Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |         deliberuj łbem, sam kiele wszystkiego obiegaj kiej ten pies...
 2     1, 4 |         drogą śpiewający z gardła wszystkiego, aże psy ujadały i jaki
 3     1, 7 |           to się jej odechciewało wszystkiego... że w końcu aż się jej
 4     1, 7 |          A sposobna jucha była do wszystkiego; na fleciku grywał, że aż
 5     1, 11|          jeszcze się zabawiali ze wszystkiego serca, a komu mało było
 6     1, 12|     Wypędź, Łapa! Dziadaki jedne, wszystkiego im zawżdy mało!~Po nich
 7     1, 12|       izbach swobodnie, doglądała wszystkiego bystro i tak mądrze kierowała,
 8     2, 14|    bielone; i ciepło, i czysto, i wszystkiego po grdykę... Co oni tam
 9     2, 14|         się w żywe oczy zapierała wszystkiego! Juści, zobaczyłam, że dziewka
10     2, 14|          ugryzła w serce.~- Naród wszystkiego da, naniesie, przysposobi,
11     2, 14|          Dyć poradzi, sposobny do wszystkiego, jak mało któren we wsi...~-
12     2, 15|      znowu; jakby z rozmysłem, do wszystkiego się czepiał, niby nie prosto
13     2, 17|          i piła takie zapomnienie wszystkiego, że już nie baczyła, gdzie
14     2, 21|         jeszcze nie jest, ale też wszystkiego nie zrobi ni dojrzy... dobrze,
15     2, 22|      śmierci, a jeno się weselą i wszystkiego używają do syta!~Uspokajał
16     2, 24|           padał. Zabawiano się ze wszystkiego serca, ile że to ostatni
17     2, 24|        samej nocy dowiedziała się wszystkiego od Weronki.~To zamarła w
18     2, 25|          i nie dziwota, że z tego wszystkiego garnęła się do Antka, choć
19     2, 25|          mogąc jeszcze wyrozumieć wszystkiego, to jeno czuła okropnie,
20     3, 26|       chwilę, ale chęć obejrzenia wszystkiego przemogła i wzięła się na
21     3, 27|       Hanką, która ją odsuwała od wszystkiego i pilnowała gorzej złodzieja -
22     3, 27|        niego i trupem, ale pomimo wszystkiego może jeno ona jedna najszczerzej
23     3, 27|      przewietrzyć!... nie potrza: wszystkiego dostanie u Jankla, sama
24     3, 27|         od Antka, i nie skończyła wszystkiego, kiej wpadła z krzykiem
25     3, 28|     ludziach...~- Jezus, tylachna wszystkiego!...~- Cóż poredzić, kiej
26     3, 29|       krzywda Lipiec jest krzywdą wszystkiego narodu chłopskiego. Jakże,
27     3, 29|           mi powiedział, jakoś do wszystkiego sposobna! - rzekł od niechcenia
28     3, 30|        się pasą, i tęsknicą...~La wszystkiego stworzenia dzień radości
29     3, 30|  śpiewaniami opowite i przez oczy wszystkiego narodu, i przez serca wszystkie
30     3, 30|          Baczę, kiej to w Lipcach wszystkiego piętnastu gospodarzy siedziało -
31     3, 32| podtykając im jadło i niewoląc ze wszystkiego serca.~Że i krzywd zapomnieli,
32     3, 33|       żałośnie, że to ludzie mają wszystkiego po grdykę, a ona ledwie
33     3, 33|  rozprzęgało. Mogła to dopilnować wszystkiego? Parobek się rozzuchwalał
34     3, 33|          Boże, w tyli świat... od wszystkiego.~- Pięćset rubli chcą! Przeciek
35     3, 33|     uciekać ze wsi, od grontu, od wszystkiego! - myślała jedno w kółko.~
36     3, 34|         rok bywało. Juści, co się wszystkiego dowiedział i zaraz rano
37     3, 35|           ale domyśliła się łacno wszystkiego z półsłówek i z tego, co
38     4, 37|      matko. Turbacje gryzą barzej wszystkiego.~- Prawda, czym to sama
39     4, 37|           a chociaż nie rozumiała wszystkiego, to jednak z wdzięczności
40     4, 37|   rozwiewa...~I ty się masz panem wszystkiego świata, człowieku?...~A
41     4, 37|    świecie, że i nie wypowiedzieć wszystkiego...~Zaginął wszelki posłuch,
42     4, 38|         się przebiera i śpiewa ze wszystkiego serca wiatrom, polom, niebu
43     4, 38|           nas na odpuście sześciu wszystkiego, a dzisia ze trzy mendle
44     4, 39|        płotu ruszyć nie dam, póki wszystkiego urząd nie opisze!~- Spisu
45     4, 41|      zwijał się rządząc i bacznie wszystkiego doglądając.~Przywitali się
46     4, 41|        ale wnet odechciało mu się wszystkiego, że jeno krzyknął na Pietrka,
47     4, 41|           wzburzeniem. Wysłuchała wszystkiego do końca i odrzekła z przekąsem: ~-
48     4, 41|          rozumu. I potrza to było wszystkiego, co? - wyrzekł do Filipa,
49     4, 43|       modlili się tak gorąco i ze wszystkiego serca, co i kamień by się
50     4, 43|          oddał.~Dziękowali jej ze wszystkiego serca, więc im powiedziała
51     4, 44|        nie upomną, nie, wyprą się wszystkiego kiej judasze i jeszcze starszyznę
52     4, 46|        nie sposób było wyrozumieć wszystkiego, ale przejął ich święty
53     4, 47|     sposobieniu zapasów, a z tego wszystkiego zrobiło się tylachna skrzętu
54     4, 47|        Jaśku, a wywiedziawszy się wszystkiego, jął rozpowiadać o Szymkowej
55     4, 48|          zaczął krzyczeć jakby do wszystkiego świata:~- Nieprawda! nieprawda!
56     4, 49|         nad nią i użalając się ze wszystkiego serca.~Dopiero po jakimś
57     4, 49|          do proboszcza, wysłuchał wszystkiego, ale rozłożył ręce i zawołał:~-