Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |             stado kupionych gęsi.~A każdy pochwalił Boga, zamienił
 2     1, 1 |         biegła przodem. ~A kopacze, każdy okrakiem nad swoją redliną,
 3     1, 5 |             teraz, Boże zmiłuj się, każdy gospodarz się kurczy i jak
 4     1, 5 |            rozjeżdżali się prędzej, każdy spieszył do domu, żeby się
 5     1, 6 |          jako tę ziemię brał wicher każdy, obtulał sobą i kołysał,
 6     1, 9 |         płomyki lampek maślanych, a każdy, nim wszedł na cmentarz,
 7     1, 9 |        omroczoną, niezgłębioną...~- Każdy umiera! - wzdychali ciężko
 8     1, 11|            to jakże?...~- Przykłada każdy, a widział kto?~- To niby
 9     1, 11|    pogwarzali, gęsto przepijając, a każdy wypowiadał, co miał na sercu
10     1, 12|            zapamiętały w hulance, a każdy nerw dygotał do taktu, każdy
11     1, 12|        każdy nerw dygotał do taktu, każdy ruch był tańcem, każdy krzyk
12     1, 12|              każdy ruch był tańcem, każdy krzyk śpiewem, a każde oczy
13     2, 15|     odgrażali przed ludźmi, że to i każdy z nich miał się za najmocniejszego
14     2, 15|             dobry mi i on, dobry mi każdy, któren rzetelnie pracuje.~-
15     2, 15| Sprawiedliwy człowiek jestem, niech każdy o tym wie.~- A bo cisnę
16     2, 15|         słyszeli, a mocno, by sobie każdy zapamiętał:~- Kto ino będzie
17     2, 16|      dębickie, niewiela ich było, a każdy z osobna szedł, z paradą,
18     2, 16|           nie śpiewał, a modlił się każdy wpatrzony w księdza i w
19     2, 17|            rozdawać na wsze strony! Każdy ma dosyć swojego, co mu
20     2, 17|             kiej mnie nie wierzysz, każdy ci to samo przytwierdzi,
21     2, 17|         głupiej rozmowy la drugich, każdy pogadywał z cicha i leniwie,
22     2, 17|          krzywdę chodzi.~Powiedział każdy swoje, a przypochlebnie,
23     2, 17|             Od zasiewów do żniw nie każdy będzie żyw! - mruknął Caban.~-
24     2, 20|            dawał ciągłe baczenie na każdy ruch Jagny, ona zaś ani
25     2, 21|          nie chce, pies nie weźmie, każdy chłop poleci, jak go kiecką
26     2, 21|            i ozeźlił... Miał prawo, każdy by to zrobił, grunt jego
27     2, 22|            gdzie każde drzewo mówi, każdy ruczaj śpiewa, każdy ptak
28     2, 22|          mówi, każdy ruczaj śpiewa, każdy ptak jest zaklęty, każdy
29     2, 22|            każdy ptak jest zaklęty, każdy kamień ma duszę, każdy bór
30     2, 22|              każdy kamień ma duszę, każdy bór jest pełen czarów, każda
31     2, 22|           to jest? ~- Chleb, chleb, każdy wie! - wołali skupiając
32     2, 24|             a frasunki, jakie dzień każdy z osobna przynosi.~Przyszedł
33     2, 25|            się coraz więcej narodu, każdy był ciekaw, co tam starszyzna
34     2, 25|        wrzawa zagniewanego narodu. ~Każdy wołał swoje, każdy się srożył,
35     2, 25|         narodu. ~Każdy wołał swoje, każdy się srożył, każden co innego
36     3, 31|      śpiewające ptasimi głosami, że każdy rów złocił się od mleczów,
37     3, 33|          dusza się jej darła, jakby każdy grosik pruła sobie z wnętrzności.~
38     3, 34|     odebrała!...~- Obrać nowego, to każdy tak samo poradzi...~- Wyrwać
39     3, 35|             na szkodę wszystkim, to każdy by zrobił to samo. Młodyś,
40     3, 36|     szkliwem, a tak przejrzyste, że każdy kiełb widniał pod włóknistą
41     3, 36|             włóknistą powierzchnią; każdy kamyk na dnie piaszczystym
42     3, 36|        kamyk na dnie piaszczystym i każdy rak, gmerzący się w prześwietlonych
43     4, 37|        markotni a srodze strapieni, każdy jeno wzdychał żałośnie,
44     4, 38|       spodoba. Pyskować na drugiego każdy poredzi, ale do pomocy nikto
45     4, 38|      Podlesie były nowe Lipce! żeby każdy był pan! - wołał puszczając
46     4, 38|          Słyszała każde jego słowo, każdy skrzyp podłogi, nieustanne
47     4, 38|         pijąc kiej miody najsłodsze każdy dźwięk jego głosu. Chodził
48     4, 39|     ganiacie za nią kiej te psy, że każdy by do niej rad pod pierzynę,
49     4, 40|               szydziła Hanka.~- Nie każdy tak łasy na robotę jako
50     4, 40|            robotę jako wy!~- Bo nie każdy tak musi harować, nie każdy! -
51     4, 40|         każdy tak musi harować, nie każdy! - westchnęła ciężko.~-
52     4, 42|           trep niźli buciary, co na każdy kulas idą - rzekła z prześmiechem
53     4, 45|           być i tak jest dobrze, bo każdy potrzebuje trochę żyć. Czy
54     4, 45|     przykazał.~- Co na to poradzić? każdy żyje, jak może.~- Ja wiem,
55     4, 45|             jak może.~- Ja wiem, że każdy sobie rzepkę skrobie, ale
56     4, 46|          przygodzi, nie?~- Tak, ale każdy sieje z wiarą, że w dwójnasób
57     4, 47|             w pazury, to i wzionem, każdy by zrobił to samo! Nie bój
58     4, 49|             pokorniej. ~- Juści, że każdy ma prawo bronić się przed
59     4, 49|           bronić się przed wilkami, każdy.~Chyciły go jakieś ostatnie