Tom, Rozdzial

1501     3, 33|           siedzicie u nas? - zagadnął po jakimś czasie.~- Jakże,
1502     3, 33|            choćby nawet w tej komorze po jałówce... juści, jeno gdzieżby
1503     3, 33|             bych to i ze mszą było... po gospodarsku... co?... Pierzynę
1504     3, 33|               jak co dnia, wypatrywać po wsi, kajby mogła pomrzeć
1505     3, 33|              wsi, kajby mogła pomrzeć po gospodarsku, przez oszukaństwa.~
1506     3, 33|             sprawiedliwych. Snuła się po wsi jako ta nikła pajęczyna,
1507     3, 33|               baraszkujący i swywolił po polach, że zboża chlustały
1508     3, 33|            polach, że zboża chlustały po zagonach kiej wody rozkołysane.
1509     3, 33|             szmeru gałęzi szorujących po ścianach i w okno niekiedy
1510     3, 33|              Kozłowa całe dnie latała po ludziach pomstując a wyrzekając.
1511     3, 33|              tkliwsze kobiety stanęli po ich stronie, a nawet jeden
1512     3, 33|             otwarcie a głośno stanęli po stronie Kozłów...~Juści,
1513     3, 33|               któregoś dnia gruchnęło po chałupach:~- Niemcy w karczmie
1514     3, 33|        zdziwiony. Niemcy łysnęli jeno po sobie ślepiami, a nie odrzekli,
1515     3, 33|            nad korytem.~- To ino prać po tych świńskich pyskach! -
1516     3, 33|              nimi chłopaki.~Ale zaraz po ich wyjeździe Żyd wyznał
1517     3, 33|        posyłał, bo Niemiec dawał jeno po sześćdziesiąt rubli za morgę.
1518     3, 33|      twierdził Grzela.~- Taka ziemia, po sto rubli za morgę nie za
1519     3, 33|           młódź, gżącą się wieczorami po drogach, a było tego, było,
1520     3, 33|        niemało, nawet do księdza szli po radę. Nie poredził: z pustego
1521     3, 33|               tak przypiekało, że już po wyżniach i na piaskach jarzyny
1522     3, 33|       pożółkłe, trawy do cna wypalało po ugorach, strugi wysychały,
1523     3, 33|         duszne i tak nagrzane, że już po sadach sypiali, gdyż trudno
1524     3, 33|        przednówek cięższy latoś niźli po inne roki, dość, że w Lipcach
1525     3, 33|             powinno było iść wszystko po dawnemu. Bogać ta poszło,
1526     3, 33|               kościele przesiadywać i po kumach, jak przódzi, musiała
1527     3, 33|            cały dzień się przewałęsał po wsi. Groziła mu potem, że
1528     3, 33|              śpiewać.~Było już dobrze po słońcu, mroczało, niebo
1529     3, 33|              się pobrawszy, zawodziły po drogach.~Hanka powracała
1530     3, 33|    przyszedłem dzisiaj do was całkiem po przyjacielsku. Co tam pomiędzy
1531     3, 33|               Słuchała chodząc oczyma po obejściu, już się parę razy
1532     3, 34|             Rozdział 9~Jeszczech były po świątkach umajenia chałup
1533     3, 34|            się Rocho.~Jeno co dopiero po mszy i długiej rozmowie
1534     3, 34|              i weselem.~Wodził oczyma po chałupach i sadach, prześmiechując
1535     3, 34|              rad, że wszystko zastaje po dawnemu.~- W Częstochowie
1536     3, 34|              z jego powrotu, że zaraz po drodze jęli mu rozpowiadać
1537     3, 34|            leciuśki przyśmiech wionął po twarzy, oczy się zatrzepały
1538     3, 34|                zalewające mu oczy raz po raz.~Rocho jeno westchnął,
1539     3, 34|        Powtarzała, co już był słyszał po drodze od drugich, i o swoich
1540     3, 34|            powiada, że może w pacierz po oddaniu listu dziedzic go
1541     3, 34|           dziękował i przepraszał; bo po prawdzie wszyscy go mieli
1542     3, 34|         chłopu dał co z dobroci? Żeby po najmniejszą poredę iść,
1543     3, 34|               obejściu, a powróciwszy po jakimś pacierzu przywarła
1544     3, 34|             sześć biczów korali.~- To po matce, dał je Jagnie, a
1545     3, 34|                Tak... juści... dał mi po świętach... - jąkała czerwieniąc
1546     3, 34|                że pora, pojadę z wami po Antka. Uładzi się jakoś
1547     3, 34|             był nad sierotami jeszcze po śmierci Dominika.~- A ja
1548     3, 34|             suka... Nie powtarzałabym po kim, ale samam ich w sadzie
1549     3, 34|         jeszcze i poszedł.~Aż dopiero po południu się pokazał, zjadł
1550     3, 34|              Jagustynkę z Józką zarno po obiedzie pchnęłam po ziela
1551     3, 34|            zarno po obiedzie pchnęłam po ziela na wianki.~- A świece,
1552     3, 34|              będą stawiali ołtarze?~- Po naszej stronie u wójta,
1553     3, 34|           naszej stronie u wójta, zaś po tamtej u młynarza i przed
1554     3, 34|           skubał i przewłóczył oczyma po rozkołysanych zbożach, i
1555     3, 34|              skłębione kiej wody, raz po raz zakolebały się gwałtownie,
1556     3, 34|             że wzburzone znowu hulały po zagonach pełne gurb płowych,
1557     3, 34|         opuszczając się coraz niżej i po całym świecie, po polach
1558     3, 34|             niżej i po całym świecie, po polach rozkołysanych i po
1559     3, 34|             po polach rozkołysanych i po sadach trzepoczących się
1560     3, 34|         galopem się puścił.~Juści, co po wsi w ten mig się rozgłosiło
1561     3, 34|             dam strachania. Spotkałem po drodze wójta i zabrałem
1562     3, 34|          złoić, co mają ludzi trwożyć po próżności!~Wyrzekali z oburzeniem,
1563     3, 34|                rozchodząc się z wolna po chałupach.~Jeszcze gdzieniegdzie
1564     3, 34|               trzepie i mnie też mróz po plecach chodził, alem się
1565     3, 34|              to samo robić.~Wyrzekali po chałupach, załamując ręce,
1566     3, 34|            nie przypuści do siebie.~- Po Jagusi to i nieśpieszno
1567     3, 34|       zazdrość jeszcze dokładają, zaś po prawdzie to nie wiadomo,
1568     3, 34|               do karczmy ciągała? ona po całych nocach w sadzie warowała,
1569     3, 34|        podniesie.~- Albo jakie portki po Macieju ochfiaruje!~Aż się
1570     3, 34|            wrzaski, porozchodzili się po chałupach.~Wieczór się już
1571     3, 34|              jasny; dawno bowiem było po zachodzie, a na niebie jeszcze
1572     3, 34|             nie wiada czemu krzyczały po obejściach, a psy ujadały
1573     3, 34|       chałupach też było podobnie, bo po kolacji nikto w izbach nie
1574     3, 34|             ubraniu przywarła drzwi i po omacku rozebrała ją starannie.~-
1575     3, 34|          stary Płoszka i Kozły latały po wsi podburzając ludzi przeciw
1576     3, 34|        przyniesła: ptak się wydzierał po swojemu, że mu to Witek
1577     3, 34|               zaciągnął boćka do dołu po ziemniakach, zaś la obrony
1578     3, 34|       powietrzu, zaś w kościele zaraz po sygnaturce rozpoczęło się
1579     3, 34|               zagrały, ale snadź wnet po kazaniu uderzyły wszystkie
1580     3, 34|          gardziele, słońce zbielało i po jasnym niebie jęły się zaciągać
1581     3, 34|        cieniuśką nutą, dzieci piskały po swojemu, a małe dzwonki
1582     3, 34|        wyrywał się przodem, świszcząc po czubach drzew i szarpiąc
1583     3, 34|               bydło wyrywało z pól, a po drogach już się kręciły
1584     3, 34|         powietrzem; pachniało wszyćko po deszczu, a już najbarzej
1585     3, 34|              młode brzózki i te mięty po ogródkach; przemiękła ziemia
1586     3, 34|              w słońcu; gorzały kałuże po drogach, błyszczały liście
1587     3, 34|           dzieci z wrzaskiem brodziły po rowach i roztokach, ptaki
1588     3, 34|                Bogatsi ugaszczali ich po domach, nie żałując jadła
1589     3, 34|             ostro, chłopcy, z kopyta, po naszemu!~I nosił się po
1590     3, 34|               po naszemu!~I nosił się po izbie kiej ten rozhukany
1591     3, 34|            sekretów, a nic tu, widzę, po mnie...~- Rzekłeś! Dobrze
1592     3, 34|              ustąpią! - rzucali jeden po drugim.~- Wielka rzecz Miemcy!
1593     3, 34|               co kupić; chociaż tylko po sześćdziesiąt rubli morgę
1594     3, 34|      opowiedział, jak to jest indziej po drugich krajach.~Słuchali
1595     3, 34|            przyleciała bowiem z kijem po synów, chciała ich bić i
1596     3, 34|             zamian morgi lasu zażądać po cztery morgi pola na Podlesiu!~
1597     3, 34|               paśniki mógłby dać choć po mordze łąki.~- I nieco budulcu
1598     3, 34|               chcieli, żeby wam dodał po koniu z wozem i po krowie,
1599     3, 34|              dodał po koniu z wozem i po krowie, co? - przekpiwał
1600     3, 34|               A nim się nasi wydrapią po łbach, nim się naredzą,
1601     3, 34|             że dziw Żyda nie całowali po brodzie, usadzili go między
1602     3, 34|         huczały niekiedy głosy bąków, po sadach słowiki zawodziły,
1603     3, 34|             chłodnym powietrzu, a raz po raz jakaś para, trzymając
1604     3, 34|         zaglądał i wszędy wygarniając po kusztyczku, pijany już był
1605     3, 35|              dnie i wieczory chodzili po chałupach w pojedynkę i
1606     3, 35|               borgowań, ale szło kiej po grudzie; starsi drapali
1607     3, 35|               starsi drapali się jeno po łbach, wzdychali ciężko
1608     3, 35|             było na wsi, w chałupach, po ogrodach, w pola nawet szedł
1609     3, 35|              razu, kijaszkiem rysował po ziemi podleskie pola, pokazywał
1610     3, 35|               Rochowa. Jakoś w sobotę po południu, zmiarkowawszy,
1611     3, 35|       zdecydowani na jedno.~Mieli iść po nieszporach i z Rochem na
1612     3, 35|               się rozmówić z Miemcami po ichnemu.~Właśnie to był
1613     3, 35|           dopiero co miski sprzątnęli po śniadaniu, że zapach żuru
1614     3, 35|              a Pietrek przeciągał się po jadle.~Czas się robił ciepły
1615     3, 35|                słyszał ją kręcącą się po izbie, czasem stawała za
1616     3, 35|              co kiej gęsi błąkały się po niebie jasnym, i ciężkie
1617     3, 35| zaczerwienionych oczu i płynęły wolno po wychudzonej, mizernej twarzy.
1618     3, 35|             Nawet do matki nie ma iść po co: prawie ją wygnała mimo
1619     3, 35|        rozprężał, jaże zaczęła biegać po izbie.~- Pewnie, co wszystko
1620     3, 35|             się przysięgali, jako już po wszystkim.~- Mówię, co wiem,
1621     3, 35|               izby, zaś Rocho dopiero po odejściu kowala poszedł
1622     3, 35|              zarówno rozradowany, zaś po jakimś czasie znowu zajrzał
1623     3, 35|                pieniędzy i pojedziemy po Antka, choćby jutro albo
1624     3, 35|          kłótnię.~Szymek bowiem zaraz po śniadaniu zasiadł pod oknem
1625     3, 35|               i dalejże matkę całować po ręku; obłapiać za nogi a
1626     3, 35|            kudły, a drugą zaczęła bić po twarzy i głowie, kopać w
1627     3, 35|               kiej psy i taczając się po izbie, tłukli się o ściany
1628     3, 35|           Chodź do mnie. Nic tu teraz po tobie...~- Nie pódę! Gront
1629     3, 35|                   Nie pódę! Gront mój po ojcach, to na swoim ostanę,
1630     3, 35|             sporo znajomych zaglądało po drodze do chorej, jaże Jagna
1631     3, 35|                Jagna wyszła z wiadrem po wodę do stawu.~Wtedy Mateusz
1632     3, 35|         przyobiecując przyjść jeszcze po obiedzie, do kościoła zamierzał
1633     3, 35|         pręgowate, cienie się mrowiły po nadbrzeżnej gładzi, zaś
1634     3, 35|             łzy jak groch sypnęły się po rozognionej twarzy.~- Taką
1635     3, 35|            się izby a sienie i progi; po sadach też było głośno i
1636     3, 35|               nie stracił i wziął się po drugiej stronie domu do
1637     3, 35|          strawy.~Dopiero w jakiś czas po obiedzie zajrzała do nich
1638     3, 35|         Miemców? - pytał.~- Gront mój po ojcu, nie ustąpię z miejsca -
1639     3, 35|              pójdę nikaj... gront mój po ojcach...~- Głupie oślisko!
1640     3, 35|          ciągniesz.~- Przyszedłem już po kazaniu, powiedali mi o
1641     3, 35|             wypominać z ambony prawie po imieniu... tego już za wiele...
1642     3, 35|           naczelnik; pisarz mówił, co po to, aby zwołać zebranie
1643     3, 35|               strachu. Kłąb podjął:~- Po prawdzie, taka szkoła nam
1644     3, 35|              nauczycielowi dowoziłem, po korczyku ziemniaków, kobieta
1645     3, 35|           przeczytać nie potrafi, zaś po ruskiemu też ani me, ani
1646     3, 35|        wyszedł z izby, powiódł oczyma po ludziach, przeżegnał się
1647     3, 35|          błądzili jeno cichymi oczyma po świecie. Lipeckie chałupy
1648     3, 35|          granie fujarek roznosiło się po całej ziemi strojnej we
1649     3, 35|             pochwalony! - rzekł Rocho po niemiecku, przystając, a
1650     3, 35|              i pobladły wodził oczyma po ciżbie.~- Ze sprawą przyszliśmy
1651     3, 35|          widzę, jesteście, to ogadamy po sąsiedzku! Johan, Fryc,
1652     3, 35|              wsią przyszli! - zawołał po polsku.~- Bo wszystkich
1653     3, 35|              oknami, dzieci kryły się po sieniach, zaś jakieś wielgachne,
1654     3, 35|                 Przyślim od całej wsi po to - mówił po polsku, głośno
1655     3, 35|               całej wsi po to - mówił po polsku, głośno i wyraźnie -
1656     3, 35|              wyraźnie - by was prosić po dobroci, żebyście nie kupowali
1657     3, 35|             Podlesia...~- Tak! Juści! Po to! - przywtórzyli za nim
1658     3, 35|           Więc im Rocho raz jeszcze i po niemiecku powtórzył, a ledwie
1659     3, 35|              nią płaci!~- Tak wygląda po waszemu, ale po naszemu
1660     3, 35|               wygląda po waszemu, ale po naszemu jest inaczej, że
1661     3, 35|           jaki sposób, za darmo może, po zbójecku? - kpił urągliwie.~-
1662     3, 35|                  Póki jeszcze prosimy po sąsiedzku! - wołali drudzy.~-
1663     3, 35|             śmierdzące! - wrzeszczeli po swojemu wijąc się w kupie
1664     3, 35|           pięście. - Mówiliśmy do was po ludzku, poczciwie, a wy
1665     3, 35|           żeby tak dostać na ogrodach po foliwarku!~- Jaki mądrala,
1666     3, 35|               Wystarczy la wszystkich po kawale - uspakajał Grzela,
1667     3, 36|             kosie.~Jagna wywarła okna po swojej stronie i na świat
1668     3, 36|                  Jakże tam z matką?~- Po dawnemu, choć może i ździebko
1669     3, 36|            drzew, ptaki zaświergotały po gniazdach i na wsi już się
1670     3, 36|               tego galanty.~- I trawa po pas jak bór, nie taka, jak
1671     3, 36|             drzewce w ziemię jęli raz po razie gładzić kosy osełkami. ~-
1672     3, 36|          rzekł trzeci rozglądając się po niebie.~- Skoro człowiek
1673     3, 36|             czwarty.~- Prawda to była po inne roki, ale nie latoś! -
1674     3, 36|             porębach, które zapłaciły po pięć rubli z ogona.~Juści,
1675     3, 36|            biedota się wnet rozbiegła po dworach za zarobkiem, a
1676     3, 36|               uciekli? - wtrąciła się po swojemu Jagustynka, ale
1677     3, 36|               przed wieczorem posłała po księdza.~Przyszedł wkrótce
1678     3, 36|              trybularzem, toczyły się po drogach ciężkie, opasłe
1679     3, 36|         patrzyły jeszcze straszniej i po sinych policzkach toczyły
1680     3, 36|          niesła się tęskliwymi oczyma po świecie szerokim. I płakała
1681     3, 36|          sianem i ziemią przemoczoną, po drogach leżały gęste mroki,
1682     3, 36|      Pietrkiem, gdy Jędrek przyleciał po siostrę, że matka ją wzywa.~
1683     3, 36|              w dobry pacierz poszedł.~Po chwili i Hanka wyszła, na
1684     3, 36|               wsi gasły światła jedne po drugim, jak oczy snem przywierane. ~
1685     3, 36|             się zarazem za odzieniem, po buty sięgał, kaj zwykły
1686     3, 36|           robił, czynił, jako ten koń po latach chodzenia w kieracie
1687     3, 36|            świat, zajrzał do komory i po długim namyśle pogrzebał
1688     3, 36|               do piersi, pogładził go po dawnemu, rozglądając się
1689     3, 36|           rozglądając się frasobliwie po świecie.~Widno było jak
1690     3, 36|            się wydzierały zapamiętale po gąszczach.~Z nagła przypomniało
1691     3, 36|          poschniętych liści zaszemrał po kłosach, zakołysały się
1692     4, 37|              w dobrej myśle, swywoląc po drodze.~Doprowadził ją do
1693     4, 37|               zaś w mig rozniesło się po wsi, to ledwie co słońce
1694     4, 37|             lecieli na przewiady; raz po raz wchodził ktosik, unosił
1695     4, 37|            Tyrał się jeno chudziaczek po świecie, to lepiej, co i
1696     4, 37|              się waju tylachna ostało po kim, to byście się do siódmego
1697     4, 37|              nic nie widzący patrzyła po polach albo siadała na przyźbie
1698     4, 37|              rozpytywał.~Opowiedziała po porządku, jak się to stało.~-
1699     4, 37|            przędzy i w rupieciach, to po kątach szukał, to jaże na
1700     4, 37|           jaże na górę właził niby to po buty, które tam wisiały.
1701     4, 37|             mu cięgien szukały czegoś po izbie, a same ręce lazły
1702     4, 37|            któren przyleciał zziajany po Jambroża.~- Chodźcie do
1703     4, 37|          chudziak rozeprze się choćby po śmierci - powiedział Jambroż
1704     4, 37|             stawem kiej oszalałe, zaś po drogach w szarych tumanach
1705     4, 37|              i pościele porozwieszali po płotach, gdy jął wołać na
1706     4, 37|          zamknięte, bo niedziela, zaś po drugie, co się przez smarowania
1707     4, 37|           ozór skołczał - mruknęła.~- Po dybkach ciężą kulasy, to
1708     4, 37|       powłócząc rozełzawionymi oczami po ziemiach, stojących we słońcu
1709     4, 37|               przepiórki odzywały się po swojemu.~Ale upał wzmagał
1710     4, 37|             dachem ojców przyłożył se po raz ostatni głowinę strudzoną;
1711     4, 37|              Szczęściem, że przysłali po niego od młynarza, gdyż
1712     4, 37|           jakiś chłop prowadził krowę po drugiej stronie stawu.~-
1713     4, 37|                Zdziwiła się temu, ale po nieszporach, nie doczekawszy
1714     4, 37|                przysiadły czekać, ale po jakimś czasie dziewka powiedziała,
1715     4, 37|            jaki! - powtórzył groźnie, po swojemu.~Za nogi jeno go
1716     4, 37|             że drogi, ale biorę tylko po rublu i dwadzieścia groszy
1717     4, 37|        obmierzły te koty, jakie macie po jego stadniku. Trzymajże,
1718     4, 37|          świec jarzących, Jambroż raz po raz obcinał knoty i śpiewał
1719     4, 37|                gdzie spać się kładli, po sadach bieliły się pościele
1720     4, 37|        pościele i chałupy gasły jedna po drugiej, jeno co kokoty
1721     4, 37|            tych pierwszych świergotań po gniazdach, patrzał skroś
1722     4, 37|                jak to zwyczajnie bywa po święcie czy jarmarku.~A
1723     4, 37|          miedze i drogi, już niegdzie po zagrodach rwały się tęskliwe
1724     4, 37|              drzwi a okna i tłukł się po izbach świszcząc przeciągle
1725     4, 37|             głębokich, a ze dworu raz po raz wpadała z brzękiem pszczoła,
1726     4, 37|             starego podebrali. Zróbmy po dobremu.~Rozczerwieniła
1727     4, 37|             jak co dnia, rozlegał się po całym obejściu jej głos
1728     4, 37|             pacierze, przysypując raz po raz na węgliki jagód jałowcowych.~
1729     4, 37|             przyszła od matki dopiero po śniadaniu, ale że ją strachem
1730     4, 37|              się jeno błędnie kręciła po obejściu, często gęsto wyglądając
1731     4, 37|            się wścieknie - ozwała się po swojemu Jagustynka.~- Nie
1732     4, 37|            ani na chwilę.~Zaś wkrótce po południu nadszedł proboszcz
1733     4, 37|     zawrzeszczały gęsi, taplające się po sinych, spienionych kałużach.~
1734     4, 37|           poleciał i powrócił dopiero po kolacji, głodny i utytłany
1735     4, 37|               wesoło przeganiając się po drogach wraz z dziećmi,
1736     4, 37|             te dymy gryzące snuły się po nich bolesne medytacje i
1737     4, 37|           skąd przychodzi, nie wiada, po co się miecie, i nie wiada,
1738     4, 37|        listeczek, którym wiater żenie po świecie.~Boś ano, człowieku,
1739     4, 37|         lubego żywota zbawi.~O duszo, po cóż dźwigasz człowieczego
1740     4, 37|          dźwigasz człowieczego trupa, po co?~Tak ci ano czuł naród,
1741     4, 37|           rozważał, a patrzył smutnie po ziemiach zielonych, włóczył
1742     4, 37|               włóczył tęsknymi oczami po świecie i wzdychał ciężko
1743     4, 37|               na wpół ślepa, zawiedła po swojemu: "Kto się w opiekę".~
1744     4, 37|               paśniki, a łąki, a boru po kawale i tak się to sprawiata!...
1745     4, 37|              kto tam jeszcze gdziesik po drodze przyklękał, kto i
1746     4, 37|                jak to zwyczajnie bywa po pochowku.~I kiej oklepali
1747     4, 37|        roznosiła.~Kobiety zebrały się po drugiej stronie u Hanki;
1748     4, 37|      przejmująco, jaże kury zagdakały po sądzie. I tak ano wspominając
1749     4, 37|         której czego nie zbrakło; zaś po chłopskiej stronie organista,
1750     4, 37|              pomrę wnet, pomrę... Psi po mnie jeno zawyją i baba
1751     4, 37|             przytakiwali skrobiąc się po łbach a spozierając po sobie
1752     4, 37|            się po łbach a spozierając po sobie znacząco, że widząc,
1753     4, 37|              całą hurmą aż w opłotki.~Po ich odejściu jęli się dopiero
1754     4, 37|               bydło szło z pastwisk i po całej wsi roznosiły się
1755     4, 37|             Borynów, skoro uprzątnęli po gościach i przyszedł ciemny
1756     4, 37|           smutnie.~Jagusia tłukła się po swojej izbie kiej ten ptak
1757     4, 37|            swojej izbie kiej ten ptak po klatce i co trocha leciała
1758     4, 37|               a tak strwożeni, że raz po raz ktoś się żegnał i pacierz
1759     4, 37|               gdzieś rusza, że chodzi po górze, jaże belki trzeszczą,
1760     4, 38|               głos radosny rozlał się po świecie, to i pokrótce na
1761     4, 38|           okiem, na wszystkie strony, po drogach, ścieżkami, na miedzach,
1762     4, 38|            płynęło kiej ptak złocisty po modrym, czystym niebie,
1763     4, 38|          dzień odpustowy; święto było po chatach, przystrojonych
1764     4, 38|             jękliwie przyśpiewując, a po wozach niektórych szeptano
1765     4, 38|              piersi zapierało.~Drzewa po miedzach stojały kieby na
1766     4, 38|           Lipce napełniły się narodem po wręby.~Jechali bowiem i
1767     4, 38|            przy konfesjonałach i roił po smętarzu, na darmo wyszukując
1768     4, 38|      wychodzili się rzeźwić, gdyż raz po raz skrzypiały kajś studzienne
1769     4, 38|                                   Zaś po procesji, kiej znowu wzięli
1770     4, 38|               jeno cięgiem się kręcił po smętarzu i co dojrzał znajomego
1771     4, 38|                A podobno jeździliście po niego?~- Juści, zarno po
1772     4, 38|              po niego?~- Juści, zarno po ojcowym pochowku pojechałam,
1773     4, 38|            był Jasio, jeno już ubrany po księżemu, i zbierał na kościół,
1774     4, 38|         wielce, zbierał niestrudzenie po całym smętarzu, nie przepuszczając
1775     4, 38|          tarła oczy i żegnała się raz po raz, nie pomogło.~- Organiściak
1776     4, 38|           brakuje dużo. Wójt już lata po ludziach i skamle o pożyczki,
1777     4, 38|            spokojnie rozdawać dziadom po dwa grosze, nie przepuszczając
1778     4, 38|           całą wieś; dziady wyciągały po swojemu, dzieci gwizdały
1779     4, 38|            powiedzą, żeśmy go wygnały po proszonemu.~- A niechta
1780     4, 38|          pchali, nie wiedząc całkiem, po co przyszła i dokąd idzie.~
1781     4, 38|         śmiechem, aby go nie całowali po rękach.~- Kiej dziedzicowy
1782     4, 38|         obrazik, długo toczyła oczami po ludziach. Nie było go już
1783     4, 38|              i się wyprowadzę. Szukał po ludziach komornego nie będę.
1784     4, 38|               Jagusia chodziła oczami po świecie, słysząc piąte przez
1785     4, 38|            gorąco i kredą cosik pisał po stole. ~Szło o zgodę z dziedzicem,
1786     4, 38|             za morgę lasu dać chłopom po cztery na podleskich polach,
1787     4, 38|            orząc frasobliwie pazurami po kudłach.~- Musi! Jak gromada
1788     4, 38|          rozmierzy, co komu.~- To już po żniwach można by chycić
1789     4, 38|         gorzałkę, niejeden plótł trzy po trzy o działach, a każdemu
1790     4, 38|             oblał zimną wodą, dopiero po chwili ozwał się sołtys:~-
1791     4, 38|       dziedzicowej poczciwości, a raz po raz stawiał la całej kompanii
1792     4, 38|                Nie dopuścim do zgody! Po sprawiedliwości być musi!
1793     4, 38|             drugi ma zdychać z głodu? Po równo musi być ziemi la
1794     4, 38|               koników roztrząsało się po polach kiej ten nieustający
1795     4, 38|               wracało z pastwisk, raz po raz buchały długie, tęskliwe
1796     4, 38|             kąpiące się chłopaki, zaś po obejściach trzęsły się dzieuszyne
1797     4, 38|               wygrasz, co? - i beknął po swojemu piskliwie a zawodzący.~
1798     4, 38|               i takie, co je śpiewają po karczmach - przechwalał
1799     4, 38|           końcu już sama jedna łaziła po wsi. Długo patrzyła we wody
1800     4, 38|             gałęzie wisien muskały ją po twarzy zrosiałymi listeczkami.
1801     4, 38|            herbatę, zaś Jasio chodził po pokoju i cosik rozpowiadał.~
1802     4, 38|                jaże same łzy pociekły po twarzy.~- Ale niedługo wakacje! -
1803     4, 38|              takie ognie chodziły jej po kościach i oblewały warem,
1804     4, 38|              przygasło rozlewając się po niej nieopowiedzianą błogością.
1805     4, 39|             drzwi rozlewając się jaże po ambonę.~Michał organistów
1806     4, 39|           której kiej niekiej śmigały po kościele zbłąkane i trwożnie
1807     4, 39|           oknami, zaś ze smętarza raz po raz jakaś rozgdakana kokosz
1808     4, 39|            powiedzieć, że zrobiliście po chrześcijańsku zamawiając
1809     4, 39|          Hanka.~- Kozły też penetrują po wsi, jeno czekać, jak komu
1810     4, 39|              miejscu, śmigał ślepiami po izbie i chrząkał raz po
1811     4, 39|               po izbie i chrząkał raz po raz. Jagusia siedziała czegoś
1812     4, 39|              tylko jedna Józka, co ta po swojemu pletła trzy po trzy
1813     4, 39|             ta po swojemu pletła trzy po trzy zwijając się kole garów,
1814     4, 39|          powiedziała spokojnie, snadź po dobrym namyśle:~- A cóż
1815     4, 39|               najstarszy, to jemu się po ojcu należy objąć gospodarkę.~-
1816     4, 39|             przypomnijże o swoim.~- A po co, przeciech dobrze pamiętają...~
1817     4, 39|                    Bo i co tu będziem po próżnicy klektać. Prawdę
1818     4, 39|               ci, co się stało! Zaraz po śmierci rozwiesili na płocie
1819     4, 39|               by schować w dołach, to po żytach. Ze szczerej przyjaźni
1820     4, 39|          dostał przez ciemię, polatał po niej ślepiami i syknął:~-
1821     4, 39|         niepokoju i trwogi, ale Jagna po długiej chwili sylabizowania
1822     4, 39|      zniechęcona:~- Hale, kiej to nie po naszemu pisane i nie poradzę
1823     4, 39|             oczy, i lały się ciurkiem po wynędzniałej twarzy, jeno
1824     4, 39|            łach, że miał już chudziak po grdykę twojego kochania,
1825     4, 39|             jaże mu się odbijało kiej po starym sadle, że jeno pluł
1826     4, 39|           nawet łzy przestały cieknąć po twarzy, spopielałej od męki,
1827     4, 39|           poredziła zapomnieć, że raz po raz biły na nią ognie i
1828     4, 39|               się kurczyło od męki, a po głowie latały zamysły krwawej
1829     4, 39|           korale mi oddajcie, moje są po matce, moje...~Jagna zaczęła
1830     4, 39|              wszystko swoje poleciała po Jędrzycha.~Dominikowa nie
1831     4, 39|             krowę zagna do chałupy, a po resztę niech kto przyleci
1832     4, 39|     gospodarka! - myślała spoglądając po polach.~- Wiecie, a do cna
1833     4, 39|           Wielkanoc! Piszą, że rzeczy po nim możecie odebrać u naczelnika
1834     4, 39|              za nią młynarz.~Wstąpiła po drodze do Magdy, która usłyszawszy
1835     4, 39|                To już Michał pojedzie po te rzeczy po nim, co mają
1836     4, 39|          Michał pojedzie po te rzeczy po nim, co mają przepaść. Chudziaszek,
1837     4, 39|          zabiegów, zwłaszcza Hanka.~A po wsi w mig się rozniesły
1838     4, 39|         koników i głosy przepiórek, a po rowach i bagnach sennie
1839     4, 39|             trzęsły się nad wsią, zaś po drogach, nad stawem i kaj
1840     4, 39|          Borynów.~Hanka sprzątała już po kolacji, ale zaraz ją wzięła
1841     4, 39|          dziedzic musi dać za las, to po jakie półwłóczku wypadnie
1842     4, 39|   porozchodzili spać, wzięła rachować po swojemu i skrycie się cieszyć.~
1843     4, 40|           kajś pierwszy kogut, a wnet po nim jęły trzepotać skrzydłami
1844     4, 40|              A to jak wilki tłuką się po nocy. Co się to wyprawia! -
1845     4, 40|             jakieś ciągotki, gdyż raz po raz przeciągała się z lubością,
1846     4, 40|            zorze!~Pieśń leciała nisko po rosie, wsiąkając w zróżowione
1847     4, 40|                Pora już była wstawać, po wsi zaczęły się rozlegać
1848     4, 40|         stworzył Pan Jezus! - prawiła po swojemu Jagustynka.~- Pan
1849     4, 40|        Powiedziałam i zarno w te pędy po was, no i tyla!~- Pytał
1850     4, 40|            coraz ciężej, chytając się po drodze płota, gdyż nogi
1851     4, 40|        szczęsne łzy spływały ciurkiem po twarzy zbladłej i wargi
1852     4, 40|          szepnął gładząc ją pieściwie po twarzy.~- Jakże... tylam
1853     4, 40|               jęła go witać i całować po rękach, on zaś rzekł żartobliwie:~-
1854     4, 40|           Przemieniłem się to, co tak po mnie ślepiasz?~- Niby nie,
1855     4, 40|                Skoczyła naraz do izby po najmłodsze dziecko.~- Jeszczech
1856     4, 40|             już Pietras wyrósł, no, i po swojemu coś rajcuje.~- Przecie,
1857     4, 40|          jeszcze więcej cosik gwarzył po swojemu, ciągając ojca za
1858     4, 40|                przygarnął ją tkliwie, po bratersku. - Tera już me
1859     4, 40|               potem, a sporządź cosik po naszemu. Tak mi się już
1860     4, 40|         radością, że Hance łzy kapały po zrumienionej twarzy, a Józka
1861     4, 40|             kiełbasa galancie czujna. Po tym to człowiek poczuje
1862     4, 40|             tak błogo na duszy, jakby po tej świętej spowiedzi abo
1863     4, 40|            mało wiele sama pojedając.~Po skończeniu Rocho zaraz poszedł
1864     4, 40|            wszyćko poukładał w głowie po porządku, przepytując jeno
1865     4, 40|               latał zdumionymi oczami po pustej izbie.~- A kaj! u
1866     4, 40|               niewiela ludzi spotykał po drodze, a z kim się zszedł,
1867     4, 40|           kieby ta owca zbłąkana.~Zaś po ziemiach baraszkował suchy
1868     4, 40|              przepiórki nawołując się po swojemu, ale w mig się pokryły,
1869     4, 40|               nisko, jaże cień leciał po zagonach.~- Dał wam radę,
1870     4, 40|               niego; mrówki łaziły mu po plecach, motyle raz po raz
1871     4, 40|             mu po plecach, motyle raz po raz przysiadały we włosach,
1872     4, 40|            boże krówki szukały czegoś po twarzy, a zielone, spasłe
1873     4, 40|             tym wiatrem przewalał się po zbożach; jakby polśniewał
1874     4, 40|          jakby toczył się strumieniem po wygrzanych piachach skroś
1875     4, 40|               Tak już być musi! Młody po starym, syn po ojcu, a posobnie,
1876     4, 40|            musi! Młody po starym, syn po ojcu, a posobnie, a cięgiem,
1877     4, 40|             rogate, ciężkie łby i raz po raz skłębiały się owce,
1878     4, 40|            com dostał jesienią, są mi po kolana.~- Nie bój się, da
1879     4, 40|            zwiesiły ociężałe kłosy, a po rosach leciały wsiowe wrzawy
1880     4, 40|        przychodziła mu na pamięć, raz po raz widział przed sobą jej
1881     4, 40|              gospodarce siedlim, to i po gospodarsku trza nam poczynać,
1882     4, 40|                za ojców! - powiedział po długim deliberowaniu.~A
1883     4, 40|               długim deliberowaniu.~A po kolacji wyniósł się pod
1884     4, 40|    podmawiając do oporu.~- Uchwalicie po złotówce, a potem każą wam
1885     4, 40|                a potem każą wam dodać po rublu... A jak to było z
1886     4, 40|       podpisywać, to jeden drapie się po łbie i mruczy: - a ja wiem!
1887     4, 40|             jeno Hankę krzątającą się po izbie; strzepywała pościele,
1888     4, 40|            kręciła się kole okna, raz po raz wyglądając na niego,
1889     4, 41|            ogień, przegarniała go raz po raz i leciała obtaczać bochny
1890     4, 41|               bych się nie roztrzęsał po drodze, i spokojnie poredzał
1891     4, 41|              to, łajno jeno wywąchuję po świecie!...~- Rzekłem, bo
1892     4, 41|            uczeniu pierwszy raz sprał po pysku...~- I wzwyczaiłeś
1893     4, 41|     odkrzyknął.~Wywarła na niego gębę po swojemu.~Ale parob bardzo
1894     4, 41|               już mi kruczy w brzuchu po obiedzie.~- Mało to ci było?~-
1895     4, 41|            mięso będę ci dawała? Sama po kątach też nie chlam kiełbasy.
1896     4, 41|         zlękła się, że świnie pyszczą po cebuli, ale na szczęście
1897     4, 41|                I już trajkotała dalej po swojemu, spędzając muchy
1898     4, 41|                czasem chlastał biczem po końskich portkach, a częściej
1899     4, 41|             źrebiec, szczypiący trawę po między, rwał się raz po
1900     4, 41|               po między, rwał się raz po raz do klaczy łakomie, sięgając
1901     4, 41|             mruknął Antek śmigając go po kulasach, że zadarł ogona
1902     4, 41|               już kulasami rucha.~- A po cóżeś tyla czasu stojał
1903     4, 41|         dziedzica skaczącego na koniu po podleskich polach i jakichś
1904     4, 41|         wynosiły się nad nim rzucajac po oczach chwiejny i morzący
1905     4, 41|             stodołę, a do tego synowa po rodach ostatnich cięgiem
1906     4, 41|              niechcący, wlekąc oczami po polach, daleko.~- Co się
1907     4, 41|                prześmiech jeno wionął po zwiędłych wargach, rozjarzyły
1908     4, 41|               i tyla. W chałupie kiej po pochowku, jaże mrozi od
1909     4, 41|              się dłużył dzień, że raz po raz spozierał na słońce
1910     4, 41|               takie myśle kłębiły się po głowie i przyćmiewały oczy,
1911     4, 41|               wałacha pojechał do dom po nowy.~W chałupie było pusto
1912     4, 41|               mi cudze świnie pyskały po zagonach! Tyla szkody robią,
1913     4, 41|           pytał Antek rozglądając się po ludziach.~- Zmierziły mu
1914     4, 41|      poniektórych tak cięgiem telepie po świecie! Roboty widać masz
1915     4, 41|             Jeszczek nie wyszedł czas po śmierci ojcowej i nie można
1916     4, 41|            niespokojniej latał oczami po gąszczach nadrzecznych.~-
1917     4, 41|             cóż mi to nowego powiesz? po cóż to me wołasz?~- Czym
1918     4, 41|           przecierał oczy wodząc nimi po drzewach, nim się pomiarkował
1919     4, 41|              bezradnie latając oczami po świecie, ale szwagierek
1920     4, 41|          pójdzie na księżą oborę. Ale po co ci gadać, masz swój rozum,
1921     4, 41|             mruknął i pokręciwszy się po obejściu poszedł do Mateusza,
1922     4, 41|              co poredzi...~Zjawił się po jakiejś minucie i usiadł
1923     4, 41|              to ostaje, co? Grontu mi po ojcach zapiera, z chałupy
1924     4, 41|               jaże go chciała całować po rękach za tyla dobrości.~-
1925     4, 41|            którą stronę pójdzie, lecz po chwili ruszył ku domowi.~
1926     4, 41|               Przyśpiewki trzęsły się po opłotkach, kajś zakrzyczały
1927     4, 41|               jakieś kumy kłóciły się po drugiej stronie stawu, jakby
1928     4, 41|          jakieś pół stajania od Antka po miedzy spacerował proboszcz
1929     4, 41|            chodził mamrocąc pacierze, po gwiazdach włóczył oczami,
1930     4, 41|             cudze, co? A batem chceta po portkach? No, mówię, batem! -
1931     4, 41|               i na konie krzyczał raz po raz, kichając przy tym siarczyście~-
1932     4, 41|              księdzem? - Pogładził go po głowie i uczęstował tabaką,
1933     4, 41|     niejednego...~- Juści, jeno co to po latach zastanę w chałupie,
1934     4, 41|             kto jeno chciał, co?~-.To po coś mi nie wzbronił? Byś
1935     4, 41|              serca a tulić, a głaskać po włosach i obcierając jej
1936     4, 41|               spokoił ni utulał, lecz po jakim czasie powiedział
1937     4, 41|           krzepko i całując namiętnie po całej twarzy jął prosić
1938     4, 41|               się śni uciekać z tobą. Po co? Abo mi to źle samej? -
1939     4, 41|          wypominam, kto tam na ciebie po karczmach wyczekuje...~-
1940     4, 41|              Hanka; uniósł głowę, ale po chwili przycichło i znowu
1941     4, 41|               wieczorem, pogłaskał ją po nie uczesanych włosach.~-
1942     4, 41|             jeszcze z kowalem i zaraz po śniadaniu Pietrka wyprawił
1943     4, 41|             noc, a całe dnie wędrował po okolicy ze swoimi książeczkami,
1944     4, 41|          urzędy wzbraniały odprawować po kościołach.~Aż któregoś
1945     4, 41|              bo wiater się był zerwał po zachodzie, psy całą hurmą
1946     4, 41|             stąpania.~- A może to już po mnie? - jęknął w trwodze. ~
1947     4, 41|         poruszyć, a jeno latał oczyma po wywartych oknach i drzwiach.
1948     4, 41|             zapytał wreszcie Antek.~- Po służbie! Dzieło u nas niemałe! -
1949     4, 41|         odrzekł starszy wodząc oczami po zebranych w izbie.~- Pewnie
1950     4, 41|             tym dziadku, co to chodzi po wsi? Prawda, dyć go Rochem
1951     4, 41|             niego?~- Tak cóż by, nic, po znajomości pytam...~- Poczciwy
1952     4, 41|              odburknął Antek.~- Ja tu po służbie, ponimajcie, Boryna! -
1953     4, 42|              świtań.~Omackiem zbierał po klepisku narzędzia, jeszcze
1954     4, 42|               się śpieszył, że mu raz po raz cosik leciało z rąk
1955     4, 42|        półgłosem litanię.~- Tłuką się po nocy kiej Marek po piekle -
1956     4, 42|          Tłuką się po nocy kiej Marek po piekle - pomyślał, ale westchnął
1957     4, 42|                mruczał brodząc oczyma po świecie. Pola stały jeszcze
1958     4, 42|           piórko, hardo tocząc oczami po Lipcach leżących niżej,
1959     4, 42|           dzikiego ugoru, pełen dołów po cegielni, szutrowisk i kamionek
1960     4, 42|           szczawie bujnie się pleniły po wzgórkach, a kaj niekaj
1961     4, 42|           kępa olch lub jałowców, zaś po dołkach i młakach sitowia
1962     4, 42|              dziedzic sprzedał tanio, po sześćdziesiąt rubli morgę,
1963     4, 42|              układając sobie w głowie po porządku, co robić i od
1964     4, 42|       wychodzili do roboty, turkotały po drogach wozy i niesły się
1965     4, 42|            owo i wrócił do swojego, a po nim zachodziły i drugie,
1966     4, 42|            jakoś markotnie spozierała po polach.~- A bo się to co
1967     4, 42|            obcierał jej oczy, głaskał po głowinie, ale że i jemu
1968     4, 42|             Dyć i kobieta człowiek, a po człowieczemu nie wyrozumie.
1969     4, 42|             Dyć to ja!~Szymek dopiero po długiej chwili uwierzył
1970     4, 42|        niezgorzej używali, bo Żyd raz po raz nosił im gorzałkę a
1971     4, 42|             kaj ta będziesz się tłukł po nocy.~- Kiedy pościele ma
1972     4, 42|               kiej skończyli w sobotę po południu, zieloną wiechę
1973     4, 42|            kokosz...~- Dyć jutro ślub po nieszporach - rzucił mu
1974     4, 42|            wczesnego rana Jagusia raz po raz wymykała się z chałupy
1975     4, 42|          chmurna, co Jędrzych dopiero po sumie ośmielił się do niej
1976     4, 42|         zaczepliwie patrzył w ludzi i po pustym kościele. Szczęściem,
1977     4, 42|               na duszach.~Jaguś zaraz po ślubie wróciła do matki,
1978     4, 42|               się wydzierać za dnia i po trzeźwemu.~Szymek cięgiem
1979     4, 42|                Jagustynka wykrzyknęła po swojemu: ~- Żeby ta smaków
1980     4, 42|            dorwał się kieliszka i jął po swojemu gębę rozpuszczać,
1981     4, 42|             Nastusia rozejrzawszy się po swoim nowym gospodarstwie
1982     4, 43|         biedactwo od tygodnia, leżała po drugiej stronie chałupy
1983     4, 43|             powietrze.~- Musisz leżeć po ciemku, bo w słońcu wszystkie
1984     4, 43|             się jej cięgiem przewalał po głowie, słyszała jak przez
1985     4, 43|          strasznie do śmiechu skakała po izbie, to młode jaskółki,
1986     4, 43|             boćka, któren się grajdał po izbie, kuł po wszystkich
1987     4, 43|             się grajdał po izbie, kuł po wszystkich garnkach i na
1988     4, 43|                krowy żałośnie ryczały po paśnikach, konie nie chciały
1989     4, 43|          ostatka, bez sił, tułali się po spiekłych sadach bojąc się
1990     4, 43|              zerwał się krótki wiatr, po drogach wzniosły się skłębione
1991     4, 43|                grzmoty przewalały się po niebie, szumiała ulewa i
1992     4, 43|           jakby tysiące wozów pędziło po zmarzłej grudzi, i nowy
1993     4, 43|            lasy, pokazało się słońce, po modrym niebie przeciągały
1994     4, 43|         powstał na nią srogo, że łazi po wilgoci.~Dziewczynie bowiem
1995     4, 43|              żniwa w Kłębowej izbie i po gospodarsku; a głównie przestawała
1996     4, 43|              stoi, porykuje i liże me po palcach. Juści, byłam pewna,
1997     4, 43|          Szymek też powiada: zaraz tu po nią przylecą! To mnie jeno
1998     4, 43|             przeszło południe i nikto po nią nie przyszedł, wydoiłam,
1999     4, 43|       obejmując ją za szyję i całując po gębule, jaże krowa zajęczała,
2000     4, 43|              to wasze pole? - spytała po długich rozważaniach.~Nastusia