Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |          majestacie wieku i siły, drzewo przy drzewie sama sosna
 2     1, 5 |          na bok, czasem utknął na drzewo abo i w błoto, ale się rychło
 3     1, 6 |          przemiękały do głębi, aż drzewo każde, źdźbło każde dygotało
 4     1, 10|    troskliwie szukał, zaglądał za drzewo każde, wypatrywał po polach.~-
 5     1, 11|      Żydami był ugodził i miał im drzewo na swoim tartaku przy młynie
 6     1, 11|          kto kiedy słyszał?~- Abo drzewo kupował kto?... Jechał do
 7     2, 14|           aż wsparła się o jakieś drzewo nad stawem i cisnęła się
 8     2, 15|         akuratnie przyrychtowywał drzewo na tartaku i puszczał piły,
 9     2, 15|   jakbyście się z zębami wybrali, drzewo przemarzło i kruszy się
10     2, 15|       odwalać szczapy a ociesywać drzewo wzdłuż, do ostrego kantu,
11     2, 15|         wodę, puszczał, przybijał drzewo klamrami do burt, rozmierzał,
12     2, 15|         śniegach, gdzie obrabiali drzewo, to do młyna biegł, to do
13     2, 15|          cztery piły tak zeżerały drzewo, że ledwie mogli nastarczyć
14     2, 15|         powiadał wolno obciosując drzewo z drugiej strony, prostował
15     2, 15|    wypowiedzieć!~Czuł się jako to drzewo rodne, obłamane przez wicher
16     2, 15|        zaś, zaraz z przypołudnia, drzewo przygnietło mu nogę, cud
17     2, 15|        wnątrzu rozciepany jako to drzewo samotne na wichurze , a
18     2, 16|         ostał na podwórzu i rąbał drzewo, aby nie brakło opału na
19     2, 17|         całą potęgą życia, jak to drzewo przywalone zwałami rwie
20     2, 17|        już na tartaku rzną jakieś drzewo.~- Rzną żydowskie z Rudki,
21     2, 17|         ciął nie będzie.~- Juści, drzewo już wycechowali, las rozmierzyli
22     2, 18|    wracają?~- Hale, komorniki, po drzewo chodzili do lasu.~- I na
23     2, 18|          się godzą.~- I często po drzewo chodzą, co?~- A raz w tydzień
24     2, 19|           przesłoni, a wnet każde drzewo dojrzysz z osobna i w ten
25     2, 19|          owionął, zatoczył się na drzewo leżące przed domem i padł
26     2, 20|         we trzech zwozić będziemy drzewo na tartak, a potem deski
27     2, 21|      zasiekała zęby i szła ano po drzewo razem z komornicami. Prawda,
28     2, 21| cierpliwość.~Trzeba, to chodzi po drzewo, dyguje na plecach, w jeden
29     2, 21|       saniami, powiedział:~- Zwal drzewo w półkoszki, przysiądź,
30     2, 22|           makami, tam gdzie każde drzewo mówi, każdy ruczaj śpiewa,
31     2, 22|           taką zagadkę:~- "Lipowe drzewo wesoło śpiwa,~A koń na baranie
32     2, 24|          to?~- Jakże, nie wiecie? drzewo go tak przygnietło, że pewnie
33     2, 25|      tartaku, paru zwoziło z lasu drzewo dla młynarza, a reszta wałęsała
34     2, 25|        ani na chwilę, a co trochę drzewo się jakieś chwiało i z nagła,
35     3, 26|         grudkę napęczniałą, każde drzewo, każden kamień i chmurę
36     3, 27|       prawie bezboleśnie, jako to drzewo, obciążone kwiatem w wiośniane
37     3, 27|           a teraz ci leży niby to drzewo piorunem rozłupane, gałązków
38     3, 29|     przedanie.~- By was tam gdzie drzewo nie przywaliło! - ostrzegał
39     3, 32|    opuszczona na świecie, jako to drzewo rosnące na wywieisku, samotne
40     3, 32| opuszczona i nieszczęsna, jako to drzewo usychające w gąszczach,
41     3, 32|      nawet na nią mijając kiej to drzewo; wiódł się z Tereską trzymając
42     3, 33|            Nie płaczcie, Weronka, drzewo się na chałupę znajdzie.~
43     3, 34|           do lasu: zwozi Stachowi drzewo na chałupę.~- Buduje się
44     3, 34|         wsparła się brzemieniem o drzewo.~- Sołtys waju dobrze ocyganił! -
45     3, 35|           się wparł w ziemię kiej drzewo i niech mu kto poredzi,
46     4, 37|           rad, bo się wykręcał.~- Drzewo porznę, niewielka obrada,
47     4, 37|     niekiedy zatrzęsło się jakieś drzewo i posypał się cichuśki,
48     4, 37|   przeszkodzi.~Jako piorun bije w drzewo wyniosłe, że pada rozłupane,
49     4, 38|     spłaty; chciał nawet borgować drzewo na chałupy.~Grzela wykładał
50     4, 39|          robaka; waliła się, kiej drzewo podarte piorunami, bez sił
51     4, 39|    Dopiero co byłam u was. Stacho drzewo obrobił i dół wykopał, można
52     4, 41|          cna!~- Pietrek, kajże to drzewo? - zawołała znowu Hanka.~-
53     4, 41|      wpodle, wspierając brzemię o drzewo i ledwie zipiąc.~- Nie la
54     4, 41|    przyjdę, obaczę jeno, jakie to drzewo zwożą.~I na tartaku robota
55     4, 42|          bokiem, łacniej będzie o drzewo i ciszej na zimę - rozważał
56     4, 45|           miedzy stało rozłożyste drzewo, to przysiadł w cieniu i
57     4, 47|        Mateuszem do boru wybierać drzewo, na Podlesiu będą stawiać
58     4, 49|           w sobie z pojękiem niby drzewo targane przez wichurę.~Obejrzał
59     4, 49|            rychtujący niedaleczko drzewo na kowalowy wiatrak.~- Pokażcie