Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |         pagórków; na dnie kotliny, dokoła stawu, leżała wieś i grała
 2     1, 2 |           spieniona.~Stali wszyscy dokoła pochyleni i patrzyli bez
 3     1, 4 |      powichrzone głowy - siedzieli dokoła stołu, wsparli się mocno
 4     1, 11|     farbami migotliwy, toczyły się dokoła izby pary, gięły się, okrążały,
 5     1, 11|       kobiety zaśpiewały chórem:~A dokoła, drużbeczkowie, dokoła;~
 6     1, 11|           A dokoła, drużbeczkowie, dokoła;~Zapraszajcie dobrych ludzi
 7     2, 13|          podle siebie i wiedły się dokoła zasypanego stawu , ani dojrzał
 8     2, 15|       zamarłym sercem oglądała się dokoła, chcąc przewidzieć, skąd
 9     2, 16|           że chyba słyszeć musieli dokoła - ale uniosła się nieco,
10     2, 17|        prawda, trześnia!~Obstąpili dokoła i z dziwną radością a podziwem
11     2, 17|           wiedziała, co się dzieje dokoła. Przecknęła dopiero, gdy
12     2, 18|       Jacek rozglądał się ciekawie dokoła, czasem pytał o ludzi spotykanych,
13     2, 18|          śmiał, ludzie się kręcili dokoła, choć już mroczało, a przy
14     2, 25|         niechętnie rozglądając się dokoła, noc bowiem była dość widna,
15     3, 26| rozwidniało, iż ano bory wyrastały dokoła czarną obręczą, a wielka
16     3, 26|      między chałupami.~Bliżej zaś, dokoła wsi, wielgachnym kręgiem
17     3, 28|        jeno naszczekiwał obiegając dokoła. Jakieś kobiety przystawały
18     3, 29|         grubsze drzewa i jakby nic dokoła nie widzący, we świat poglądał
19     3, 29|     wypróchniały sterczący; ziemię dokoła zaścielały potargane snopki
20     3, 30|         żalne, przyduszone skowyty dokoła Hanki, aż przecknęła dojrzawszy
21     3, 30|    bełkotem rzeczki, rozlewało się dokoła. Tylko jeszcze u młynarzów
22     3, 31|           naród obzierał się długo dokoła, żegnał pobożnie, pacierze
23     3, 32|     zaczęła w głos rozglądając się dokoła:~- Niewiela dzisiaj gospodyń
24     3, 32|        mrok topoli.~Rozglądała się dokoła, oczy trąc, jakby ze snu
25     3, 32|           tych borów czerniejących dokoła.~- Coś za cicho... aby deszcz
26     3, 32|        młodsze dzieci wieszały się dokoła, zaś Tereska żołnierka,
27     3, 33|           brewiarzem, rozgląda się dokoła i raz po raz popędza je
28     3, 33|     podniesły lamenty, tłocząc się dokoła bezradnie, aż dopiero nadbiegłe
29     3, 33|          go przeszły. Obejrzał się dokoła i bliżej podszedł.~- Od
30     3, 36|           błądził bezradnie rękoma dokoła siebie, pacierz mu się rwał,
31     3, 36|         jakby odgłosy tego, co się dokoła niego działo przez cały
32     3, 36|           co?...~Przygłuchło naraz dokoła, dopiero kiej znowu ruszył
33     4, 37|           Józki, a niekiedy biegał dokoła chałupy i wył kiej ten głupi.~
34     4, 37|       biały las świec płonących, a dokoła klęczała kornie cała wieś,
35     4, 37|       dychając.~Płacze jęły kwilić dokoła i wzdychy rwały się coraz
36     4, 37|           że szlochy się podniesły dokoła, naród zapłakał i bił się
37     4, 37|          ozwał się głośniej tocząc dokoła oczami. - Ale mam to z kim
38     4, 38|      szeptano pacierze, pozierając dokoła z niemym podziwem, gdyż
39     4, 38|          że już wszędy na drogach, dokoła stawu, pod płotami, w podwórzach
40     4, 38|       profit miał będzie.~Szeptali dokoła, jeno co Jaguś niczego nie
41     4, 38|        czasach, że całą kupą stali dokoła niego, a częsty grosz sypał
42     4, 38|          wychylił głowę, popatrzył dokoła i znowu się zamodlił.~Zaś
43     4, 39|            i pusto było na drogach dokoła stawu, jeno dzieci bawiły
44     4, 40|    trwożnie, gdyż wszystko jeszcze dokoła spało, zatopione w szarym,
45     4, 40|        trusia, pilnie przezierając dokoła, jakiś cień przedzierał
46     4, 40|  pietruszki. Rozglądała się chwilę dokoła i buchnęła płaczem. Płakała
47     4, 42|           dotykał ścian, obchodził dokoła i zaglądał przez okno wciągając
48     4, 43|       znowu, że owieczki cisną się dokoła z jakimś żałosnym bekiem,
49     4, 43|        srodze lamentowała biegając dokoła kiej ta rozgdakana kokosz;
50     4, 44|            chłopi znowu się zwarli dokoła stołu rozumiejąc, iż zaraz
51     4, 44|    miedzami rozglądając się pilnie dokoła.~ ~
52     4, 45|         rozglądając się trwożliwie dokoła:~- Wiecie, jeszcze zimą
53     4, 45|      jasnym i życiem, jakie wrzało dokoła.~Bo i cóż, że tam jakaś
54     4, 45|      rozglądał się jakoś bezradnie dokoła.~Pusto było na polach, lipeckie
55     4, 48| wzgardliwie.~Jagusia obejrzała się dokoła, całkiem nie miarkując,
56     4, 49|         pieniędzy?~Jęli się cisnąć dokoła i pytać niewoląc ją do odpowiedzi.~-
57     4, 49|           ni czując, co się dzieje dokoła, tylko żywe łzy nieustanną