Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |        to zawsze na ten przykład wiatr w oczy dorzucił jeden z
 2     1, 3 | ćwierkały w gałęziach, to czasem wiatr przegarnął leciuchnymi palcarni
 3     1, 4 |               Moje słowo nie ten wiatr. A za te sześć... to Kuba
 4     1, 5 |          nimi biegł ostry, zimny wiatr, mącił wody stężałe, warzył
 5     1, 5 |      było we wsi - nic, jeno ten wiatr, pojękujący w strzechach,
 6     1, 6 |    ciężko, a górą szumiał głucho wiatr i bił w drzewa na grobli,
 7     1, 6 |        georginie, kołysane przez wiatr, zaglądały w szyby, ale
 8     1, 6 |    przygarścią piasku rzucił, to wiatr szumiał i baraszkował w
 9     1, 7 |         była ciemna, bez gwiazd, wiatr huczał górą i miotał drzewami.~
10     1, 8 |    zwyczajnie w pluchy jesienne. Wiatr szedł górą i bił w czuby
11     1, 9 |  bezsłoneczny i martwy, że nawet wiatr nie przegarniał zeschłymi
12     1, 9 |          smutne topiele zmroków; wiatr się poruszył i przeciągał
13     1, 9 |       płakał, lampek nie palił...wiatr jeno huczał w gałęziach
14     1, 9 |          się wciśnięte w piasek, wiatr zawiewał i kołysał światłami,
15     1, 9 |          Noc była coraz głębsza, wiatr mocniej targał drzewami,
16     1, 10|          na drugiego, tylko... - wiatr resztę słów wepchnął mu
17     1, 10|      mrokach, pomiędzy drzewami.~Wiatr się podnosił coraz mocniejszy,
18     1, 10|         tych chmur burych, które wiatr gnał i zwalał na zachód,
19     1, 11|     kapeluszów i rozpuszczone na wiatr, kiej skrzydła, kapoty białe...~
20     1, 11|    kwiatami pokryty; szedł i pod wiatr z wolna się kołysał a pośpiewywał,
21     1, 11|           więc kapoty puścili na wiatr, kołysali się szeroko, przybijali
22     1, 11|      pobladły, księżyc zaszedł i wiatr wstawał od lasów i przeciągał,
23     1, 12|          mocny, przeciągał zimny wiatr, że skrzepłe powietrze raziło
24     2, 14|      pociągał mroźny, szczypiący wiatr. Szła jednak wolno środkiem
25     2, 15|      drgała jaka w dalekościach, wiatr pociągał od lasów, a z nim
26     2, 16|        słońce jakby zakrzepło... wiatr zmartwiał... drzewa ostały,
27     2, 17|     prószył, a czasem znów mocny wiatr powiewał, targał drzewami,
28     2, 18|  śnieżycę, srożącą się za oknem.~Wiatr huczał przeraźliwie, śnieżne
29     2, 18|       zaś było nieco otwarte, to wiatr jeszcze przeciągał czasami
30     2, 18|          Wieczór już był zapadł, wiatr ustał, kurzawa się uciszyła,
31     2, 19|          godzić, kiej taki dobry wiatr czują!~- Poczuły też we
32     2, 19|          po chałupie jak ten zły wiatr, aże mroziło od niej złością,
33     2, 20|         czekał. Noc była ciemna, wiatr się zrywał zimny i szumiał,
34     2, 21|      zrywał się coraz mocniejszy wiatr, hukliwy sielnie i kołujący
35     2, 21|        nieopowiedzianie przykry; wiatr tłukł się po polach, ciepał
36     2, 21|     kurzawie, a jeszcze dalekim.~Wiatr wzmagał się jeszcze, bił
37     2, 21|        Szli w milczeniu, jako że wiatr zatykał i rwał słowa, a
38     2, 21|        ledwie się poruchając pod wiatr; zatykało go cięgiem, przystawać
39     2, 21|         się do ziemi ze świstem. Wiatr dął z całej mocy i tak kurzył
40     2, 21|        Wyjrzała jeszcze na dwór, wiatr całkiem ustał, uspokoiło
41     2, 23|     brzemień, rozsypywały się na wiatr i ordzawiałe wlekły się
42     2, 23|        jakiś upragniony świat...~Wiatr zawiał, drzewa zakołysały
43     2, 23|         i zapadła w głęboki sen, wiatr przemknął bez śladu, cisza
44     2, 25|          Pańskiej, a wtórował im wiatr, deszcze i szum drzewin,
45     2, 25|        słońce się skryło i zimny wiatr powiał, brzaski pogasły,
46     2, 25|       nagle, podniósł się głuchy wiatr i bił wraz z deszczem w
47     2, 25|          ustał, ino zimny, suchy wiatr pociągał od lasów i z szumem
48     2, 25|     niekiej pies zaszczekał albo wiatr zaszumiał, że przemarzłe
49     3, 27|          jeszcze ostry, wilgotny wiatr.~Msza już musiała być w
50     3, 27|         nie przedzierał, wstawał wiatr i miecił z wolna drzewinami,
51     3, 28|   zrywając się na równe nogi, bo wiatr tak ano trzasnął wrótniami,
52     3, 29|        drogą nad stawem, raz, że wiatr tak w niego siepał, iż ledwie
53     3, 29|       koniną, że ledwie szła pod wiatr.~I skręcił zaraz do jej
54     3, 32|          koń wystraszony stracił wiatr, nie wiedząc, w jaką stronę
55     3, 33|          wywieszonym ozorem! pod wiatr rychło dech stracisz i sił
56     4, 37|          na wszystko już głuchy.~Wiatr już z niemałą mocą zawiał
57     4, 43|       grzmoty, zerwał się krótki wiatr, po drogach wzniosły się
58     4, 48|         odskoczył i uciekał niby wiatr, rozdzierając sutannę o
59     4, 49|        pod las. ~Przeszkadzał mu wiatr plącząc zboże i bijąc piaskiem
60     4, 49|         kładąc pokos za pokosem.~Wiatr przyniósł od wsi jakiś długi,