Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |          jakże, bydlątek szkoda, Boże, stworzenie też... A ludzie
 2     1, 1 |       przy kopaczkach.~- Szczęść Boże w robocie!~- Boże zapłać,
 3     1, 1 |        Szczęść Boże w robocie!~- Boże zapłać, dziękujemy! - odpowiedzieli
 4     1, 1 |         I ma tu błogosławieństwo Boże być nad narodem, kiej takie
 5     1, 1 |         pochowa i trzecią, Panie Boże mu pomóż, a niech dzieciom,
 6     1, 3 |      izby poszła... Tak mi Panie Boże dopomóż Amen !~- A potem
 7     1, 3 |          bo jakże głodem morzyć, Boże stworzenie też... Prześwietny
 8     1, 3 |         oczymgnienie. ~- Szczęść Boże na robotę! - zawołał Boryna
 9     1, 5 |  pieniędzy, i leguminy. A teraz, Boże zmiłuj się, każdy gospodarz
10     1, 10|  przywiązana jak człowiek... Mój Boże, żeby się jej co złego nie
11     1, 12|     któraś z cicha rzekła:~- Mój Boże, że to Pan Jezus daje takim,
12     1, 12|       puszczając z garści.~- Mój Boże, tyla tego, że nigdy w życiu
13     1, 12|     jakieś pola wiośniane, na te Boże ugory ogromne, nieobjęte,
14     2, 13|     głupi, za wiatrem chyba! Mój Boże, mój Boże! - jękała boleśnie. -
15     2, 13|     wiatrem chyba! Mój Boże, mój Boże! - jękała boleśnie. - Już
16     2, 13|         to ona chłopem była, mój Boże, nie żałowałaby pazurów,
17     2, 13|       stanęła w całej nędzy.~Mój Boże, Borynowa chałupa dworem
18     2, 16|     ciszej i spuścił oczy.~- Mój Boże, to dopiero pociecha się
19     2, 16|     razie śmierci starego, czego Boże broń, do zapisu i jego część
20     2, 16|      śniegu pod nogami, to słowo Boże, którym się pozdrawiali,
21     2, 18|       Mówił mi ksiądz o tym. Mój Boże, szukałem go od lata po
22     2, 24|          w Borynowe opłotki.~Mój Boże, tylachna czasu nogą tutaj
23     3, 26|          ogniami patynę wynosiły Boże, niewidzialne ręce nad sennymi
24     3, 26|     chlipać cicho poczęła.~- Mój Boże, tam we świecie cięgiem
25     3, 28|    Opłaciłoby się poszukać, broń Boże śmierci, to jeszcze się
26     3, 28|      pode płotem zdychała... Mój Boże, w jednej wsi siedzą, przez
27     3, 29|         Lipcach zapowiadał!...~- Boże! że to i dnia spokojnego
28     3, 29|          po zagrodach roznoszący Boże zmiłowanie a pociechy.~Hale!
29     3, 29|          modlitwę, pokropił dary Boże i zajrzał w siną, obrosłą
30     3, 30|         tak żywo, że jak wtedy w Boże Narodzenie słyszała głos
31     3, 31| opuszczeniu sierocym leżały, mój Boże, odłogiem prawie, gdyż te
32     3, 32|        pokiwała głową.~- Szczęść Boże na robotę! jakże idzie? -
33     3, 32|          uradzi, a najemniki!... Boże się zmiłuj. Od rana już
34     3, 33|          Skądże to wezmę?... Mój Boże, w tyli świat... od wszystkiego.~-
35     3, 34|   skończy.~- Pewnie, że tak, mój Boże, pewnie. To samo wczoraj
36     3, 34|    przystroić...~- Prawda, jutro Boże Ciało. Gdzież to go stawiacie?~-
37     3, 35|      wstyd dziw nie zadusił!~Mój Boże, a bo to była winowata?...
38     3, 35|         Pora już! chodźmy w imię Boże!~Przodem ruszył, a za nim
39     3, 35|          Wojna! i tak nam, Panie Boże, dopomóż! - huknęli wraz.~
40     3, 36|       czas Podniesienia:~- Panie Boże zapłać! - odrzekł i runął
41     4, 38|          do Szymkowych kudłów.~- Boże broń, bych się i do drugich
42     4, 38|    wyjechać.~- A muszę, mamusiu! Boże, jaki ten dzień był krótki! -
43     4, 39|         jak wilki barana! I broń Boże. krzywdzić sieroty! Grzela
44     4, 39|     każdego, troje was jeno! Mój Boże, bogatym to i cudza śmierć
45     4, 40|       będzie brać do roboty! Mój Boże, anim się spodział, co mi
46     4, 40|          przysiadały we włosach, boże krówki szukały czegoś po
47     4, 41|           I co ci tu radzić? Mój Boże, i w Ameryce ludzie żyją,
48     4, 41|       Prawdę mówię, tak mi Panie Boże, dopomóż! Zapamiętaj to
49     4, 42|  przywarte do pól lipeckich, ale Boże się zmiłuj, co to były za
50     4, 42|        mu prosto w oczy.~- Panie Boże zapłać! - wyrzekł przymrużając
51     4, 42|        na ciebie pomstuje.~- Mój Boże, żeby choć jaką krowinę
52     4, 45|     umarła ze wstydu i zgryzoty! Boże mój, zmiłuj się nad nami!~-
53     4, 46|         Mateusz. ~- I za co, mój Boże, za co? - jęknął Grzela.~-
54     4, 47|        jak komu najlepszemu! Mój Boże, mój Boże! A Jasiek taki
55     4, 47|       najlepszemu! Mój Boże, mój Boże! A Jasiek taki poczciwy,
56     4, 47|    daruję, tak mi dopomóż, Panie Boże!~Mateusz milczał, dusił
57     4, 47|    paniczku! Jutro... dzięki ci, Boże miłosierny, dzięki! - jąkała
58     4, 47|         skarżył się rzewliwie:~- Boże mój, jakie to straszne,
59     4, 48|         I za co to wszystko, mój Boże, za co? ~