Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |          kwiatki... a mocna, że i niejeden chłop jej nie uradzi... ,~-
 2     1, 5 |      przednówkowe pożyczki, a jak niejeden to i zasługi służbie - tyla
 3     1, 7 |         dwór wygonić trudno, a tu niejeden ściółkę miał jeszcze w lesie,
 4     1, 7 |   zwarzyli wybrane, aż się dziwił niejeden, bo i ziemniaki z rosołem
 5     1, 9 |        pchał, jak mógł, choć ta i niejeden burknął, że to się to pod
 6     1, 11|           aby się do syta najeść; niejeden już i pasa popuszczał, przeciągał
 7     1, 11|           się z przyjacielstwa, a niejeden już się potaczał i po ścianach
 8     1, 12|          się wszystkim miliła, że niejeden z parobków chodził za nią
 9     2, 13|          wichura nieco folgowała, niejeden z parobków przemykał się
10     2, 18|          teraz już bieda taka, że niejeden raz na dzień gorącą warzę
11     2, 20|            ni znaku po nich! To i niejeden w Lipcach w łeb się skrobał,
12     2, 22|       wilki tuż za nim, że mu już niejeden dobrze boków pazurami zmacał!...~
13     2, 24|         pilno na pogorzelisko, że niejeden pacierze jeszcze w drodze
14     2, 25|          flagi szły, aż dzień się niejeden widział jako ten psiak utytłany,
15     2, 25|        się taka, że dobrze stojał niejeden i Bogu dziękował, jeśli
16     2, 25|      wyglądać, czy nie złodzieje; niejeden zaś krzyczał przez sen,
17     2, 25|       szyję przyodziewali się, że niejeden jeszcze w drodze się dopinał,
18     2, 25|          byli pijani triumfem, że niejeden zataczał się na drzewa i
19     3, 26|          proste i tak galante, że niejeden i chałupy takiej nie miał,
20     3, 27|  powróciwszy skamlały radośnie.~I niejeden raz tego wieczoru było tak
21     3, 28|          się jej bojała; już pono niejeden poczuł na sobie moc jej
22     3, 29|         nie to było najgorsze, że niejeden głodem przymierał, że choroby
23     3, 29|           i z rzepeckiej szlachty niejeden przebierał się do Lipiec
24     3, 29|       przetrzymają niźli człowiek niejeden... Pieska weź...~Nie nalegała
25     3, 29|    ogrodzeń, porykując tęskliwie.~Niejeden też wóz wyjechał do miasteczka
26     3, 30|       płaczem do ziemi przywarła, niejeden jęk żałosny rwał się z gęstwy,
27     3, 32|    ślepiami tę mać żywicielkę, że niejeden się żegnał, niejeden "Pochwalony"
28     3, 32|           że niejeden się żegnał, niejeden "Pochwalony" mówił czapę
29     3, 33|         pod pierzynami; jeszczech niejeden często gęsto do karczmy
30     3, 33|     wiedzieli, co to za ziółko, a niejeden szczerze się litował.~-
31     3, 33|          co niebądź widzieli, zaś niejeden radził jeszczek, by z wójtem
32     3, 33|         zwożą i studnię kopią.~Że niejeden przez ciekawość pociągał
33     3, 34|            Obiecał, ale przeciech niejeden obiecuje. Obiecanka cacanka,
34     3, 34|         jaże płoty trzeszczały, i niejeden we staw zleciał z wysokiego
35     3, 35|       serce cichym żalem i obawą, niejeden westchnął ciężko i trwożnie
36     3, 35|         tupiąc ze złością, że już niejeden z pięściami darł się ku
37     3, 35|        już się wyciągały pazury i niejeden aże dygotał z gotowości,
38     3, 36|          Sielna trawa jak kożuch, niejeden dobrze się zapoci - rzekł
39     4, 37|         gdyż w południe, kiej już niejeden jął się oglądać za czapą,
40     4, 37|          galanto brząkało, to już niejeden omackiem szukał kieliszka
41     4, 37| prowadzili szumnie, ile że to już niejeden, bych sobie ulżyć, piosneczką
42     4, 38|          jaże śpik morzył, że już niejeden srodze łbem kiwał.~To i
43     4, 38|          coraz senniejsza, że już niejeden zachrapał na dobre, niejeden
44     4, 38|      niejeden zachrapał na dobre, niejeden kiwał się klęczący, zaś
45     4, 38|     śmiechy a takie zapachy, jaże niejeden ślinkę łykał z onych smaków.~
46     4, 38|     brania tej ziemi upragnionej.~Niejeden już podśpiewywał z uciechy
47     4, 38|       krzykał na Żyda o gorzałkę, niejeden plótł trzy po trzy o działach,
48     4, 38|          się tak galancie, co już niejeden jeno oczy bałuszył i ozorem
49     4, 38|    wszystkich! Dziedzice ścierwy! Niejeden gołym zadem łyska, a nos
50     4, 41|             A jakbyś wiedział, co niejeden gotów czekać choćby do słońca,
51     4, 43|        obłoczkiem nie przyćmione.~Niejeden już skamlał serdecznie przed
52     4, 44|    okruteczna, dogrzewało, że już niejeden ledwie zipiał i w piwie
53     4, 44|     przekpinkami, jaże ośmiał się niejeden, a w trzeciej gromadzie
54     4, 49|          garnka nie ma co włożyć, niejeden się zapożyczył, aby jeno
55     4, 49|           odwracano od nich oczy, niejeden już wzdychał nad nimi, niejeden
56     4, 49|   niejeden już wzdychał nad nimi, niejeden drapał się frasobliwie,
57     4, 49|          i takiego utrudzenia, iż niejeden zasypiał nad miską wieczorami,