Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |        dam! - wykrzyknął prawie głośno - póki rucham tymi kulasami,
 2     1, 2 |        dziad poważnie, skrobiąc głośno po dnie miski.~Boryna wolno
 3     1, 2 |    przed kominem, czytała cosik głośno, a Jagna przeciw niej twarzą
 4     1, 3 |        pójdą do apelacji.~I tak głośno zaczęli wykrzykiwać na niesprawiedliwość
 5     1, 3 |   chciała.~- Wyjdźcie, będziemy głośno mówili, to choć on Kozioł,
 6     1, 4 |       od Rafała... ni... myślał głośno.~Jankiel zrobił szybkie
 7     1, 4 |     obiecywał i przechwalał się głośno, że we młynie wszystko idzie
 8     1, 5 |     ławkach siadał, i z książki głośno śpiewał... a żem ino parobek,
 9     1, 7 |        ćwik, kapotę rozpuścił i głośno a dużo gadał, czego zwyczajny
10     1, 7 |       się, że w złości wszystko głośno wypowie, co tylko wie, a
11     1, 8 |      Szymon.~Wójt się roześmiał głośno, a stara błysnęła ino oczami
12     1, 10|  zmierzchu... Walek! - krzyknął głośno, bo cień jakiś zamajaczył
13     1, 10|          bo chłopak sylabizował głośno i wodził zastruganym patykiem
14     1, 10|        to powiedział? - zawołał głośno zrywając się ze stołka.~-
15     1, 10|          no - dziwował się talk głośno, aż Antek oprzytomniał,
16     1, 10|        je kto podrażni... a tak głośno, że i po drugiej stronie
17     1, 11|        większa, bo każden swoje głośno powiadał, a wszyscy chętnie
18     1, 11|      było do upodoby, poredzali głośno i zabawiali się niezgorzej
19     1, 11|        piersi cisnął, kusztykał głośno i szukał, z kim by się mógł
20     1, 11|    raili wesoło, a każden swoje głośno przekładał, że już i jeden
21     2, 14|        spytajcie się! - zawołał głośno i prędko, że to popędliwy
22     2, 15|  uspokoiło się nieco, rzekł tak głośno, by wszyscy słyszeli, a
23     2, 17|  poduszek... to znowu wyraźnie, głośno słyszała: "Wyjdź! Wyjdź!..."
24     2, 18|          krowy chlipały picie i głośno szorowały ozorami dna cebratek,
25     2, 18|    niepodobna - milczeli.~Krowa głośno chlipała picie i tak chlastała
26     2, 19|     sporów, a wszędy gadano tak głośno, że wrzawa przepełniała
27     2, 19|     Juści, że przez to baby już głośno wydziwiały z takiej hulanki,
28     2, 19|           Do domu! - powiedział głośno, gdy nadlecieli, i chciał
29     2, 20|    odpowiadała całą kopą, a tak głośno, że na drodze słychać było
30     2, 24|         dna i zakłębił, zaczęli głośno wołać, by przywieść podpalacza,
31     2, 24|         mimo wszystko jazgotała głośno i wygrażający się Jagnie
32     2, 24|      omijali go z dala, pierwsi głośno powstając na niego, juści,
33     2, 25|      niektóre zaczęli szemrać i głośno powstawać na radzących,
34     2, 25|  pograżając srogo, a że radzili głośno i z gorącością niemałą,
35     2, 25|       pocałował, a ktosik nawet głośno, krzyknął:~- Płacą mu, to
36     2, 25| postękiwał, a reszta śmiała się głośno, pokrzykując wesoło i szumnie.
37     2, 25|        się porwali.~Szli mocno, głośno, hałaśliwie, tocząc jarzącymi
38     3, 26|       krowy pod oknami chlipały głośno z cebratek, sień wywarta
39     3, 27|     mówią, gdyż psy zaczęły coś głośno szczekać w opłotkach, aż
40     3, 28|         i długo się trzęsła nos głośno wycierając, aż znowu jęła
41     3, 29|       wolna rozchodzić rajcując głośno i przystając przed chałupami.~
42     3, 30|  dwukośne, juści... - rozmyślał głośno stary, wpatrzony w podleskie
43     3, 33|        pan Jacek się podniósł i głośno rzekł:~- Nie płaczcie, Weronka,
44     3, 33|     młynarzem i wraz otwarcie a głośno stanęli po stronie Kozłów...~
45     3, 35|       progi; po sadach też było głośno i rojno, gdyż zasiadano
46     3, 35|        wytrząchał... Przykarcać głośno i na drugie kamieniami frygać
47     3, 35|        po to - mówił po polsku, głośno i wyraźnie - by was prosić
48     4, 37|        a uwierzy! - powiedziała głośno organiścina.~Ale Jagna nie
49     4, 39|       co kajś pod chórem Jagata głośno trzepała pacierze.~Kościół
50     4, 41|      śmiało wyszedł na miedzę i głośno zachrząkał.~A ksiądz posłyszawszy,
51     4, 44|        mówił do starego Płoszki głośno, by i drugie słyszały:~-
52     4, 44|         z Przyłęka i powiedział głośno:~- Bo Rocho z panami trzyma
53     4, 45|   zdumienia.~- I wyście się tak głośno, otwarcie o polską szkołę
54     4, 46|      Witkiem na stronie i rzekł głośno:~- Witek, zaprowadź konie
55     4, 48|    wyprze, jeżeli może... Niech głośno powie: nieprawda! Dumał
56     4, 48|       to tak! - powtórzył naraz głośno, i chcąc się oderwać od
57     4, 49|         zgodzić parobka myślała głośno.~Jędrzych podrapał się i
58     4, 49|         A kto cicho robi, o tym głośno mówią! A o tobie wygadują,
59     4, 49|          Podszedł doń Płoszka i głośno na całą karczmę zapytał:~-
60     4, 49|         wyprostował się i rzekł głośno:~- W gromadzie żyję, to