Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |           szarym liściu łopianu, od której do lasów wyciągało się długie,
 2     1, 1 |             stało.~- Jezus Maria, a której?...~- A to ci graniastej...
 3     1, 2 |         słoniny, jak od jajecznicy, której niezgorsza miseczka stała
 4     1, 3 |             długo, aż do przerwy, w której sąd poszedł do sąsiedniej
 5     1, 3 |             nie poślecie z wódką do której?... - zapytała ostrożnie.~-
 6     1, 5 |            na ogień i po ściółkę, z której co poszło do obory, a resztę
 7     1, 5 |     przysunął przed komin ławkę, na której Józia wnet postawiła butelkę,
 8     1, 5 |             jeno ta wielka woda, do której cięgiem jeszcze ze wszystkich
 9     1, 6 |      gęstych tumanach szarugi, spod której tylko gdzieniegdzie czerniały
10     1, 6 |          bił w drzewa na grobli, do której dojeżdżali właśnie.~Podjazd
11     1, 6 |              hę?~Obsiedli ławkę, na której stały miski, i jedli wolno
12     1, 7 |            wszystkich jak chmurą, z której tylko skrzybot łyżek, mlaskanie
13     1, 7 |             swaty od was nie idą do której...-mówiła chytrze ciągając
14     1, 8 |             zawołała na dziewczynę, której wójt tak coś prawił a przypierał
15     1, 11|             raz poglądała na Jagnę, której ledwie głowę można było
16     1, 11|             pilnie do wieczerzy, od której już po całym domu zapachy
17     1, 11|     mgnienie przed drugą ścianą, na której tknięte światłem szkła obrazów
18     2, 13|         kadź roztopionego żelaza, z której buchały krwawe wrzątki i
19     2, 14|         przechodząc wprost kuźni, z której przez wybite szyby buchały
20     2, 16|           betlejemska gwiazda, przy której blasku Pan nasz się narodził,
21     2, 18|           pobok plebanii, naprzeciw której cała hurma chłopaków ganiała
22     2, 19|     odprawują.~Jeden ma chałupę, do której świnie pod przyciesiami
23     2, 19|            żniwny wicher palącą, od której krew się w ogień przemieniała
24     2, 19|    przecknął dopiero na głos Hanki, której ludzie donieśli, że się
25     2, 20|           nos wytarł chusteczką, od której szły zapachy kiej z trybularza,
26     2, 20| przyrychtowany przez Dominikową, na której słowach zupełnie polegał. -
27     2, 20|          rozmnożyły tej zimy i mało której nocy nie podbierały się
28     2, 25|             nawet z wieczora mało w której chałupie zapalali ognie;
29     2, 25|           jako ta łońska zwiesna, o której nikto nie pamięta, a ostała
30     2, 25|          jakaś drzewina - mizerota, której topór nie chycił, dygotała
31     3, 27|       nieustępliwą wojnę, o Jagusi, której samo przypomnienie było
32     3, 27|             pośrodku przed ławą, na której jedli, Pietrek siedział
33     3, 28|       bryczka w spaśne kasztanki, z której wysiadał tłusty i czerwony
34     3, 28|             do dziewki poniektórej, której to posobnie i śmiech, i
35     3, 29|        pogadać.~Jakże, ani wleźć do której chałupy, bo wszędzie przejścia
36     3, 29|           cieniuśką, białą płachtą, której wręby oblepiła Jagusia szerokiem
37     3, 30|            szydliwie.~- A jakbym do której z wódką posłał, to by się
38     3, 31|           Cyganach, opowiadając, co której wywróżyły: że Marysi Balcerkównie
39     3, 31|              leżący na kupach - a w której chałupie turbowano się wedle
40     3, 33|              to ino patrzeć, jak do której z wódką poślesz - żartował
41     3, 33|          cięgiem już deliberuję, do której by przepić.~- Prędko wybieraj,
42     3, 33|            zza węgłów patrzą, czy z której strony swaty nie ciągną
43     3, 34|          przykucając przed ławą, na której Rocho rozliczał.~- Czterysta
44     4, 37|            kieby tą mgłą modrawą, w której wynosił się straszliwy majestat
45     4, 37|  organiścina przyjęła je kawą, przy której się nieco zagwarzyły, to
46     4, 37|           omglił szarawą kurzawą, w której jeszczek barzej rozzieleniły
47     4, 37|           nieustannie baczyła, bych której czego nie zbrakło; zaś po
48     4, 38|           do katarynki grającej, na której jakiś zwierz zamorski, czerwono
49     4, 38|       miarkując, zali już jedzą i w której stronie.~Właśnie byli zasiadali
50     4, 39|             ślepiami za jaskółkami, której kiej niekiej śmigały po
51     4, 39|         kiej ta zmartwiała ptaszka, której wybierą pisklęta, że ni
52     4, 42|            rozmigotaną przysłoną, w której zboża pławiły się kieby
53     4, 43|           ją organiścina nowiną, od której dziw trupem nie padła, nogi
54     4, 44|      żydowska bryka przejeżdżała, w której siedział Jasio organistów.~
55     4, 45|        piersiami podawała króbkę, z której Jasio wybierał jagody, sam
56     4, 47|            kroki, a nim rozeznał, z której strony nadchodzą, już Tereska