Tom, Rozdzial

2001     4, 43|               bo pono czekają działów po Macieju.~- Będzie tego z
2002     4, 43|               drapiąc się frasobliwie po głowie, a Jagusia zapatrzyła
2003     4, 43|             ci to? krzywisz się kieby po occie.~Jął wyrzekać, jako
2004     4, 43|               wlekąc lękliwymi oczami po świecie pomyślała:~- Co
2005     4, 43|                Jasio przyjeżdża jutro po południu! - przywitała ją
2006     4, 43|          stawem, świeciło się jeszcze po jednej stronie i niekiedy
2007     4, 44|          jeszcze nie było. Pisarz raz po raz wychodził na próg i
2008     4, 44|            jeno lśniły kałuże, ostałe po wczorajszej ulewie, toczył
2009     4, 44|           Ruchajta się, ludzie! Ja tu po urzędzie, nie pora na przekpinki.~-
2010     4, 44|         grochowiny, poroztrząsała się po placu, sporo chroniło się
2011     4, 44|               na pisarzowe mieszkanie po drugiej stronie domu, kaj
2012     4, 44|             kurczątka rozpierzchające po zbożach i drodze.~- Widzi
2013     4, 44|         przeciw szkole, rozsypali się po placu i nie bacząc na przypołudniowy
2014     4, 44|              no który skoczy do dworu po ryby, mieli rano jeszcze
2015     4, 44|          bęben.~Pisarz jeno zaklął, a po chwili wyszedł wójt od podwórza,
2016     4, 44|            myślące, zaś stary Płoszka po długim rozważaniu wyrzekł
2017     4, 44|             chłopi! A jak wam kozaków po wsiach zakwaterują, to kto
2018     4, 44|            starszyznę będą ugaszczali po dworach.~- Bo co im ta naród
2019     4, 44|             zaczął znowu - niech uczą po naszemu, a nie chcą, to
2020     4, 44|           przeciwić się urzędom. A że po naszemu nie nauczają, prawda,
2021     4, 44|           dostanie pałą w łeb i nożem po gardzieli!~- W jarmarek
2022     4, 44|       łańcuchu, i powlókłszy ślepiami po gromadzie zakrzyczał srogo:~-
2023     4, 44|        odwróciwszy się powłókł oczami po gromadzie, przygładził żółtawą
2024     4, 44|            każden jeno grdyką robi, a po próżnicy ślinkę łyka! -
2025     4, 44|            się żałosny i długi bek, a po chwili wylazł stójka ciągnąc
2026     4, 44|          aresztant.~- Nie bójcie się, po gorzałce do cna straci wiater.~
2027     4, 44|               nie rozumiemy!~- Czytać po naszemu! Nie rozumiemy! -
2028     4, 44|            uchwalić dodatkowy podatek po dwadzieścia kopiejek z morgi.
2029     4, 44|               futrynę jął cosik mówić po swojemu, ale mu się cięgiem
2030     4, 44|     słodziuśko, skończył nakazująco i po polsku:~- Uchwalcie zaraz
2031     4, 44|        naczelnika, co rzeknę, jako to po swojemu miarkuję: szkołę
2032     4, 44|     siarczyście przemawiał za szkołą; po nim i jego kamraty parły
2033     4, 44|         naszej szkole muszą się uczyć po naszemu.~- Karpienko! Iwanow! -
2034     4, 44|       wytrząchając pięściami, zaś raz po raz ktoś wyrywał się z kupy
2035     4, 44|             co szkoły i sądy mają być po polsku! Tak przykazał sam
2036     4, 44|               podrętwieli spozierając po sobie niemo i bezradnie,
2037     4, 44|           stał groźnie, tocząc oczami po wylękłych twarzach.~Przysiadł
2038     4, 44|        odkrzykiwał:~- Jest! Jest!~Zaś po sprawdzeniu wójt wlazł na
2039     4, 44|              jeno westchnął, spojrzał po gromadzie i szepnął cicho:~-
2040     4, 44|               zaś poszli do karczmy i po drugim kieliszku Mateusz
2041     4, 44|           Lipiec.~Grzela zakręcił się po karczmie i ani spostrzegli,
2042     4, 45|          nagle jakąś myśl, bo wyłamał po drodze sporą gałąź i wsparłszy
2043     4, 45|                  zagadał urągliwie.~- Po służbie, panie gospodarzu,
2044     4, 45|             jeno jest profitu, co się po wsiach naszczekają pieski,
2045     4, 45|        kieszeń.~Pojadał wodząc oczami po wielgachnych lipach brzeżących
2046     4, 45|             koników podnosiła się raz po raz i przycichała, ale po
2047     4, 45|             po raz i przycichała, ale po jakimś czasie jęło wszystko
2048     4, 45|                Ja mam dla siebie, ale po znajomości. Na moje sumienie,
2049     4, 45|               Na moje sumienie, tylko po znajomości!~Zakasłał się,
2050     4, 45|       środkiem widniał pas nieba, zaś po ziemi skrzyła się rozmigotana
2051     4, 45|              gęsto połyskiwały kałuże po wczorajszej burzy i walały
2052     4, 45|               niby te złociste pająki po mchach, po czerwonych jagódkach,
2053     4, 45|            złociste pająki po mchach, po czerwonych jagódkach, rozsypanych
2054     4, 45|              jak stężałe krople krwi, po trawach bladych. ~Antka
2055     4, 45|            Przywitali się zwyczajnie, po sąsiedzku.~- Ależ to piecze,
2056     4, 45|               nie na próżno kręci się po wsiach - ciągnął tak samo.~-
2057     4, 45|             ku domowi miarkując sobie po słońcu, jako musiało już
2058     4, 45|       niepokój, poskrobała się drutem po głowie, postanawiając rozpytać
2059     4, 45|             ściskać, całować a wodzić po nim rozkochanymi oczyma.~-
2060     4, 45|         szeptała gładząc go pieściwie po twarzy.~- To jedźmy, mamusiu,
2061     4, 45|        zawołał wesoło:~- Zaraz poznać po wypasionych brzuchach, że
2062     4, 45|            obsiadły mu głowę i łaziły po twarzy, jeno pogadując cosik
2063     4, 45|               dzwonił pokrapiając raz po raz i w takiej ano procesji
2064     4, 45|         rozmowy poleciał dalej szukać po chałupach, a zaraz po jego
2065     4, 45|          szukać po chałupach, a zaraz po jego odejściu zawołano Jasia
2066     4, 45|            podwieczorku, wycałował go po ojcowsku i usadziwszy przy
2067     4, 45|              niektóre zarobiły miodem po ćwierć ula! Wyroiło się
2068     4, 45|          Felka szkoda, zdolna szelma, po łacinie umie ekspedite,
2069     4, 45|                że każde słowo leciało po rosie, i wrzeszczały dzieci
2070     4, 45|             czerwonych wargach.~Zaraz po kościele zabrał go ksiądz
2071     4, 45|       zasadził do pisania, że dopiero po południu wyrwał się na wieś
2072     4, 45|          poczciwe słowo, że jakbym se po wsi wędrowała. A pójdą wszystkie
2073     4, 45|               koralach. Pogładziła me po głowie i rzekła: "Nie bój
2074     4, 45|             wysoko, dzieci bawiły się po drogach, rumieniły się po
2075     4, 45|             po drogach, rumieniły się po sadach jabłka dojrzewające,
2076     4, 45|           kobiety, chusty suszyły się po płotach, ruszali się po
2077     4, 45|               po płotach, ruszali się po polach i obejściach, jako
2078     4, 45|              razu.~- Właśnie posłałam po nią, bo mam dużo do prasowania -
2079     4, 45|          klęczała, zapatrzona w puste po Jasiu miejsce, rozmodlona
2080     4, 45|              za Jagusią zwijającą się po izbie i słuchać jej prześpiewek.
2081     4, 45|          Upalne wiewy nocy muskały ją po twarzy, gwiazdy zaglądały
2082     4, 45|              się wam podoba? - rzucił po chwili, unosząc głowę.~Sczerwieniła
2083     4, 45|               wolno, wyraźnie i słowo po słowie: o polach i zbożach
2084     4, 45|            woda i sieją na polach, to po co ta drukować o tym wszyćkim?...~
2085     4, 45|               A to pana Jasia szukają po całej wsi - rzekła słodziuśko.~-
2086     4, 46|          obejściach, dzieci kryły się po sadach wyzierając jeno zza
2087     4, 46|           proboszcza na pokojach.~- A po wójta posłali Michała organistów.~-
2088     4, 46|         posłali Michała organistów.~- Po wójta! Moiściewy, to nie
2089     4, 46|            słowa.~- To ja wam rzeknę, po co przyjechały - zaczęła
2090     4, 46|             jeno bieda, że nie wiada, po co przyjechały.~- I w tym
2091     4, 46|              wypadało, że przyjechały po mnie! - szepnął Grzela rozglądając
2092     4, 46|              się widzi, co prędzej by po Rocha! - zauważył Stacho.~-
2093     4, 46|             Już są nad stawem...~- To po mnie! - jęknął Rocho zwieszając
2094     4, 46|        nadeszli...~Rocho zakręcił się po izbie, cisnął jakieś papiery
2095     4, 46|             na wieś.~Chodzili jeszcze po różnych chałupach, zaglądali
2096     4, 46|            oczów, poszli szukać Rocha po chałupach.~Dziwowali się
2097     4, 46|       schowany kajś u Boryny.~- Zaraz po obiedzie gdziesik się zapodział
2098     4, 46|            nie powraca więcej, nic ta po nim! - rzekł stary Płoszka.~-
2099     4, 46|              i naród porozchodził się po chałupach.~Na to właśnie
2100     4, 46|         zasiedli przed wieczerzami, a po wsi rozwiały się zapachy
2101     4, 46|   przyciskając je do piersi a całując po głowinach kiej ten ociec
2102     4, 46|            wyrabiam, co?~Jął wywodzić po swojemu, a przedstawiać
2103     4, 46|             Księżyc wypłynął i leciał po niebie, jakby ulicą białych
2104     4, 46|          dobrotliwie Rocho gładząc ją po głowie.~- A bo to wiem,
2105     4, 46|              że stanie i trwał będzie po wiek wieków, i już go żadna
2106     4, 46|          sprobuje...~Wybuchnęli jeden po drugim, a coraz zapamiętalej,
2107     4, 46|             tak jakoś uroczyści jakby po wielkiej przysiędze.~- Czas
2108     4, 46|            tym, coś słyszała! - rzekł po długiej chwili.~- Czy to
2109     4, 46|            Czy to ja latam z nowinami po chałupach! - warknęła gniewnie.~-
2110     4, 46|              się pobok zazierając raz po raz w jej twarz zapłakaną
2111     4, 47|         sierpem, już nawet kaj niekaj po wyżniach błyskały kosy,
2112     4, 47|             Lipcach, jakoś w parę dni po ucieczce Rocha, jęto się
2113     4, 47|            kasze przeróżne, a nawet i po chleb gotowy.~Młynarz leżał
2114     4, 47|          sprawiaj wesele choćby zaraz po żniwach.~Nie poszło mu to
2115     4, 47|          podać do sądu o grunt Jagusi po Macieju.~- Ociec zapisali,
2116     4, 47|               zatrącał w rozmowie raz po raz o Jagusię, sielnie ją
2117     4, 47|           schodzi w boru z Jasiem, to po miedzach...~- Sprać jedną
2118     4, 47|               Antka co do tego zapisu po Macieju, już stanowczo umyślił
2119     4, 47|               rozliczał se w myślach, po ile to trza by mu spłacać
2120     4, 47|            gniewnego szaleństwa.~- To po coś me brał? po coś me stumanił?
2121     4, 47|      szaleństwa.~- To po coś me brał? po coś me stumanił? po coś
2122     4, 47|             brał? po coś me stumanił? po coś me przywiódł do grzechu?~-
2123     4, 47|         historia migiem się rozniesła po wsi, a ku niemałemu podziwowi,
2124     4, 47|            niewinowata! - wrzeszczała po różnych opłotkach, kaj jeno
2125     4, 47|              wybrane, suche i upalne, po wzgórkach żyta jakby się
2126     4, 47|              Jasio przyleciał dopiero po mszy i niedługo się cieszył
2127     4, 47|          dziecko.~Chciał zaraz bieżyć po księdza, przytrzymała go
2128     4, 47|               Zajrzał do niej dopiero po południu, leżała w łóżku
2129     4, 47|         zasiadł przy niej i czytał se po cichu z brewiarza, Kłębowie
2130     4, 47|       sieniach i pod oknem, rozdawała po parę groszy:~- Naści, a
2131     4, 47|           nikogo.~I leżała se godnie, po gospodarsku, na łóżku i
2132     4, 48|               upierze. Ale kto to był po południu z krową?~- Któryś
2133     4, 48|             czwartek, to juści, zaraz po mszy ruszą...~Jasia drażniła
2134     4, 48|          księża Maryna! Rozpoznał ich po głosach i odszedł z uśmiechem,
2135     4, 48|             odszedł z uśmiechem, lecz po paru krokach zawrócił na
2136     4, 48|              zwaliło się na ziem, ale po chwili zatrzęsły się, i
2137     4, 48|           kieby osika. Wiater poszedł po sadzie, zaruchały się drzewa
2138     4, 48|              udręczać, że ino się raz po raz przeciągał a wzdychał.~- ...
2139     4, 48|            idź, synu, przyjdę później po ciebie. - Spojrzała bardzo
2140     4, 48|             na ludzi ni się rozejrzeć po kościele, ale tym goręcej
2141     4, 48|   wyśpiewywała jeszcze rozgłośniej.~- Po wczorajszym taka wesoła! -
2142     4, 48|             się z komina i rozwłóczył po całej izbie, co trochę kto
2143     4, 48|          jakoś trwożnie rozglądał się po mrocznej chałupie.~- Kłęby
2144     4, 48|             drugą stronę; włóczył się po wsi, patrzył na kowali grzmiących
2145     4, 48|               zajrzał do młyna, łaził po ogrodach, skwapnie zazierając
2146     4, 48|       rzewliwy, ale zrozumiał, co nie po umarłej tak szlocha, a jeno
2147     4, 48|            miała wyjść rankiem, zaraz po solennej wotywie, to się
2148     4, 48|              trawę i rozejrzawszy się po polach skoczył w żyta i
2149     4, 48|             ktosik na nią patrzy, raz po raz bowiem prostowała się
2150     4, 48|             powłócząc smutnymi oczami po świecie, wzdychała długo
2151     4, 48|         radośnie, obojgu łzy spływały po zbladłych twarzach, obojgu
2152     4, 48|             dojrzałych, wlekąc rękami po kłosach, zwisających im
2153     4, 48|          nawet, kaj są i dokąd idą, i po co?~Nagle i kajś z bliska
2154     4, 48|              cosik bąkać i pleść trzy po trzy.~- Chodź do domu!~Wzięła
2155     4, 48|              oczów, długo się plątała po drogach, a potem, gdy w
2156     4, 48|               z kompanią - ozwała się po chwili Hanka.~Jagusia posłyszawszy
2157     4, 48|             do kościoła rozpowiadając po drodze nowinę, juści, co
2158     4, 48|            jego kroków, choćby cienia po nim, choćby tej grudki ziemi
2159     4, 49|               Przez całe te trzy dni, po wyjściu kompanii do Częstochowy,
2160     4, 49|            ćmie, jaż dopiero w sobotę po południu doprowadzona już
2161     4, 49|            odzywała się do nikogo, aż po kolacji, kiej ostała sama
2162     4, 49|              wiejny, szumiały drzewa, po niebie, zawalonym drobnymi
2163     4, 49|          Mateusza?~- Bo mi obmierzł i po co tu będzie wysiadywał!
2164     4, 49|       niedzielę, przed sumą gruchnęła po wsi wieść, zgoła niepodobna
2165     4, 49|       wspomożenie pana wójta zapłacim po trzy ruble z morgi, ale
2166     4, 49|         takiego przyjaciela nie żal i po dziesięć...~I tak te wiadomości
2167     4, 49|               w końcu pletła już trzy po trzy, ale dopiero organiścina
2168     4, 49|           jeno w zdumieniu spozierali po sobie.~- Już cała parafia
2169     4, 49|               ta rozciekana suka lata po wsi, a roznosi jeno zgorszenie
2170     4, 49|            wszystkiego serca.~Dopiero po jakimś czasie organiścina
2171     4, 49|          zmierzchem poleciały na wieś po chałupach, rozpoczynając
2172     4, 49|            nieważne.~- Prawda, posłać po niego! Musi przyjść! Bez
2173     4, 49|              to wszystkie!~Kopnął się po niego sołtys i z łóżka musiał
2174     4, 49|           zmierziło, iż pił kieliszek po kieliszku, a spluwał jeno
2175     4, 49|              na nikogo.~Długo jeszcze po jego wyjściu radzili, prawie
2176     4, 49|             sielna zawierucha, latali po wsi kieby poszaleli, kłótnie
2177     4, 49|             poszaleli, kłótnie wrzały po wszystkich chałupach, jakieś
2178     4, 49|            wypędzone na paszę ryczało po oborach, nawet mszy tego
2179     4, 49|        niespokoju. - Wszyćko musi iść po swojemu, wszyćko. Trza orać,
2180     4, 49|                Sto rąk wyciągnęło się po nią, sto rąk głodnymi, chciwymi
2181     4, 49|             nałożony świńskim nawozem po wręby desek i zaprzężony
2182     4, 49|         posypały się na nią kiej grad po stokroć zabijający~Ale przed
2183     4, 49|          rozglądając się niespokojnie po niebie, przycichli jakoś,
2184     4, 49|              nieustanną strugą ciekły po jej twarzy posiniaczonej,
2185     4, 49|          sypał rzadki grad trzeszcząc po liściach i gałęziach.~A
2186     4, 49|              trudom oddane.~A wkrótce po paru dniach, że czas był
2187     4, 49|              nabrane fale rozlały się po drogach, podworcach i klepiskach,
2188     4, 49|            ziarnem.~Już gdzieniegdzie po stodołach biły cepy, spiesznie
2189     4, 49|          dymiły pierwsze ognie, a już po całych dniach rozgłaszały
2190     4, 49|         położyli jeszcze żyta, to już po górkach owsy skamlały się
2191     4, 49|       szepnęła wlekąc smutnymi oczami po świecie.~Od Lipiec roznosiło