Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |      stary ślepiec, wodzony przez psa; czerwonawe światło szczap
 2     1, 3 |           i nieprzytomnymi oczami psa zgonionego patrzyła po ludziach
 3     1, 7 | wyrzekanie, że to czas taki, co i psa na dwór wygonić trudno,
 4     1, 7 |         tobym ubił na miejscu jak psa wściekłego! - wykrzyknął
 5     1, 7 |        Boryna.~- Ale, Witek by ta psa krzywdził, któren zbiera
 6     1, 7 |      wzburzony, oswobodzić musiał psa, bo skowyt było słychać
 7     1, 7 | koniecznie...~I chcieli przez moc psa spod Panajezusowej kapoty
 8     1, 7 |          się, łajdusy i pijanice, psa boita, a Pana Boga to się
 9     1, 8 |           ziemię i krzyknął:~- Na psa taka robota!~- Gryzie was
10     1, 8 |        dziad ślepy, wodzony przez psa, znalazł się i siedział
11     1, 10|           i jął cicho mówić:~- Na psa wszystkie kłótnie i o co
12     1, 11|         Kłębem trzymał... Nie dla psa kiełbasa, nie dla prosiąt
13     1, 11|       rozebrać nie potrafią... na psa taka nauka!~- Matki niechaj
14     1, 12|           wykrzykiwał rozeznawszy psa i aż przysiadł na progu
15     1, 12|       chytrze. - Witek, odegnajno psa, bo szczeka i szczeka, aż
16     2, 13|     cięgiem huruburu, jak na tego psa, to pewnie z dobrości? -
17     2, 13|           jak wół, a gorzej ma od psa.~Stary spojrzał lękliwie,
18     2, 13|      patrzenia kiej na parszywego psa!... We świat iść, gdzie
19     2, 14|            Wypędzili me! Jak tego psa na mróz, w cały świat! A
20     2, 16|       chleba... gorzej niźli tego psa... a tam u nich gwarno,
21     2, 18|          mnie wywarła jak na tego psa, jak wy jej nie przykrócicie,
22     2, 19|        niebie, zakatrupię cię jak psa! Słyszysz? - krzyknął znów
23     2, 20|         ani na zdziebko, jak tego psa przed progiem trzymaj! Wnet
24     2, 20|     chłopa dalej zaprowadzi niźli psa sperką, bo pies rychlej
25     2, 20|          pobił i sponiewierał jak psa, darowałbym, choć ciężko
26     2, 20|          młynarza wielce srogiego psa i zrobił mu budę pod szopą,
27     2, 20|         na dobytek, sprawił złego psa, czuwał nocami, rozumieli
28     2, 24|      Sybir go, kijami zatłuc kiej psa wściekłego, bo nie dość
29     2, 24|          glonkiem chleba jak tego psa - mruknął ponuro.~- Jeszcześ
30     2, 24|           pysk, sklęła i jak tego psa przegoniła z chałupy. ~Ani
31     2, 25|    Miłujesz mnie, juści, jak tego psa złego, któren ugryźć może
32     2, 25|        nim - jako te kundle, kiej psa owczarskiego opadną, kłami
33     3, 27|         widział a Hankę i dzieci, psa nawet.~To może i bez to
34     3, 27|      waszych gróźb bojam, co tego psa...~- I wtykał wam cosik
35     3, 28|           się wreszcie odganiając psa i dysząc ciężko. Zmęczył
36     3, 28|          Juści, czas był taki, że psa żal by na świat gonić, wiejba,
37     3, 29|      jakaś bieda pada na kogoś.~- Psa mi ano we żniwa w polu ustrzelili!...~-
38     3, 29|  przykucał pod ścianą, gwizdał na psa i patrzał na ludzi kiej
39     3, 30|        Antek ją przyjął kiej tego psa uprzykrzonego... Święcone
40     3, 30|         chłopaków w domu brak, za psa me uważa i każe se mleka
41     3, 31|          dom, zazierał po kątach, psa nawet kopnął, nie mogąc
42     3, 33|  chudziaku! sponiewierał cię kiej psa, ale jest jeszcze sprawiedliwość
43     3, 33|         Toć go sponiewierała kiej psa! Wstyd nim zatrząsł, że
44     3, 35|          szczuła na nią, kieby na psa parszywego; kobiety odwracały
45     3, 35|         drudzy kijami zatłuką jak psa parszywego.~- Nie zaczynajcie,
46     4, 38|           pogubią. Głupie, nie la psa kiełbasa.~Obejrzała się
47     4, 41|     siekierę i zakatrupię ją kiej psa.~- Głupiś! bajanie ostaw
48     4, 41|           la wszystkich, nawet la psa, jeno nie la mnie! To już
49     4, 41|       patrzą na mnie kiej na tego psa...~- Ja cię sponiewierałem?
50     4, 41|         do się zniewolił jak tego psa? Miałeś przecież swoją kobietę.
51     4, 42|          strzepując palcami:~- Na psa urok! Dobra wróżba, będą
52     4, 44|    zakrzyczeli kiej na wściekłego psa, na próżno młynarz brał
53     4, 45|       chłopczyna, on nawet obcego psa nie przepuści bez pogłaskania.
54     4, 46|          człowieka gonić jak tego psa zepsutego! - buchnął Mateusz. ~-
55     4, 47|           służyła ci będę za tego psa wiernego, za tę ostatnią
56     4, 49|     człowieka jak tego wściekłego psa. Nie sposób, żeby to miało
57     4, 49|        jak mi Bóg miły. Ubiję jak psa - groził i tak jakoś strasznie
58     4, 49|       Dziad podniósł się, spędził psa, poprawił torebek i wsparłszy