Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |       frontem czterookiennym na sad i na drogę.~Jedną połowę
 2     1, 2 |         rozmyślał. - A tu i ten sąd... Tłumok ścierwa, hale,
 3     1, 3 |  domostwa.~Po lewej stronie był sąd, a po prawej mieszkał sekretarz,
 4     1, 3 |       Cichojta, ścierwy, bo ano sąd idzie!...~Jakoż i sąd wszedł;
 5     1, 3 |       ano sąd idzie!...~Jakoż i sąd wszedł; najpierw gruby,
 6     1, 3 |       Cichojta, cichojta, bo tu sąd, nie karczma.~I tak szła
 7     1, 3 |         ścierwy, bo prześwietny sąd mówi! - krzyknął Jacek,
 8     1, 3 |         przysięgły, com ukradł, sąd przysądził... wsadziły mę
 9     1, 3 |    sędzia.~- Stulta pyski, kiej sąd mówi, bo waju wyciepnę na
10     1, 3 |   stworzenie też... Prześwietny sąd jest mądry, to sprawiedliwie
11     1, 3 |          głupi uwierzy, ale nie sąd. Złodziej jucha, a barana
12     1, 3 |         aż do przerwy, w której sąd poszedł do sąsiedniej izby
13     1, 3 |        wniebogłosy.~- Wielmożny sąd sam obaczy, czyje ono; o,
14     1, 3 |               wołała.~Ale już i sąd nie mógł powstrzymać się
15     1, 8 |        zapaskę i chyłkiem przez sad wpadła do Kłębów, co w podle
16     1, 8 |    popatrzeć na chałupę, na ten sad, com go ano sama szczepiła,
17     1, 8 |  obrażajcie Pana Boga! Stary, a sąd miał jeszcze niedawno o
18     1, 10|        za co chycić pazurami... sąd jeszcze jest i sprawiedliwość,
19     1, 10|    drwiąco:~- Wszystkie! Jak na sąd jaki!~- Nie na sąd, ino
20     1, 10|       Jak na sąd jaki!~- Nie na sąd, ino do was przyślim z proszeniem -
21     2, 14|   marzyła wpatrzona w ośnieżony sad, z którego występowały zarysy
22     2, 17|       chruściany płot, dzielący sad od drogi, biegnącej za wsią
23     2, 18| czatującym wzrokiem przebiegała sad i opłotki. Nawet za szopę
24     2, 19|         czynić, bo wda się w to sąd i prócz kozy nikt więcej
25     2, 22|       podwórze, a stamtąd przez sad do stodoły.~Prawie nie zauważono
26     3, 26|        I morgi nie pomogą, kiej sąd przyskrzybnie drzwiami a
27     3, 26|         dopytywać. ~- Mój Jezu! Sąd ci tu był we wsi ostateczny,
28     3, 26|         z nimi urzędniki i cały sąd, rozłożyli się na plebanii.
29     3, 27|       Łapa rzucił się zajadle w sad...~- Huzia go, Łapa!...
30     3, 28|   gęstszy i mgły zwalały się na sad. Łapa jeno naszczekiwał
31     3, 30|       nie nalazłszy, pobiegła w sad myśląc, że to Witek się
32     3, 30|      się nie dojrzawszy nikogo, sad był pusty i to skomlenie
33     3, 30|         wyrzekać a deliberować. Sad zapełnił się ludźmi, cisnęli
34     3, 30|   zawrzeszczał jakiś głos przez sad.~Wybiegli na drogę.~Prawda
35     3, 31|      wyniósł, a chyłkiem, przez sad na podwórze poszedł. Jagusia
36     3, 31|         kiedy chleb nie zrodzi, sad dogodzi!~- Ma się na to
37     3, 33|        usłyszał, śmigając przez sad jakby poszczuty.~- Zła osa,
38     3, 34|       drzewami kieby na straży.~Sad był stary i mroczny; rozrosłe
39     3, 34|  Pryczek.~- Widzi mi się, co na sąd trafiłem... cie! jak to
40     3, 35|    niekiedy drzewa zaszumiały i sad się rozkolebał, zaś polem
41     3, 35|        i rzekł najspokojniej:~- Sąd was zawiadamia, Hanka, że
42     3, 35|         powiedzieć przy kowalu! Sąd powiadamia, byście przywieźli
43     3, 35|      się już niedaleko, spalony sad poczerniałymi szkieletami
44     3, 36|         nasłuchując odpowiedzi.~Sad, porznięty światłami, jakby
45     4, 37|       się widziało, co wszystek sad śpiewa.~Noc się z wolna
46     4, 37|  niemałą mocą zawiał i rymnął w sad, że wszystko wokół jęło
47     4, 40|        Wyniesła dzieci daleko w sad, bych czasem nie zakrzyczały.
48     4, 40|       pożałował.~Obejrzał nawet sad, pełen wiśni już przez pół
49     4, 40|   bierąc ją na rozum i na srogi sąd.~- Głupi byłem i tyla! Na
50     4, 40|  lejącym się szeroką smugą aż w sad.~Wieczór był cichy, nagrzany
51     4, 41|   smętarz, to przyjdź za księży sad, nie baczysz to kaj? Nie
52     4, 41|            Szymek! - krzyknął w sad - a pódzi no do nas przyszedł
53     4, 41|         i wsunął się pod księży sad, zaraz przy szerokiej miedzy,
54     4, 41|        na wsi jestem!~Skoczył w sad i zginął.~Antek zbladł śmiertelnie
55     4, 44|        nie zapłaconą składkę na sąd albo jeszcze i coś lepszego
56     4, 46|   czapki a kapoty, rzucił się w sad i przepadł jak kamień we
57     4, 46| pożegnawszy starą ruszyli przez sad na pola.~Szli miedzami z
58     4, 48|         pleciony płot, dzielący sad od pasieki, na wąską, zarosłą
59     4, 49|    Zaraz w nocy zrobiły nad nim sąd, organista zerżnął mu skórę,