Tom, Rozdzial

 501     2, 16|             brogi pełne; gdzie znów, ale nieczęsto, zajączek jaki
 502     2, 16|             dobierając się do zboża, ale spłoszony szczekaniem psów,
 503     2, 16|          głos dzwonka i skrzyp sani, ale tak słabo i odległe, że
 504     2, 16|             przepadło w cichościach.~Ale po lipeckich drogach, z
 505     2, 16|              ognia i dokładał polan, ale tyle go ino widzieli co
 506     2, 16|           Dominikowa. Wymawiali się, ale przysiedli pod oknem na
 507     2, 16|        zapytała matka.~- Nie bardzo, ale to już niedługo, bo tylko
 508     2, 16|             na wasze, Jaguś, wesele, ale mnie nie puścili.~- A taka
 509     2, 16|              i nie przysięgnę na to, ale może być, może są takie
 510     2, 16|               były z łońskiego roku, ale się we wesele do cna pomarnowały.~
 511     2, 16|             po szkle i sanna sielna, ale i taki mróz, że trudno w
 512     2, 16|           źrebięciu?~- Samam nosiła, ale nawet i po palcu pić nie
 513     2, 16|              gródki.~Chłopcy wyszli, ale Jasio jeszcze z opłotków
 514     2, 16|            la wszystkich po dawnemu, ale Jagusia mogła z nim robić,
 515     2, 16|       jeszcze więcej przypodchlebić.~Ale Jagna tyle dbała o jego
 516     2, 16|             się przed wspominkami... ale dziwno jej było, czemu się
 517     2, 16|              zwijała się, jak mogła, ale myśli o nim nie zatraciła,
 518     2, 16|          cięższą!~Nic nie rozumiała.~Ale stary nie pozwolił, sam
 519     2, 16|         nierychtowny, gorąc, roboty, ale cóż poradzi, trza i za to
 520     2, 16|       pobiegła do matki z wymówkami, ale stara potwierdziła stanowczo.~-
 521     2, 16|           jakby zarzewiem posypane - ale wieś głuchła i przycichała ;
 522     2, 16|             tu i ówdzie głosy różne, ale z wolna, wraz z gaśnięciem
 523     2, 16|              niechaj się wkłada !...~Ale Łapa skomlał z cicha, trykał
 524     2, 16|            jej miejsce wedle siebie.~Ale nie mogła nic przełknąć,
 525     2, 16|               słuchasz to, Szymek! - ale wnet milknął, karany srogim
 526     2, 16|               Postrofował ja surowo, ale się już nie przeciwiła,
 527     2, 16|    przytrzymacie... - mówił ostrzej, ale już czapkę cisnął na skrzynię.~-
 528     2, 16|             pójdziemy. - Zarządziła, ale chłopaki wolały pozostać
 529     2, 16|            wyganiała ich też więcej, ale się zaraz podniesła i wzięła
 530     2, 16|           przeżuwały glamiąc powoli, ale na światło i głosy jęły
 531     2, 16|              rzekł, prosto do serca, ale się to Borynie ni Dominikowej
 532     2, 16|       nieodgadniona a cuda czyniąca, ale żeby kamienie i wszystko
 533     2, 16|           jej Antkowie przypomnieli, ale bała się rzec tym.~Obsiedli
 534     2, 16|              układał drwa w sieni.~- Ale, a to bym zapomniał! Dogonił
 535     2, 16|              chciałam ze wszystkimi, ale kiedy mówicie, że już krzyczy,
 536     2, 16|           może we wsi najmocniejszy, ale się spieszył, aby przed
 537     2, 16|             się strachliwie dookoła, ale nic nie dojrzał... chojary
 538     2, 16|        wszyscy z nożami! Bronił się, ale wnet przemogli, a że pieniędzy
 539     2, 16|          Ruszyło się zaraz wszystko, ale zbóje poniechali chłopa
 540     2, 16|            temu, co Rocho opowiadał, ale potem Boryna, to i kowal
 541     2, 16|      zbawienie przyjdzie! Przyjdzie, ale Antychryst, i ten sprawiedliwość
 542     2, 16|         wiedziesz i wieczny ogień! - Ale upadł na ławę, łzy mu zalały
 543     2, 16|       kościele podczas Podniesienia, ale dufność serdeczna i wiara
 544     2, 16|       drugiej i znowu Witek zapytał, ale już z płaczem prawie...~-
 545     2, 16|           słuchali z zamarłym tchem, ale nic nie usłyszeli, ani słowa,
 546     2, 16|         swoje a grzechy wszystkie...~Ale w izbie nikt nie spostrzegł
 547     2, 16|         kobiety, w książkę patrzała, ale ani jednej litery nie rozeznała,
 548     2, 16|             słyszeć musieli dokoła - ale uniosła się nieco, jakby
 549     2, 16|            ludziach i po kościele... Ale Antka już nie było, odsunął
 550     2, 16|            powietrza, przytomniał... ale taka radość rozpierała mu
 551     2, 17|            podniesła się z pościeli, ale czuła się jak z krzyża zdjęta,
 552     2, 17|               Mróz był zelżał nieco, ale poczerniało jakoś na świecie,
 553     2, 17|            po drogach prześwistywał, ale mimo to wieś huczała świąteczną
 554     2, 17|          całą roznosiły się wrzaski.~Ale Jagusi nie było w sercu
 555     2, 17|          słowem i odżegnując od zła, ale dusza jej krzyczała w żalu
 556     2, 17|       pierwszym tchnieniem ciepła...~Ale strach grzechu przeważył
 557     2, 17|            chwilę pobiegła do matki, ale stawem poleciała, na przełaj
 558     2, 17|             na to weszła Jagustynka, ale dzisiaj była już po dawnemu
 559     2, 17|              Zakwitła rózga, prawda, ale nie la ciebie, Józia, tobie
 560     2, 17|          garnczek wsadzałyśmy razem, ale sama ucinałam, to la mnie
 561     2, 17|         prawicie! - Żeby to cudeńka, ale prawdziwą prawdę! Jambroży
 562     2, 17|           młyna i tam przesiadywała, ale potem Franek ją sprał i
 563     2, 17|         Juści, bez winy on nie jest, ale najwięcej winowate organisty!
 564     2, 17|           Nastka i jęła przegadywać, ale wszedł Boryna, więc obie
 565     2, 17|              jeszcze śniegiem i poi, ale pono lekować się będzie
 566     2, 17|          nikt nie ma pomagać drugim, ale człowiek też nie bydle,
 567     2, 17|               jak Pan Bóg przykazał!~Ale już na to Boryna się nie
 568     2, 17|           głowy, że to pewnie o nią, ale wnet przysiadła znowu na
 569     2, 17|            zanadto! - mruknął stary, ale zły być musiał, bo się namarszczył
 570     2, 17|        obronił i okrzywdzić nie dał. Ale mimo to tak się ciskała
 571     2, 17|              nie było go w kościele, ale za to spotkała się zaraz
 572     2, 17|      spostponowania i jawnej złości, ale siedziała w ławce i nie
 573     2, 17|             snuło się jej po głowie, ale rychło zapomniała o niej,
 574     2, 17|              i wychodziła z drugimi, ale przed kościołem znowu się
 575     2, 17|               jakby chciała co rzec, ale ino spojrzała nienawistnie
 576     2, 17|     przegrywał z cicha na skrzypicy, ale tak jakoś żałośliwie, że
 577     2, 17|             zaśmiała się Jagustynka.~Ale skrzypki ucichły, dopiero
 578     2, 17|         czekam, co z tego wyjdzie...~Ale na tym się skończyło, bo
 579     2, 17|             leciała na drugą stronę, ale już z sieni nawracała z
 580     2, 17|     wybieżenia za dom... do brogu... Ale nie mogła się zdecydować,
 581     2, 17|           szła ku drzwiom... szła... ale cosik jakby ją ułapiło za
 582     2, 17|                 Zmogła się wreszcie, ale czuła się tak zmordowaną,
 583     2, 17|             porwała się zestraszona.~Ale to stary Kłąb stanął we
 584     2, 17|             się tej procesji Boryna, ale juści, że pary z gęby nie
 585     2, 17|            Sprzedał i na przykupnym, ale sprzedał i na Wilczych dołach
 586     2, 17|             nie stała, jechać muszę, ale co postanowicie, to tak
 587     2, 17|              Hale, uradzajcie sobie, ale beze mnie! - myślał - wójt
 588     2, 17|              słodką męka oblewały... Ale z nagła, niespodziewanie
 589     2, 17|             że chociaż się dziwował, ale się nie oparł przyzwolił.~
 590     2, 18|            czas; rano byli u Kozłów, ale z Magdą jest krucho, na
 591     2, 18|            podszedł do okna wyjrzeć, ale na świecie była taka kurzawa,
 592     2, 18|              zaś powrócił do roboty, ale coraz niecierpliwiej spoglądał
 593     2, 18|              jej się cni, powiada.~- Ale, zabawy se będzie szukała.~-
 594     2, 18|             ma gdzieś moje przykazy.~Ale stary puścił mimo uszów
 595     2, 18|              napraszał się nie będę, ale beze mnie przeciech nic
 596     2, 18|             izbie, gwizdnął na Łapę, ale pies zwinął się w kłębek
 597     2, 18|         coraz niecierpliwiej czekał, ale nikt po niego nie przychodził.~-
 598     2, 18|             stoją!~- Pewnie, że tak, ale żeby naszą źrebicę wypaść,
 599     2, 18|             no, ktosik jest w ganku.~Ale nim zdążył, jakiś obwalony
 600     2, 18|             Nieznajomy zdjął kożuch, ale snadź zimno mu było, bo
 601     2, 18|        brzuch, przywiezłam z miasta, ale wyszła, a nie wiem, u kogo
 602     2, 18|              z powrotem do kądzieli, ale nie przędła, tyla co czasem
 603     2, 18|               mącił i bił w chałupy, ale coraz rzadziej i słabiej
 604     2, 18|              Kuba! Juści, że służył, ale się pomarło chudziakowi
 605     2, 18|             po wsiach jakiegoś Kuby, ale nikto nie miarkował którego.~-
 606     2, 18|         jakieś pieniądze dać Jagusi, ale cofnęła ręce za siebie i
 607     2, 18|         Chciała go pocałować w rękę, ale wyrwał się i żwawo ruszył
 608     2, 18|            pytle wytrzepywał z mąki, ale ino dołem szła mątwa i kurniawa,
 609     2, 18|            Witek skoczył na ratunek, ale i jemu dostało się niezgorzej
 610     2, 18|               że przepadali całkiem, ale gdy się przyciszyło, coraz
 611     2, 18|            ręce, cosik w głos wołał, ale chłopak nie wymiarkował,
 612     2, 18|          grobie! - szepnął zdumiony, ale że mrok zapadał i przygięte
 613     2, 18|                rzekł niby obojętnie, ale aż zadygotał.~- A u młynarza
 614     2, 18|              pytać , dowiadywać się, ale nie śmiał, ludzie się kręcili
 615     2, 18|            Poszedł prędko ku domowi, ale przed kościołem rozejrzał
 616     2, 18|          koło obrządków wieczornych, ale zła była, gdyż Józka znowu
 617     2, 18|        nikogo... Uspokoiła się wnet, ale ją taka markotność rozebrała,
 618     2, 18|            chodzi tam ano po sadzie.~Ale Witek upewniał, że zagnał
 619     2, 18|         ustał, kurzawa się uciszyła, ale niebo wisiało czarne, bezgwiezdne,
 620     2, 18|           zwaliła, ciężarem słodkim, ale i dziwnym lękiem! Rwali
 621     2, 18|        ziemię, straciła przytomność, ale prężyła się coraz mocniej
 622     2, 18|           wreszcie, aby doń skoczyć, ale już cieniem mignął na progu
 623     2, 18|          dojeniem ze wszystkich sił, ale była tak roztrzęsiona, że
 624     2, 18|              płaczu. Zaniesła mleko, ale zapomniała je przecedzić,
 625     2, 18|              stojący zaraz za drogą.~Ale nie wiedło się im całkiem
 626     2, 18|            tłumaczyła się spokojnie, ale twarz odwracała od ognia,
 627     2, 18|             ognia, by ukryć wypieki.~Ale starego nie zwiedła, niby
 628     2, 18|            Nie pytał się już więcej, ale podejrzeń się nie pozbył.~
 629     2, 18|           się wójt, młynarz i kowal, ale nie ja!~- Jakże, powiadali,
 630     2, 18|              znowu na przypomnienie, ale milczał, przeżuwał ino w
 631     2, 18|         pijanica; zrobili go wójtem, ale tak samo mogą jutro go zrucić
 632     2, 18|            się cepy jak i kużdego! - Ale nie rzekł ni słowa z tych
 633     2, 18|         srodze, bolało nawet wielce, ale zasie komu do tego! Zmiarkował
 634     2, 18|          rzekł:~- Nowiny powiadacie, ale jak się dziedzic uweźmie
 635     2, 18|              go nie zmusi.~- Prawda, ale żeby mu kto godny przełożył,
 636     2, 18|            nie uradzi wszystkiemu.~- Ale wiele pomóc może, wiele -
 637     2, 18|       przełazie! - powiedział cicho, ale tak twardo i tak spojrzał
 638     2, 19|          pisał jak nieboszczyk Kuba, ale krewniactwa się z nim wypierał,
 639     2, 19|        chrzciny, jeno że w chałupie, ale różni znajomkowie tak se
 640     2, 19|        których aż piszczało z biedy, ale się do niej nie przyznawali,
 641     2, 19|          rząd zawżdy z nimi stawać - ale i komorników, i takich,
 642     2, 19|             boska pomocą przeżywili, ale ostawało jeszcze z pięć
 643     2, 19|            do dobrodzieja na poradę, ale Kłąb się wymówił rzekomo
 644     2, 19|            żelazem i dech zapierało, ale już wieś cichła całkiem.~
 645     2, 19|             chłopów nagnać do domów, ale już ostawały. Juści, że
 646     2, 19|        kupili się kompaniami ludzie, ale mało kto ściskał kieliszek
 647     2, 19|          Kłębowi i familianci Sochy, ale też jeszcze z rzadka przepijali
 648     2, 19|              im wstrętów nie czynił, ale i nikto się do nich nie
 649     2, 19|            jutro do boru do rąbania, ale żaden z nich jakby nic nie
 650     2, 19|            zaś, kto ino miał ochotę.~Ale niewielu szło w tany, oglądając
 651     2, 19|         słowem wesołym do znajomków, ale z nagła ucichł, bo Antek
 652     2, 19|             groźnie brwi i podszedł, ale na to Mateusz chycił go
 653     2, 19|            że już mi księdza wołali, ale gniewu do ciebie nie mam
 654     2, 19|             przetrącę! - krzyknął.~- Ale coś pyskował przed chłopami,
 655     2, 19|          brać ją chciałem przez moc, ale mnie tak pazurami pobronowała,
 656     2, 19|               inom ja nie dosłyszał, ale mogli drudzy.~- Bo już mi
 657     2, 19|              sam za Jagną nie latał! Ale jest tylko jedna rada na
 658     2, 19|            rychło się nie przemieni, ale to ciołak, nie chłop, za
 659     2, 19|               Czystą prawdę rzekłeś, ale widzi mi się, że są i takie
 660     2, 19|            to już gorzałka ponosiła, ale oni się nie odzywali, siedzieli
 661     2, 19|         przyszło z miejsca do bitki, ale Kłąb przyleciał, jął uspokajać,
 662     2, 19|             to w kieszenie napchały. Ale i Sochowie też nie były
 663     2, 19|           ostrym słowem nie ciepnie, ale nie, podawał każdemu rękę
 664     2, 19|             juści jest, bo krzywda - ale to jest najgorsze, że się
 665     2, 19|          rznęli prosto do szynkwasu, ale nie postali tam długo, Żyd
 666     2, 19|        uradzali u Kłęba.~- Uradzali! Ale nie zrobią, bo kto pójdzie
 667     2, 19|          czekał, aż Jagusia poprosi, ale ona zaraz po obiedzie zapowiedziała
 668     2, 19|         pierwsza we wsi tanecznica - ale żadna ani się równała z
 669     2, 19|       krzywią się i w głos dogadują.~Ale Antkowi już było wszystko
 670     2, 19|             cosik.~Wróciła z niczym, ale jęła naglądać za nimi pilnie,
 671     2, 19|             obejmował, za ręce brał, ale ledwie się już wstrzymywał
 672     2, 19|              uciekać nawet pragnęła, ale stał pobok i tak patrzał;
 673     2, 19|            chciał ją chycić za rękę, ale w ten mig Antek zakręcił
 674     2, 19|          snopki i wybiegł z karczmy, ale skoro go jeno mróz owionął,
 675     2, 19|         wyśpiewywał na środku drogi, ale słabo kieby przez sen.~Antek
 676     2, 20|             i serce zdziebko tajało, ale i zazdrość tym większa rosła.~
 677     2, 20|              dzień biegała do matki, ale Dominikowa mało siedziała
 678     2, 20|            jakoś ten dzień zepchnąć, ale i tam dobrze jej nie było,
 679     2, 20|            juści, nie wyganiali jej, ale przez zęby cedzili słowa,
 680     2, 20|        przytakiwano, głowami kiwano, ale nikt się w pole wyprowadzić
 681     2, 20|    krzekorzyć słodko, jak przódzi... Ale wnet ją opamiętał takim
 682     2, 20|              dobrego nie powiedział, ale prosto tak wszystko robił,
 683     2, 20|            gadał i nie tak postąpił! Ale dosyć i tego, że się z Antkiem
 684     2, 20|      zgodliwy, wszyscy o tym wiedzą, ale jak mnie kto chlaśnie batem,
 685     2, 20|           Bijcie, kto wama winowaty, ale nie krzywdźcie bo z krzywdy
 686     2, 20|        przejdzie i jakoś się uładzi, ale on ani na dzień jeden nie
 687     2, 20|    Gołębianka przybiegła z kądzielą, ale ta więcej do Józki i by
 688     2, 20|             i Rocho czasem zaglądał, ale widząc twarze posępne, zagniewane,
 689     2, 20|             się jednak ani słówkiem, ale rady owe mocno wzięła do
 690     2, 20|            Nastka śmiechem buchnęła, ale mimo to, gdy skończyła przekładanie,
 691     2, 20|            Stary się nie przemienił, ale i ona nie ustępowała, na
 692     2, 20|  przytwierdzała, kto z nią radził. - Ale to wam powiem, że póki czas,
 693     2, 20|          ksiądz pogłaskał po głowie, ale Józka tak straciła śmiałość,
 694     2, 20|         pomaga, macie więc za swoje, ale jednak Bogu gorąco dziękujcie,
 695     2, 20|          słowach zupełnie polegał. - Ale, co tom miał jeszcze powiedzieć...
 696     2, 20|            na czole, tęgi źrebak!... Ale z Antkiem powinniście zgodę
 697     2, 20|             co wam sumienie dyktuje, ale to wam mówię, że z waszej
 698     2, 20|            wsi wielkie nieszczęście.~Ale Boryna nie chciał o tej
 699     2, 20|       żachnął, popatrzył mu w twarz, ale spotkawszy jego szare, zimne,
 700     2, 20|            do niego, chciał głaskać, ale bociek się nie dał ruszyć,
 701     2, 20|               skoro wróci z objazdu, ale Witek uderzył w bek i zaraz
 702     2, 20|             chłopak usłuchać musiał, ale serce skwierczało mu z żalu
 703     2, 20|          powracało do dawnego stanu, ale już nie powróciła do chałupy
 704     2, 20|          żale przypłowiałe zdziebko, ale żywe jeszcze i zgoła nie
 705     2, 20|             groszy kapnęło od Antka. Ale głównie pomagała im Jagustynka,
 706     2, 20|     cierpiała bowiem Jagny ni Antka, ale jeszcze barzej starego,
 707     2, 20|               Zazierała i do Antków, ale najczęściej spotykała się
 708     2, 20|           babą zadawać w poufałości, ale skoro Rocho przyszedł wieczorem,
 709     2, 20|                 Może to i nieprawda, ale bywały podobne przypadki.
 710     2, 20|          siedział za to w kreminale, ale spalił. To i Antek może
 711     2, 20|               choć ciężko i trudno - ale jeśli on i co innego zamierza!...~-
 712     2, 20|          nieprawda to jest, juści... ale żeby się to mogło stać...
 713     2, 20|         głębi Jagusinej niewinności, ale poczuł, że w tej synowskiej
 714     2, 20|       Uspokajał go Rocho, tłumaczył, ale nic nie wskórał.~- Spali
 715     2, 20|            skargi z te-~go powstały.~Ale przy tych ostrożnościach
 716     2, 20|           znowu chrzciny się odbyły, ale z rzadka, nie pora jeszcze
 717     2, 20|        wzbraniał chodzić z kądzielą, ale do tych jeno chałup, gdzie
 718     2, 20|              o królach.~- Poszłabym, ale nie wiem jeszcze... - spojrzała
 719     2, 20|             dowiedzieć tego sposobu, ale Witek burknął:~- Głupi!
 720     2, 20|             prześmiewała, niezgraba, ale jedynak na dziesięciu morgach,
 721     2, 20|               kupą całą pojedziecie, ale dwór winowaty, to niech
 722     2, 20|             kalkulował, nie odmawiał ale na tę ni na drugą stronę
 723     2, 20|        poduchownych, kowal toż samo, ale nie on, Boryna! Rachował
 724     2, 20|                Gdzieżeś to była, co?~Ale Jagna, choć się wystraszyła
 725     2, 20|             to cię nie wstrzymuję... ale do sądu pojadę, dom zostanie
 726     2, 20|             daleko, nie pospieszę... ale kiej się napierasz, idź,
 727     2, 21|       pozostać na przypiecku, wolał, ale cóż kiej ona, biedaczka,
 728     2, 21|              i pójdzie? Dadzą chyba, ale to jakie słowo litościwe,
 729     2, 21|    przeczekać, przejść jeszcze może. Ale tego przeniewierstwa nie
 730     2, 21|            nawoływała niecierpliwie.~Ale kobietom się nie spieszyło,
 731     2, 21|        drugie, jak wszystkie Boryny, ale szkoda kobiety, szkoda !~-
 732     2, 21|                  Po sprawiedliwości, ale ten Antek łajdus, no!~-
 733     2, 21|             Juści, że łajdus, juści. Ale i to wiadomo, że kiep, suczka
 734     2, 21|          mrokach, targał olbrzymami, ale na darmo, nie przemógł,
 735     2, 21| podruzgotanych gałęzi i wierzchołów.~Ale potem nastawały długie,
 736     2, 21|            plecy.~Hukali na kobiety, ale w dużym lesie znowu się
 737     2, 21|           przez kawał starej dębiny, ale ciężko było, śnieg leżał
 738     2, 21|            pokrótce wyszli na pola - ale tam szły takie zakurki,
 739     2, 21|             przewalał wznak na pola, ale wstawał niezmożony, zgarniał
 740     2, 21|            przerażeniem, żegnał się, ale nie śmiał się odezwać, bo
 741     2, 21|              w karczmie przesiaduje, ale swojej krzywdy nie daruję,
 742     2, 21|              w kreminale, to zgniję, ale już by sprawiedliwości na
 743     2, 21|                 przemyśliwała srogo, ale z wolna przygasały w niej
 744     2, 21|            na mocy, przycichał górą, ale natomiast coraz wścieklej
 745     2, 21|             bez ratunku, czasem zaś, ale rzadko, bo zapominała o
 746     2, 21|            orczyków i głosy ludzkie, ale tak rozpadłe, że choć przystanęła
 747     2, 21|              chustkę barzej na oczy, ale mimo to stary przy wymijaniu
 748     2, 21|           chorzał bez parę niedziel, ale już tak całkiem wydobrzał,
 749     2, 21|               Wasza prawda, Macieju, ale też ziąb, no, wartałoby
 750     2, 21|              niech będzie kiej ocet. Ale powiadam wam, że ino kowal
 751     2, 21|              że domów nie rozpoznał, ale z wolna przycichało na świecie.~
 752     2, 21|              wykrzyknęła ze złością, ale równocześnie i inne, bardziej
 753     2, 21|          świni i wygnał ich, prawda, ale Antek go pierwszy pobił
 754     2, 21|             grunt jego i dzieciński, ale póki żyje, jego wola dać
 755     2, 21|              i chciał brać na sanie, ale gdym mu rzekł żeś przodem
 756     2, 21|              stary jeszcze nie jest, ale też wszystkiego nie zrobi
 757     2, 21|            złe i rzuca po świecie... ale wnet przejrzy i powróci...
 758     2, 21|          oknem, czy Antek nie wraca, ale nie było ani słychu.~Siadała
 759     2, 21|             Siadała znowu do roboty, ale nie mogła prząść dzisiaj,
 760     2, 21|        naprędce i wypadła na dróżkę, ale zaraz prawie natknęła się
 761     2, 22|         wyszczekana, jak mało która, ale ogólnie nie lubiana; tuż
 762     2, 22|              i drugie jeszcze insze, ale już tak wybrane, o których
 763     2, 22|      gdzieniegdzie i kółko warczało, ale niewiela, bo nie dowierzały
 764     2, 22|         zeszło! - zaczęła Płoszkowa, ale spostrzegłszy, że na Jagnę
 765     2, 22|         powróci!~- Wara wam do mnie! ale, będą tu bele co powiadać!...~-
 766     2, 22|        zgromiła ją surowo Płoszkowa, ale Tereska długo nie mogła
 767     2, 22|            że wreszcie się wynieśli, ale długo jeszcze słychać było
 768     2, 22|           jako tylko nieśmiały jest, ale zgoła niegłupi., a tak bronił
 769     2, 22|       cichości dzwoniącymi zębami... ale to rychło przechodziło jak
 770     2, 22|            piąciomorgowy miał konia, ale tak narownego i próżniaka
 771     2, 22|       przemęczyć i do pokory nagiąć, ale koń ciągnąć nie chciał,
 772     2, 22|             cudzych zbożach wypasał, ale skoro nadeszła zima, spadły
 773     2, 22|              zgłodniały był do cna - ale co chyci zębami trawy, to
 774     2, 22|             bicie przede mną sprawa, ale i sprawiedliwość ja w ręce
 775     2, 22|              go przyjęli z powrotem, ale na to wyleciała wdowa z
 776     2, 22|        zarówno mu już była i śmierć, ale one go ino obmacały i starszy
 777     2, 22|             i gnaty, szkoda pazurów, ale ulitujem się nad tobą i
 778     2, 22|         powrócił i stał już w pługu, ale rychło żałośliwość przypominków
 779     2, 22|     powiedziała:~- Ukrzywdziłeś nas, ale za twoją sprawą Pan Jezus
 780     2, 22|              Antek wszedł akuratnie, ale mało kto go zauważył, choć
 781     2, 22|        miejscu, uspokoili się nieco, ale raz po raz ktoś podnosił
 782     2, 22|           ruszać na one boje srogie.~Ale królewski parobek u drzwi
 783     2, 22|           pierwszą zwiesnę powrócił, ale sam, bez czeladzi, bez wozów
 784     2, 22|     poświęconą znacząc progi a okna, ale już ustawała z wielkiej
 785     2, 22|             i poleciała na plebanię.~Ale ksiądz szykował się gdziesik
 786     2, 22|        pasterz, odpowie za to srogo, ale on jeden ma moc rozgrzeszania...
 787     2, 22|        grzesznika, póki nie przyjdę.~Ale jak tu było iść?... noc
 788     2, 22|              szedł pilno do chorego, ale on, dojrzawszy, iż to jakaś
 789     2, 22|         Przyjechali jeszcze na czas, ale już śmierć siedziała na
 790     2, 22|             się jeszcze pomiarkować, ale poszedł, rozgląda się przed
 791     2, 23|       patrzeć, żeby co pomiarkowali! Ale mę tak w dołku ścisnęło,
 792     2, 23|           Siedziałeś z tyłu, czułam, ale bojałam się popatrzeć na
 793     2, 23|         pomarłe światłości gwiezdne.~Ale oni oślepli na wszystko,
 794     2, 23|              przepada na mgnienie...~Ale wnet podnosili się z oniemień,
 795     2, 23|          grobowej cichości umierały.~Ale po chwili jak ptaki wystraszone
 796     2, 23|             wzdłuż wsi za stodołami, ale już po Borynowej stronie.~
 797     2, 23|      obcierał je dłonią, to rękawem, ale wciąż płynęły~Boisz się?...~
 798     2, 23|      rozległy się bliżej i przeszły; ale gdzieś z boku, jakby na
 799     2, 23|        zapartym tchem i nasłuchując, ale cicho było naokół i martwo;
 800     2, 23|          razem z nią padł na ziemię, ale nim się porwał, stary runął
 801     2, 23|            się wtedy stary do brogu, ale już i Jagny nie było, jeno
 802     2, 24|       szklistą i przemiękłą płachtą, ale nikto na pluchę nie zważał,
 803     2, 24|           wszystko szklistą powłoką, ale miejscami topniał od przytajonych
 804     2, 24|          blady, trzeszczący płomień, ale wnet rzucali się nań chłopi
 805     2, 24|       śmiechem.~- Cichota, pyskacze, ale! Na zabawę się zebrały i
 806     2, 24|    przygadywała Sikorzyna.~- Juścić, ale Pan Jezus strzegł, że cała
 807     2, 24|              zobaczyły.~- Moiściewy! ale ich sam Boryna złapał w
 808     2, 24|              objaśniała Płoszkowa.~- Ale już na weselu przepowiadałam,
 809     2, 24|               Widzieć nie widziałam, ale skoro tak wszystkie powiedają...~-
 810     2, 24|            go to stary?...~- Złapał, ale na czym innym, a choćby
 811     2, 24|          Sądów to sprawa, nie nasza, ale kto winowaty przed Bogiem
 812     2, 24|          kupie poredzali spokojniej, ale nie mniej zawzięcie powstawali
 813     2, 24|             się na taką rzecz ważył!~Ale na to skoczył rozsrożony
 814     2, 24|            mógł powieść na dziady!~- Ale dziedzic to wama nie wrogiem! -
 815     2, 24|    wygrażający się Jagnie i Antkowi, ale widząc, że ją wszyscy odstąpili,
 816     2, 24|              się w podwórzu i kowal, ale tak zeźlony tym, co się
 817     2, 24|             obrządzała gospodarstwo, ale i stara była dzisiaj kiej
 818     2, 24|              pisarzem i strażnikami, ale bez Antka!~Zdumienie i rozczarowanie
 819     2, 24|            jeno o tym wójt i sołtys, ale ci nie chcieli nic powiadać,
 820     2, 24|          bure przeganiały po niebie, ale gdzieniegdzie, w przerwach
 821     2, 24|       podnieśli znowu obronne głosy; ale natomiast wzniesła się sroga
 822     2, 24|            tych psów naprzykrzonych.~Ale jedno, co zgodnie i jednako
 823     2, 24|           owdzie o tych zdarzeniach, ale coraz rzadziej i płoniej,
 824     2, 24|             chyba jeden Pan Bóg wie, ale tego żadne ludzkie słowo
 825     2, 24|             jakby ze snu strasznego, ale tak zmieniona, że kieby
 826     2, 24|             Powstała znowu do życia, ale i na wnątrzu przemieniona,
 827     2, 24|     wyrzeczone wtedy przy rozstaniu.~Ale nie poszła zaraz do niego,
 828     2, 24|         kieby go kto kijem zdzielił, ale nie zważając na to wyszła.
 829     2, 24|       jeszcze nadchodzili opóźnieni.~Ale Hanka nie cisnęła się do
 830     2, 24|            od niego! - zakrzyczał.~- Ale mnie potrza i dzieciom.~-
 831     2, 24|            się jakby nożem pchnięty, ale Hanka jakby się naraz wściekła,
 832     2, 24|            nieść Żydowi na gorzałkę, ale jemu zarówno było, jakie
 833     2, 24|              że choć czasem i pobił, ale półkwaterki gęsto stawiał
 834     2, 24|             Przestrzegał go Mateusz, ale na darmo, próżno i Kłąb
 835     2, 24|              różnie różni powiadali, ale widząc, co wyprawia, oburzali
 836     2, 24|         nosiła jeszcze bolące ślady, ale zarówno bojała się Antka,
 837     2, 24|            się do niego nie spieszy, ale że groźbą niewolił, to wychodziła
 838     2, 24|              i nawet za klamkę brał, ale w ostatniej chwili odrzuciło
 839     2, 24|       zupełnie jak wtedy nad stawem.~Ale i dni następnych nie mógł
 840     2, 24|             i rozglądał nieznacznie, ale nie dojrzał Jagny ni nikogo
 841     2, 24|             się ciągnęło dość długo, ale już był do cna przytomny.
 842     2, 24|             jeno jakby za ratunkiem, ale luz się robił dookoła, dojrzał
 843     2, 24|              zerwał się na kościele, ale nie słyszał, jeno szedł
 844     2, 24|              deszcz zacinał w twarz, ale Antek nie zważał na nic,
 845     2, 24|             że jest tam sporo ludzi, ale się nie zawahał i wszedł
 846     2, 24|            któryś mu tam rękę podał, ale reszta odsunęła się żywo
 847     2, 24|              on rozgonił wszystkich, ale połknął i to, i kazał dać
 848     2, 24|              Płoszków.~Byli wszyscy, ale na jego wejście porwali
 849     2, 24|            do drugich, do Balcerków, ale i ci przyjęli go lodowato,
 850     2, 24|             swoją prawdę powiadał... ale ja mojego nie daruję...
 851     2, 25|      przemoże i za wszystko zapłaci, ale tymczasowie flażyło cięgiem
 852     2, 25|              a frasunki się skończą.~Ale wszystkim się widziało,
 853     2, 25|             jeno mżył drobny deszcz, ale ludzie czuli się tak źle,
 854     2, 25|            Szła juści w boru robota, ale każden wiedział, iż przy
 855     2, 25|             ta dziedzic był, to był, ale za głupiego nikto go nie
 856     2, 25|           kto taką nowinę rozgłosił, ale mimo to zakotłowało we wsi,
 857     2, 25|          medytować i Żyda przepytać, ale żółtek jucha zapierał się
 858     2, 25|           dróżki, którędy pojechali, ale już i mrok dobry zapadł,
 859     2, 25|              wiary pełnej nie dawał, ale wszyscy byli pewni potwierdzenia
 860     2, 25|             zamamrotała na sprzeciw, ale tak na nią srogo gębę wywarł,
 861     2, 25|         kwardy i niełacno ustępliwy, ale teraz to już się zgoła na
 862     2, 25|            niczego jej nie wymawiał, ale miał ją teraz zgoła za dziewkę,
 863     2, 25|         przed nią zwierzał i radził, ale ona i tej pary z gęby nie
 864     2, 25|           krzywdy nie czynił nikomu, ale też i dobrości społecznie
 865     2, 25|        wszystkich w domu był twardy, ale już szczególniej dla Jagusi,
 866     2, 25|           mężowy chleb, mężowa wola, ale na słowo przykre miała swoich
 867     2, 25|              broniła się, jak mogła, ale to jarzmo i tak coraz ciężej
 868     2, 25|            zło płaciła złem, prawda, ale w sobie była zestrachana
 869     2, 25|         uciekać choćby w cały świat!~Ale gdzie to pójdzie, dokąd?~
 870     2, 25|          Dookoła stał świat otwarty, ale tak straszny, tak nieprzenikniony,
 871     2, 25|           dawne, wielkie miłowanie - ale na dnie głębokim serca krzewił
 872     2, 25|      poredziła tak jasno kalkulować, ale czuła ją tylko mocno, że
 873     2, 25|          tulił do siebie serdecznie, ale sztywna była, zadąsana i
 874     2, 25|              utopienia się w sobie - ale nie poredzili, bo dusze
 875     2, 25|             już miłować nie poradzi, ale on to wnet pomiarkował,
 876     2, 25|         uciekać, zestraszona wielce, ale ją przychwycił za rękę,
 877     2, 25|             się do niej z pięściami, ale opamiętał się w ostatniej
 878     2, 25|  zrozumiawszy z nagła, co się stało, ale nie nawrócił, rzuciła się
 879     2, 25|               Wieczór był już późny, ale śpik wszystkich odleciał,
 880     2, 25|            Boryny nikto nie dojrzał, ale mówili, że i on poszedł.~
 881     2, 25|            ludzi, to bab, to dzieci, ale przywarli drzwi, nikogo
 882     2, 25|               Żyd już światła gasił, ale musiał otworzyć i z trwogą
 883     2, 25|          zaczął pomstować na dwór...~Ale choć wszystkim trafił prosto
 884     2, 25|              Żyda o chleb i śledzie.~Ale gdy sobie podjedli a podpili,
 885     2, 25|           płoty pobielały od szronu, ale jakoś zaraz z północka gwiazdy
 886     2, 25|           Cały naród leżał we śpiku, ale sen był ciężki i gorączkowy,
 887     2, 25|             szły te krzyki a wrzawa.~Ale przycichało z wolna, bo
 888     2, 25|           młynarz powtarzał to samo, ale nikto nie zważał na nich
 889     2, 25|      opamiętali a do domów rozeszli, ale nie skończył, bo przyszedł
 890     2, 25|              aż mróz szedł od niego, ale oczy jarzyły mu się kiej
 891     2, 25|      Jeździlim ze skargą - na darmo. Ale miarka się przebrała, tnie
 892     2, 25|       przedzie, naród był nieurodny, ale pyskaty szumny i wielce
 893     2, 25|      Wachniki, chłopy drobne, suche, ale zajadłe kiej osy.~A czwarte
 894     2, 25|             toporami, odgrażali się, ale chcąc nie chcąc ustępowali
 895     2, 25|        oddadzą, co jest chłopskiego. Ale nim się zmówili, nim wymiarkowali,
 896     2, 25|              rozlatywał zestrachany, ale na ten głos powstrzymywali
 897     2, 25|          bili niezgorzej od chłopów, ale zaczęli się w końcu mieszać
 898     2, 25|            kupę narodu, ku Boryrnie, ale ino tyla go było widać,
 899     2, 25|             i uciekał kiej oszalały, ale nawracał wnet i z nowym
 900     2, 25|             cepami gdziesik w ramię, ale dostał na odlew pięścią
 901     2, 25|     wytrzymał i rzucił się do niego, ale choć chłop był w mocy jednemu
 902     2, 25|            się za łby z Rzepczakami, ale nim się doń dobrał, opadły
 903     2, 25|            to w tę, to w ową stronę.~Ale już pod ten czas i naród
 904     2, 25|            swojego ledwie rozpoznał, ale w końcu przeparli dworskich,
 905     2, 25|              prosili o miłosierdzie, ale że naród był rozsrożony
 906     2, 25|          opędził się wreszcie babom, ale srodze poturbowany i przeto
 907     2, 25|           dwa psy i tłukąc o ziemię, ale coraz częściej stary był
 908     2, 25|          rozłupaną, żyw był jeszcze, ale już oczy zachodziły mu mgłą
 909     2, 25|              zląkł i zaczął uciekać, ale czując, że go tamten dogania,
 910     2, 25|               który by cało wyszedł, ale że górę wzięli, to i na
 911     3, 26|           się brać.~Poczynało dnieć.~Ale cichość była jeszcze całkiem
 912     3, 26|         ździebko, przecykał z wolna, ale jeszczech się lenił w słodkim,
 913     3, 26|           bokach i dzwoniły różańce, ale iż ją spierało, a zadychliwość
 914     3, 26|       kamieniem, a miejscami błotna, ale nie zwracała na to uwagi
 915     3, 26|      gospodarz pierwszy na Lipce?... ale cosik przyżółta, musiało
 916     3, 26|           zagadać z nimi coś niecoś, ale chłopcy odburknęli pozdrowienie
 917     3, 26|            taką dziadówkę pamiętały! Ale Michał wyrósł galanto, pewnikiem
 918     3, 26|              z gospodarską lubością, ale już ich nie było na drodze:
 919     3, 26|         duszy! - zauważyła przy tym, ale nie było już czasu na pomyślunki:
 920     3, 26|              chorzała bowiem ciężko, ale Jezus ją powrócił...~Dyć
 921     3, 26|              wejdzie między chałupy, ale miała to siły, kiej ją tak
 922     3, 26|              czego nie przepomniała.~Ale nie, wszystko miała potrzebne -
 923     3, 26|             tych grzesznych nadziei.~Ale wraz spadła na nią troska:
 924     3, 26|            się w sobie przez chwilę, ale chęć obejrzenia wszystkiego
 925     3, 26|             pod ścianami okopconymi, ale kowala ani widu, jeno kowalowa,
 926     3, 26|             ujadały na nią niekiedy, ale obwąchawszy i jakby snadź
 927     3, 26|             nagie.~- Wiatry zerwały, ale wałkoniowi nie chciało się
 928     3, 26|         pacierz na pamięć wiedziała. Ale wszędy jednako było cicho
 929     3, 26|            było jej pilno do Kłębów, ale przed kościołem zaraz spotkała
 930     3, 26|       gdziesik w ciepłych krajach... Ale wama ten letki chleb Jezusowy
 931     3, 26|              zagadując o tym i owym, ale jakby nie słyszała pogwary,
 932     3, 26|         chałupie, siedzącej w głębi, ale jeno krowy pod oknami chlipały
 933     3, 26|        całkiem się wyzbyłam z sił... ale niechaj ino wydycham...
 934     3, 26|            się wziąć za robotę jaką, ale chudzina jeno się potoczyła
 935     3, 26|              mieć z niej nie będzie, ale gotów się jeszcze kłopot
 936     3, 26|             wszystkich... popytać... ale se pójdę... - Łzy cisnęły
 937     3, 26|           Bóg wam zapłać, gospodyni, ale sobota to ci wielkopostna,
 938     3, 26|              jeśliby na to przyszło, ale nikto o tym nie pomyślał,
 939     3, 26|         ruchać go nikt prawa nie ma. Ale się dużo przy tym pomarnowało
 940     3, 26|              najbardziej ucierzpiał, ale i drugie też niemało: Szymek
 941     3, 26|           wszystkimi kobietami brać, ale podniósł się taki krzyk
 942     3, 26|     przykazali wiązać!~- I związali, ale porwał ci je kiej te nicie
 943     3, 26|            to sądy mają być później, ale już trzy niedziele przeszło,
 944     3, 26|          cięgiem myślałam o Lipcach, ale żeby takie sprawy się działy,
 945     3, 26|         miejsce, juści nie pierwsze, ale zawżdy nie ostatnie, bo
 946     3, 27|        Jeszcze dobrze przed słońcem, ale już o dużym dniu, wyjrzała
 947     3, 27|       baldach nad promieniejącą już, ale jeszcze niewidną monstrancją.~
 948     3, 27|         kości ciągnęły pod pierzynę, ale się nie dała, szronem przetarła
 949     3, 27|           przednie kulasy się zwlec, ale że spaśny był wielce, zwalił
 950     3, 27|           jeszcze tam cosik mruknął, ale skoro wyszła, gruchnął się
 951     3, 27|       Jagusią zwieść...~Żarło ją to, ale wypatrywać go przeciech
 952     3, 27|         chwycił i boleść ozdzierała, ale się przemogła, ile że ją
 953     3, 27|      przychodziło, aż ręce opadały. ~Ale krzepił ją strach, by z
 954     3, 27|            poszła zajrzeć do Boryny.~Ale na ojcowej stronie było
 955     3, 27|              aże mu grdyka chodziła, ale się nie poruszył; leżał
 956     3, 27|      rozsrożonymi oczyma po śpiącej.~Ale Jagusia i tak nie przecknęła;
 957     3, 27|              się sprężyły do darcia, ale bezwolnie przygładziła sobie
 958     3, 27|              Pan Bóg daje, i prawda, ale kowal umiał wstawać i o
 959     3, 27|             wiało od niego i trupem, ale pomimo wszystkiego może
 960     3, 27|             i dobrego słowa nie dał, ale przed ludźmi wielce dbał
 961     3, 27|            było jej też niezgorzej - ale jedno ją ano gnębiło boleśnie,
 962     3, 27|              kądzielą po chałupach - ale mogła to i tam wytrzymać,
 963     3, 27|              żalem na przypominki... ale miała wyjść do kogo, wiedziała,
 964     3, 27|           nikt nad nią prawa nie ma, ale i do nikogo się nie wydziera,
 965     3, 27|              kim drugim się pośmiać, ale tak mu do Antka kiej psu
 966     3, 27|      człowieka raz jeden widzianego.~Ale tym ci lepiej baczyła tamtego
 967     3, 27|       jeszcze mi nogawice ozdarły... ale nie daruję...~- A jak się
 968     3, 27|            was! ~- Co dnia zachodzi, ale do Jagusi; ma z nią jakieś
 969     3, 27|           Nie przedzwaniali jeszcze.~Ale wraz i dzwony się ozwały
 970     3, 27|            buchały młodymi listkami.~Ale z pól i od borów zawiewał
 971     3, 27|         starego zaglądając niekiedy.~Ale cóż, leżał jak zawżdy, bez
 972     3, 27|             rzekł i w głowę całował, ale gdy mu podano jeść, nie
 973     3, 27|          indziej... za co inszego... ale Antka nie tknęli - powiadał.~
 974     3, 27|           zauważyła Józka.~- Mówili, ale kiej Antek przykazują zabić,
 975     3, 27|           dufność krzepiła chwiejne, ale i łzy rzęsiściej płynęły,
 976     3, 27|            Wypuściły go na podwórze, ale że świńtuch był spasiony,
 977     3, 27|           spólnie poszukać Jambroża.~Ale Hanka nie wybrała się do
 978     3, 27|         dajta się, chłopy!~Krzyczał, ale słowa mu się rwały, jął
 979     3, 27|         Księdza, prędzej, Michał!...~Ale nim kowal wyszedł, Boryna
 980     3, 27|              nachylając się nad nim, ale stary odepchnął go dość
 981     3, 27|        płaczem rzuciła się do niego, ale snadź jej nie poznał.~-
 982     3, 27|            płaczącej na ganku Magdy, ale z nagła przycichł, rozejrzał
 983     3, 27|     kowalowie, cucili, wodą zlewali, ale już nie oprzytomniał i jak
 984     3, 27|             drogę.~- Słyszeliście.~- Ale co później mówił?~- Co i
 985     3, 27|        zaglądając na drugą stronę...~Ale cóż?... nie sposób teraz
 986     3, 27|              go, Burek!... Huzia!...~Ale psy zmilkły nagle i powróciwszy
 987     3, 28|             skręcie przed kościołem. ale nie wyszedł jeszcze, jeno
 988     3, 28|         rzędami wielgachnych topoli, ale tak potopionych w szarudze,
 989     3, 28|            że chciałabym najprędzej, ale Rocho się dowiedział, co
 990     3, 28|    Poniesłabym i ja mojemu niejedno, ale cóż mogę? tę skibkę chleba?~-
 991     3, 28|       naciągając zapaskę na głowę.~- Ale co się naużywa, tego jej
 992     3, 28|        Myślała tak wracając do domu, ale żal się jej zrobiło wydatku
 993     3, 28|              wezmą się do spowiedzi. Ale też ziąb dzisiaj, jaże kości
 994     3, 28|                Prawda wasza, babciu, ale widzi mi się, że wama cosik
 995     3, 28|              cisnęła się ze złością, ale nie odrzekła, bo i właśnie
 996     3, 28|           obzierając się na chorego, ale że się nie poruchiwał nawet,
 997     3, 28|              z niezgorszą przylewką, ale przy jadle siedział krótko,
 998     3, 28|     przekpinki wedle zwyczaju wiódł, ale że musiał co parę pacierzy
 999     3, 28|             naprzód kieby do kłótni, ale dała spokój, zakręciła się
1000     3, 28|               a jego to wszyćko...~- Ale wy będziecie jedli.~- Pewnie,