Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |  nieustannie śpiżowymi ustami, aż trzęsły się lipy i klony, i raz
 2     1, 6 |   przygięte, nabrzmiałe wilgocią, trzęsły ostatnimi łachmanami liści
 3     1, 6 |       drogach, gdzie nagie drzewa trzęsły się z zimna i łkały w męce -
 4     1, 7 |   kolanach i jadł, aż mu się uszy trzęsły, nie zważając na Łapę, któren
 5     1, 7 |          śmiechami , aż się szyby trzęsły.~Naraz pies jął skowyczeć
 6     1, 10|         był całkiem, wargi mu się trzęsły i głos miał słaby, jakby
 7     1, 11|       podłoga dudniła, ściany się trzęsły i izba wrzała hukiem, a
 8     2, 16|           im brakowało, dusze się trzęsły, łzy nabiegały do oczów,
 9     2, 17|          garbił się i ręce mu się trzęsły.~- Dziad ten, niezguła!~
10     2, 18|        zapadał i przygięte drzewa trzęsły się jakoś strasznie, strach
11     2, 19|       ciemne niebo, a tak rosły i trzęsły się w onych dalekościach,
12     2, 21|    rozłożystych potężnych konarów trzęsły się siwe brody, tu i owdzie
13     2, 21|         okrywały go cięgiem sobą, trzęsły się, przyginały, a śniegowe
14     2, 22|    pożądań niby te kwietne motyle trzęsły się po izbie.~Osnuwali się
15     2, 25|         przemiatały, drzewiny się trzęsły i smutek wiał światem całym,
16     2, 25|           i bez to aż się chałupy trzęsły od plotek, kłyźnień a przemówień.~
17     2, 25| przyodziewków, nad którym ino się trzęsły koły niezgorsze, to widły
18     3, 26|          na poniektórych drzewach trzęsły się kieby te bursztynowe
19     3, 28|      wyszła bez słowa, choć wargi trzęsły się jej ze złości utajonej.~-
20     3, 29| strażników, nad którymi co chwila trzęsły się zaciśnięte pięście,
21     3, 29|        wskroś rozkolebanych drzew trzęsły się gdzieniegdzie zapalone
22     3, 29|           niekaj aż na stawie się trzęsły wraz z wodą: majstrowali
23     3, 29|     przypadłych do ziemi chałup i trzęsły się wskroś sadów zapalone
24     3, 29|       oczy jej gorzały i ręce się trzęsły.~Nagadała, czego nikto nie
25     3, 30|        wolna, że wargi się wszędy trzęsły i pacierze ze wzdychaniami
26     3, 30|       Huczał kościół, aż mury się trzęsły, śpiewały serca wszystkie
27     3, 30|       cicho, jeno z dróg dalekich trzęsły się ostatnie turkoty wozów
28     3, 30|          dzwonił, tak mu się ręce trzęsły, a nie dojadłszy do końca,
29     3, 30|        roili, że śmiechy i krzyki trzęsły się nad wsią, że nawet po
30     3, 30|      Słońce zaszło, modrawe mroki trzęsły się na pola, zórz dzisiaj
31     3, 31|         strzelały w górę, lebiody trzęsły się po dołkach, rudziały
32     3, 32|          jarzącymi, wargi się jej trzęsły, że zębów zawrzeć nie mogła,
33     3, 32|          nie spała, ciche pogwary trzęsły się od progów i przyźb,
34     3, 34|           i przydrożne drzewa się trzęsły od naporu. Walili ciężką,
35     3, 34|          się podnosiła.~Aż liście trzęsły się od głosów i ostatnie
36     3, 34|        ale wargi mu się ze złości trzęsły.~- Może i tak, jeno nie
37     3, 35|          oczyma, ręce się im jeno trzęsły, a zęby zacinały.~- Czyście
38     3, 36|  wszystkie zboża i trawy jaże się trzęsły od muzyki świerszczów, a
39     3, 36|            Zielone pióra jęczmion trzęsły się jakby w płaczu i gorącymi
40     3, 36|       żyta zastępujące mu drogę i trzęsły rosistym gradem łez. Jakieś
41     4, 37|      szlochy i pogwary wzdychliwe trzęsły się kiej te przejmujące
42     4, 37|     twarze kamieniały i dusze się trzęsły.~Ale i to zarówno wiedzieli,
43     4, 38|       oczy się im jarzyły i brody trzęsły, jakby ze złości. Poglądali
44     4, 38|       chłopaki, zaś po obejściach trzęsły się dzieuszyne piesneczki,
45     4, 39|       przejeżdżały kopiaste wozy, trzęsły się przygarście ździebeł
46     4, 39|         gęgoty i turkotania wozów trzęsły się nad wsią, zaś po drogach,
47     4, 40|       twarzy zbladłej i wargi się trzęsły, dawała mu się w ramiona
48     4, 40|         podszycia leszczyn i osik trzęsły się jakby w zimnicy. Dzięcioły
49     4, 40|         pokazały pobok na drodze, trzęsły ogonami szwendając się tak
50     4, 41|      gadzin i dzieci. Przyśpiewki trzęsły się po opłotkach, kajś zakrzyczały
51     4, 42|      pyskując do śmiechu, aże się trzęsły wszystkie kałduny ani się
52     4, 45|           nukanie żab, z gąszczów trzęsły się cichuśkie pogłoski stworzeń
53     4, 45|          oblewał ją war, nogi się trzęsły i serce łomotało kieby młotem,
54     4, 49|     ziemia dygotała i chałupy się trzęsły.~Zwite kołtuny miedzianogranatowych
55     4, 49|          podworcach i klepiskach, trzęsły się nawet nad staw, nawet
56     4, 49|  pościągali z pól, Lipce jaże się trzęsły od wrzawy radosnej, śmiechów,