeby rozbroił...
 586     2, 15|         udławiło marchwią.~- Co mi ta po tym - mruknął niecierpliwie.~-
 587     2, 15|    niecierpliwie.~- Organista jeździł po snopkach - powiedziała po
 588     2, 15|             po snopkach - powiedziała po chwili, ale już nieśmiało.~-
 589     2, 15|              odrobek da. Nie wzięłam, po cóż nam brać od niego...
 590     2, 15|            wygrywa, często gęsto to i po drogach go spotykają, po
 591     2, 15|              po drogach go spotykają, po tych mogiłkach różnych,
 592     2, 15|          przygrywa...~- Mówili mi, że po wsiach chodzi i wszystkich
 593     2, 15|              zawołał:~- Nie drzyj się po próżnicy, słyszymy wszyscy.~-
 594     2, 15|             temu Bartkowi, którego to po kopaniach zięciaszek tak
 595     2, 15|          śmiać albo i markocić; a zaś po różnych chałupach w długie
 596     2, 15|              gadek, co krzykań, że aż po drogach szły te gzy wesołe !
 597     2, 15|               chałupach.~A każden żył po swojemu, jak mu się widziało,
 598     2, 15|               Nie uspokoił się rychło po tym spotkaniu, bo do tego
 599     2, 15|                rozglądała się kryjomo po izbie i dziwną ochotę miała
 600     2, 15|               psy gęsto naszczekiwały po wsi, a co trochę suły się
 601     2, 15|              drzew... dymy tłukły się po drodze - a powietrze było
 602     2, 15|               zaczajone i drygały raz po raz na sznurach. Ale nie
 603     2, 15|         Śmiali się tak, aż ten rechot po młynicy się rozlegał, aż
 604     2, 15|         cięgiem mdlał i rzygał krwią. Po księdza nawet posłali, tak
 605     2, 15|             go odprawią, zaraz jednak po śniadaniu przyleciał sam
 606     2, 16|        krzepko chycił, a że przyszedł po paru dniach miętkich i wilgnych
 607     2, 16|              cień jego czarny migotał po zagonach albo to stadko
 608     2, 16|       zajączek jaki zaczerniał, kicał po śniegach, stawał słupka
 609     2, 16|          przepadło w cichościach.~Ale po lipeckich drogach, z obu
 610     2, 16|              jak oszalałe tarzały się po śniegach, szczekały z uciechy
 611     2, 16|            tłukącymi się około domów, po stajniach rżały konie, z
 612     2, 16|               gęsich, co się trzepały po przyręblach, nawoływań;
 613     2, 16|    przyręblach, nawoływań; pełno było po drogach ludzi, przed domami,
 614     2, 16|          wskroś ośnieżonych sadów raz po raz czerwieniły się wełniaki
 615     2, 16|            chałupy do chałupy, że raz po raz trącane w biegu drzewiny
 616     2, 16|               dnia pojechał do miasta po zakupy z Pietrkiem, którego
 617     2, 16|         oczach! A Jagna, z zakasanymi po ramiona rękawami, miesiła
 618     2, 16|              to Dominikowa szukały go po obejściu i nawoływały, ani
 619     2, 16|               niech ino zagwizdał nań po swojemu, to ptak chodził
 620     2, 16|              spowiedzi skończł. Mówią po wsi, że pokutuje, że widzieli,
 621     2, 16|        widzieli, jak się cosik nocami po drogach tłucze, na rozstajach
 622     2, 16|          skostniałe ręce. - Droga jak po szkle i sanna sielna, ale
 623     2, 16|             Samam nosiła, ale nawet i po palcu pić nie chciał, baraszkuje
 624     2, 16|            nieustępliwy la wszystkich po dawnemu, ale Jagusia mogła
 625     2, 16|            ten luty wicher nosiła się po izbie - robotę spychała
 626     2, 16|           źrebaka w stajni, a głównie po to, by ostać samej i zamyślać
 627     2, 16|             jego część by przyszła, a po równo z drugimi, może i
 628     2, 16|          czerwone zorze rozlewały się po niebie krwawymi zatokami,
 629     2, 16|          świętego koła, i skrzyły się po śniegach, i świetlistymi
 630     2, 16|          mlaskanie - tylko Boryna raz po raz rwał się pomagać Jagusi
 631     2, 16|          upewnić, że nie wrócicie już po nic...~I z wielką dobrością
 632     2, 16|              zaparta w sobie, że jeno po dryganiu pleców było widno,
 633     2, 16|              służki najwierniejsze aż po wiek wieków amen!~A Rocho
 634     2, 16|           dziwował słyszanemu, aż raz po raz szarpał Szymka za kapotę
 635     2, 16|             krów i czekajcie, przyjdę po was i razem do kościoła
 636     2, 16|              między rogami, a wtykała po kawałku w gębule, na szerokie,
 637     2, 16|         trawka chwiejna, wszystko się po swojemu zasługuje i po swojemu
 638     2, 16|            się po swojemu zasługuje i po swojemu chwały Pańskiej
 639     2, 16|              dni przetrzyma.~Pogadała po cichu z kowalową i pobiegła
 640     2, 16|       przemogli, a że pieniędzy oddać po dobrości nie chciał a krzyczał,
 641     2, 16|             mowę ludzką mają, wywołał po cichu Józkę i poszli oboje
 642     2, 16|           strachu, a żegnając się raz po raz, wsunęli się do obory
 643     2, 16|           stanął przybrany zwyczajnie po chłopsku.~- Śmieli się ze
 644     2, 16|          kościoła ciągnął, ostały ino po chałupach całkiem stare,
 645     2, 16|        Nadciągali z rzadka, kapaniną, po dwóch, po trzech i ci z
 646     2, 16|           rzadka, kapaniną, po dwóch, po trzech i ci z Modlicy, cherlaki
 647     2, 16|              bo na piechty wędrowali; po karczmach szły o nich przekpiewy
 648     2, 16|              i mocno uważali.~A zaraz po nich walili ludzie z Przyłęka,
 649     2, 16|               a puszył się, wynosił i po ławkach przed: wielkim ołtarzem
 650     2, 16|           ruszyć, nie śmiała spojrzeć po raz drugi, bo snem się jej
 651     2, 16|               usiadła rozglądając się po ludziach i po kościele...
 652     2, 16|         rozglądając się po ludziach i po kościele... Ale Antka już
 653     2, 17|             ten ptak niesła się duszą po cudeńkach - po onych dniach
 654     2, 17|              się duszą po cudeńkach - po onych dniach pogasłych,
 655     2, 17|               onych dniach pogasłych, po czasach pomarłych, a we
 656     2, 17|        stawały w śnieżnej kurzawie, i po drogach prześwistywał, ale
 657     2, 17|       radością, pełno ludzi snuło się po drogach, często saniami
 658     2, 17|         poredzając, to odwiedzali się po sąsiedzku,~a dzieci całym
 659     2, 17|         Józinych śpiewek, dzwoniących po chałupie, obcą się czuła
 660     2, 17|              robiła, a ino tłukła się po izbach bez celu, wyglądała
 661     2, 17|               nawet ten bociek łażący po izbie, że z rozmysłem potrącała
 662     2, 17|                skoro jeno poczuła się po dawnemu w swojej izbie,
 663     2, 17|      Jagustynka, ale dzisiaj była już po dawnemu dufna w siebie,
 664     2, 17|               ścierwy nie ludzie!~- A po cóż się zadawała z Frankiem! -
 665     2, 17|               o niczym nie wiedzieli, po całej wsi mówiono o tym
 666     2, 17|               mimo to tak się ciskała po domu, tak o byle co krzyczała
 667     2, 17|               do niej, zaczął głaskać po twarzy i pytał:~- Co ci
 668     2, 17|             przykazywał, to skubał se po ździebku, kłakami, aż i
 669     2, 17|          pozdrowieniem i nie sięgnęła po wodę święconą, a przeszła
 670     2, 17|               no, no! - snuło się jej po głowie, ale rychło zapomniała
 671     2, 17|        wzdychała ino, chodziła oczami po mrokach, z wolna płynących
 672     2, 17|              wolna płynących z okien, po obrazach, po skrzeniach
 673     2, 17|       płynących z okien, po obrazach, po skrzeniach świateł i złoceń,
 674     2, 17|          skrzeniach świateł i złoceń, po tych farbach ledwie widnych
 675     2, 17|        kominem obierając ziemniaki, a po drugiej stronie Pietrek
 676     2, 17|             skrzypki ucichły, dopiero po czasie jakimś ozwały się
 677     2, 17|              że tyla tam narodu, wolę po dniu, śnieg pada, ćma!... -
 678     2, 17|          która gorączkowo uwijała się po izbie, zapraszała do jadła,
 679     2, 17|            dziewczyn i rajcowała trzy po trzy, a nie dokończywszy
 680     2, 17|         krzepka, jenszy rozglądał się po izbie, któren znów to jakie
 681     2, 17|               przed czasem i kołowali po miedzach sprawy, jako te
 682     2, 17|           naszego lasu, mają go rąbać po Trzech Królach ! ~- Przeciech
 683     2, 17|        wycechowali, las rozmierzyli i po Trzech Królach rąbać zaczną.~-
 684     2, 17|               komisarza- rzekł Boryna po namyśle.~- Od zasiewów do
 685     2, 17|             już i pniaków nie ostanie po naszym lesie, a jak to było
 686     2, 17|           mądre słowo, Macieju; jutro po kościele mają się gospodarze
 687     2, 17|                    Wszystkie, a zaraz po kościele...~- Jutro... Cóż,
 688     2, 17|          deliberował.~Nazajutrz zaraz po śniadaniu nakazał parobkowi
 689     2, 17|        błyskawicami upalnymi chodziły po niej i słodką męka oblewały...
 690     2, 18|           przyspieszyć na taką wieję, po omacku szłam całkiem, bo
 691     2, 18|                to wiedzieć będziecie, po nowinki nie latałam !~-
 692     2, 18|              Gdzie to Józka? - spytał po chwili.~Pewnikiem u Nastki,
 693     2, 18|              ino wyła, przewalała się po świecie, biła niby barami
 694     2, 18|           musiał z chłopakami za łapy po śniegu wodzić!...~- Wiater
 695     2, 18|          weźmie, pomóż mu, nie ganiaj po wsi jak ten psiak z wywieszonym
 696     2, 18|          widział na wsi, zakręcił się po izbie, gwizdnął na Łapę,
 697     2, 18|       niecierpliwiej czekał, ale nikt po niego nie przychodził.~-
 698     2, 18|             rozstrzępione taczały się po świecie i raz po raz biły
 699     2, 18|          taczały się po świecie i raz po raz biły w chałupę, aż wszystko
 700     2, 18|         czapkę o buty i rozglądał się po izbie.~- Pozwólcie się ogrzać
 701     2, 18|            czego chce, może z urzędu, po jakim spisie, bo cięgiem
 702     2, 18|              cukru, popijał i chodził po izbie, a przyglądał się
 703     2, 18|             Boże, szukałem go od lata po wszystkich wsiach okólnych
 704     2, 18|           wsiach okólnych i znalazłem po śmierci...~- Naszego Kuby
 705     2, 18|               dalekich krajów i szuka po wsiach jakiegoś Kuby, ale
 706     2, 18|            opiekę trzymał nade mną! I po dziesiątku czasem dawał
 707     2, 18|               donośniej rozlegało się po drogach, gdzieniegdzie już
 708     2, 18|        ogrodzenie przywaliły i prawie po gałęzie drzew sięgały ,
 709     2, 18|      przeciągał czasami i kurzawa raz po raz przysłaniała wszystko
 710     2, 18|           wracają?~- Hale, komorniki, po drzewo chodzili do lasu.~-
 711     2, 18|          służby się godzą.~- I często po drzewo chodzą, co?~- A raz
 712     2, 18|         dlaczego się tak dziwował, bo po prawdzie nie baczył dobrze,
 713     2, 18|         przesylabizował wodząc palcem po białych, wielkich literach. -
 714     2, 18|               wymawiać, że się ciągle po chałupach włóczy i nic nie
 715     2, 18|               chlewa i chodzi tam ano po sadzie.~Ale Witek upewniał,
 716     2, 18|             krów, a potem przyleciała po skopki do dojenia.~- Sama
 717     2, 18|    postękiwały ciężko.~Jagna znalazła po omacku stołek, przysiadła
 718     2, 18|          wyraźnie; mleko siurkało raz po razie do szkopka, ze stajni
 719     2, 18|           płomień palący wichrem wiał po niej, błyskawicami migotał
 720     2, 18|          picie i tak chlastała ogonem po bokach, że raz po raz zacinała
 721     2, 18|              ogonem po bokach, że raz po raz zacinała go w twarz,
 722     2, 18|              ze zdumieniem rozglądała po oborze... Juści, nie było
 723     2, 18|            palą, jeszcze ognie chodzą po niej błyskawicami, a w sercu
 724     2, 18|         Pokręciła się jeszcze błędnie po izbie, okryła się zapaską
 725     2, 18|           widzieli go na odwieczerzu, po wsi chodził pono... - zagadywał
 726     2, 18|             Jacek głupawy jest nieco, po wsiach cięgiem się nosi,
 727     2, 18|               figurami wygrywa i trzy po trzy plecie. I powiedział,
 728     2, 18|           śmiała pytać, bo ciepał się po chałupie kiej ten pies wściekły,
 729     2, 18|              jeden ma, a drugi wiater po polu łapie.~Rocho ino pokiwał
 730     2, 18|               z przerażenia i dopiero po chwili zaczęła się jękliwie
 731     2, 19|           karczmy, że to pierwszy raz po adwencie i Godach miała
 732     2, 19|           padł na dusze. Zbierali się po chałupach ,medytowali, aż
 733     2, 19|               było ich widać, dopiero po nieszporach przyleciał Jambroży
 734     2, 19|            tak się jarzyły bystro, aż po śniegach szły skrzenia.
 735     2, 19|              a ludzie w dyrdy ganiali po obejściach, bo parzyło w
 736     2, 19|          drugich, którzy zmawiali się po kątach z dzieuchami, wesołe
 737     2, 19|        przytwierdzam i nie strachu, a po dobroci... Aleś mnie przyrychtował,
 738     2, 19|                jakby mnie kto pyskiem po cierniach przewlókł. Tyś
 739     2, 19|       kochanie gorsze choroby, ogniem po kościach chodzi, wrzątkiem
 740     2, 19|            jeno nie dawał tego poznać po sobie.~W karczmie zaś zabawa
 741     2, 19|        Zafrasowały się swaty, posłali po gorzałkę i medytują: któren?
 742     2, 19|          pluskwy zeschnięte! Skoczyły po rozum do głowy Pryczkowe
 743     2, 19|               to i tak się trząchali, po izbie nosili, pokrzykiwali
 744     2, 19|            miejsc, siedzieli przy się po przyjacielsku i z cicha
 745     2, 19|            dziedzicem.~- Jakże, dawał po dwie morgi, kiedy się nam
 746     2, 19|           morgi, kiedy się nam należy po cztery na półwłóczek.~-
 747     2, 19|            niczego, tak se chodzi ino po wsiach, z chłopami gada,
 748     2, 19|           adwokata, a ten by wszystko po sprawiedliwości wyrychtował.~
 749     2, 19|            Jagną.~Późno przyszli, już po kolacji, bo stary długo
 750     2, 19|        Jagusia poprosi, ale ona zaraz po obiedzie zapowiedziała ostro,
 751     2, 19|            odezwała, popłakiwała jeno po kątach, drzwiami trzaskała,
 752     2, 19|               na mrozie i ciskała się po chałupie jak ten zły wiatr,
 753     2, 19|           naglądać za nimi pilnie, bo po tańcu stali przy szynkwasie
 754     2, 19|              opustoszała rychło, jeno po drogach grzmiały jeszcze
 755     2, 19|             mróz taki ściskał, że raz po raz słychać było trzaskanie
 756     2, 19|          przejmujący skowyt niósł się po roziskrzonych śniegach,
 757     2, 20|            Borynów było kiej w grobie po tym święcie - nie płacz,
 758     2, 20|    zmizerowana, że jak senna chodziła po domu, a ino tymi żałosnymi
 759     2, 20|               mierziło w chałupie, że po parę razy w dzień biegała
 760     2, 20|           nawet Witek bojał się pleść po swojemu przy gospodarzu,
 761     2, 20|             co tam Pietrek wieczorami po robocie przegrywał z cicha
 762     2, 20|             naglądać, przymilać się i po izbie krzekorzyć słodko,
 763     2, 20|        całkiem omroczał, że snuli się po nim cicho, lękliwie kieby
 764     2, 20|               bo łakomszy i trudno mu po cudzych chałupach szkodzić!
 765     2, 20|          przekładanie, wyciągnął rękę po klucz.~- Same moje są tam
 766     2, 20|            piekłowała, skoro nie szło po jej woli. Wieczorami zaś
 767     2, 20|          poszła do kościoła, wystając po drogach z parobkami.~Stary
 768     2, 20|          dawać, zapobiegał, by się to po wsi nie rozniesło, nic jednak
 769     2, 20|               w parę dni potem, zaraz po Gromnicznej, dał znać wieczorem
 770     2, 20|              nazajutrz będzie jeździł po kolędzie.~Zakrzątnęli się
 771     2, 20|           modlił i poświęcał wszystko po kolei, organiściaki zaś
 772     2, 20|                aż go ksiądz pogłaskał po głowie, ale Józka tak straciła
 773     2, 20|               nie wykrztusiła! Dal im po dwa obrazki, a nauczał,
 774     2, 20|      powiedzieć... aha... źróbka łazi po stajni, trzeba zamknąć w
 775     2, 20|           samo zmarnowali mi klaczkę! Po jakim to ogierze?~- A po
 776     2, 20|              Po jakim to ogierze?~- A po młynarzowym!~- Zaraz poznałem
 777     2, 20|              się świat cały, zgodnie, po dobroci, to i dwór by się
 778     2, 20|       człowiek i chciałby to załatwić po sąsiedzku...~- Wilcze sąsiedztwo,
 779     2, 20|       zaniesie na plebanię.~- Przyślę po niego Walka.~- Nie da się
 780     2, 20|           Witek uderzył w bek i zaraz po wyjściu księdza zabrał boćka
 781     2, 20|             wiela co robić, to łaziła po chałupach z kądzielą, podsłuchiwała,
 782     2, 20|               Jakoś we dwie niedziele po bytności księdza u Borynów
 783     2, 20|              kamień we wodę, ni znaku po nich! To i niejeden w Lipcach
 784     2, 20|       tygodnie odwilgi, że woda stała po rowach, a gdzieniegdzie
 785     2, 20|              że świata nie dojrzał, a po nich zaś bywały dnie spokojne,
 786     2, 20|             się parę osób i siedzieli po drugiej stronie, bo tam
 787     2, 20|       dogotowywała, Józka kręciła się po izbie, a stary pykał z fajki
 788     2, 20|           wystraszonymi oczami wodząc po kątach.~- Oho, boćka gospodarz
 789     2, 20|             Witek.~- A bo i nie wiem, po co go było trzymać, jeno
 790     2, 20|           Chodził se jak ten dziedzic po stancji, myszy łowił, wszystkim
 791     2, 20|              Wójt go namawiał już nie po raz pierwszy, by się do
 792     2, 20|            zaczynacie zwózkę? - rzekł po długim namyśle.~- A choćby
 793     2, 20|              se cosik na ławie pisał, po łbie skrobał, aż i rzekł:~-
 794     2, 20|            Kiej tak, zajrzyjcie jutro po sądach do młynarza, a poredzimy
 795     2, 20|        przychodziła, nic nie dał znać po sobie i wyszedł w podwórze.
 796     2, 20|          wielkie ciężkie chmury gnały po niebie stadami, śnieg prószył
 797     2, 21|           ledwie przetarta w żarnach, po równo zaś zrywał się coraz
 798     2, 21|            parę komornic, wybrali się po susz do lasu.~Czas był nieopowiedzianie
 799     2, 21|              przykry; wiatr tłukł się po polach, ciepał drzewinami,
 800     2, 21|           ciepał drzewinami, hurkotał po wsi, a co trochę podrywał
 801     2, 21|            zimny wiater tak przebiera po kościach, kieby tymi lodowymi
 802     2, 21|             zasiekała zęby i szła ano po drzewo razem z komornicami.
 803     2, 21|       zacinała zęby, a szła, i to nie po raz pierwszy, nie...~- A
 804     2, 21|        cierpliwość.~Trzeba, to chodzi po drzewo, dyguje na plecach,
 805     2, 21|            szkoda kobiety, szkoda !~- Po sprawiedliwości, ale ten
 806     2, 21|              jękliwym świegotem drgał po lesie.~Wnet jednak wicher
 807     2, 21|              susz zaścielał miejscami po kolana, kajś niekajś zieleniły
 808     2, 21|              ciężko było, śnieg leżał po kolana, to gurbił się miejscami
 809     2, 21|               w drzewa, aż jęk leciał po lesie, a tak mącił, zakręcał
 810     2, 21|             konarami, gałęzie siekły, po twarzach, to czasami z takim
 811     2, 21|               twarz wychylała się raz po raz z bielizn, aż się luto
 812     2, 21|               taka spokojnie chodziła po świętej ziemi... - przemyśliwała
 813     2, 21|            powichrzonych, grobel szło po polach, ruchało się, kłębiło,
 814     2, 21|          Jambroży często podśpiewywał po swojemu, nie bacząc na zamieć.~
 815     2, 21|              rzutu i przyłożył koniom po bacie, by prędzej przejechać,
 816     2, 21|               kurzyło jeszcze galanto po drodze, że domów nie rozpoznał,
 817     2, 21|              wierzchu, la niepoznaki.~Po kolacji, gdy dzieci nakarmione
 818     2, 21|                opętało go złe i rzuca po świecie... ale wnet przejrzy
 819     2, 21|              a odwagi, ognie chodziły po niej, oczy się roziskrzały...
 820     2, 22|        Rozdział 10~Tegoż samego dnia, po obrządkach, a już o dobrym
 821     2, 22|       Mateusza matka, skrzywiona kiej po occie, z obwiązaną gębą,
 822     2, 22|               skarżąca na wszystko; a po niej, niby ta rozgdakana,
 823     2, 22|            kwoka, przyszła Walentowa; po tej zaś Sikorzyna, chuda
 824     2, 22|              swarach najzawziętsza; a po niej wtoczyła się gruba
 825     2, 22|            miesiąc stawała na sądy; a po nich wlazła hardo, choć
 826     2, 22|         jednej od drugiej, chyba jeno po obleczeniu - a zeszło się
 827     2, 22|               pozoru, jako się zeszły po próżnicy; na rajcowanie.~
 828     2, 22|              jeno furkotały i dudniły po podłodze, a gdzieniegdzie
 829     2, 22|      nowomodnym wymysłom woląc prząść po staremu na przęślicach.~
 830     2, 22|            zaś parobków rozwalała się po kątach kurząc papierosy,
 831     2, 22|           tobie co dnia nie pyskowała po wsi szepnęła urągliwie Balcerkowa.~-
 832     2, 22|              przed domem długi ryk, a po nim głosy różnych zwierząt
 833     2, 22|           słońca przystawiają, świnie po wodach pływają i deszcze
 834     2, 22|     niedźwiedzia my srogiego wodzim i po świecie chodzim! Powiedzieli
 835     2, 22|     przytajone uśmiechy zaczęły latać po twarzach.~Usadzili się znowu
 836     2, 22|         tułactwie, przebieraniach się po chłopsku, w którym chodził
 837     2, 22|            chłopsku, w którym chodził po wsiach, w kumostwach się
 838     2, 22|              chłopami? - zapytał Kłąb po długim milczeniu.~- Sam
 839     2, 22|            wiedział.~Jedna co rzekła, po tej druga, to i trzeciej
 840     2, 22|               o południcach duszących po miedzach, o drzewach gadających,
 841     2, 22|               wydawało, iż coś chodzi po pułapie, że cosik czai się
 842     2, 22|              gdzie ciepło było, trawy po kolana, źródełka bełkotały
 843     2, 22|         niebieski, i rzecze:~- Nic tu po tobie, wałkoniu i zabijaku,
 844     2, 22|              chłopa i tych morgów, co po sąsiedzku szły wpodle, zmiękła
 845     2, 22|            kwietne motyle trzęsły się po izbie.~Osnuwali się w żywy,
 846     2, 22|             smutny i szary, i biedny!~Po polach błądzili ciemnych,
 847     2, 22|            piekielnym ogniem zionące; po rozstajach stawali strwożeni,
 848     2, 22|       skrzydłami przelatują; błądzili po mogiłkach za cieniami pokutujących
 849     2, 22|              cichy, że jeno drgnienia po niej się snują, a tęcze,
 850     2, 22|     nasłuchując opowiadań wystrzygała po kolei czy to strachy, czy
 851     2, 22|         nikogo, psy pewnie baraszkują po śniegu.~- Hale, kiedym dobrze
 852     2, 22|          uspokoili się nieco, ale raz po raz ktoś podnosił oczy na
 853     2, 22|            wnet ruszyli rankiem jakoś po mszy świętej!~A cała wieś
 854     2, 22|            się tym Jastrząb srodze, a po nocach czasami rozmyślał,
 855     2, 22|               rozmyśla, co tam będzie po śmierci, a jeno się weselą
 856     2, 22|             zabrać muszą, nic tam już po mnie... - i pojechał na
 857     2, 22|           rozgrzeszania... Sama pójdę po tego kostyrę do dworu...
 858     2, 22|         mieniącą, jakoby kto rosy suł po owych pajęczynach, a Sochowa
 859     2, 22|            Albo to: "Gonią się goście po lipowym moście..."~- Przetak
 860     2, 22|         koszuli się na świat rodzi,~A po świecie nago chodzi."~Długo
 861     2, 23|              kołysały się w cieniach, po niebie błądziły, wyrastały
 862     2, 23|            błądzili oczyma zdumionymi po nocy, nie wiedząc dobrze,
 863     2, 23|        Czekałaś to na mnie? - zapytał po chwili.~- Jakże! Kto ino
 864     2, 23|         wszedł, to aż me podrywało... po tom przeciech jeno poszła
 865     2, 23|              jeno poszła do Kłębów... po to... myślałach, że się
 866     2, 23|              rozpadlin, z których raz po raz wyfruwały stada białych
 867     2, 23|          dawno pomarłych a błądzących po świecie płynęły żałosnym
 868     2, 23|          ordzawiałe wlekły się ciężko po zagonach, że były jeno krzykami
 869     2, 23|       grobowej cichości umierały.~Ale po chwili jak ptaki wystraszone
 870     2, 23|             wsi za stodołami, ale już po Borynowej stronie.~Naraz
 871     2, 23|          cichy, rozedrgany jęk powiał po śniegach.~- Trza bieżyć
 872     2, 23|        spadającej na koła młyńskie, a po długiej chwili śnieg znowu
 873     2, 23|              przygarbiony posuwał się po śniegach, był coraz bliżej,
 874     2, 23|              i ogień w mig rozbłysnął po słomie, zatrzepał się, tysiącem
 875     2, 23|            tysiącem jęzorów błysnął i po chwili buchnął krwawą płachtą,
 876     2, 23|              nadbiegać, krzyki poszły po wsi, ktosik uderzył w dzwon,
 877     2, 24|               Co się działo w Lipcach po onej nocy pamiętliwej, to
 878     2, 24|             wczoraj cały czas chodził po drodze przed Kłębową chałupą
 879     2, 24|             umilkł, że rozglądali się po sobie, jakby przecknięci
 880     2, 24|             nogi na nogę, drapali się po łbach, coś niecoś przerzekali,
 881     2, 24|            kiej ta woda rozlewała się po drodze i ginęła z wolna
 882     2, 24|               z wolna rozciekając się po opłotkach i chałupach. Kozłowa
 883     2, 24|            się niespokojnie, zaglądał po kątach i raz po raz przeganiał
 884     2, 24|              zaglądał po kątach i raz po raz przeganiał Łapę, któren
 885     2, 24|           zziajany i powiedał, że już po Antka poszli, drudzy zaś
 886     2, 24|             że Witek latał do karczmy po gorzałkę i że z komina Borynowego
 887     2, 24|           chmurzyska bure przeganiały po niebie, ale gdzieniegdzie,
 888     2, 24|               że chrupały pod nogami, po chałupach błyskały światła,
 889     2, 24|         światła, i ludzie, kupiąc się po ciasnych izbach przed ogniskami,
 890     2, 24|             ogniskami, uspokajali się po całodziennych wzruszeniach,
 891     2, 24|         głowie!~Błądzili przeto kieby po omacku nie mogąc w żaden
 892     2, 24|     przewlekały między sobą, że jakby po tych ostrych cierniach,
 893     2, 24|              niemały ruch uczynił się po chałupach, bo przyogarniano
 894     2, 24|              różnościami, głównie zaś po mięso albo choćby po ten
 895     2, 24|              zaś po mięso albo choćby po ten kawał kiełbasy lub sperki,
 896     2, 24|        smażono pączki, że mimo pluchy po całej wsi rozwłóczyły się
 897     2, 24|            chłopaków...~Wieczorem zaś po kolacji zrobili muzykę w
 898     2, 24|           któren na dobitkę zachorzał po tym chodzeniu do lasu i
 899     2, 24|             się przed oczy tak prędko po wszystkim.~Dopiero we wstępną
 900     2, 24|        paciorków, a zlodowaciałe wody po drogach i rowach świeciły
 901     2, 24|           brzaskami wyszklone śniegi, po drogach dzieci ślizgały
 902     2, 24|             te krwawe perły rozsuwały po zimnej podłodze.~Msza się
 903     2, 24|            się dzieuszysko całując ją po rękach kiej tę matkę rodzoną.~
 904     2, 24|          bolączek nabrzmiałych, a gdy po jakiej godzinie Hanka zabierała
 905     2, 24|              tym i poszła rozmyślając po drodze nad ojcowcymi słowami,
 906     2, 24|              złością:~- Byłaś, widzę, po proszonym...~- Kiej zeszłam
 907     2, 24|                choć młynarz przysyłał po niego parę razy, a ino wałęsał
 908     2, 24|               razy, a ino wałęsał się po wsi, w karczmie przesiadywał
 909     2, 24|      wszelkiej rozpusty i cięgiem się po wsi wałęsały, kiej wilki,
 910     2, 24|             też społem takie brewerie po wsi, napastowania i bijatyki,
 911     2, 24|               cna struchlało kochanie po mężowych basałykach, od
 912     2, 24|        słyszał, bo z wolna zapomniał, po co przyszedł i gdzie jest,
 913     2, 24|         Prześpiewali, a długo jeszcze po kościele tłukły się jękliwe,
 914     2, 24|              gałęź jakaś chlastała go po twarzy, to znowu przyciszało
 915     2, 24|     przewalały, jak te chmury pędzące po niebie.~- Nie daruję! Nie
 916     2, 24|             chałupach się świeciło, a po drogach tu i owdzie spotykał
 917     2, 24|            patrzył zdumiony, jakby ją po raz pierwszy widział, otaczała
 918     2, 24|           Światła z wolna gasły jedno po drugim, wieś usypiała, deszcz
 919     2, 25|       skołtunione ciemnice tłukły się po polach i tak przyduszały
 920     2, 25|          bowiem z pól, pełno jej było po rowach, a drogi lśniły się
 921     2, 25|               lody, to już miejscami, po stronie przypołudniowej,
 922     2, 25|              na jajach, rozkrzykiwały po podwórcach.~A że dnie były
 923     2, 25|       młynarza, a reszta wałęsała się po chałupach, wysiadywała w
 924     2, 25|         wolniej nadchodzi latoś niźli po drugie roki, bo wciąż lało
 925     2, 25|         wszystkie biegały z wrzaskiem po drogach, kiej te źrebaki
 926     2, 25|          roztopionym słońcem napełnił po brzegi, drogi zaś widziały
 927     2, 25|              wesołe półkrzyki leciały po wsi, przepełniały domy radością
 928     2, 25|      otwartych obór rozlegały się raz po raz tęskliwe poryki bydlątek,
 929     2, 25|        przekrzykiwały się z gęsiorami po sadach, koguty piały po
 930     2, 25|               po sadach, koguty piały po płotach, a psy kiej oszalałe
 931     2, 25|               kiej oszalałe szczekały po drogach ganiając wraz z
 932     2, 25|               ganiając wraz z dziećmi po błocie.~Naród zaś postawał
 933     2, 25|          ogniami, kobiety rozprawiały po sąsiedzku przez sady, że
 934     2, 25|            przylaszczkę i latał z nią po chałupach, że oglądali ów
 935     2, 25|             jak nigdy do tela, łazili po wsi kiej spętani poglądając
 936     2, 25|            wiater z szumem przemiatał po błocie, to deszcz pluskał,
 937     2, 25|             pękającymi lodami, bo raz po raz trzask się rozlegał
 938     2, 25|          samym odwieczerzu, gruchnęła po wsi nowina, że dziedzic
 939     2, 25|              tak biegali z tą wieścią po chałupach, przystawali z
 940     2, 25|          chałupach, przystawali z nią po drogach, schodzili się do
 941     2, 25|             przy tym nowinków różnych po chałupach poszła z nimi
 942     2, 25|             podwórze naglądać, że raz po raz rozlegał się jego gniewny
 943     2, 25|               o nią. Jakoś w parę dni po zgodzie pojechał do miasta
 944     2, 25|       pozdrowiał od tej pory, chodził po dawnemu prosto i hardo na
 945     2, 25|         strachu i rozpaczy, bo wtedy, po onej nocy strasznej, po
 946     2, 25|               po onej nocy strasznej, po ucieczce do matki cosik
 947     2, 25|             snuło się jej to wszystko po głowie, spuszczała wody
 948     2, 25|         siebie mocno i zaczął całować po twarzy.~- Gorzałka jedzie
 949     2, 25|                nie przychodź, płakała po tobie nie będę.~- Przykrzy
 950     2, 25|           Migiem ta wieść rozlała się po wsi, buchnęła kiej pożar
 951     2, 25|             nie zamykały, tak biegali po chałupach z nowiną.~Juści,
 952     2, 25|               sobie, a jeno się snuli po drogach, wystawali w opłotkach,
 953     2, 25|            pojaśniało nawet zdziebko, po niebie leciały chmurzyska
 954     2, 25|               doma nie było, bo zaraz po południu pojechał do kancelarii,
 955     2, 25|            miał przykazane naglądanie po drogach i przy karczmie,
 956     2, 25|               gotowi wyciągnąć pazury po ziemię waszą, po chałupy,
 957     2, 25|               pazury po ziemię waszą, po chałupy, po dobytek! Któż
 958     2, 25|             ziemię waszą, po chałupy, po dobytek! Któż im wzbroni,
 959     2, 25|          naród, pomruk głuchy poszedł po izbie, tłum się zakołysał
 960     2, 25|            jutro i cicho rozeszli się po chałupach.~Noc też już było
 961     2, 25|        Mateusz, Kobus a drugi biegali po wsi łomocząc kijami w płoty
 962     2, 25|              starszyznę, która poszła po Borynę.~Pierwszy był ano
 963     2, 25|        pozdrawiał skinieniem i oczami po ludziach wodził, rozstąpiali
 964     2, 25|        grzmiały huki walących się raz po raz drzew, bicie siekier
 965     2, 25|                że drzewa padały jedne po drugich, poręba rosła, pocięte
 966     2, 25|         padają.~Jęk jeno rozbrzmiewał po lesie, ziemia drgała cięgiem
 967     2, 25|               krzyczały wieszając się po nasiennikach, to czasem
 968     2, 25|              wodził szklistymi oczami po skołtunionych dymach ognisk,
 969     2, 25|          skołtunionych dymach ognisk, po drzewach padających, a dojrzawszy
 970     2, 25|             padnie pod kłami.~Dopiero po śniadaniu, gdy słońce podniesło
 971     2, 25|                Insi zaś rozbiegli się po porębie gasić ogniska i
 972     2, 25|               rozdzierać a rozwłóczyć po lesie, by i śladu nie zostało.~
 973     2, 25|                prażące niejednych już po łbach, w dyrdy, osłaniając
 974     2, 25|        nierozeznany się uczyni, tacza po polu i przewala po zagonach;
 975     2, 25|              tacza po polu i przewala po zagonach; krzyk się podniósł
 976     2, 25|        splątanych kup tarzających się po śniegach, kromie pięści
 977     2, 25|              dusił i taczał się z nim po śniegu, a baby dopadały
 978     2, 25|            dusili, ozdzierali, kulali po ziemi, że już przymilkły
 979     2, 25|              ten siwy łeb podskakiwał po korzeniach.~Antek raz się
 980     2, 25|               tocząc jarzącymi oczami po tym borze zdobytym, któren
 981     3, 26|            piać na wyprzódki gdziesik po wsiach jeszcze niewidnych.~
 982     3, 26|               stworzeniu czującemu.~A po nich wnet i czajki zakwiliły
 983     3, 26|          klekotać rozgłośnie gdziesik po wsiach, jeszcze nie rozpoznanych
 984     3, 26|     rozbłyskiwały radością.~Jakże!... po długiej i ciężkiej zimie
 985     3, 26|             ino torbeczki wyskakiwały po bokach i dzwoniły różańce,
 986     3, 26|               głodnymi oczyma latając po świecie i pośmiechując się
 987     3, 26|           samotne stójki odbywających po polach, do całego świata!~
 988     3, 26|              się w słońcu, wody grały po rowach, skowronkowe głosy
 989     3, 26|           zalały jej serce i spływały po wynędzniałej twarzy, że
 990     3, 26|           pacierza, które się rozsuły po duszy palącą rosą, to porwała
 991     3, 26|              i poszła, pilnie patrząc po polach i powiadając w głos
 992     3, 26|             rozlewały się łąki rudawe po których brodziły bociany
 993     3, 26|    białobrzuszne kołowały nad nimi, a po rozstajach stróżowały święte
 994     3, 26|          Przecie dobrze baczyła, jako po inne lata w tę porę to jeno
 995     3, 26|               to jeno się czerwieniło po zagonach od kiecek i aż
 996     3, 26|              medytowała spostrzegając po przypłaszczonych zagonach
 997     3, 26|               którymś organiściakiem. Po wielkanocnym spisie do Woli
 998     3, 26|              żałośnie.~- To ani chybi po granuli... juści... pognała
 999     3, 26|             przed żniwami... a może i po siwej... Sielny ciołek...~
1000     3, 26|               zapach dymów i dojrzała po sadach wietrzące się pierzyny,