Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |      zawołał unosząc się nieco i chodził już oczami krok za krokiem
 2     1, 1 |          gospodarstwa abo i śwyń chodził...~- Obrządzają se matulę
 3     1, 1 |          wycugi że na wyrobek by chodził, z głodu by zdychał abo
 4     1, 3 |      świnie, bo kwiczały, a Łapa chodził za nim i zaglądał mu w oczy.~-
 5     1, 4 |        sfruwało na ganek.~Ksiądz chodził po ogrodzie z brewiarzerm
 6     1, 9 |         w głos i nie wyklinać, a chodził wciąż po izbie, to po obejściu,
 7     1, 10|      psich figlów nie stroiły... Chodził se dookoła nich z różańcem
 8     1, 10|   bełkotała monotonnie... Maciej chodził to tą, to drugą stroną stawu
 9     1, 11|     hardo był spólnie z drużbami chodził, skoczył teraz naprzód.~-
10     1, 11|       drobiazgu, co po wyrobkach chodził i zawżdy ze starym Kłębem
11     1, 11|        wyrosły, a z otwartą gębą chodził, z dziećmi się zabawiał,
12     1, 11|      żadnej kupy nie przystawał, chodził od jednych do drugich, a
13     1, 12|        widzeniem czującym po wsi chodził, kłopotał się, zabiegał,
14     1, 12|         z jakim wystąpił Boryna.~Chodził ano z pełną blachą od kuma
15     1, 12|           że niejeden z parobków chodził za nią tęskliwymi oczyma,
16     2, 14|        jaśniało światło i ktosik chodził koło obór, bo słychać było
17     2, 15|         niej prosto zapamiętał i chodził jak ten koń w kieracie,
18     2, 16|          nań po swojemu, to ptak chodził za nim niezgorzej od Łapy,
19     2, 16|         przed kominem, a cięgiem chodził za nią rozmiłowanymi oczami
20     2, 17|        wszystko, a do tego stary chodził za nią cięgiem i niczego
21     2, 18|       kawałkiem cukru, popijał i chodził po izbie, a przyglądał się
22     2, 18|  pisknęła rozczerwieniona Józka.~Chodził znowu długo, a Łapa krok
23     2, 18|        go na odwieczerzu, po wsi chodził pono... - zagadywał chytrze,
24     2, 20|      złymi, jastrzębimi ślepiami chodził za Jagną... Ona zaś była
25     2, 20|          i strach cięgiem za nią chodził, bo i jakże, kiej stary
26     2, 20|       rzemieni zbytnio nie czuł, chodził kiej ogłupiały z zapuchłymi
27     2, 20|       domu i na żadne zabawy nie chodził, a i kobietom też iść nie
28     2, 20|         głupich abo psów obcych? Chodził se jak ten dziedzic po stancji,
29     2, 22| grochowiny i wrażone w trepy, że chodził niby na czworakach, a za
30     2, 22|        się po chłopsku, w którym chodził po wsiach, w kumostwach
31     2, 24|    chłopak, że wczoraj cały czas chodził po drodze przed Kłębową
32     2, 24|         do dobrodzieja gospodarz chodził wraz z Dominikową, która
33     2, 24|   wściekł w sobie. Na robotę nie chodził, choć młynarz przysyłał
34     2, 25|    bijatyki, boć naród cierpiał, chodził strapiony, niepewny jutra,
35     2, 25|          pozdrowiał od tej pory, chodził po dawnemu prosto i hardo
36     3, 29|       mocy, to jużci, że pług im chodził kiej chłop napity, a koń
37     3, 31|          nie szły, nasłuchiwał i chodził oczyma kryjomo za nią, gdy
38     3, 31|       cud, że przyjadą z pomocą? Chodził po wsi, gdyż do późnej nocy
39     3, 31|         nie przysiadł na dłużej, chodził od domu do domu, siał dobrym
40     3, 31|      drogą, a potem ku zdumieniu chodził po poletkach, pozdrawiał
41     3, 31|        brzucho musiał dźwigać, i chodził niestrudzenie, niekiedy
42     3, 32|          przyśpiewując narodowi, chodził oczyma po tym nieobjętym
43     3, 32|       strony i poczciwymi oczyma chodził po twarzach wynędzniałych.~
44     3, 33|        nie dała podnieść. Bylica chodził za nimi, jąkając niekiedy
45     3, 34|         mnie też mróz po plecach chodził, alem się przeżegnała, podchodzę
46     3, 35|         boćkiem, a Łapie, któren chodził za nią ze skamleniem i w
47     3, 35|         co? - pytała tak samo.~- Chodził Kłąb z Płoszką.~- I przyjęła
48     3, 35|          Mój Jadam całe dwa roki chodził do Woli, nauczycielowi dowoziłem,
49     3, 36|         ziemię na zagonach.~Łapa chodził za nim, a kiej ptak jaki
50     4, 38|     popijając herbatę, zaś Jasio chodził po pokoju i cosik rozpowiadał.~
51     4, 38|         każdy dźwięk jego głosu. Chodził wciąż i co trochę ginął
52     4, 40|         odzywał, a tylko bacznie chodził oczami za Antkiem.~Mieli
53     4, 41|          kwiatem.~Ksiądz cięgiem chodził mamrocąc pacierze, po gwiazdach
54     4, 41|       świeżej koniczyny!~I znowu chodził tam i z nawrotem, pacierze
55     4, 41|        już było najciężej, kiedy chodził cichy, strapiony, smutny
56     4, 42|         w opłotkach jakby ktosik chodził z cichym a nieustającym
57     4, 42|  znaczone nawtykanymi gałęziami.~Chodził z wolna i w takiej cichej
58     4, 42|      młotem i gardziel zatykało. Chodził układając sobie w głowie